Ik kan me niet voorstellen hoe het is om niet blind, met tien vingers, te kunnen typen. Ik heb 40 jaar geleden blind leren typen op een klassieke typmachine. Zo'n gevaarte met een lint, geen elektrische met een correctietoets.
Nadat je de juiste vingerzetting in de vingers had, een bepaalde aanslagsnelheid kon laten zien en bovendien foutloos een tekst kon overtypen, mocht je over op een elektrische typmachine. Dat werkte een stuk sneller en er kon meer mee. Maar nog steeds een stap verwijderd van een tekstverwerker, waar de mogelijkheden toen al eindeloos leken.
Die tekstverwerker kreeg ik pas voor mijn neus tijdens mijn eerste kantoorbaan in 1988 in Londen. Het was een apparaat van WANG. Ieder document dat je aanmaakte kreeg een volgnummer, een document een naam geven kon niet. Verder herinner ik me er weinig van.
Wat ik me wel herinner is de lappen tekst die ik toen moest typen. Als secretaresse was dat destijds een belangrijk onderdeel van het werk. De 'baas' typte niet zelf, dat is nu wel anders met het drukke e-mail verkeer, maar stuurde nog echte brieven. Ik had het geluk dat mijn baas zijn briefteksten en andere documenten niet met de hand schreef, maar insprak op een mini-cassettebandje.
Dit bandje schoof ik in een afspeelapparaat en dat bediende ik met mijn voet, zodat ik mijn handen vrij had. Ik kon afspelen, terugspoelen en pauzeren en dat allemaal met mijn rechtervoet. Met mijn vingers typte ik mee met de gesproken tekst. En dat moet je best snel kunnen typen, anders blijf je terugspoelen en wordt het een heel vervelende klus.
In het begin ging het niet zo snel, moest ik ook erg wennen aan het Engels. Na verloop van tijd ging het typen gelukkig steeds vlotter en was ik weer net zo snel als in het Nederlands.
Ook toen ik niet meer op kantoor werkte maar een baan in het onderwijs kreeg vond ik het fijn dat ik foutloos, snel en blind kon typen. Als ik nu collega's zie zitten die met twee vingers een e-mailtje typen ben ik nog steeds blij dat ik lang geleden heb leren typen. Ik heb er tot op de dag van vandaag profijt van.
Ik heb al vaak gezegd dat mijn typediploma en mijn zwemdiploma's mijn belangrijkste diploma's waren!!! Ik heb er nog wel een paar hoor, maar deze zijn het nuttigst gebleken!
BeantwoordenVerwijderenRijbewijs hoort daar ook bij, gaf me zoveel vrijheid!
VerwijderenHé leuk je gaat gewoon door elke dag!
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet meer precies waar ik typen leerde, was wel buiten schooltijd en er was ook een typemachine waarbij de letters niet op de toetsen stonden, maar er hing een bord voor in de klas.
Helemaal met 10 vingers doe ik het niet, pinken en duimen doen niet (meer) mee.
Als ik wat heb dan schrijf ik, het moet wel leuk blijven voor mij en de lezers. Gelukkig heb je nog genoeg vingers die wel meedoen Lot.
VerwijderenWat een bijzonder systeem, ik heb er nooit van gehoord maar het klinkt handig. Zelf nooit een cursus, typen met een paar vingers dus.
BeantwoordenVerwijderenHet is echt zo handig en ontzettend snel.
VerwijderenHelemaal mee eens. Ik heb dezelfde werkervaring als jij wat typen betreft. En nog steeds in mijn huidige werk veel plezier van het blind typen. Mijn drie kinderen moesten als 12jarige een typecursus doen. Omdat ik dacht: je hebt het overal nodig. Om te beginnen bij je studie. Toen gingen ze er mopperend heen. Nu zijn ze blij met die vaardigheid.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat digitale vaardigheden, inclusief blind typen, onderdeel moeten zijn van het onderwijs. We denken dat jongeren alles met computers kunnen, maar in praktijk valt dat tegen. Ze kunnen een paar trucjes, maar een fatsoenlijk werkstuk met paginanummers etc afleveren is toch anders. Leuk dat je je kinderen dat hebt 'gegeven'.
VerwijderenIk heb dezelfde ervaring. Ooit een cursus gedaan en later op een opleiding verder vaardig geworden. En ik heb er veel plezier van. Alleen, op mijn telefoon vind ik typen een ramp, ik ben een éénvinger type daar.
BeantwoordenVerwijderenOp mijn telefoon kan ik ook niet snel typen, gebruik ook een vinger, niet zoals je sommigen ziet doen met twee duimen, dat lukt me niet.
VerwijderenIk heb als kind op de middelbare school blind typen geleerd, uiteraard op een gewone, ouderwetse typmachine. Volgens mij toen ik 14 of 15 jaar was. Doordat ik er daarna niets mee deed, is die vaardigheid na verloop van jaren eigenlijk volkomen verdwenen en moest ik tijdens mijn secretaresseopleiding in 1997 tot 1998, toen ik ca 46 jaar was, toch weer helemaal opnieuw leren typen en ditmaal op een toetsenbord van een computer. Daarna gebruikte ik die vaardigheid wel en ik kan nu nog steeds foutloos typen. Maar niet heel snel. De snelheid was bij de secretaresse-opleiding het struikelblok. Het duurde vrij lang voordat ik aan de vereiste aanslagen per minuut kwam.
BeantwoordenVerwijderenSnel is fijn maar niet heel belangrijk wanneer je voor jezelf typt. Op mijn werk destijds was de snelheid wel belangrijk, vooral voor mezelf, het werkt moest natuurlijk wel af. Er bestonden toen ook zogenaamde datatypistes, die deden de hele dag niets anders dan teksten uittypen. Die konden echt heel snel typen!
VerwijderenVia uitzendbureau ook vaak als data typiste gewerkt maar dat was niet alleen typewerk. Ik heb ook verschillende keren bij bedrijven gewerkt waarbij cijfertjes moesten worden ingevoerd van artikelen. Daar was ik heel goed in, het waren heel andere hoge apparaten en de ene voerde de cijfers in, de andere deed het zelfde erna en zo werd het gecontroleerd.
VerwijderenJa, dat soort werk lijkt me niet heel leuk. Ik heb ook wel uitzendwerk gedaan, maar kon meestal wel leuke bedrijven kiezen waar ik naar toe kon.
VerwijderenHeb een Directie-secretaresse opleiding genoten en daar was foutloos en blind typen onderdeel van de lesstof. Op een handmachine - elektrische waren er toen nog niet - met 8 doorslagen en carbonpapier en een radeerwieltje. Op muziek typen, voor het ritme. Allemaal in de kelder van het statige pand en moest altijd grimlachen om de Gooische R van een klasgenoot toen ze vloekend al haar werk uit de machine trok bij een foutje. Daar inderdaad snel en foutloos leren typen. Soms kan ik sneller typen dan ik denk.
BeantwoordenVerwijderenIk leerde het ook op de opleiding directiesecretaresse. Ik vond de opleiding vreselijk stom maar wat heb ik daar toch veel geleerd waar ik nog steeds wat aan heb! En ook jarenlang een goed belegde boterham verdiend met het secretaressewerk.
VerwijderenDat kan ik me voorstellen. Ooit gedacht aan de mogelijkheid van een pc-toekomst in die type-periode?
BeantwoordenVerwijderenNee, ik vond de tekstverwerker al een wonderapparaat!
VerwijderenJouw verhaal is ook het mijne, alleen is het mijne wat ouder ... Ik leerde typen toen ik 11 was (60 jaar geleden dus). Dat was een facultatieve cursus die aangeboden werd op de basisschool. Ook later in mijn opleiding secretariaat-talen zaten de vakken dactylo en steno, in vier talen. Ik heb altijd heel graag getypt en nog steeds. Ik was ook directiesecretaresse en typte de ene brief na de andere, ook met dictafoon. Helemaal in het begin (1975) op een mechanische machine waar je goed op kon rammen, tot de 'beentjes' in elkaar zaten. Later, tot een stuk in de '80er jaren op een elektrische machine. Toen kwam ik een keer van vakantie terug en stond er een tekstverwerker op mijn bureau. Met twee woorden uitleg moest ik op dat ding proberen te werken. Ik verlangde zo terug naar mijn typmachine. Ik kan het me nu niet meer voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenSteno heb ik ook geleerd, ook in vier talen. Ik ben het volledig vergeten! Inderdaad een verhaal wat heel erg lijkt op mijn verhaal. Leuk om te lezen Myriam!
VerwijderenWat grappig dat je dat bandje met je voet bediende :).
BeantwoordenVerwijderenIk heb het zelf niet op school geleerd helaas, zat in een praktijkgerichte richting (tuinbouw). Maar na mijn middelbaar heb ik het mezelf geleerd met de cursus van mijn jongere broer, die dus wel typelessen op school (of na school, dat weet niet niet meer goed) had gehad. Ik kan het natuurlijk niet zoals iemand die het echt helemaal goed geleerd heeft, vooral de speciale tekens moet ik toch even spieken. Maar gewoon een lap tekst, dat gaat prima blind.
Ja, moeilijk is het niet, je kan het inderdaad zonder les te krijgen met een boek leren. Ik kan nu ook niet meer de tekentjes blind, dan moet ik ook even spieken.
VerwijderenMijn eerste baas schreef zijn brieven met de hand, die wij dan op de computer met WP moesten uittypen. Heeft ons nog heel wat moeite gekost om hem uit te leggen dat hij dezelfde brief niet "tig" keer hoefde uit te schrijven als er alleen een andere naam of ander product in werd genoemd. Hij was erg van de oude stempel.
BeantwoordenVerwijderenMarijke.
ps Ik typ me twee vingers. Gaat prima, dank.
Na het systeem van WANG kregen we ook WP, herinner ik me nog goed. Grappig verhaal van die baas! En als je je prima redt met twee vingers is er toch niets aan de hand?? (pun intented!! 😉)
Verwijderen