mijn leven in Engeland, deel 2

Het leven als huishoudster bij een bejaard echtpaar viel zo tegen dat ik na anderhalve week al besloot om op zoek te gaan naar een ander adres. Van mijn vriendin Raquel kreeg ik het adres van een organisatie in Londen die bemiddelde tussen au-pairs en gezinnen en ik besloot daar langs te gaan. Waarom ik geen contact opnam met de organisatie in Nederland weet ik niet meer, waarschijnlijk omdat ik zo snel mogelijk wilde verkassen.

In een zijstraat van Oxford Street vond ik het kantoor en werd ik ontvangen door Miss Sheila. Een prototype Engelse miss met een saai grijs kapsel, dito grijze rok en een ziekenfondsbrilletje. Ze hoorde mijn verhaal aan en vrijwel direct trok ze een mapje uit haar stapel op het bureau waarvan ze zeker wist dat het een match zou zijn. De familie Misselbrook in het zuid oosten van Londen was op zoek naar een Nederlandse au-pair omdat ze erg blij waren met hun huidige, Nederlandse, aup-pair.

Miss Sheela ging meteen bellen en even later kreeg ik Patricia Misselbrook aan de telefoon. Ze vertelde me kort een en ander en nodigde me uit om meteen het aanstaande weekend te komen kennismaken. 

Op zondag aan het begin van de middag ging ik met de tube naar London Bridge, daar moest ik een trein nemen naar Forest Hill, een treinreis van ongeveer 15 minuten. Vanaf het station was het dan nog eens 10 minuten lopen naar het huis van de Misselbrooks.

Nu denken veel mensen dat au-pairs bij rijke gezinnen in kasten van huizen wonen, maar dat is niet altijd het geval. De Misselbrooks woonden in een heel normaal Victoriaans rijtjeshuis zoals er vele in Londen zijn. Een woonkamer, keuken, vier slaapkamers en een badkamer, zolder en een tuin. 

Toen ik aanbelde werd de deur opengedaan door een klein ventje van een jaar of tien, met een mooie bos kroeshaar en een lichtbruine huid. Naast hem stond een iets ouder, spierwit jongetje met een blonde haren en enorme hazentanden. Ik had meteen een zwak voor allebei. Daarachter kwam vader uit de gang aanlopen, ook met een bos zwart haar en een wat donkerder bruine huid. Ik mocht natuurlijk binnenkomen en maakte kennis met de moeder, die dan weer net zo spierwit was als de oudste zoon, maar pikzwarte haren had. Een bont gezelschap dus!

Tea, biscuits, more tea en of ik ook wilde blijven eten. De middag vloog om en aan het einde van de dag maakte ik ook nog kennis met de au-pair van dienst, Rolanda, die op het punt stond om haar leven in Nederland weer op te pakken. Het was enorm gezellig, ik voelde me meteen thuis en het gevoel dat ik daar op mijn plek was, was wederzijds. 

Er was slechts een hindernis te nemen en dat waren de weken die ik moest overbruggen voor ik bij de Misselbrooks kon intrekken. Rolanda zou nog twee weken blijven en daarna zou de familie voor drie weken naar de ouders van Patricia in Wales gaan om daar vakantie te vieren. Voor mij was er geen sprake van dat ik zo lang nog bij de Lissauers zou blijven en terug naar Nederland voor een maand was nog minder voor de hand liggend, dat zag ik als een enorme afgang!

Na mijn middag en avond bij de Misselbrooks kwam ik vrij laat thuis en besloot ik te wachten met mijn nieuws tot de volgende ochtend. Maar dat was niet nodig want toen ik goed en wel op mijn kamertje zat werd ik geroepen. Mevrouw Lissauer riep mij om te vertellen dat ze liever niet wilden dat ik bij hen bleef en of ik iets ander kon regelen!? Opgelucht ging ik die avond slapen, ik kon zonder gedoe weg!

De volgende dag trok ik de stoute schoenen aan en belde Mary en Peter Smithers, waar ik nog steeds contact mee had en vroeg of ik bij hen kon komen logeren. En dat kon!! Zij hadden geen zomervakantieplannen en ik kon mijn verhuizing op zeer korte termijn organiseren. Mijn roze fiets was inmiddels al gestolen dus ik had slechts 2 grote tassen die ik mee moest nemen naar Maidstone. Peter was zo lief om mij te komen halen in Londen. 

Pas toen ik in Maidstone was aangekomen, mijn spullen had uitgepakt en me op de logeerkamer had geïnstalleerd heb ik mijn ouders gebeld om te vertellen wat er allemaal was gebeurd en dat ik tijdelijk bij de Smithers logeerde.

Ik heb hier vijf heerlijke weken gehad, ik was vrij om te doen en laten wat ik wilde en ik had echt even vakantie. Hierover volgende week in deel 3 meer!