zaterdag 28 september 2024

zo was mijn week 39 / 2024


zondag 22 september

Om zeven uur wakker en er meteen uit gegaan. Er zijn wat dingen die ik voor de lunch wil doen en ik heb zin in de dag.

Ik begin met 'meal preppen' voordat ik ontbijt: ik kook sperziebonen en bieten voor mijn lunchsalade en doe tarwe in de rijstkoker voor een maaltijd later in de week. Ook vul ik de wasmachine en stel deze alvast in.

Ik maak mijn lunchsalade vast klaar en ondertussen kook ik mijn havermoutpap. Ik haal spullen uit de koelkast en de voorraadkast voor de Turkse linzensoep die ik na het sporten ga maken en snijd de groente.

Na het ontbijt ga ik sporten, het is een lekkere sessie, ik heb veel energie. Weer thuis hang ik de was buiten en pak ik, waarschijnlijk voorlopig voor het laatst, een tuinstoel om op het dakterras te genieten van een kop koffie en een boterham met pindakaas.

Ik breng een fietslampensetje terug naar de Lidl, ik had niet goed gekeken en dacht dat het via USB oplaadbare lampjes waren. Niet dus. Ook lever ik twee boeken, waarvan een paar bladzijden geleden, bij de bieb in. Ik reserveer later op de middag nieuwe boeken.

Ik maak de Turkse linzensoep en wanneer deze klaar is vul ik een pannetje voor morgen en twee bakken voor de vriezer. Dan is het tijd om te lunchen.

's Middags nog een laagje nagellak en mijn kleding voor de komende dagen uitzoeken. T. zorgt voor het eten dus ik kan de rest van de middag lezen en een serie afkijken. 

De zon verdwijnt achter een dik wolkendek en het wordt wat frisser in huis. De nazomer is ten einde. Jammer.


maandag 23 september

Ik heb vandaag een halve klas, een paar studenten denken dat ze vrij zijn omdat ze vanmiddag naar een beurs gaan. Dat is een bekende smoes die toch nog steeds wordt gebruikt, zelfs door derdejaars studenten. Ook is er een ziek en van de anderen weet ik het niet. 

Ik schuif mijn opdracht door naar volgende week. Vervelend voor de studenten die er aanwezig zijn, ik probeer me zo goed mogelijk aan de lesplanner te houden, want zij zijn er tenslotte wel. Maar deze opdracht is nuttig en leuk en dan is het zonde om  maar met de helft te doen. Hopelijk volgende week betere opkomst. Als er dan weer zo weinig zijn doe ik de opdracht toch, dan mist de rest hem en dat is hun gemis.


dinsdag 24 september




Ik begin mijn dag bij de voordeur van school, waar ik van acht tot half negen iedereen groet die binnenkomt. Ook neem ik twee telefoons van vmb0-leerlingen in beslag, deze moeten zij vóór binnenkomst in de tas doen en mogen er pas weer uit bij de kluis. En daar zijn we heel streng in!

Een dag vol afspraken met twee keer een pauze. De laatste afspraak met een student die na een intake was afgewezen en een tweede kans voor een gesprek heeft gekregen. Nu was hij wel goed voorbereid en morgen kan hij alsnog starten op een van onze opleidingen. 

Ik fiets voor de regen uit naar huis en meteen door naar de sportschool.. Als ik daar klaar ben is het niet meer droog. Ik word gelukkig niet zo nat dat ik andere kleren aan moet trekken. 

Ik maak het eten, lees de krant, doe de puzzel en begin in een nieuw boek. Als het wat is zet ik het op mijn lijst erbij.


woensdag 25 september

Wat volgens de voorspelling een natte dag moet zijn valt reuze mee. Ik zie zelfs af en toe een zonnetje.

Ik start met het wekelijks overleg met onze verzuimcoördinator en bespreek een aantal zorgelijke gevallen. Daarna is mijn agenda leeg en heb ik tijd voor administratief werk. Daar vul ik de hele dag mee en dat geeft een lekker gevoel, veel kunnen afvinken op mijn takenlijst.


donderdag 26 september

Donderdag verloopt meestal volgens een vast stramien vanwege wekelijks terugkerende afspraken. Ochtendoverleg met het team, dan plaatsingscommissie en daarna werkoverleg met mijn teamleider. Uit al die afspraken komen werkzaamheden die ik vervolgens ga uitvoeren. Een afspraak in de middag verviel, de collega waar ik de afspraak mee had werd elders opgehouden. Prima, plannen we een ander moment.


vrijdag 27 september

Het is herfst! Regen en wind en dat de hele dag. Regenkleding aan en ondanks het vieze weer na schooltijd toch even twee marktkramen aangedaan. Voor een paar centen mooie rode paprika's, sperziebonen en komkommers gekocht. Courgettes laten liggen want die heb ik al bij de Jumbo besteld, net als de broccoli. Helaas lees ik bij thuiskomst een bericht van de Jumbo dat zowel de courgette als de broccoli niet leverbaar zijn vandaag. Daar kan ik dan zo van balen.

Ik heb mezelf een vrije middag gegund, dus ik ga niet naar de sportschool. Ik ben vroeg thuis en maak van de gelegenheid gebruik om mijn zomerjassen van de kapstok te halen en ze op te bergen. Die trek ik niet meer aan dit jaar. 


zaterdag 28 september

Gisteravond een kleine eetbui. Vandaag gaat het door. Ik sta met mijn sporttas klaar maar besluit niet te gaan. Geen zin, te moe want slecht geslapen. En dat is meteen het excuus voor het eetstoornismonster om door te pakken. En daar bied ik geen weerstand aan. Het is wat het is. Ik pas geen Brain over Binge theorie toe, ik weet wat ik moet doen maar doe het niet. Ik snoep, ik eet, ik snoep nog meer en pas aan het begin van de middag stop ik. We gaan vanavond uit eten en ik wil dan ook gewoon kunnen eten en niet met een overvolle maag aanschuiven en geen trek meer hebben. 

Ik voel niet de behoefte om hierover verder te bloggen.  Al die verhalen over de werking van het brein, en dan zelf niets met die kennis doen. Ironisch, nietwaar?

Het bijhouden van eetbuivrije dagen op een apart tabblad is ook geen goed idee besef ik nu. Daarmee vergroot ik de druk die ik mezelf opleg. Die druk is al zo groot en omdat ik dan ook nog eens mijn lezers niet wil teleurstellen ben ik er meer mee bezig dan goed voor me is. Dus die verwijder ik.  Wil ik eigenlijk nog wel bloggen? Ik weet het even niet. Ik denk dat ik een pauze inlas, even de tijd nemen om te bedenken of ik verder wil met de blog en zo ja, op welke manier. 

52 opmerkingen:

  1. Voel de pijn van je eetbui. Ook mét alle kennis van het brein, is de drang soms te sterk. Kun je beetje trots zijn op al die dagen dat het wel lukte? (En zie een rode draad met dalend gewicht?)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Rian, ja het was weer zover. Beetje trots wel, maar dat wordt dan zo weer teniet gedaan, het is bij mij alles of niets. De rode draad zie ik, ook weer tegen beter weten in vind ik dát wel okay. Aaaghhhh!! Wat een gedoe toch in dat hoofd! 😝

      Verwijderen
  2. Een fijne week, die toch wat minder fijn eindigt, als ik het zo lees. En jezelf een hoop druk opleggen, dat is al helemaal niet fijn. Hopelijk lukt het om goed naar jezelf te luisteren. Misschien dat een pauze dan inderdaad helpt, even wat afstand nemen van je blog.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Aukje, ik denk dat ik even afstand moet nemen, maar tegelijkertijd is het fijn om te schrijven. Lastige keuze, ben er nog niet uit.

      Verwijderen
  3. Begrijpelijk dat je er verder niet over wilt schrijven maar ik wil je toch een hart onder de riem steken. Wees niet te streng voor jezelf:-) juist omdat je zo goed weet hoe het werkt is het extra vervelend dat er toch weer een eetbui om de hoek komt kijken en je daar geen weerstand aan kon bieden, het is zoals het is en het brein (en ook de rest van het lichaam) is geen wiskundesom die maar op één manier kan worden opgelost en ook altijd werkt. Het zit allemaal veel gecompliceerder in elkaar anders waren er ook niet zoveel boeken over geschreven en zijn er 'tig' behandelmethodes. En dat je zoveel weet wil nog niet zeggen dat het altijd werkt. Er zijn ook artsen die natuurlijk prima weten dat roken slecht is en dat ook aan hun patiënten duidelijk maken maar het zelf toch doen. En je stelt niemand teleur toch? Het is jouw blog en jij bepaald waar en waarom je schrijft. En de vraag of je nog wilt bloggen? Het is fijn om jouw blogs te lezen en ik doe dat met veel plezier maar waarom inderdaad niet even een pauze om alles even op een rijtje te zetten. Niks moet alles mag! Fijne zondag, Ilona

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ilona, dank je voor je reactie, daar steek je me inderdaad een hart mee onder de riem. Het lijkt zo makkelijk allemaal, en ik zou het zo graag anders zien. Het laat maar weer zien hoe hardnekkig een verslaving is, of het nu roken of eetbuien zijn. En natuurlijk komt het, zoals Rian hier eerder reageerde, ook omdat ik mezelf toch niet goed genoeg gevoed heb. En die strengheid, geen idee waarom ik mezelf dat aandoe en samen met vier of vijf therapeuten ben ik daar ook nooit achter gekomen. Ik pak de draad weer op, ga zo lekker sporten en dan genieten van mijn zondag. Het is hier mooi weer. Jullie ook fijne zondag! x

      Verwijderen
  4. Ja, ik snap dat met het tellen van eetbuivrije dagen, je wel de focus legt op eetbui en niet eetbui. Ik snap je teleurstelling ook, maar wel doorgaan met bloggen, hoor! Niemand is perfect!
    Ik heb even teruggezocht naar het recept van Turkse linzensoep, lijkt me heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Judy, dank je wel! Die soep moet je echt eens maken, er zijn heel veel verschillende recepten maar de hoofdingrediënten (linzen, ui, knoflook, komijn) zijn meestal hetzelfde. Laat je me weten of het lekker was?

      Verwijderen
  5. Ik ben wel benieuwd of je patronen kunt ontdekken in je eetbuien. Wat ik (maar NB, ik ben geen specialist hierin!) deze keer zie is dat je jezelf vrijdag een vrije middag gunt en niet naar de sportschool gaat, en dat dan vrijdagavond en zaterdag de eetbui toeslaat. Dan denk ik: mogelijk directe oorzaak vd eetbui is niet naar de sportschool gaan. Maar zeker een alternatieve verklaring: beide dingen - het besluit om niet naar de sportschool te gaan én de eetbui worden veroorzaakt door een ander ding of andere dingen die eerder gebeurden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Petra, het klopt hoor, dat is de 'trigger': meestal ben ik dan ook nog alleen, kan ik het daarna ongedaan maken aan het begin van de volgende dag op de sportschool en ben ik op zondag weer bezig met een nieuwe start. Het is deels verslaving/gewoonte, deels omdat ik de rest van de week mezelf niets of te weinig gun en niet genoeg eet. En om dat te veranderen is erg moeilijk. Tenslotte is er ooit wel eens geopperd dat ik een eetstoornis heb ontwikkeld als controlemiddel nadat ik tien jaar lang in een toxische relatie zat. Voer voor psychologen? Dát zeker, maar daar heb ik er al genoeg van gezien en gesproken, dus keutel ik verder in mijn eentje, met alle kennis die ik heb opgedaan weet ik wat ik moet doen. Nu nog doen.

      Verwijderen
  6. Zomerjassen hangen hier nog paraat, maar dat komt meer omdat ik geen fijne tussenjas heb. Heb nu ook veel mijn regenjas aan. Ik was (en ben nog steeds eigenlijk) zo iemand die wél braaf komt opdagen en dan de dupe is van de rest die verzuimt. Op die mij had voorbereid op iets dat niet doorgaat omdat de anderen het 'vergeten' waren en daarom dubbel moet voorbereiden omdat het wordt verschoven. Zo irritant. Maar vanuit jouw perspectief snap ik het ook.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Mara, ik ben blij dat je het zegt want het is natuurlijk niet logisch dat een les wordt aangepast omdat er mensen niet zijn. Ik ben blij dat ik de documentaire toch het laten zien. Maar morgen ga ik doen wat er op de planning staat, al is er maar een student! Ik wacht ook nooit met beginnen en iedereen die later binnenkomt heeft pech en krijgt van mij geen herhaling, en dat doe ik ook als er maar eentje op tijd is.

      Verwijderen
  7. En PS... ons brein is toch ook wel zo gecompliceerd! Ik denk dat we er nog lang niet alles van snappen, wat het natuurlijk moeilijker of onmogelijk maakt om precies aan te wijzen welke dingen de eetbui triggerden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt, ik heb natuurlijk wel ideeën maar wat zijn die waard als het niet oplevert dat ik er mee stop?

      Verwijderen
  8. Toch vind ik je een kei van een vrouw!
    En niemand is perfect.
    Hoe was het etentje?
    Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is goed om te lezen Marijke, dank je wel! Tja... dat etentje. Erg leuk maar niet zo lekker gegeten, ik had ratatouille maar die maak ik zelf echt véél lekkerder. Mijn vader en zijn vriendin hebben wel lekker gegeten, en daar ging het om. Het was leuk om met elkaar te zijn en we hebben al een volgende afspraak gepland in januari, dan ook met twee van de kinderen van B. die ik nog nooit ontmoet heb en we vonden het wel eens tijd worden nu mijn vader en B. al 9 jaar een setje zijn.

      Verwijderen
    2. Misschien zat er een zakje in van de Knor? (Poging tot klein grapje ...)

      Verwijderen
    3. 😁Ik denk dat er veel van de firma Verstegen is gebruikt, dus volgens mij zit je er niet ver naast. Nu viel het met de smaak van mijn gerecht wel mee, dat was niet overdadig zout oid, maar de stukjes aubergine waren taai en niet lang genoeg gestoofd. En ik denk dat de groenten ook niet gekarameliseerd waren in de oven en dan is de smaak ook vrij 'rauw'. Jammer, gemiste kans want ratatouille kan heel lekker zijn!

      Verwijderen
  9. Hoi niekje, wat straf je jezelf weer door zo teleurgesteld te zijn.
    Als je op een kalender alle dagen dat het goed ging met een vrolijk kleurtje mocht in kleuren en de andere dagen donkerblauw of donker paars zou maken zou het toch nog een fleurige maand zijn.
    Ik onderschat je worsteling niet maar gun je zo dat je iets positiever over jezelf zou zijn.
    Niemand is volmaakt en dit is jou zwakke plek.
    Vandaag zondag en morgen 1 oktober. Nieuwe ronde met vast ook weer veel fleurige kleuren op je kalender.
    Ook bij mij zijn lang niet alle dagen geel en oranje. We hebben denk ik allemaal zo onze worstelingen(als we eerlijk durven zijn)
    Jenneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zie de kalender voor me Jenneke en ik word er zelfs een beetje blij van. Zo is het glas half vol en niet, zoals bij mij nu, half leeg. Goed om er wat meer positief over te zijn en mezelf geen minkukel te vinden. Oktober wordt ook een maand met veel fleurige kleuren! Ik weet dat we allemaal wel ergens mee worstelen, iedereen op zijn eigen manier. Beetje van me af schrijven is voor mij toch fijn, en dan deze reacties krijgen helpt. x

      Verwijderen
  10. Tseee.... Kennis op jezelf toepassen is het moeilijkste dat er is. Om over lief zijn voor onszelf maar te zwijgen. Voor een ander is dat veel gemakkelijker. <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Precies Rianne, ik ben voor de meeste mensen heel lief, coulant en tolerant. Maar voor mezelf.... grrrrr, lastig hoor! x

      Verwijderen
  11. Hoi Niekje, ik denk dat het verbeteren van levenskwaliteit met een eetstoornis bestaat uit duizenden puzzelstukjes. Er is niet 1 magische oplossing. Ik probeer de hersenen beter te begrijpen door o.a. boeken van Gabor Maté (over verslaving en ADHD). Denk nl. dat een eetstoornis vaak niet op zichzelf staat en dat er zowel fysieke als psychische aspecten zijn. Maar soms wil ik ook juist met andere dingen bezig zijn en er juist niet zo aan denken. Daarom bv. vorige week zomaar weer eens een lesje Zumba gedaan en vandaag heel rustig door de natuur gelopen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik herken het Rian, we zijn meer dan ons eetprobleem en door er aldoor maar mee bezig te zijn wordt het ook steeds groter ipv kleiner. Juist andere dingen doen is goed en dat is ook waarom ik probeer op vrijdagmiddag niet naar de sportschool te gaan maar juist het weekend in te luiden met ontspanning op een andere manier. Het zijn inderdaad vele stukjes waardoor het zo gecompliceerd is. Goed bezig vandaag, het is prachtig wandelweer!

      Verwijderen
  12. Ik vind het alvast een goed idee om het tabblad 'eetbuivrije dagen' weg te doen. Je hoeft je echt niet nog meer te pijnigen door daar een lijst van bij te houden. Laat het gebeuren. Het is wat het is. Je hebt er genoeg tegen gevochten. Dat denk ik, maar ik weet dat dat voor jou heel anders ligt.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. en gewoon accepteren dat dit van tijd tot tijd gebeurt? je gewicht verandert er niet door, heb ik het idee, je sport heel veel, je eet gezond en dan om de zoveel tijd niet, en meer dan je gewend bent of wilt. Het is zoals het is, geen punt meer van maken, er wat soepeler meer omgaan. Het wat minder je leven laten beheersen.
    Kreeg van een vriendin een zak popcorn, heb ik nog nooit gegeten; zak is bijna op en heb er een paar besteld, vond het wel erg lekker.
    Ik hoop dat je doorgaat met bloggen, ook al reageer ik heel weinig, ik volg je nog steeds

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Berber, ik zou het graag willen accepteren, maar omdat het niet 'normaal' is wat ik doe wil ik er niet aan. Maar het is zeker een goed advies en ipv strijden zou het beter zijn als ik me er aan overlever, dan voelt het misschien minder als mislukken. Popcorn maakte mijn vader vroeger zelf, ik heb het een paar jaar geleden ook nog eens gedaan. Warme verse popcorn... mmmm !! Fijn dat je wat laat horen zo nu en dan, en leuk dat je me nog steeds volgt.

      Verwijderen
    2. en dan natuurlijk de hamvraag: "wie bepaalt wat normaal is". Mislukken is het echt niet, hooguit jammer.

      Verwijderen
    3. Dat is inderdaad de hamvraag Berber. Ben altijd zo streng voor mezelf, zou net zo lief voor mezelf moeten zijn als ik voor anderen ben.

      Verwijderen
  14. Eind van de week, misschien iets met vermoeidheid? Zit daar een 'gat'? Voor die middag iets Heel Leuks inplannen, zou dat kunnen helpen?
    Andere mogelijkheid: voor vrijdag eetbui inplannen en accepteren. Kijken wat het brein/lijf daarvan vindt.
    Hoe dan ook: iets nieuws proberen. Succes!
    Annemaria

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Annemaria, vermoeidheid speelt zeker een rol. Die geplande eetbui heb ik ook wel gedaan, als therapie-opdracht. Helaas lukt het me dan niet. Maar ik was goed op weg door op gewone dagen ook iets extra's te nemen, dus dat blijf ik doen. En wat meer eten is ook belangrijk. Een andere activiteit plannen werkt ook niet, die tactiek heb ik ook al vaak geprobeerd.

      Verwijderen
  15. Er zijn alweer mooie reacties gegeven, daar kan ik nog het volgende aan toevoegen. Je tab: zomaar wat bedachten vergeet ik vaak te lezen, en heb ik nu gedaan, met de laatste dag eerst en als je dan de dagen ervoor leest zie je het aankomen, je werkt jezelf naar een eetbui toe tot het mag van je brein, met allerlei "excuses" dat je het niet wil.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Lot, dat patroon zie ik ook steeds, dat is waarom ik weet dat er iedere dag wat lekkers mag (moet) zijn omdat het dan veel langer wegblijft en ik geen eetbui meer nodig heb.

      Verwijderen
    2. Moet dat lekkers altijd zoet zijn? Of kan ook een gekookt ei (ik heb meestal 2-4 gekookte in de koelkast liggen, ook voor Sienna) met een beetje mayo of een kippenpootje ook? Ik heb altijd gebraden kippepootjes en vleugeltjes in de vriezer en vaak hebben we eind vd middag trek in iets zouts, dan even in de magnetron. Of ik neem een paar plakjes gekookte- of leverworst of stukjes kaas. Als dat geen dingen zijn die je aanspreken is v ast wel iets wat je wel zo kan nemen.

      Verwijderen
    3. Ja, aan hartige dingen heb ik eigenlijk nooit behoefte als ik eetbuidrang heb. Ik ben een enorme zoetekauw.

      Verwijderen
  16. Je schrijft dat je na 26 eetbuivrije dagen faalt. Ik kijk er anders naar, in mijn ogen is 26 dagen een succes! Bijna een maand zonder eetbuien, dat heb je prima gedaan! Nu zeg jij misschien: maar ik ben wel vaker zo lang zonder eetbuien, dus het stelt niets voor, maar daarmee maak je je zelf kleiner dan je bent (het is heel grappig, deze beeldspraak, dat snap ik ook wel, ik weet dat je heel lang van stuk bent). Je mag best trots zijn op 26 dagen zonder eetbuien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou het ook zo moeten zien Aaf, dat vind ik erg lastig. Maar je hebt gelijk hoor, het zou iets zijn om trots op te zijn. Net als Jenneke hierboven eerder schreef zijn er meer fleurige dagen op de kalender ingekleurd dan donkere dagen. Ik ga voor een hele maand volgende maand!

      Verwijderen
    2. "Ik ga voor een hele maand volgende maand!" En zo leg je jezelf alweer druk op. Ik had liever gelezen "Ik ga voor een ontspannen en relaxte maand en als er een eetbui komt, dan ga ik daar niet tegen vechten en al zeker niet compenseren".

      Verwijderen
    3. waarom wil je er gelijk een hele maand van maken? je gaat kijken hoelang het goed gaat, lijkt me een prima uitgangspunt. Je bent weer te streng voor jezelf

      Verwijderen
  17. @Myriam: ik had jouw reactie verwacht want je hebt natuurlijk volkomen gelijk, ik moet het loslaten dat tellen en dat streven naar perfectie!
    @Berber: Net als Myriam zie jij ook wel dat ik voor mezelf de lat enorm hoog leg en veel te streng ben. Ik weet het en ik ben zo koppig als twee (of meer) ezels!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb het al eerder aangeraden: tel je goede dagen, de fijne dagen, de dagen waarop je lekker in je vel zit, de rest moet je vergeten.
      Marijke

      Verwijderen
    2. Ik weet het, dat zou het berste zijn Marijke.

      Verwijderen
  18. Uiteindelijk komt dit alles voort uit perfectionisme en extreme controlebehoefte. Er zijn oefeningen om losser te worden. Ik moest expres dingetjes mis laten gaan. Heel eng, vooral op het werk. Ook wel komisch, soms merkten anderen het niet eens.
    Vorige week ging er 'vanzelf' iets behoorlijk mis bij mensen die me niet kennen. Ik had sterk de neiging om uut te leggen dat dit niet bij mij hoort, ik ben juist perfectionist joh, op mij kun je rekenen!
    Toch niet gedaan. Moeilijk, want perfectionisme zijn erg geliefd bij bazen , klanten, leerlingen. Soms niet bij huisgenoten.
    Tip: klein beginnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. (Dit was annemaria. Sorry, ondertekening vergeten gebeurt me anders nooit ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Annemaria, het is inderdaad zo dat het voortkomt uit een behoefte om alles goed te doen en anderen te 'pleasen' . En ja, daarmee ben je dan een goede werknemer maar ook een lastig persoon om mee samen te zijn. Goh wat begrijp ik goed hoe lastig dat moet zijn. Komen je collega's er ineens achter dat je ook maar een mens bent 🤣. Ik herken het hoor. Ik ben ook zo'n collega waar je op kan bouwen, die er altijd is, altijd op tijd, werk altijd af etc.... Daarom baal ik ook zo van die eetbuien, die passen niet in het perfecte plaatje!

      Verwijderen
  20. Ja, die scholieren en studenten? Was ik vroeger ook zo? Denk dat ik toch aardig braaf was, alleen van de verplichte catechisatie en kerkdienst spijbelde ik en pas na mijn zeventiende, vond het zonde van mijn tijd. Ik had gisteren een rare ervaring: een cursus in Amsterdam zuid ging niet door op het laatste moment, ik was al in de buurt en hoorde mijn telefoon gaan. Het was een afmelding van de cursusleidster. Stond net voor AH Musuemplein, ik heb geen AH in mijn buurt, dus van de nood maar een deugd maken. Bij afrekenen met de zelfscankassa een rare melding maar ik probeerde door te gaan. Moest ik ineens betalen, huh? Voor alleen de statiegeld bon? Ok die kun je apart laten bijschrijven met je pinpas, dus vooruit. Nee, het bleek een aankoop die iemand voor mij niet had betaald (of teruggelegd?). Enfin, medewerkers erbij geroepen die hebben het bedrag weer terug geretourneerd op mijn rekening.
    Maar wat is er dan met die aankoop en die klant voor mij gebeurd? Voor wie omgeving Musuemplein kent: het is daar vergeven van de middelbare scholen en rond dat uur staan 2 beveiligers een hele grote kudde scholieren tegen te houden om ze dan maar per 2 naar binnen te laten gaan. Het is een koud kunstje om je aankoop zogenaamd op de scankassa te leggen en dan vervolgens met je klasgenoot die wel een betaalbon heeft door de tourniquette te sneaken. Het was een luxe belegde bol zag ik op het scherm, dus ik denk dat een scholier proletarisch aan het winkelen is geweest..Ja, dan begrijp ik die strenge steekproefcontroles bij zelfscankassa's wel weer, al blijft het vervelend. Groet, Ine

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jij stapt vast niet zo snel weer bij AH naar binnen, wat een gedoe zeg! Maar wel logisch dat ze controleren en dan nog lukt het niet om iedereen 'te pakken' en worden onze boodschappen daardoor een beetje duurder. Die derving moet op een of andere manier worden goedgemaakt. Spijbelen deed ik vroeger nooit, maar het kwam ook niet eens in me op. Andere klasgenoten deden het ook niet. Had niet eens zozeer te maken met braaf zijn, maar wel met verantwoordelijkheid nemen. Dat doe ik nu nog. Ik heb niet iedere dag zin om naar mijn werk te gaan, maar ik ga wel terwijl het makkelijk zou zijn om zo nu en dan een dagje te spijbelen door ziek te melden. Maar ook nu komt dat niet in me op. Ik vind het daardoor niet moeilijk om me ziek te melden als ik ziek ben, en dan zorg ik ook dat ik echt beter ben wanneer ik weer ga werken. Zag in mijn personeelsoverzicht dat ik in de afgelopen 3 schooljaren een keer een ziekmelding heb gedaan, die heeft toen 2 dagen geduurd (plus het weekend) en daarna was ik voldoende opgeknapt om weer te werken.

      Verwijderen
    2. Op zondag stap ik die AH op het Museumplein zo binnen, dan liggen de scholieren nog in bed. Ja, dat verantwoordelijkheidsgevoel herken ik, maar ik had het niet bij verplichte kerkbezoeken en de verplichte catechisatie, dat vond ik echt passief aanhoren en dingen uit het hoofd leren waar ik het expliciet niet mee eens was. Dus dat werd toch spijbelen. Wat ik nu lees voor plezier?
      Wat stilte wil van Arthur Japin
      Hoogbegaafd in praktijk : het versterken van persoonlijk leiderschap bij hoogbegaafde volwassenen / Rianne van de Ven ; redactie: Deliana van der Meer ; eindredactie: Marjolein Schlösser-Geuze
      Witte orde van Sibo Kanabana, moest eerst een hoofdstuk voor studie lezen maar vind het een eye-opener dus lees het nu toch voor mezelf ook. Toch veel dingen waarvan we weten dat het bestaat, maar waar we ons niet of nauwelijks van bewust zijn als we het over diversiteit hebben.
      Ok, geen hele lichte kost allemaal dus en daar zal iemand vast wat van vinden, maar dat boeit me niet. Als het te zwaar wordt, leg ik een boek gewoon even opzij. Groet, Ine

      Verwijderen
    3. Toevallig krijg ik net een bericht van de bieb dat het boek dat jij nu leest van Japin voor mij klaar ligt! Witte orde heb ik nooit van gehoord, heb het gegoogeld, lijkt me erg interessant.

      Verwijderen
  21. GewoonAnneke Ik heb jaren geleden mijn weegschaal in de vuilnisbak gegooid. Ben wel te zwaar maar al jarenlang hetzelfde wordt niet zwaarder en niet lichter dat zal dan wel mijn gewicht zijn denk ik al zou er best wat af mogen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Te zwaar voor wie Anneke? Als het je zogenaamde setpoint is - gewicht dat bij jou past en hoort - en dat lijkt het te zijn als het al jaren zo is, dan is dat mooi. Een weegschaal kan veel onrust veroorzaken.

      Verwijderen