een eetbui-update

Het is wel weer eens tijd voor een update over mijn eetbui-situatie. Natuurlijk begon ik weer met een schone lei op 1 februari, nadat januari niet geheel eetbuivrij was geweest. De eerste twee weken van februari zijn voorbij en tot nu toe heb ik geen eetbuien gehad. So far so good dus. Of toch niet?

Niet echt want de eetbuidrang kwam na een week al om de hoek kijken. Daardoor realiseerde ik me dat ik wat meer moest eten. En dat vond ik dan wel weer lastig. De weegschaal gaf ook aan dat er wat meer gegeten moest worden, dat werkt voor mij als een vorm van toestemming. Waardoor het minder lastig werd. Is het nog te volgen?

Meer eten is in dit geval niet meer snoepen. Natuurlijk kan ik best twee chocoladepaaseitjes eten, en zelfs wel drie of nog meer. Maar meer eten is een boterham extra, wat meer broodbeleg nemen, een aardappel erbij, nog een schep rijst en meer calorierijke, min of meer, gezonde tussendoortjes eten. En lukt dat?

Het lukt, maar met heel veel moeite. Neem nu gisteren. Tijdens de koffiepauze waren er croissants, ze waren over van een lunch (zie mijn weekoverzicht aanstaande maandagochtend waarin ik hier meer over vertel) en nog steeds lekker. Ik at mijn boterham met pindakaas bij de koffie en had ook wel trek in zo'n croissant. Niet omdat ik honger had, maar omdat ze er lekker uitzagen. Na wat wikken en wegen in mijn hoofd nam ik een halve. De rest van de ochtend voelde ik me daardoor ongemakkelijk. Schuldig zelfs. Is dat normaal?

Nee, ik vind dat niet normaal. Ik voelde me schuldig omdat ik me niet aan mijn eigen, zelf opgelegde, eetregels had gehouden. Als ik om me heen kijk en zie wat collega's eten en als ik thuis kijk en zie wat mijn man eet dan is dát wat zij doen wel normaal. De ene keer eten ze iets extra's, de andere keer niet. Maar lang erover nadenken en na afloop met een bezwaard gevoel van tafel gaan is er niet bij. Ik weet nog een heel klein beetje hoe dat voelde, van heel lang geleden, toen ik ook zo met eten omging. Komt dat ooit nog terug?

Dat verwacht ik niet. Wat ik wel kan is om te leren dit soort momenten te verdragen. Mezelf toe te staan om buiten de regels om ook nog andere dingen te eten, dat ik daardoor niet verander, niet meteen overgewicht krijg, niet minder waard bent dan een ander, geen slapjanus ben maar gewoon een mens met behoeften net als ieder ander. Die de ene dag wat meer eet dan de andere dag. Die weleens teveel eet, gewoon omdat het zo lekker is, niet omdat ze honger heeft maar wel omdat ze maar trek heeft ergens in. Zou ik dat kunnen?

Ik blijf het in ieder geval proberen. En met de teller op 14 dagen zonder eetbuien krijg ik weer wat hoop. Ik ga mezelf in de vakantie volgende week wat vaker trakteren op wat lekkers. Ik heb wel trek in koffie met appeltaart bij een bekende appeltaartbakker in de grote stad.  En ik denk dat ik zelf ook iets lekkers ga bakken, ik heb al een poosje zin in boterkoek met gember, alle ingrediënten zijn in huis. T. lust dat ook graag en dan kunnen we daar samen van smullen.