De tweede werkweek na de zomervakantie zit erop. De eerste week stond in het teken van diverse kennismakings-en teambuildingsactiviteiten voor de collega's en de studenten. Deze tweede week was het al weer meer 'business as usual'.
Het was druk, ik had veel vergaderingen en zo'n startperiode brengt ook veel administratie met zich mee. Bovendien begeleid ik een nieuwe, jonge, vrij onervaren collega. Zij wordt begeleider op een van onze projecten met studenten die hun studie verwaarloosd hebben als gevolg van corona en daardoor langer over hun studie doen. Hiervoor is door de overheid extra geld beschikbaar gemaakt.
Andere jaren heb ik het ook druk gehad, dus dit is niets nieuws. Wel nieuw is een aantal nieuwe taken in mijn jaartaak en ik ben ingedeeld in een ander team met een andere teamleider. En ik merk nu al dat ik door deze veranderingen veel minder gespannen ben. Mijn vorige teamleider heeft drie jaar lang in mijn nek gehijgd. De druk was altijd hoog. Stelde ik een vraag, dan kreeg ik drie vragen terug en vijf opdrachten op de koop toe. Deze persoon was zelf erg rommelig en chaotisch. Liep vaak achter de feiten aan gaf mij, maar ook anderen, het gevoel dat het nooit goed was, beter kon of anders moest.
Tijdens het bewind van deze TL kreeg ik een aantal jaren geleden een burn-out en was ik een poosje thuis, zelfs daar wist mijn TL me te vinden voor werkgerelateerde vragen. Die kwamen dan voorbij in een zogenaamd 'hoe gaat het met je gesprek'. Die gesprekken vonden gelukkig niet vaak plaats want regelmatig kreeg ik een appje dat het te druk was voor een praatje.
Nu krijg ik alle gelegenheid en vertrouwen om mijn werk te doen, is er overleg waarbij mijn professionele kennis en ervaring niet in twijfel wordt getrokken. Ik merk dat ik hier heel blij van word. Ik slaap al beter en pieker minder. Het team is een leuke club mensen en ook dat voelde als een warm bad. Ik heb nu al meer rust in mijn hoofd waardoor mijn eetstoornis niet zo'n grote rol speelt momenteel. Al de hele week geen eetbuien terwijl ik wel al af en toe varieer met eten, extra snoep en ook minder krampachtig met de eettijden omga.
Omdat T. gisteren jarig was heb ik gisterochtend ik zelfs een tompouce gegeten, mét slagroom! En toen een uurtje later toch ook nog mijn boterham met pindakaas omdat ik nog trek had. Ik was van plan om de boterham over te slaan als compensatie voor de tompouce, maar dat heb ik niet gedaan.
Daarnaast zijn we gisteravond bij de Chinees gaan eten met een vriend van T. Het eten was erg smakelijk maar niet mijn ding, te veel vlees en te weinig groenvoer. Heb toen maar wat meer rijst gegeten. Vaak eindigt zo'n dag waarop het eten allemaal anders gaat met een eetbui, maar gisteren niet. Ik hoop dat ik dit kan vasthouden!
Zou er ooit onderzoek gedaan zijn,hoeveel van het ziekteverzuim door ondeskundige en onfatsoenlijke superieuren veroorzaakt wordt?
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina, Wat een goede vraag! Ik denk dat het vaker voorkomt dan men denkt. En helaas zijn er veel incompetente bazen, chefs, leidinggevende etc!! Soms gewoon op die plek omdat er niemand anders was, soms omdat ze er al zo lang zijn en het 'verdiend' hebben. In het onderwijs zijn het meestal docenten zonder enige ervaring in leidinggeven!
VerwijderenEen heel interessante vraag! Ik denk dat er nogal wat ziekteverzuim is door slecht leiding geven.
VerwijderenBij mij heeft dat niet geleid tot ziekteverzuim. Met name mijn laatste leidinggevende deed het nogal slecht, maar toen was mijn persoonlijke leven rustig, goed op orde en niet heel hectisch en ik had inmiddels bijna 20 jaar ervaring op die werkplek, dus het kon mij niet heel veel boeien wat zij vond en deed, ik ging zo veel mogelijk mijn eigen gang.
Hoi Aaf, ik moest glimlachen bij jouw reactie. Ik ken je allen van je blogs, maar daardoor weet ik dat je best eigengereid bent en ik zie het helemaal voor me dat jij lekker je eigen gang ging. En met zoveel ervaring is dat ook nog eens heel logisch!
VerwijderenWat een goede teamleider al niet kan doen... Jammer dat de vorige niet capabel genoeg voor deze functie was. Ik ken het hoor: ik ben nu zo ongeveer aan de vijftiende TL bezig: binnen een jaar hielden de meesten het alweer voor gezien.
BeantwoordenVerwijderenHoi Mw.W., mijn teamleider voor deze incapabele was weer heel goed en wist mij zodanig te motiveren dat we samen bergen werk verzette en daar nog plezier bij hadden ook! Hij/zij kan inderdaad het verschil maken in hoe iemand zijn werk ervaart en doet, zelfs als het werk hetzelfde is!
VerwijderenMijn laatste 2 jaar zijn behoorlijk verpest door een zeer bureaucratische Hongaarse teamleider. Werk wat ik al 15 jaar deed moest in detail op papier gezet worden terwijl er veel ad hoc werk bij was.
BeantwoordenVerwijderen\En ik moest meedenken met beleidszaken. Hoezo daar ben ik niet voor opgeleid en behoorde niet tot mijn functiebeschrijving.
Al met al had het tot gevolg dat ik langzaam ben afgezakt, nooit normaal afscheid of afbouw van mijn werk heb kunnen nemen. Een afscheid is er ook nooit geweest en dat na 25 jaar.
Ook HRM vond dat ik meer moest doen terwijl ik al lang aangaf dat het me niet meer lukte door lichamelijke problemen en de bedrijfsarts wist er ook van maar het hielp niet .
Jee Lot, dat is nogal een verhaal!! Wat ontzettend naar om zo je werkende leven te moeten afronden! Ik hoop de komende jaren nog met plezier mijn werk te blijven doen, ben nu 12,5 jaar bij huidige werkgever en tot nu toe slechts een keer een slechte ervaring met leidinggevende. Ik hoop dat het daar bij blijft!
VerwijderenWat fijn dat dit zo'n prettig team is waar je je goed bij voelt zeg! Ik kan me voorstellen dat dit enorm veel verschil maakt.
BeantwoordenVerwijderenHallo Nicole, ik merk nu pas hoe vervelend het was de afgelopen drie jaar, constant werken onder hoge druk en nooit eens het gevoel hebben dat het goed is.
Verwijderen