Mijn tweede eigen huis was een heerlijke plek. Hier vond ik rust na mijn relatie met nare ex. Ik kwam weer tot mezelf, ging leuke dingen doen, maakte nieuwe vrienden en had weer plezier in het leven.
Toen ik al weer een poosje alleen was kwam ik T. tegen. We kenden elkaar nog van vroeger. We zochten elkaar steeds vaker op en onze vriendschap werd meer en we besloten te gaan samenwonen. Ook samen met T. heb ik hier een paar jaar fijn gewoond. Pas na 5 jaar besloten we dat het tijd was om te vertrekken.
Mijn eerste bovenburen, een jong stel met een zoontje, waren lieve mensen. We hadden goed contact en we hadden geen last van ze, en zij niet van ons. Het kindje kon al lopen en af en toe hoorden we hem door de kamer stappen. Verder hoorden wel wel eens iets vallen in de keuken maar dat was het dan. Gewone woongeluiden die je hoort in oude huizen.
Toen zij verhuisden werd het huis gekocht door een zogenaamde huisjesmelker. Hij verhuurde het huis op de bovenste verdieping eerst aan een gezin met twee pubers. Ja, met vier mensen op zo'n klein appartement wordt het druk en toen hadden we wel last van het geluid. Voornamelijk van de ruzies die tussen de ouders plaatsvonden. Ze bleven er niet lang wonen en na hun verhuizing stond de verdieping een leeg.
Althans... dat dachten wij.
We hoorden wel af en toe voetstappen op de trap,we deelden een voordeur, maar zagen nooit mensen naar binnen of naar buiten gaan. Geluiden waren er af en toe, meestal 's avonds, en dan dachten we dat de eigenaar misschien iets aan het doen was.
We hadden een keer lekkage, vies bruin water (de oude plafonds/vloeren waren van hout met ertussen) dat langs de muur liep. We meldden dit bij het kantoor dat onze VVE in de portefeuille had en zij zouden het doorgeven.
Zo ging het een paar maanden door en nog steeds hadden wij geen idee wat er boven ons hoofd afspeelde. Ons leven ging door, we waren vaak weg en sloegen er verder niet veel acht op.
Op een mooi nazomerdag belt T. mij op mijn werk op. Het was de begintijd van de mobieltjes en bellen was duur en deden we eigenlijk nauwelijks. Er was wat gebeurd thuis en ik moest niet schrikken als ik thuis kwam, de voordeur was weg en er was een vervangende deur geplaatst. De rest zou hij mij vertellen als ik thuis was.
Halverwege de ochtend - T. was nog thuis - stond er een arrestatieteam van de politie voor de deur, maar in plaats van aanbellen ramden zij de deur open en stormden de trap op. Door naar de tweede verdieping waar zij de voordeur ook open ramden. Drie mannen werden gearresteerd en afgevoerd. Ook werden er wapens, cash en heroïne in beslag genomen en kwam er een speciaal narcotica-opruimingsteam met speciaal vervoer om allerlei vaten en andere spullen mee te nemen. Er bleek een drugslaboratorium boven ons hoofd gevestigd te zijn.
Voor ons was dat de druppel. De zoektocht naar een derde eigen huis begon.
Brrrr… Kan ik me voorstellen. In Geldnerd City zat een tijdje een wietplantage in het appartement naast ons. Hadden we snel in de gaten en de politie was er snel bij. We hebben toen met alle omringende eigenaren de eigenaar juridisch gedwongen om te verkopen. Appartement is gerenoveerd en voor veel geld doorverkocht aan normale mensen. Maar was geen fijne ervaring.
BeantwoordenVerwijderenHet gebeurt helaas op grote schaal, er is dan ook enorm veel geld mee te verdienen. Maar als het je (boven)buren zijn komt het ineens eng dichtbij die criminaliteit.
VerwijderenPoeh, gevaarlijk zeg! Wat zullen jullie geschrokken zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat je daar dan wel weg wilt!
Ik heb wel dealers gehad als overburen, wat overlast gaf door voortdurende aanloop, ook 's nachts, bovenin een flat met een trappenhuis met 6 woningen.
Maar dat was niet in mijn eigen huis. We moesten als omwonenden wel blijven klagen, zodat de woningbouwcorporatie voldoende redenen had om hem en zijn gezin (met kinderen) er uit te gooien. Waarna ze uiteraard weer ergens anders gehuisvest moesten worden, waarna de ellende weer opnieuw begon.
Helaas is dat de realiteit Aaf. Vreselijk voor de kinderen, die hebben geen keus in het hele gebeuren en zijn net zo goed slachtoffer als de gebruikers.
VerwijderenRoken jullie er niks van? Dacht dat we een chemische lucht op zou leveren.
BeantwoordenVerwijderenBij mij om de hoek zat een snackbar en daar had ik vanaf het balkon achter goed zicht op het huis erboven. Eerst woonden de eigenaar van de snackbar er, die verpachtte de zaak en ging een lunchroom in dorp verderop runnen. Het bovenhuis werd verhuurd en bleek tot een bordeel omgetoverd te zijn compleet met rode lichtjes. Heeft ongeveer half jaar geduurd toen greep de gemeente in. Maar op zich had ik er geen overlast van
Nee, het was vrij professioneel aangepakt. Ook geen fijn idee zo'n rodelampjeszaak om de hoek, zeker niet als het illegaal is, brengt toch ook ongure types met zich mee.
VerwijderenEen drugslab... Gevaarlijk! Gelukkig is er nooit brand of andere ellende door geweest.
BeantwoordenVerwijderenDat zeiden de politie en de opruimingsdienst ook, we hebben geluk gehad.
VerwijderenWat verschrikkelijk! Ja natuurlijk wilden jullie daar zo snel mogelijk weg. Rook je niks van dat lab? Ze zeggen dat je daarop moet letten o.a. bij verdenking van zo'n lab.
BeantwoordenVerwijderenNee, bij wiet ruik je het wel, dit chemische spul niet. Ze zullen wel goed geventileerd hebben.
VerwijderenPfff, dat lijkt me echt een heel onwerkelijke situatie, als blijkt dat er een drugslab boven je zit. Ik snap dat je dan meteen wil verhuizen!
BeantwoordenVerwijderenJa, de bekende druppel!
VerwijderenWat een belevenis! ER had brand of ontploffing kunnen zijn
BeantwoordenVerwijderenKlopt, dat is gelukkig niet gebeurd maar de politie zei dat ook.
VerwijderenTjonge wat een drama.
BeantwoordenVerwijderenWees maar blij dat jullie er ongeschonden uit zijn gekomen.
Vreselijk!!!!
Ja, er had een ontploffing of brand kunnen ontstaan, was erg gevaarlijk. En ook de types die er bezig waren heb je liever niet als buren.
Verwijderen