Geen kinderen. Een lastig onderwerp om over te schrijven, toch wil ik er hier op mijn stukje van het Internet wat aandacht aan besteden. Het gaat over mij. Over mijn man en mij. Het gaat vooral niet over anderen.
Wij hebben geen kinderen. Dat is een bewuste keuze. Ik weet niet precies wanneer ik geen kinderen wilde, ik weet wel dat er nooit een moment is geweest dat ik ze wél wilde. Wat ik ook weet is dat ik al vrij snel in de relatie met nare ex (die duurde van mijn 20e tot en met mijn 29e) besefte dat er met deze agressieve en onbetrouwbare man geen kinderen moesten komen.
Toen ik op mijn 32e een relatie kreeg met T. hebben we over kinderen gesproken. T. had geen kinderwens. Ik ook niet. Dit gesprek hebben we in de loop der jaren vaker gevoerd en telkens kwamen we samen tot dezelfde conclusie. Voor ons geen kinderen.
Deze beslissing was bij ons gebaseerd op een gevoel. We hoefden niet zo nodig. We hadden niet echt heel veel argumenten tegen het nemen/krijgen van kinderen. We hadden een fijne, stabiele relatie. We hadden werk, een woning, geen financiële problemen, geen gezondheidsproblemen. We waren er van overtuigd dat we goede ouders zouden zijn.
Nu zijn we 56, we zouden al opa en oma kunnen zijn. We hebben gelukkig nooit spijt gehad van onze beslissing. En natuurlijk is het leuk om te zien hoe mensen in onze vrienden- en kennissenkring genieten van hun kinderen en/of kleinkinderen. En als er zorgen zijn dan leven we mee. We zijn voor sommigen een beetje als een soort oom en tante, want ook al hebben we dan zelf geen kinderen, we hebben niets tegen kinderen.
Nu we grijze haren hebben krijgen we geen vragen meer, dat is wel eens anders geweest. Toen we net in ons huidige huis kwamen te wonen werden er door sommige buurtbewoners vragen gesteld over gezinsuitbreiding. Ik denk dat het kwam doordat we een groot huis hebben en daar past natuurlijk makkelijk een gezin in. We hadden ook nog de leeftijd om een gezin te starten.
Verder heb ik er eigenlijk nooit veel vragen over gehad. Ik heb misschien geluk gehad, want ik hoor en lees dat veel vrouwen zonder kinderen er best vervelende reacties over hebben gekregen. En of je nu bewust of niet geen kinderen hebt, het is geen onderwerp om in de rij bij een kassa te bespreken. Het kan heel gevoelig zijn. En zeggen dat je geen kinderen wil(de) is ook niet iets om zomaar eruit te flappen, want dat kan weer een gevoelige snaar bij de ander raken.
Wat je nooit gehad hebt kun je niet missen, dus ook die vraag kan ik altijd beantwoorden. Spijt dat we geen kinderen hebben? Nee, dat hebben we niet. Ik ben ook niet bezorgd over onze oude dag. Kinderen hebben is geen garantie dat ze nog naar je omkijken als je oud bent, laat staan voor je zorgen. Die voorbeelden zie ik genoeg om me heen. Wij worden hopelijk samen oud en dan op een dag blijft een van ons over. Klinkt best gek, maar dat is wel hoe het waarschijnlijk zal gaan.
Niks mis mee,jullie leven en een bewuste keuze die jullie samen maakten.Wie ben ik om daar verder iets over te melden.
BeantwoordenVerwijderenGer van hoorndesovervloeds3.bligspot.com
Hoi Ger, dat is mooi, en zo hoort het natuurlijk ook.
VerwijderenDat vind ik mooi om te lezen dat jullie er zo achter staan en daar nooit op aan gesproken zijn. Ik heb de grofste teksten naar mijn hoofd gehad . En moet vaak verantwoorden waarom niet. Zat eens in een groep vrouwen. Doordat een andere vrouw vertelde dat ze kinderloos was. En niet meer dan dat . Gingen ze los. Iedereen die geen kinderen had was egoïstisch want die hadden niet geleerd zich weg te cijferen . Dat deed pijn
BeantwoordenVerwijderenHoi Geeske, wat vreselijk naar! Alsof jezelf wegcijferen een hoger goed is, juist niet! Erg ongeëmancipeerd en uit de tijd om zo te denken vind ik.
Verwijderenmijn nichtje antwoorde dan "Jij wil alles,dat vind ik egoistisch. Mooie baan en kinderen de hele week op de opvang".
VerwijderenHoi Izerina, ik denk niet dat kinderen van de opvang slechter worden. Tevens denk ik dat de huidige generatie het al wat beter doet, veel van mijn mannelijke collega's nemen een deel van de tijd de zorg voor de kinderen, dat was vroeger veel minder. En een werkende moeder kan ook heel positief zijn, die is gelukkig omdat zij ook andere dingen doet... enfin... je weet hoe ik hier over denk, had zelf ook een werkende moeder, in het onderwijs, en ben nooit iets tekort gekomen!
VerwijderenToch vind ik het wel een mooie van Izerina. Om die rot opmerkingen te paraderen. Natuurlijk zit er dan een kans in dat je elkaar over een weer blijft kwetsen. Misschien moet diegenen wel een dubbele baan hebben om een enorme hypotheek af te betalen. Maar dat wel kinderen krijgen ook egoïstisch is .,is ook een argument Zo mooi las bij die schrijfster van eten en bidden en dat bij olifanten b.v. de natuur er voor zorgt . Dat 20 % kinderloos blijft zodat ze tante kunnen zijn en mee zorgen..Nou dat hebben Izerina ,jij en ik wel gedaan. Zeker in de VS betalen kinderloze tantes vaak mee aan het vervolgonderwijs van meisjes.
VerwijderenKinderloze tantes zijn denk ik heel belangrijk voor veel kinderen! Ik weet niet wat jij voor een werk doet of deed, maar ik weet dat Izerina haar steentje aan de opvoeding ook via haar werk heeft bijgedragen. Maar lang verhaal kort: niet oordelen is het devies!
VerwijderenSail hero' s stimuleren 😌. Mischien interessant voor jouw werk ook. Er zijn heel veel van dit soort specifieke projecten. Voor jeugd die wel wat stimulans kunnen gebruiken. Ach ik vind het nog steeds jammer dat er geen (;sociale ) dienst plicht meer is.
VerwijderenDit soort projecten zijn inderdaad mooi en vaak zie je dat jongeren daardoor net dat zetje krijgen waardoor ze wél weer gemotiveerd raken, omdat ze zelfvertrouwen krijgen. Er zijn wel een soort maatschappelijke stages geloof ik, niet bij mij op school. Maar onze studenten doen wel andere projecten. Volgende week maken ze een Valentijnslunch voor mensen uit een verzorgingshuis hier in de stad. Dan eten ze met elkaar en dat ik zo lief om te zien! Die stoere studenten zijn dan ineens heel anders, attent, lief, betrokken én geëmotioneerd.
VerwijderenIk heb een dochter, vandaag weer heerlijk dagje met haar gehad toevallig.
BeantwoordenVerwijderenWe trouwden in 1975 en eigenlijk kreeg iedereen om ons heen kinderen en ons leek het ook wel leuk, binnen 3 maanden was ik zwanger. Ben heel blij dat ik er niet echt serieus over heb nagedacht want ik denk, met de kennis van nu over onze wereld, dat ik dan ook de keus geen kinderen had gemaakt.
Zelf heeft ze geen kinderen, ze heeft wel enorm veel feeling voor kinderen en ook 10 jaar op creche gewerkt en later BSO. Mijn schoonzoon heeft een erfelijke ziekte en dochter zag op haar werk ook veel nadelen.
Mijn zus heeft ook geen kinderen, zij waren altijd zoveel op stap maakten vele reizen en het kwam er niet van zegt ze, serieus erover nagedacht hebben ze ook niet.
Zo kunnen er vele redenen of juist geen redenen zijn om wel of niet kinderen te krijgen.
Hoi Lot, ik weet dat jij een dochter hebt en vaak leuke dingen met haar doet. Ik kan me goed voorstellen hoe fijn dat moet zijn! Ik mis wat dat betreft mijn moeder (nu niet meer zo intens als vroeger) nog steeds, zou ik ook leuk vinden. Gelukkig heb ik lieve vriendinnen van jong tot oud en daar vind ik ook veel gezelligheid. Ja, de wereld zoals die nu is nodigt niet echt uit.
VerwijderenDe meeste mensen die ik ken hebben kinderen, maar er zijn er ook die geen kinderen hebben. Sommigen konden tot hun grote spijt geen kinderen krijgen en voor anderen was het wél een bewuste keuze. Daarnaast kom ik via mijn werk ook regelmatig ouderen tegen die geen contact meer met hun kinderen hebben. Maar wat iemands keuze ook is of wat er in iemand leven afgespeeld heeft, het is jammer dat er vaak oordelen of meningen gegeven worden. Leven en laten leven, zou ik zelf zeggen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Mw W. in onze vrienden- en kennissenkring is het heel divers. Van 4 kinderen tot geen. En iedereen met een verhaal. En dat verhaal kennen we vaak niet en dan is oordelen niet okay. Dat vinden sommigen moeilijk vermoed ik.
VerwijderenGoed dat je hier over schrijft.
BeantwoordenVerwijderenMensen oordelen zo makkelijk. Omdat je geen kinderen hebt, omdat je ze wel hebt, omdat je er te veel/weinig hebt.
Zolang het een bewuste keuze is wel of geen kinderen en er voor eventuele kinderen goed wordt gezorgd heeft een ander er niets van te vinden.
Hoi San, raar toch dat dit zo'n punt kan zijn, waar bemoeien mensen zich mee? Iedereen heeft een verhaal. Ik kom door mijn werk ook in contact met tienermoeders en ook daar zijn er die hun kindje(s) goed opvoeden en zij die het minder goed (kunnen) doen. Maar als je soms mensen hoort over die jonge meisjes, dat is heel naar wat er soms gezegd wordt!
VerwijderenWat gek he, dat je je zou moeten verklaren waarom je geen kinderen hebt. Ik vind dat best onbeschoft. Toen wij ons eerst huis kochten, een echte eengezinswoning in een echte 'gezinnetjeswijk' werd daar ook op gehint. Ik vond het toen al vreemd, zoiets persoonlijks zou je niet moeten vragen. Ze kwamen wel hoor, onze jongens. We hebben er heel bewust voor gekozen, niet omdat het 'erbij zou horen'. En ik ben blij met ze. Tegelijkertijd vind ik het soms ook gewoon zwaar en moeilijk, zeker met onze oudste, ons zorgenkind. Later? Ik hoop vooral dat ze hun weg in het leven zullen vinden. En, mevrouw Niekje, ik hoop net als jij oud te worden met mijn partner. Om weer meer tijd te krijgen voor samen. Ik hoop dat de relatie met mijn kinderen goed blijft. Maar ze moeten hun eigen weg gaan. Ik heb geen kinderen gekregen om later verzorging te hebben of om eenzaamheid tegen te gaan.
BeantwoordenVerwijderenToen wij al kinderen hadden vond ik het heerlijk om af te spreken met goede vrienden die geen kinderen hadden, verfrissend bijna.
Hoi Nienke, het is erg onbeschoft, dat vind ik ook. Iedereen die ik ken is blij met de kinderen die ze hebben, en ja, het kan ook heel zwaar zijn en volledig mis gaan. Ik ken de voorbeelden en dan hebben ouders (of kinderen) veel verdriet. Mijn vader laat mij volledig vrij, steunt niet op me en laat me mijn ding doen. Als hij hulp nodig heeft dan kan hij het vragen, maar meestal gebruikt hij zijn eigen vrienden- en kennissenkring. En als het niet meer gaat en hij niet meer alleen kan wonen zal hij nog steeds niet van mij verwachten dat ik hem ga verzorgen. En dat staat volledig los van of ik dat wel of niet wil.
VerwijderenWij hebben ook geen kinderen. Ik had rond mijn 30-ste lang de ziekte van Pfeiffer. Dus toen er geen kinderen kwamen was het eigenlijk wel goed.Maar altijd waren er buurkinderen over de vloer. Kwamen nichtjes en neefjes logeren. Met sommige buurkinderen(zelf al oma) heb ik nog contact.
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, ik kan me goed voorstellen dat kinderen en jongeren graag bij jullie over de vloer kwamen (en nog steeds komen lees ik af en toe!). Geen kinderen betekent niet dat je niet met ze kan omgaan. Voor kinderen is het soms ook wel een verademing om eens met 'niet-ouders' te praten, althans, dat is mijn ervaring. We hebben toch een iets andere kijk dan de ouders zelf.
VerwijderenGoed dat je erover schrijft. Het is niet iets waar ik naar zou durven vragen. Wat vreselijk dat er zo geoordeeld wordt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een zoon, en na een kort slecht huwelijk voedde ik die alleen op. En dat was wel genoeg, heb nooit meer kinderen gewild. Ik werd onlangs oma, had het helemaal niet meer verwacht, omdat mijn zoon laat vader werd. Dat is wel weer een heel andere rol.
Hoi Judy, sommige mensen durven dat gewoon te doen! Ja, oma is heel anders kan ik me voorstellen. En ik lees dat je dat heel leuk vindt. En zo onverwacht moet het echt een cadeautje zijn geweest!
VerwijderenErg dapper van je om dit onderwerp aan te snijden! Ik zeg nu eerlijk: had ik mijn kinderen wel moeten krijgen? Vooral over de middelste heb ik nu twijfels: hij heeft niet zo'n fijn leven. En de maatschappelijke norm luidt nog steeds: je moet een relatie, trouwen of samenwonen, kinderen en dan kleinkinderen. Ik ben nu 9 jaar alleen na mijn partner te hebben verloren aan kanker en mijn drie kinderen (tussen de 35 en 290 hebben geen kinderen. Om me heen krijgen vele mensen nu kleinkinderen en ik merk dat die norm stilzwijgend ook bij mij wordt gelegd; 'nog' geen kleinkinderen? Nee dus. En dat hoeft ook niet, als het niet gebeurt is het ook ok. Liefs, Ine
BeantwoordenVerwijderenHi Ine, dat de opvoeding niet altijd het gewenste resultaat heeft ligt aan zoveel verschillende factoren bij beide partijen: ouder én kind, dat kan je jezelf eigenlijk niet aanrekenen. Tenzij je natuurlijk je kinderen mishandelt of verwaarloost, maar ik weet dat dat bij jou niet zo is. Ach... mijn broer en ik hebben allebei geen kinderen, ik weet dat mijn vader het prima vindt, met name omdat mijn moeder is overleden. Had ze nog geleefd dan had hij het denk ik wel leuk gevonden. Nu heeft hij lol van de klein- en achterkleinkinderen van zijn vriendin.
VerwijderenMooi om te lezen hoe dat voor jou is. Mijn jongste zus heeft ook niet voor kinderen gekozen, en is daar ook tevreden mee.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, gelukkig mogen sommigen kiezen maar helaas is het kiezen voor sommigen niet weggelegd. Dan is het belangrijk dat je de situatie niet bepalend laat zijn voor de verdere invulling van je leven.
VerwijderenMijn oudste dochter heeft 3 kinderen en mijn jongste dochter is bewust kinderloos.
BeantwoordenVerwijderenHet hebben van kinderen is niet zaligmakend. Enne…..beter spijt hebben over het niet hebben van kinderen dan spijt hebben dat je kinderen hebt!
Hi Anoniem, dat laatste lijkt me ook. En dat het niet zaligmakend is zie ik om me heen. Veel stress, hard werken om alles te kunnen betalen, slapeloze nachten (huilbaby's - zorgen om de pubers), gedoe op school en dan op moeten draven... er kan heel veel minder leuk zijn!
VerwijderenEr zijn mensen die het schijnbaar heel belangrijk vinden om te weten of iemand kinderen heeft. Ikzelf heb 1 zoon die ik al meer dan 20 jaar niet meer heb gezien. Na mijn scheiding wilde hij alle contacten verbreken. Ik heb er geen spijt van gehad dat ik toch 22 mooie jaren van hem mogen genieten en het deed ontzettend veel pijn toen alle banden verbrak. In die pijnlijke verdrietige jaren overkwam het mij dikwijls dat mensen als eerste aan ons vroegen "hebben jullie ook kinderen?" Vreselijk vond ik dat. Ik heb tijden gehad dat ik zei "nee ik heb geen kinderen" dan was ik meteen van alles af. Door die ervaring zal ik nooit aan iemand vragen of hij of zij kinderen hebben. Ik heb er ook niets mee te maken.
BeantwoordenVerwijderenKinderen als investering voor je oude dag is een slechte investering. Ik zie het zoveel om me heen. Teleurgestelde ouders die altijd alles voor hun kroost over hadden en nu de ouders oud zijn hebben de kinderen geen tijd meer.
Als ik het nog eens over moest doen en in de wereld zou leven zoals die nu is dan zou ik zeker niet meer voor kinderen kiezen.
Hoi Ellen, zo kan het ook gaan. Ik heb geen contact met mijn broer, mijn vader heeft dat ook niet. Ik snap heel goed hoeveel verdriet je gehad hebt omdat je zoon de banden verbrak. En waarschijnlijk heb je er nog steeds verdriet van maar is het wat minder op de voorgrond. Wat een eerlijke reactie Ellen! Ik weet uit jouw blog hoe lief je voor je moeder bent geweest, en ja, dat is niet bij iedereen vanzelfsprekend. Jij bent een mooi mens!
VerwijderenHoi Ellen, ik herken wat je schrijft. Die teleurstelling en pijn als je kind het contact verbreekt. Knap hoe jij er mee omgaat.
VerwijderenWij hebben één zoon. Die kwam er na heel veel doktersbezoeken pas na zes jaar. Hij heeft een heel moeilijke jeugd gehad, heeft als kind meer dan eens gevraagd waarom wij hem op de wereld hadden gezet. Moest ik opnieuw beginnen, dan zou ik geen kinderen meer 'nemen'. Een kind vraagt er niet om geboren te worden.
BeantwoordenVerwijderenHoi Myriam, wat dapper dat je dit schrijft. Ik denk dat er mensen zijn die vinden dat je dat niet kan zeggen. Maar ik vind die eerlijkheid heel mooi. Kinderen hebben betekent niet altijd dat het een en al liefde en gezelligheid is. Ik denk dat het nog steeds de norm is dat je, als je een partner hebt, vaak ook aan kinderen begint omdat men het verwacht.
VerwijderenMijn vriendin was zwaar geshockeerd toen ik dat eens liet vallen want, inderdaad 'dat zeg je toch niet'. Maar dat is wel hoe ik er over denk.
VerwijderenIk lees ook net de reactie van Ellen en kreeg de tranen in mijn ogen. Vreselijk om als moeder/ouder mee te maken. Gelukkig is het contact met onze zoon en zijn gezin wel goed.
Ik vond de reactie van Ellen ook verdrietig, gelukkig weet ik dat ze het fijn heeft met haar Frits en nu ook Puck. Maar dit laat wel een diep litteken achter denk ik.
VerwijderenHet wel of niet hebben van kinderen blijft inderdaad altijd een gevoelig onderwerp. Fijn dat jullie hierin een bewuste keuze hebben kunnen maken en dat die beslissing nog steeds goed voelt!
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik wel al van jongs af aan aan kinderwens, maar helaas nog niet de juiste man gevonden om te proberen of het me gegeven is.
Hoi Zo ...Geluk, als je, zoals jij, wel de kinderwens hebt en die wordt niet vervuld dan is dat heel verdrietig. Ik kan me dat voorstellen. Ik lees dat je een druk en leuk leven hebt, maar snap dat dit toch een gemis kan zijn. En voor vrouwen is het dan ook nog eens een kwestie van tijd. We kunnen niet, zoals Al Pacino, nog kinderen krijgen op ons 82e.
VerwijderenIk zie wel eens berichten op Insta voorbij komen van mensen die bewust kinderloos zijn. Het gezeur en gedreig onder dit soort berichten is bizar.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het een bewuste keuze is geweest <3.
Ik zie op Insta alleen maar lekker eten 😉 en hippe dames van 50+, wat jij schrijft heb ik gelukkig nooit gelezen, maar kan het me voorstellen, op social media zeggen mensen soms zulke lelijke dingen!
VerwijderenZo te lezen ben je tevreden met de keuzes die jullie maakten en wat een ander daarvan vindt is niet relevant. Jouw leven, jouw keuze. En gelukkig kunnen we al een tijdje kiezen.
BeantwoordenVerwijderenPrecies Nietzomaarzooo, klopt, ben het met je eens dat het niet relevant is wat anderen daar van vinden, alhoewel anderen daar nog wel eens anders over denken begrijp ik uit de reacties.
VerwijderenAls het een bewuste keuze is, is dat alleen maar fijn. Mijn dochter en haar vriend zijn rond de dertig. Zij willen (voorlopig?) ook geen kinderen. Maar er worden wel te pas en te onpas opmerkingen over gemaakt. Dat vind ik soms best brutaal. Dat je er in een goed gesprek een keer naar vraagt, vind ik prima. Maar veel mensen roepen dingen als 'Hoe is het? Is er nou nog niks op komst?' Dat vind ik grof. Het zou zomaar kunnen zijn dat ze ongewenst kinderloos zijn en dan is zo'n opmerking heel pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, ja stel je voor, ze zijn al rond de dertig, ze moeten opschieten natuurlijk 😉! Mensen durven de brutaalste dingen te vragen heb ik gemerkt, heel vervelend. Van goede vrienden is dat anders, maar van collega's en buren etc is dat echt niet okay.
VerwijderenDank voor deze herkenbare blog , het zou mijn verhaal kunnen zijn.
BeantwoordenVerwijderenFijn, goed om te horen Anoniem.
VerwijderenOh dat oordelen toch altijd maar weer. Wat een onzin. Als er iets op deze wereld een privézaak is, dan is het het hebben of niet hebben van kinderen. Wij hebben er drie en dat is geheel en al onze zaak. Ik heb trouwens nooit commentaar gehad.
BeantwoordenVerwijderenHai Bertiebo, het is natuurlijk een privézaak, maar toch vinden heel veel mensen dit een zaak van ons allemaal en denken ze dat ze iedereen ongevraagd commentaar kunnen geven. Fijn dat jij er nooit wat over hebt gehoord, ik denk dat dit meestal zo is wanneer mensen wel kinderen hebben.
Verwijderen