maandag 15 april
Handschoenen aan en sjaal om, want het was koud. Om half 10 was er nog niemand van 'mijn' klasje. Een paar afmeldingen en een student die aangaf wat later te zijn.
Regen, storm, hagel en onweer op de terugweg 's middags. Had wel gekeken op Buienradar, maar dacht te zien dat het mee zou vallen. Vergissing. Toen ik tien minuten thuis was ging de zon schijnen. Daarna was het lang genoeg droog, zodat ik droog bleef op weg naar de sportschool en weer terug naar huis.
dinsdag 16 april
Niet wakker van de wekker, maar wakker van de regen op het dak. Mijn laarsjes waren nog nat van gisteren dus ik trok mijn oude paar maar aan. Twee afspraken buiten school, niet helemaal droog gebleven, maar niet zo nat als gisteren. Een van de afspraken was op ons stafbureau.
Ik heb me laten voorlichten door een dame van personeelszaken over de seniorenregeling die geldt vanaf je 57e verjaardag. Deze regeling houdt in dat je bij een fulltime baan 170 uur minder kan werken per jaar, dit kost jou dan 45% salaris. Je pensioen loopt door over je fulltime aanstelling. De 170 uur kan je, in overleg met je leidinggevende, inzetten zoals je zelf wil. Een schooljaar telt 40 lesweken, je kan dan bijvoorbeeld een keer per twee weken een dag vrij nemen. Of per dag korter werken. Of ik er gebruik van maak en hoe dat weet ik nog niet.
woensdag 17 april
Heerlijk geslapen en zonder regen naar mijn werk. Prima dag, voelde me energiek en positief. Zou dat komen omdat ik vandaag de zon een paar keer zag?
's Avonds was T. zo moe dat hij eind van de middag een kop soep at en voor het avondeten naar bed ging. Ik maakte voor mezelf een snelle maaltijd, maar ook snel kan gezond én lekker zijn. Tegenwoordig ben ik van de crunchwraps. Een pakketje maken van Libanees volkorenplatbrood. Vulling kan van alles zijn. Ik heb altijd gekookte kikkererwten in de vriezer, er is Turkse witte kaas in huis en groente ook op voorraad. Een maaltje is dan zo gefixt.
donderdag 18 april
Vandaag de onderwijsovereenkomst van een van de studievertragers ontbonden. Vanaf januari ben ik P., een jongeman van 20, aan het bestoken met brieven die ik per gewone en per aangetekende post verstuur. Daarnaast stuur ik de brieven ook nog per Whatsapp en per e-mail. Ik denk dat hij ze wel ontvangt.
In de brieven staan uitnodigingen voor een gesprek op school om te bespreken hoe hij zijn niveau 2 opleiding, waar hij in augustus 2023 mee startte, kan afronden met een diploma. Er moeten nog wat opdrachten gemaakt, examens gedaan en er moet nog zo'n 120 uur stage worden gelopen. Afronden dit schooljaar zou mogelijk zijn als hij nu aan de bak gaat.
Er is een jongerenwerker naar zijn huis gegaan om met hem te spreken, we hebben een doorstroomcoach ingeschakeld (dat is een soort Leerplichtambtenaar voor 18+ studenten zonder startkwalificatie) die ook een deurbezoek heeft gebracht en we hebben in februari en maart ook iedere twee weken een uitnodiging verstuurd. Een keer heeft hij met de doorstroomcoach gesproken en tegen haar zei hij dat hij zijn best zou gaan doen en weer zou starten. Dit was drie weken geleden.
De laatste afspraak die we maakten stond vandaag op de planning. Om 11.30 uur. Toen ik om 11 uur even in de aula was zag ik ineens een jongeman snel opstaan en weglopen. Gelukkig rende hij niet en kon ik, met mijn lange benen, zonder al te veel moeite hem achterna en haalde ik hem in. Het was, zoals ik al dacht, P. HIj had gezellig met wat vrienden zitten kletsen. Bij de klapdeur zei ik "Hoi P!, kom je voor je afspraak? Wat fijn!". Hij mompelde een groet en zei ja. Daarna liep hij door.
Op de afspraak verscheen hij niet. Toen is besloten dat het dan nog weinig zin had om hier nog meer tijd en energie in te steken en is de uitschrijving in gang gezet.
Wat er in het hoofd van deze jongeman omgaat, geen idee. Bang? Of stak hij een dikke vinger op en dacht hij aan zijn studiefinanciering (een kleine honderd euro), die hij iedere maand op zijn rekening krijgt gestort? We zullen het nooit weten. Nu heeft hij in ieder geval niks, geen diploma, geen vak geleerd, geen baantje (weet ik) en als er niks veranderd vrij weinig toekomstperspectief.
Hij zal zich vast ergens anders inschrijven en dezelfde truc uithalen. Helaas laat 'het systeem' dit toe en kunnen wij hier niets aan doen.
vrijdag 19 april
Paar afspraken, wat administratie gedaan en op tijd naar huis. Niet naar de sportschool. Was alleen en had nadat ik lekker had gegeten wel een eetbui. Jammer hoor. Ze blijven maar komen. Waarom lukte het me een paar jaar geleden om ruim 90 dagen eetbuivrij te zijn en nu niet meer?
zaterdag 20 april
Jammer dat het geen voorjaar wil worden. Het was echt heel koud vandaag. Toch hebben de dekbedhoezen buiten gehangen om te drogen.
Mijn vader bracht een flitsbezoek. Hij had wat aanpassingen gemaakt aan zijn 'na mijn dood' document op de computer en dit voor mij uitgeprint. Net als mijn vader ben ik ook op die manier bezig met mijn sterfelijkheid. Ik heb, naast een testament, ook zo'n document. Misschien voor T., dat ligt er natuurlijk maar helemaal aan wie van ons het eerste overlijdt, en anders voor degene die het vindt. Ik vind het heel normaal om over dit soort dingen te praten én voorbereidingen te treffen. Zelfs al ben ik dan nog niet hoogbejaard.
Eten ging vandaag goed. Ik heb mijn eetbui van gisteravond niet gecompenseerd door minder of minder lekker te eten, heb dus ook mijn zaterdagse ijscoupe met slagroom gegeten.
zondag 21 april
Vandaag het avondeten voor morgen gemaakt. Aubergines gegrild en bechamelsaus gemaakt. De tomatengroentesaus haalde ik uit de vriezer, binnen een kwartier stond er een schaal lasagne in de koelkast.
Toen naar de Plus, daar waren de asperges het goedkoopst. Biologische ham hebben ze niet maar de AH wel, dus ook daar nog even naar toe. T. maakte er 's avonds een klassieke aspergemaaltijd mee.
Ook even naar de bieb om mijn reservering op te halen. Twee andere boeken ingeleverd, eentje nog ongelezen omdat ik er gewoon niet aan toe ben gekomen. Bloggen kost af en toe best veel tijd, series kijken ook. Als het straks buitenzitweer is ga ik vanzelf meer lezen.
Klaar voor de komende week. De laatste werkweek voor de meivakantie. Twee weken vrij, zalig.
Doen hoor,die seniorenregeling. Nu ben je gezond en kan genieten van je vrije dagen. Door misverstanden over het testament van mijn tante,ging ik het mijne nakijken. Het ligt nu bij de notaris voor aanpassingen. Dat "wat te doen-lijstje"ligt al jaren klaar. Mijn man is zakelijk niet zo goed,dus is zoiets wel nodig.
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, iedereen die ik spreek (en die ouder is dan ik) adviseert mij dit te doen. Ja, zo'n lijstje kan je maar beter hebben. Ook bij ons is het zo dat mijn man minder bezig is met dit soort dingen, ik heb meer idee van hoe alles is geregeld dan hij. Maar ik zorg dat hij steeds meer weet zodat er geen stress is als het zover is.
VerwijderenIk wens je een hele fijne week toe, en daarna lekker vakantie.
BeantwoordenVerwijderenMisschien dat die jongeman die wegliep later nog denkt: jeetje, wat hébben ze vroeger met me te stellen gehad! Maar misschien ook niet. Jullie hebben er je best op gedaan.
Hoi Petra, dank je wel! We hebben er echt veel tijd ingestoken, ik vind het jammer voor hem.
VerwijderenWat ontmoedigend, leerlingen die niet komen opdagen of niet willen.
BeantwoordenVerwijderenWat goed, zo'n document voor na je dood. Ik heb zoiets niet, maar mijn opruimen heeft er wel mee te maken: ik wil overbodige dingen niet aan mijn zoon nalaten. Maar dingen op papier zetten, is een goed idee.
Hoi Judy, het is met grote regelmaat dat ze niet komen, ik ben er wel aan gewend inmiddels. Goh, ik zou willen dat mijn vader vast ging opruimen!! Die heeft een groot huis vol met spullen!
VerwijderenMijn zoon kreeg in de laatste klas van het VWO de eerste symptomen van schizofrenie. Dat was in 1992, toen er nog niet zo'n goede begeleiding was vanuit school. Hij spijbelde, zat op een bankje in het park met een biertje voor zich uit te staren, heeft geen eindexamen gedaan. Werd steeds zieker, dus uiteindelijk maakte dat niets uit.
BeantwoordenVerwijderenMaar als ik zie hoe zorgvuldig tegenwoordig jullie begeleiding is, dan vind ik dat fantastisch.
Ook al zit er misschien maar een op de honderd jongeren tussen die eerder gediagnosticeerd wordt, dan is dat zeker de moeite waard.
Je doet waardevol werk, al dat fietsen door regen een wind is toch de moeite waard, ook al is deze jongen misschien een oplichter. 🤗
Hoi Titia, er is veel geld beschikbaar in het onderwijs voor de begeleiding van jonge mensen. We hebben zelfs een schoolpsycholoog in huis én een sociaal maatschappelijk werker. Ook krijgen docenten zelf steeds meer kennis en ervaring in het omgaan met jongeren met bijvoorbeeld autisme of ADHD. Ik blijf positief, geef iedereen kans na kans. Zelfs als het niet lukt hoop ik toch dat het ooit een keer goed komt met de jongeman of - vrouw. Dat ze leuk werk krijgen en een fijn leven hebben. Dat gun ik iedereen.
VerwijderenIk vind het oprecht heel goed dat er geld, tijd en mogelijkheden zijn om te zorgen dat jongeren een opleiding en diploma kunnen halen. Wel heb ik de indruk dat het eerst mis moet gaan voor je hulp krijgt. Wij zouden maar wat graag een beetje meer begeleiding vanuit school willen krijgen. Maar onze zoon vertoont geen storend gedrag, valt niet uit en is 'gewoon braaf'. Ondertussen moet hij wel dealen met drie 'labels'. Hij is buitengewoon gemotiveerd en heeft een goede thuisbasis. Maar hij heeft het wel moeilijk en wordt niet gezien in zijn drukke en (te) grote klas op het VO.
VerwijderenHoi Nienke, ik kijk bij de intake al welke hulp er nodig is, dat is een onderdeel van de intake- en plaatsingsprocedure, volgens mij moeten alle scholen dit doen. Het is wel zo dat wanneer het goed (lijkt te ) gaan en de student of leerling verder niet aangeeft hulp nodig te hebben dat het dan snel vergeten wordt dat er een of meerdere diagnoses zijn. De schreeuwerds krijgen vaker de aandacht helaas, en dat gaat ten koste van de andere jongeren in de groep, mét en zonder zgn label. Grote klassen zijn niet goed, niet voor de jongeren, niet voor de docent, dan wordt het soms echt overleven. Mijn advies is om het te blijven benoemen bij de mentor en zorgteam van de school.
VerwijderenAls je denkt aan Ellen, van "de wereld van ... ", weet je dat je zo veel mogelijk moet genieten nu het kan. Want je weet nooit wanneer de narigheid lost barst. Dus, kom maar op met het prépensioen!
BeantwoordenVerwijderenEn voor wat betreft de eet-buien; Misschien heb je nu meer trek dan voorheen. Kou, zorgen en pijn kosten veel energie en dan moet je meer eten.
En volg je eigen pad.
Marijke
Hoi Marijke, ja, ik zie nu ook dat het met Ellen niet goed gaat, ze is al zo lang niet meer in blogland aanwezig. Hier in huize Niekje hebben we ook een en ander meegemaakt in de afgelopen twee jaar waardoor we weten dat NU vooral belangrijk is! Ik realiseer me dat ik meer voeding nodig heb, ik ben daar ook al mee bezig. Dank voor je support. Ik denk ook wel dat ik gebruik maak van de seniorenregeling, nog even kijken hoe.
VerwijderenHet gaat toch om een seniorenregeling, niet om een echt prepensioen? En misschien vervelend om hier neer te zetten, maar de een zijn voordeel is de ander zijn nadeel (om maar 2 gezegden door elkaar te flutsen). Want ouderen die nu solliciteren om een nieuwe baan, bijv. als zij-instromer in zorg of onderwijs (de tekort-sectoren) kunnen merken dat zij juist door die seniorenregelingen moeilijker worden aangenomen. Vanuit de werkgever ook niet zo gek: je neemt niet iemand aan die al meteen recht heeft op korter werken of extra regelingen. Of die ouderen krijgen van die nare flex-contracten met oproepuren. Of ze willen dat je als vrijwilliger komt, of als onbetaalde stagiair.. Groet, Ine
VerwijderenKlopt, seniorenverlof is wat anders dan prepensioen, daar heb ik nu ook nog geen recht op. Ik zou niet weten hoe het is om nu te solliciteren in de sectoren waar tekorten zijn. Ook geen idee dus hoe zo'n regeling dat kan beïnvloeden. Wat ik wél weet is dat je minimaal 5 jaar aaneengesloten in het mbo-onderwijs gewerkt moet hebben voordat je recht hebt op deze regeling. Je moet dit dus aanvragen vanuit je baan. Dus het lijkt me dat het weinig tot geen invloed heeft. Maar ik kan me vergissen. Ik denk ook dat je, wanneer je solliciteert op een baan ze niet zullen denken dat je als vrijwilliger komt maar ook daar kan ik naast zitten. Wie weet kom ik tzt ook in dit soort situaties terecht.
VerwijderenAls je merkt dat iemand écht niet wil, dan kan je er zoveel energie en tijd in stoppen als je wil, dat helpt toch niet. Dan geef je die tijd beter aan iemand die er wel voor wil gaan.
BeantwoordenVerwijderenZo is het Myriam! Maar we moeten een aantal procedures afronden voor we echt de stekker eruit mogen trekken. Ik wist dat dit zo zou gaan al een paar maanden geleden....
VerwijderenJa inderdaad echt mevrouw Niekje, nu genieten je weet (misschien maar beter ook) niet wat de toekomst brengt en tot voor kort nam ik het ook maar gewoon voor lief dat mijn lijf prima werkte zolang ik er maar redelijk goed voor zorgde én er goede spullen instopte. Dat is jammergenoeg geen garantie. Heel goed dat de school (en jij en je collega's) zoveel geduld en energie steken in zo'n student je weet immers nooit wat er echt aan de hand is. Misschien niks maar dan kun je het jezelf niet verwijten en heeft alle mogelijke kansen gehad. Ik vraag mij dan wel weer af dat instellingen in het 'echte' leven veel minder geduld en aandacht hebben en of zo iemand dan niet alsnog tussen wal en schip valt. Goed dat jullie over de toekomst nadenken ook als één van jullie er niet meer is, wij proberen dat keer op keer met mijn moeder die 87 is en alleen maar zegt dat ze er wel eens over na zal denken....Helaas weet ik helemaal niet hoe ze het wil hebben na haar dood en wie er wel/niet welkom zijn. Het is en blijft trekken aan een dood paard dus doe regel ik maar zoals ik denk dat zij het zou willen maar misschien overleeft zij mij wel zou zomaar kunnen. Alvast een fijne meivakantie en wanneer ik op het KNMI kijk zie ik de temperaturen in ieder geval flink omhoog gaan. Rust lekker uit, doe leuke dingen en geniet van je dagen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Ilona, we hebben hier nog niet zo lang geleden ook wat meegemaakt waardoor de gezondheid en zelfs het leven niet meer zo vanzelfsprekend is.
VerwijderenDeze jongen valt nu wel tussen wal en schip, ik hoop dat jij zelf goede keuzes gaat maken. Waarschijnlijk wel als hij doorkrijgt dat hij, zonder startkwalificatie, voor geen enkele uitkering in aanmerking komt tot zijn 23e (dat wordt volgend jaar 27e!).
Mijn vader heeft zelfs een lijst van mensen die mogen worden uitgenodigd, alleen zij en geen anderen! Dank je Ilona, ik heb zin in twee weken vrij mét mooi weer! xx
ik vind die regeling zo duur. Bijna de helft van je salaris? Ik begrijp ook 170 uur niet echt. Zoals ik het nu zie lijkt het me veel inleveren voor een beetje vrije tijd. Maar waarschijnlijk begrijp ik het niet. Wanneer jullie het financieel aankunnen is het anders, dan doen. Maar wanneer je veel moet inleveren? Is er ook niet iets vanaf 62 jaar bijvoorbeeld? De dingen die je klaarmaakt voor het eten klinken allemaal even lekker. Wat jammer van die afhakende jongeman. Wat hebben jullie er veel energie ingestopt. Wanneer hij ouder is krijgt hij spijt. Zo zonde.
BeantwoordenVerwijderenHoi Geri, het is nog geen pensioen of pré-pensioen, het heet seniorenverlof. Het gaat dan om de helft van mijn salaris over de uren die ik minder ga werken. Bij fulltime is het 170 uur per jaar. Dat is 170 uur verdeeld over 40 weken, dus 4,24 uur per week (een middag) of een dag per twee weken. Dat is goedkoper dan parttime gaan werken want dan betaal je geen 45% maar 100% op je ingeleverde uren én gaat het van je pensioenopbouw af. Bij deze regeling blijf je 100% pensioen sparen. Van 62 jaar kan je nogmaals 170 uur opnemen, maar die betaal je helemaal zelf, wel gaat dan je pensioen gewoon door. Financieel kan ik minder werken, geen probleem, maar ik moet nog bedenken of ik het nodig vind nu. Ik heb al prima werktijden van half 8 tot 3.
VerwijderenOns eten is altijd lekker, we koken graag en doen altijd ons best voor onszelf én elkaar.
Ja, waarschijnlijk krijgt hij binnenkort al spijt als hij geen geld meer ontvangt en zijn moeder hem misschien een schop onder zijn gat geeft! 😉
Op e-mail reageert Ellen ook al dagen niet, best moeilijk om niet te weten dan, je leeft toch zolang al met mensen mee.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook al een wat als lijstje liggen en toevallig met dochter het een en ander besproken afgelopen week, als het met mijn zus niet meer goed komt is ze wat betreft mijn dochter ook niet welkom op begrafenis.
Maar even wat anders: schrijf je ook eens over successverhalen met je leerlingen?
Oh wat vervelend Lot! Ja, ik zou dan denken dat Frits misschien een keer wat kan posten over de situatie, hij kan volgens mij ook wel goed met de computer omgaan. Laten we hopen dat het goed gaat/komt.
VerwijderenIk denk dat het goed is om daar afspraken over te maken want niets zo vervelend als gedoe in de familie en dan niet weten hoe er mee om te gaan. Ik heb denk ik iets gemist, heb je bonje met je zus?
Het lijkt nu wel alsof het alleen kommer en kwel is op school, ik zal ook wat bloggen over de succes die er zijn, goed idee en wel zo eerlijk! Het zijn de successen die het werk erg leuk maken!
Je had weer een week vol belevenissen. Volgens mij leef je heel erg mee met je leerlingen. Hij vindt zijn draai wel in het leven, vroeg of laat. Ik denk dat hij gewoon nog niet heeft gevonden waar hij echt achter staat.
BeantwoordenVerwijderenWat je schrijft over testament en stuk voor na je dood, zet me aan het denken. Dat kan ik zelf wel wat beter regelen dan het nu is.
Weer een fijne week gewenst!
Hoi Anita, ik denk altijd dat er niets te vertellen is en dat de ene week overgaat in de volgende en dat het allemaal vrij saai en eentonig lijkt, maar dat valt wel mee, inderdaad genoeg belevenissen! Het is niet een heel voor de hand liggend onderwerp om mee bezig te zijn wanneer je nog volop in het leven staat. Maar ik denk dat het wél belangrijk is om erover na te denken wanneer je ze nog allemaal op een rijtje hebt 😉. En voor ons, zonder kinderen, is het ook prettig om te weten dat de partner goed geïnformeerd achterblijft, want die moet het dan in z'n eentje uitzoeken en bedenken allemaal. Zo heb ik hem de opdracht gegeven dat er bij mijn uitvaart in ieder geval tompoucen moeten zijn (van een bekende bakker hier in de regio) en geen kleffe cake!
VerwijderenHet is nog steeds kouuud, en toch zijn er veel berkenpollen. Ik heb gisteren zelfs de ventilatieroosters dichtgedaan, neus en ogen lopen maar door.
BeantwoordenVerwijderenJa, zo'n leerling. Ik vertelde al dat ik er een ken van in de dertig, tot voor kort nog nooit een baan gehad, nu hele kleine parttime baan aangevuld met zorgtoeslag. Mavo wel afgemaakt, maar daarna 2 keer een mbo opleiding afgebroken. Faalangst, of juist succesangst (want als je wél slaagt, dan moet je het daarna ook gaan wáármaken hé), depressie. Van alles, of vindt iemand steeds weer een 'label' om de echte stap maar uit te blijven stellen? Je moet maar hopen dat zo iemand toch ooit zijn draai in het leven vindt.
Nog 2 dagen dan vakantie voor jou. Of werk je vrijdag ook nog? Mijn zoons moeten ook nog tot vrijdag werken en hebben dan 2 weken vrij. De zoon die voor groep 5 staat heeft wellicht ook nog Koningsspelen of Koningsdagontbijt. Groet, Ine
Hoi Ine, ja ik werk vijf dagen per week, dus ook vrijdag. Maar as vrijdag stoppen we wel vroeg, denk dat ik net voor de lunchpauze weg kan. Koningsdag doet een vmbo/mbo niets aan, dat is echt iets voor het basisonderwijs volgens mij. Vond het vroeger als kind leuk, we hadden altijd een soort sportdag. In huize Niekje doen we er ook niets aan, sportschool is gewoon open dus business as usual voor mij op zaterdag!
VerwijderenIs er een bepaalde reden dat je elk feest aan je voorbij laat gaan?
VerwijderenMarijke
Nee, geen bepaalde reden.
VerwijderenHeeft echt niets met je eetstoornis te maken?
VerwijderenOh vast, dat zal er mee te maken hebben maar het is niet déreden om dingen niet te doen. We vieren verjaardagen, gaan uit eten, hebben vrienden op visite. Maar we houden allebei niet van een boel gedoe en drukte. Genoeg informatie zo?
VerwijderenHet is ook niet verplicht hé... al die dagen vieren. Er staat nergens in de wet dat het in de privésituatie gevierd moet worden. Die tompoucen zijn pas van recent, was vroeger helemaal geen traditie. Is door de supermarktketens ons opgedrongen. Ik ga misschien even met een kleedje dvd's, cd's en knuffels en nog wat spul op de buurtvrijmarkt hier achter staan als het niet te koud of te nat is. En anders gewoon niet. Heb afgelopen dagen niet onaardig verkocht op Vinted, dus het zou mooi zijn als het morgen ook nog even lukt, maar ik ga er geen halszaak van maken. Groet, Ine
VerwijderenJe zou haast denken dat het moet, de aandacht en reclames die er zijn geven je dat idee wel in ieder geval. Ik eet graag een tompouce, maar om er voor in de rij te staan? Ik heb voorkeur voor een tompouce van een winkel in een nabijgelegen dorp en ook in de grote stad is er een zaak (Hotel New York) waar ze erg lekker zijn. Ik ga daar altijd een tompouce eten op de eerste zondag van de zomervakantie, samen met een collega die er net zo dol op is. Dat zijn de dingen die ik vier! Leuk als het lukt morge n Ine, ik duim voor je dat het droog is!
VerwijderenBij mijn uitvaart geen cake hoor, wél tompoucen en koffie/thee maar ook prosecco! Ik ga de link bekijken, klinkt interessant.
VerwijderenHier 's ochtends regen, tot een uur of 10. Nu is het droog en zonnig. In een straat om de hoek is het een drukte van belang, veel kleedjes, harde muziek. Feest in een volkswijk, reuze gezellig hoor maar niet echt iets voor mij.
Lijkt me knap frustrerend zo’n knul die niks wil en geen enkele kans aanpakt. En ja, ik heb ook zo’n document op mijn laptop staan. Ik wil niet dat mijn dochter alles zelf uit moet zoeken. En er komt mooi weer aan! Daar zijn we allemaal wel aan toe. Groetjes, Nicky
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad frustrerend, maar nadat ik de schooldeur achter me dichttrekt niet meer gelukkig! Fijn dat je het voor je dochter hebt klaargezet, dat geeft rust, ook voor haar. Jaaaa mooi weer!
Verwijderen