mijn leven in Engeland, deel 4

Een klein, maar leuk en knus kamertje met een bed, een kast en een stoel. Meer was het niet en toch was dit kamertje vanaf dag een mijn thuis, een plek in het huis die helemaal voor mij was. The boys, zoals ze door Paul en Patricia genoemd werden, waren geïnstrueerd dat de kamer van de au-pair voor hen verboden gebied was en ze altijd moest kloppen.

Adam, de oudste van twaalf, en Damien van tien, hadden een eigen kamer. Ook was er een slaapkamer voor de ouders, allemaal op een verdieping. En een kleine badkamer met ligbad en toilet, maar geen douche zoals gebruikelijk destijds in veel Britse woningen. En vloerbedekking, iets wat ik heel vreemd vond bij de Smithers maar nu ook tegenkwam bij de Misselbrooks. Ik kwam er achter dat ook dit in Britse woningen heel normaal was. Er was ook geen tweede toilet dus als er iemand ging badderen werd er geroepen dat iedereen die nog wilde nu snel naar de wc moest gaan!

Het was geen groot huis, en rommelig met veel spullen die op een prettige manier sleets waren. In dit huis werd geleefd. Er was een grote woonkamer met banken, grote zitkussen op de grond, een televisie, een muziekinstallatie en wanden vol boeken. Patricia hield enorm veel van lezen en Paul van muziek. 

Er was ook een keuken met een niet al te grote bijkeuken. Hier stonden de eettafel en ook een luie fauteuil waar de kat meestal in lag. Het leven speelde zich grotendeels af in deze bijkeuken. Daar werd 's ochtends in etappes ontbeten. Eerst Paul, dan Patricia en daarna the boys en ik. Aan het eind van de school- of werkdag werd hier weer gegeten, ook weer in etappes, en 's avonds zaten we hier te kletsen en te roken en speelden the boys in de woonkamer of keken ze daar televisie.  In het weekend aten we hier de Sunday Roast.

Binnen een paar dagen zat ik in het ritme van deze familie. Wist ik wat mijn taken waren en werd ik onderdeel van het gezin. Veel taken had ik niet. Adam ging naar de middelbare school en ging hier zelf met de bus naartoe. Damien zat nog op de basisschool die op 10 minuten loopafstand van huis was. Iedere ochtend bracht ik Damien naar school. Britse kinderen blijven over tussen de middag en eten dan warm. Aan het eind van de dag haalde ik Damien op en kwam Adam zelf weer naar huis. Aan het eind van de middag aten zij hun avondmaaltijd. Meestal kozen ze zelf iets uit en maakte we dat met elkaar klaar: vissticks of een tosti, soms een hamburger of toast met spaghetti uit blik of witte bonen in tomatensaus. Het was bijna altijd iets uit de vriezer of uit blik en niet heel gezond. Ik bakte ook wel eens pannenkoeken voor ze en die aten ze dan op Britse wijze met suiker en citroensap. En na een paar keer proberen ook met appel en rozijnen. Paul en Patricia aten ook warm op hun werk en aten meestal wat toast als avondeten na het werk. Ik at soms met de jongens mee maar maakte ook vaak wat klaar voor mezelf. Ik weet niet meer wat, maar denk niet dat het erg gezond was, met gezondheid was ik toen totaal niet bezig. Dat kwam later dat jaar, toen ik me realiseerde dat ik aardig was aangekomen! Daarover later meer. 

Naast het brengen, halen en zorgen voor wat te eten deed ik ook wat licht huishoudelijk werk. Ik stofzuigde, deed de was en strijk en ruimde de ontbijtboel op. Het waren taken die ik thuis ook wel had gedaan, ik werd niet gecontroleerd en ook deed Patricia in het weekend zelf het een en ander. Het kostte me niet vee moeite en ook niet veel tijd. 

In mijn vrije tijd, zo'n beetje de hele dag, kon ik dus doen en laten wat ik wilde. Een van de dingen die ik graag wilde doen was beter Engels leren en ik schreef me in voor een cursus om mijn Cambridge Certificates te halen. De school waar ik me inschreef was in Bromley, een soort voorstad van Londen en een half uur met de bus vanaf huis. Twee middagen in de week ging ik hier naar school en zo ontmoette ik ook wat andere buitenlandse studenten. Al gauw had ik dus ook wat leuke sociale contacten en ging ik steeds vaker er op uit.  Dit was precies wat ik me had voorgesteld bij het leven als een au-pair!

In deel 5 zal ik wat meer vertellen over de dingen die ik deed, want dat mijn au-pair leven niet geheel en al standaard was is een ding dat zeker is!