Vorige week begon ik de challenge om mijn eetregels aan te pakken. Het gaat redelijk want heel moeilijk maak ik het mezelf nog niet. Ik hoop dat ik er steeds meer tegelijkertijd kan uitdagen, net zo lang tot het geen uitdaging meer is. Challenge & repeat, dat schijnt te kunnen werken om gewoonten aan te leren en af te leren.
Izerina van de blog Onder de mijmerboom vroeg me of ik nog weet wanneer de eerste regel kwam. Ik heb hierover nagedacht en eerlijk gezegd heb ik geen idee meer hoe en wanneer die regels zijn ontstaan. Ik weet nog wel dat ik ze niet had. Het leek me interessant om er wat dieper op in te gaan. Om ze toe te lichten en misschien om er zo ook achter te komen hoe het is begonnen en waarom ik ze heb.
Ik heb heel veel regels en een aantal hebben te maken met tijd. Zo eet ik mijn ontbijt op een vaste tijd. De meeste mensen doen dat omdat je in de ochtend een vaste routine hebt. Of dat nu komt door kinderen die je nodig hebben, huisdieren die uitgelaten moeten worden of gewoon omdat je zelf baat hebt bij regelmaat zodat je op tijd op je werk komt. Maar het merendeel van deze mensen zullen om ongeveer x uur ontbijten. En dat is niet hoe ik het doe.
Mijn routine is - op werkdagen - als volgt: De wekker gaat om 05.30 uur. Dan sta ik op en poets ik mijn tanden, was mijn gezicht en kleed ik me aan. Mijn kleren liggen natuurlijk al klaar. Douchen heb ik 's avonds gedaan. Dan ga ik naar beneden en zet ik de radio aan. Ik zet de theepot klaar en zet mijn voorgeweekte havermout in de magnetron. Om exact 05.45 uur druk ik op start én doe ik kokend water in de theepot. De magnetron is na 5 minuten klaar en dan roer ik mijn pap goed door. De pap is dan nog niet klaar.
Ik leeg de vaatwasser en wanneer dat gebeurd is ga ik mijn lunch klaarmaken. Om exact 06.00 uur gaat de magnetron met mijn pap weer aan voor 5 minuten en schenk ik thee in mijn beker. Ik snijd wat groente voor mijn salade, pak wat voorgekookte groente uit de bakjes die klaarstaan in de koelkast en stel ik mijn lunchsalade samen. Ik smeer een boterham die ik beleg met kaas. Lunch klaar!
Ik pak mijn make-up mandje, doe het tafellicht aan en ga aan tafel zitten. Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in het land? Make-up klaar!
Ik drink mijn thee en wanneer dit op is, is het meestal tijd voor de laatste ronde pap in de magnetron. Zo niet dan wacht ik tot het exact 06.20 uur is. Ik schenk mijn tweede beker thee in, neem mijn pap mee naar de eettafel, klap mijn laptop open en ga mijn privé-e-mail en wat websites lezen. Om 06.40 uur mag ik mijn eerste hap pap. Ja, ik wacht tot het zo laat is. Wanneer de pap op is drink ik mijn thee en dan is het tijd om naar mijn werk te gaan.
Ik stap rond 7.05/7.10 uur op de fiets, afhankelijk van wat ik nog doe voor ik vertrek. Soms heb meteen na het opstaan een was in de droger gedaan en vouw ik deze nog even op en leg ik alles netjes in de wasmand. Of ik moet nog even mijn regenpak aantrekken als het erg vies weer is. Dan fiets ik naar school.
Ik kom aan op school en vul mijn thermosje met koffie. Maak een kletspraatje met wat andere vroege vogels en ga dan naar de vierde verdieping waar mijn kantoor is. Jas uit, tas uitpakken en spullen klaarleggen, handtas in de kast, kast op slot, laptop open, radio aan, e-mailprogramma en agenda open en beginnen met lezen en verwerken van e-mails. Tussen 07.30 en 08.00 drink ik mijn koffie. Daarna ga ik naar de tweede verdieping waar mijn team om 08.10 uur de dagelijkste startbijeenkomst heeft. Dit duurt tot ongeveer 8.30 uur. Daarna beginnen de lessen, vergaderingen en andere activiteiten.
In het weekend en vakanties thuis heb ik dezelfde routine, alleen is dan mijn startmoment later en sla ik het make-up ritueel over.
Ik snap dat er nu mensen zijn die denken dat ik knettergek ben en zich afvragen waarom ik dit zo doe en waarom ik het zo moeilijk vind om het niet te doen. Noem het de eetstoornis, noem het OCD, noem het wat je wilt. Ik vind het prettig. Ik kan het anders doen, ik weet dat ik dat kan, ik weet dat er dan niets ergs gebeurd, ik weet dat het nergens voor nodig is, maar ik heb geen zin om het anders te doen.
Met name in tijden van drukte en spanning, of na een eetbui, vind ik deze vaste routine (en al die andere routines die ik heb) heel fijn en rustgevend. Bovendien is het zo'n vaste routine dat ik er niet meer bij nadenk. Iemand die mij ziet zou ook niet zien dat ik dit doe.
Ook hiervoor/hiermee ben ik bij psychologen terecht gekomen. Maar ondanks alle goede adviezen en gesprekken ben ik de enige die dit kan aanpakken en daarvoor moet ik het eerst echt willen. Intrinsieke motivatie heet dat. En die is er niet voldoende.
Het malle is dat ik het elders, tijdens een vakantie bijvoorbeeld, wel kan veranderen, maar zodra ik dan weer thuis ben duik ik lekker terug in mijn vaste ritme!
De tijden kloppen niet allemaal in je opsomming.
BeantwoordenVerwijderenWat is het belangrijkste voor je, de exacte tijd op de knop drukken of wat je eet.
Wat me opvalt is dat je weg van huis tijd niet meer exact is, je ritueel is dan minder belangrijk?
Hoi Lot, klopt dat de tijden niet klopten, nu aangepast. Francien attendeerde me er ook op. Het belangrijkste is wat ik eet, maar ook het tijdstip waarop ik het eet. Van huis (werk uitgezonderd) heb ik er veel minder invloed op en dan kan ik het loslaten.
VerwijderenIk, met mijn diagnose autisme, vind het heel herkenbaar. Ik doe wat ik doe,zoals ik het doe, daar voel ik me prettig bij...en op vakantie of op een ander adres kan ik ervan afzien.
BeantwoordenVerwijderenPrima toch?
Hoi Anoniem, ja, zoals je het zegt is het inderdaad prima. Echter, ik heb geen autisme en ik weet dat ik me gelukkiger zou voelen wanneer ik niet zo krampachtig met alles ben. Het belemmert met in het dagelijks leven toch wel.
VerwijderenEn je zei dat je geen leefregels hebt?
BeantwoordenVerwijderenMarijke
Hoi Marijke, onder leefregels versta ik iets anders, dit zijn eetregels. Bij leefregels denk ik aan spijkerbroek op maandag, zwarte schoenen dinsdag, boodschappen op zaterdag en drie keer stofzuigen per week. Maar misschien bedoel jij dat niet.
VerwijderenWat hoop ik voor je,dat je een paar regels kunt loslaten en spelen met de tijd. Ik heb zelf door de honden de regel van "uit bed en meteen wandelen "gehad. En merk nu de rust van "ik zie wel of ik voor of na het ontbijt ga lopen"
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, voor een werkdag is het niet erg, ik ben altijd op tijd! Maar het idee van 'ik kijk wel wat ik doe' lijkt me ook fijn, en had ik vroeger, héél lang geleden, ook!
VerwijderenToch kan ik voorstellen dat die strakke tijden ontstaan zijn omdat je op tijd de deur uit moet. En in vakanties is dat niet zo dwingend. Dat kwam zo in me op, omdat ik zelf, als ik weg moet, vaak dingen op de klok doe. Misschien zat daar het begin.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, ik was altijd al overal op tijd, daar komt het denk ik niet door. Maar wat dan wel? Ik vermoed dat het met restrictief eten te maken heeft en iedere maaltijd plannen alsof het een feestmaal is. Om xx uur mag ik weer wat eten, feest!
VerwijderenIk vind het moeilijk om te begrijpen, en dat komt omdat ik zelf helemaal het tegenovergestelde ben. Ik eet wanneer ik honger heb en soms is dat recht uit bed, maar ik kan ook gemakkelijk eerst wat gaan computeren en pas een uur later ontbijten. Ik hou ook helemaal niet van regelmaat. Toen mijn zoon nog naar school ging had ik na de vakantie altijd enorme heimwee naar het vrije vakantieleven. Terug regelmaat, terug 'in het gareel' lopen, bah! En ik denk dat dat net jouw houvast is.
BeantwoordenVerwijderenHoi Myriam, ik houd inderdaad van 'het gareel' omdat het houvast geeft. Mijn man is net als jij, gelukkig gaan we er samen goed mee om (hij past zich wel aan mij aan, ik niet aan hem en omdat ie zo lief is accepteert hij dat!).
VerwijderenEen strak schema als je werkt is ook wel nodig tenminste dat werkte bij mij het beste. Nu werkte ik nooit op vaste tijden en daar houd ik dan weer van.
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel eens dat je misschien te veel met eten bezig bent. Je leeft van eetmoment naar eetmoment en dat zou je eens moeten proberen los te laten. Je leeft niet om te eten maar je eet om te leven.
Zelf heb ik zo'n tijd gehad dat ik leefde van de ene maaltijd naar de ander. Het hielp mij om het eten minder belangrijk te maken. Misschien heb je er iets aan.
Hoi Ellen, je slaat de spijker op zijn kop! Ik leef van eetmoment naar eetmoment. Dat loslaten zou fijn zijn maar vind ik dus zo moeilijk. Mijn werktijden helpen niet, want op een school zijn natuurlijk vaste pauzetijden. En die zijn totaal niet flexibel! (Wat ik dan stiekem heel fijn vind!)
VerwijderenIk begrijp het. Je moet van de gedachte af. Bijvoorbeeld eens iets anders eten of alleen drinken in de pauze. Ga een Sudoki maken of kruiswoordpuzzel of iets wat mogelijk is in jouw geval. Het is hetzelfde als je stopt met roken. Na het eten een sigaretje roken en dan ineens mag dat meer en sta je meteen op om af te wassen. Probeer om de gedachte aan eten te doorbreken.
VerwijderenIk begrijp je gedachtengang, maar de pauzes zijn de enige momenten waarop ik kan eten, dat kan niet bij een les, vergadering of gesprek. Stoppen met roken is me overigens wel goed gelukt door wat anders te gaan doen, maar bij eten helpt dat niet. De enige oplossing is genoeg eten, dus niet restrictief, zodat ik niet van eetmoment naar eetmoment leef.
VerwijderenVia een andere blog ben ik op jouw blog terecht gekomen en dit is het eerste bericht dat ik gelezen heb. Een heel interessant inkijkje in je leven. Dankjewel voor het delen.
BeantwoordenVerwijderenToen ik het las dacht ik eerst 'maar zo erg is het toch niet, als je een strakke planning hebt in de ochtend en dat fijn werkt voor je'. Maar in de comments lees ik dan weer dat het eigenlijk niet altijd fijn is voor jezelf en je ook de vrijheid mist van 'we zien wel'.
Als je het mij vraagt, is dit is iets wat inderdaad vanuit jezelf moet komen, het willen veranderen en daar ook het nut van inzien. Zo te lezen ben je daar (op dit moment) niet. Wie weet komt het wel nog. Maar zo te lezen heeft het voor en nadelen. Maar dat heeft 'we zien wel' ook.
Ik ga je blog in mijn Feedly zetten, dan kan ik je volgen bij nieuwe berichten : )
Hoi Luus, leuk dat je bij mij langs komt en dat je het interessant vind om mijn fratsen te lezen! Als je gelegenheid hebt zou je ook wat oudere blogs kunnen lezen waarin ik meer vertel over de eetstoornis. Voordelen van mijn rigide regels zijn er zeker, en natuurlijk zal mijn eetgestoorde brein mij dit altijd voorhouden. Maar de boel de boel eens laten zonder schuldgevoel, eetbui, of enorme stress dát lijkt me ook fijn. Vroeger was ik zo, maar het is wel heel lang geleden en voor zover ik nu ervaar is dat voorgoed verleden tijd. Is niet erg, het hoeft niet helemaal weg maar een beetje minder zou al fijn zijn.
VerwijderenDeze opmerking springt er voor mij het meeste uit: “maar ik heb geen zin om het anders te doen”. Zolang je dat zegt en vindt zal er ook niet veel veranderen. Je hoeft ook van niemand te veranderen, tegelijk ben je ook de enige die het kan veranderen. Het geeft je houvast en dat zal je om de één of andere reden nog nodig hebben.
BeantwoordenVerwijderenIk eet juist nooit op dezelfde tijd ga ook nooit op dezelfde tijd naar bed en dat komt bij mij juist vanuit mijn jeugd vandaan waar alles op de minuut gedaan moest worden. Op afspraken ben ik natuurlijk wel op tijd.
Mooi dat je dit allemaal met ons wilt delen!
Ria
Hoi Ria, inderdaad de intrinsieke motivatie ontbreekt, ik wil wel, maar tegelijkertijd ook weer niet. Bang voor wat er komen gaat, wat ik er voor terug krijg, en... of ik dan dik word omdat er geen rem meer is. De rem zijn nu de tijden waarop ik 'mag' eten. Vroeger thuis was er wel routine en aten we op vaste tijden (niet op de minuut zoals ik nu) maar afwijken kon als je moest sporten of iets dergelijks, of als we weg waren geweest. Dat was allemaal geen probleem. Mijn ouders waren flexibel.
VerwijderenHet is inderdaad een heel ritueel zeg. Maar als het goed voelt en je er, zoals ik begrijp geen last (meer) van hebt, dan is het toch prima.
BeantwoordenVerwijderenHoi Mrs. T. ben ik met je eens, misschien wil ik het wel veranderen omdat ik denk dat dat 'moet' omdat het zo raar klinkt. Maar wat is raar? En wie bepaalt dat? De meeste mensen zullen het op z'n minst apart vinden, maar dan nog. Dus ja, het is eigenlijk ook wel prima!
VerwijderenTja, ik herken dat toch wel, hoor. Niet wat betreft het eten maar wel die vaste routines. Ik heb dat ook en als het anders loopt (de horror als ik te laat wakker word, bijvoorbeeld) dan ben ik echt van slag.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, veel meer mensen hebben gewoonten die zo vastgeroest zijn dat ze er mee zitten als het niet gaat zoals ze gewend zijn, ik herken dat te laat wakker worden ook, ik word altijd wakker voor de wekker en ben nooit te laat maar toch...
Verwijderen