mijn leven in Engeland, deel 3

Mijn verblijf bij de Smithers was vanaf de eerste dag een leuke logeerpartij van ruim drie weken. Ik had mijn eigen kamer en werd volledig opgenomen in het gezin. Qua leeftijd zat ik tussen Martin en Carolyn in. Martin werkte destijds al bij de Britse Spoorwegen, Carolyn zat nog op school en had ook vakantie. Vader Peter werkte als ingenieur en moeder Mary was verpleegster en werkte part-time. 

Ik was overdag soms alleen 'thuis' en ging dan op pad om de omgeving te ontdekken. Maidstone had een gezellig centrum en met de bus was ik daar zo. Daarnaast nam ik ook de bus naar omliggende dorpjes. Of ik bleef thuis en las boeken, kranten en hielp wat mee in het huishouden.  Een paar keer ben ik ook naar Londen gegaan om met mijn twee nieuwe vriendinnen op stap te gaan.

Twee avonden in de week trainde Peter, hij was de coach, met het herenwaterpoloteam in Maidstone. Omdat ik tot mijn vertrek naar Engeland zelf ook waterpolo had gespeeld en regelmatig in het zwembad te vinden was vond ik het fijn om weer te kunnen zwemmen en ging ik met hem mee en mocht ik meetrainen met het team.

Een beetje bewegen kon ook geen kwaad, want sinds mijn aankomst in Engeland kwam ik in gewicht aan. Wat ik tijdens mijn weken bij  de Lissauers heb gegeten weet ik echt niet meer.  Ik weet nog wel dat er nooit gezamenlijke maaltijden waren, zoals ik thuis gewend was. Ik maakte ontbijt klaar voor Mr. Lissauer, maar niet voor Mrs. En wat ik zelf tijdens het ontbijt at? Werkelijk geen idee meer! Ook kan ik me niet herinneren dat ik iets heb klaargemaakt op het fornuis, of in een oven. Ik ben nooit een fastfoodfan geweest, en het enige wat ik bij MacDonalds nam als ik daar was, waren patatjes en milkshakes, maar dat ook niet iedere dag. Gek toch dat ik me niets herinneren van het eten.

Het eten bij de Smithers staat me nog wel bij. Mary kan ontzettend lekker koken en bakken en iedere dag werd er dan ook lekker gegeten. Ontbijten deed ik meestal alleen of met Mary samen, de anderen waren dan al op en de deur uit. Op tafel stonden dozen met allerlei soorten 'breakfast cereals', er was toast, crumpets en zoet en hartig beleg. 

Op zondag aten we het ontbijt gezamenlijk en dat was natuurlijk een 'full English' ontbijt: gebakken ei, een worstje, bacon, witte bonen in tomatensaus, een gebakken tomaat en toast. Destijds kon ik zo'n bord vol op en vond ik het ook lekker. Tegenwoordig zou ik zoveel niet meer op kunnen en zou ik ook de witte bonen niet meer eten, die vind ik nu niet meer lekker. 

Lunch was meestal een broodje of boterhammen met beleg zoals ham en kaas en pickles. Verder weet ik dat niet meer zo precies.

's Avonds werd er warm gegeten. Mary kookte altijd en we aten ovenschotells, pies, pastagerechten, chili, curries, vleesgerechten, rijst, aardappels of patat en groente. De tafel stond helemaal vol en er was voor ieder wat wils. Na het eten een toetje. Ik was gewend aan een schaaltje yoghurt, maar hier was er ijs, chocolademousse, cheesecake of een ander soort taart. 

In huize Smithers was de 'Sunday roast' ook een vast onderdeel van het weekend. Maar eerst op familiebezoek bij de moeder van Mary en soms ook naar haar zus. Daar dan koffie en meestal was daar iets lekkers bij. Terug naar huis om lekker te luieren en dan rond een uur of twee weer aan tafel voor de hoofdmaaltijd. Vlees of kip uit de oven, aardappels uit de oven, groente en altijd Yorkshire pudding, alles met een dikke laag gravy. Na afloop kwamen altijd keus uit meerdere desserts zoals een lemon meringue taart, cheesecake, verschillende soorten ijs, crumble met custard, zoveel keus had ik nog nooit gehad! 

Ook was er natuurlijk tussendoor van alles te snoepen, kasten vol met koek, repen en bars en altijd cake en taart,  alles werd door Mary zelf gebakken. Als zoetekauw was dit een walhalla voor mij en ik ben tijdens deze logeerpartij dan ook enkele kilo's aangekomen.  Eetbuien had ik niet, maar dat kwam omdat ik de hele dag door kon eten en dat ook deed. Ik legde mezelf geen limieten op, was niet bezig met mijn figuur en zelfbeeld. Die laatste twee waren in deze periode goed, ik was positief en vol zelfvertrouwen. 

Na een aantal hele fijne weken waarin ik liefdevol door deze familie was opgevangen brak het moment aan dat ik weer naar Londen ging. Het was midden augustus en nog steeds schitterend weer.  Peter bracht me met de auto naar de familie Misselbrook waar ik een warm welkom kreeg en ik als au-pair aan de slag ging. Mijn eerste kennismaking was leuk geweest en toen ik aankwam om te blijven voelde het al meteen als thuis. Ik had er dan ook veel vertrouwen in dat het een leuk jaar zou worden. En dat werd het ook!