Bij een restrictieve eetstoornis is ieder eetmoment een hele happening. Er mag gegeten worden! Vol ongeduld kijk ik op de klok om te zien of ik mijn eerste hap havermoutpap al kan eten, of ik al aan mijn lunch kan beginnen, is het al snacktime?
Het eten is zo belangrijk geworden dat er niets mis mag gaan. Het moet perfect zijn. De havermout en melk worden afgemeten met een maatschepje en de tijd die het moet koken is ook afgepast. De havermoutpap moet niet te dik, maar zeker niet te dun zijn. Is het niet zoals ik wil dan ben ik teleurgesteld.
Hetzelfde geldt voor mijn lunchsalade. Die maak ik altijd 's ochtends zodat de smaken een beetje kunnen intrekken. Ik zet het bakje niet in de koelkast want ijskoud vind ik het niet lekker. Ik zorg ervoor dat ik altijd alle vaste ingrediënten in huis heb. Ik maak er een lekkere salade van door extra's toe te voegen zoals een gekookte eitje of avocado. Restjes groenten van een avondmaaltijd doe ik er soms ook in. Ik zorg ervoor dat ik er iets lekkers van maak want ook deze maaltijd moet een feestje zijn.
Tenslotte is het heel belangrijk dat mijn avondeten precies is zoals ik wil. Thuis kan ik daar natuurlijk voor zorgen, maar wanneer ik niet thuis eet dan kan het enorm tegenvallen, zelfs in een restaurant! En als het niet perfect is dan is het zonde van de calorieën.
Jaren geleden deed T. de weekboodschappen op vrijdag in de supermarkt. Op de boodschappenlijst staan altijd appels, ik eet er een per dag. T. eet ze niet. Mijn appels moesten destijds een bepaalde maat en vorm hebben. De kleur was minder belangrijk. Bij het uitpakken van de boodschappen, mijn taak, dook ik als eerste op de appels. Vaak waren de appels niet zoals ik wilde. Wel het juiste ras, maar niet de juiste vorm en maat. Dit kon nog wel eens voor wat strijd zorgen.
Zo'n 8 jaar geleden zijn we overgestapt op online boodschappen doen en wanneer T. de boodschappen heeft opgehaald en opgeborgen zie ik vanzelf wel hoe de appels eruit zien. Ik heb gemerkt dat ik dat prima vind. Alternatief is dat ik zelf appels ga kopen. Ik doe al tussendoor boodschappen bij de Turkse super, de markt en soms bij een andere super, maar dat zijn dingen die alleen daar of vers gekocht kunnen worden. En om ook appels op die andere boodschappenlijst te zetten dat gaat me te ver.
Tuurlijk is er niets mis met uitzien naar een lekkere maaltijd of traktatie. En een favoriet product of merk hebben. Het is pas lastig als het zulke vormen aanneemt dat je niet meer spontaan iets anders kan eten. Speciaal omfietst omdat jouw brood bij jouw filiaal is uitverkocht. Een boterham weggooien omdat er een luchtbel in zit. Een snee roggebrood weggegooien omdat hij dikker is dan de andere. Een maaltijd als mislukt zien omdat het niet was wat je er van verwachtte. Soms is eten gewoon eten, en soms is het niet perfect. Het moet dan niet je dag verpesten en - in mijn geval - geen eetbui uitlokken!
Oh wat lijkt me dat moeilijk. Jij mist het plezier van op de bonnefooi ingredienten door elkaar doen en je laten verrassen
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, ja, dat vind ik erg lastig. Het lukt af en toe wel, maar vaker niet!
VerwijderenEen feestje van je eten maken is natuurlijk een heel goed idee, maar ik zou je toewensen dat het allemaal minder krampachtig ging - het lijkt me ZO beperkend om zo te moeten eten en leven!
BeantwoordenVerwijderenBeste Mrs H. het is ook HEEL beperkend en ik zou ook graag willen dat het anders ging. Geloof me, ik probeer het echt. Maar het eetstoornismonster/OCD-beest is erg sterk en heeft een hardere stem dan Mw. Niekje. Schrijven erover helpt wel, dan zie ik het wat meer van een afstand, zeker met reacties als deze van jou en anderen! Dank!
VerwijderenHera is een Dobermann teefje en al 11, precies weten we niet meer want de stamboom is weggeraakt. Bij Mevrouw W lees je toevallig meer over haar.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me inderdaad erg vermoeiend om zo met eten en het bereiden om te moeten gaan.
Misschien heb je er wel over geschreven maar kan het me niet herinneren. Hoe lang heb je deze stoornis al?
Hallo Lot, 11 al, dat is best al oud voor een hond geloof ik. Ik zal even kijken bij Mw. W. op haar blog. Al zo'n 20 jaar heb ik dit, het begint natuurlijk een keer heel onopvallend en sluipt langzaam je leven in. En omdat het zo geleidelijk gaat leer je er mee omgaan, steeds een beetje meer aanpassen zodat het normaal voelt wat je doet. Maar het is natuurlijk verre van normaal. Wanneer ik terugkijk hoe ik was voor die tijd dan besef ik dat des te meer!
VerwijderenVreselijk hoe je hoofd kan werken, alles onder controle willen houden... Ik herken wat je schrijft van in de vele periodes van diëten en eetbuien... Zo uitkijken naar het pak friet dat ik mezelf cadeau deed in een week met verder niks toegestaan van extraatjes, en dan hebben ze de verkeerde hamburger meegegeven... Zo'n gigantische teleurstelling dan! Nu eet ik gewoon elke week frietjes en ja de ene keer smaakt me dat beter dan de andere. Maar het is mijn favoriet eten en ik kan me niet meer voorstellen dat ik mezelf zo'n restricties zou opleggen, al loert het schuldgevoel nog altijd om de hoek. Ik hoop dat jij ook weer die richting uitkan, al geloof ik dan weer niet dat we ooit zonder nadenken zullen eten gelijk de gemiddelde mens dat precies wél kan.
BeantwoordenVerwijderenHoi Leen, dat perfecte eten is bij veel mensen met een eetstoornis aan de hand. En we weten allemaal dat het wel eens tegen zit, dus ook dat het eten wel eens niet lekker is, of niet wat je had verwacht. Ik kan er de ene keer beter mee omgaan dan de andere keer. Het ligt ook aan het soort eten. Ik eet nu ook wat meer afwisselend al en wat vaker dingen die ik lekker vind, ook al zijn ze door het eetmonstertje 'verboden' of 'slecht'. Minder restricties dus en ja, dan blijft het schuldgevoel, maar dat zal inderdaad wel nooit helemaal weg zijn. 'Ze' - de specialisten - zeggen dat je er helemaal van kan genezen, dat mooi zijn, maar ik denk dat ik niet durf los te laten en dus nooit helemaal vrij ben van deze problematiek. Ik waardeer je reactie, ik weet van je blogs dat jij ook getobt hebt met eten, en soms nog tobt. xx
Verwijderen