Van mijn lieve vriendin T. kreeg ik deze herfstvakantie een lunch voor mijn verjaardag. T. is een oud-collega van mij en al ruim 10 jaar met pensioen. Afspreken met haar is lastig want haar agenda is bomvol nu Corona weer achter ons ligt. Ze maakt reisjes, uitstapjes, doet vrijwilligerswerk, heeft kinderen en kleinkinderen en met dat alles een behoorlijk druk leven.
Tijdens de lockdowns lunchten we altijd bij haar thuis. Beiden zorgden we dan voor een deel van de maaltijd. Ik maakte soep of salade, zij zorgde voor lekker brood en beleg. Reuze gezellig en altijd lekker. Maar uit eten is natuurlijk ook wel weer eens leuk en zodoende troffen we elkaar deze week bij onze favoriete stek, tussen onze beide woonplaatsen in.
Van te voren kijk ik een aantal keer op internet en bestudeer ik dan de menukaart. Ik neem een beslissing en sluit de website. Dezelfde of de volgende dag doe ik dit weer, en iedere keer wanneer ik dit doe kies ik iets anders. Keuzestress dus.
In de horecagelegenheid zelf weet ik dan nog steeds niet wat ik zal nemen. De besluiteloosheid heeft te maken met een aantal dingen. Ten eerste wil ik iets eten dat ik lekker vind en dat ik zelf thuis niet zo snel of helemaal niet zal maken. Ten tweede wil ik iets eten dat niet te calorierijk is. Ten slotte wil ik ook gewoon genieten en niet op calorieën letten en proberen iets te eten zonder me door mijn eetstoornis te laten belemmeren in mijn keuze.
Ik lees het menu, en eigenlijk is dat niet nodig want ik ken het inmiddels uit mijn hoofd en mijn perfecte lunchgerecht is er niet spontaan bijgekomen. Ik neem de tijd, T. weet al wat zij wil maar gunt mij alle tijd om rustig na te denken, ik word nerveus, maak een keus, doe het menu dicht, leg het neer en wacht op de jongedame van de bediening. Die komt nog niet en ik pak het menu weer op, open het en ga nóg een keer alles doorlezen. T. vind het niet erg, maar ik word doodmoe van mezelf.
Wat ik wil is de perfecte lunch! Gezond, voedzaam, lekker, niet te overdadig, niet te veel maar ook niet te weinig, veel groente et cetera et cetera. Nee, ook nu staat mijn perfecte lunchgerecht er nog niet bij. De medewerkster komt onze bestelling opnemen. Ik twijfel weer, wil bijna nog een keer in het menu kijken maar doe het niet. Ik vertel haar mijn keuze en daarmee is het definitief: ik ga een flammkuchen eten!
Een keuze die uiteindelijk heel goed is bevallen. Het was lekker, het was niet te overdadig en vet, thuis eet ik dit nooit, zeker niet als lunch, en er zaten lekkere groentjes op.
Toen ik de eerste keer op de menukaart keek aan het begin van de week besloot ik deze flammkuchen te bestellen. Daarna is mijn keuze nog ettelijke keren veranderd en uiteindelijk kwam ik weer terug bij keus numero uno!
Hier kan ik me wel wat bij voorstellen. Je wil iets wat speciaal is maar ook aan je wensen voldoet. Ik ben niet zo'n broodmens, en als ik brood eet, eet ik glutenvrij. Maar het liefst een salade. En als ze die niet hebben, voel ik me toch ongelukkig met een tweede keus.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, ik eet ook het liefst een salade, maar dat eet ik thuis ook dus probeer ik in een restaurant iets anders te eten. En juist omdat het dan anders is moet het wel perfect zijn.
VerwijderenBen je dan wel relaxed genoeg om van je samenzijn te genieten?
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, ja, ik kan daar van genieten en het eten was nu ook heel lekker en dan ben ik - als het eenmaal voor me staat - ontspannen.
VerwijderenHet klinkt heel vermoeiend, zo moeten tobben over wat je gaat eten. Fijn dat je uiteindelijk lekker gegeten hebt en denk ik ook genoten hebt van je gesprekken met je oud-collega.
BeantwoordenVerwijderenHoi Petra, ja vooraf is het een boel gedoe, maar als ik eenmaal een keus heb gemaakt dan ontspan ik en het was inderdaad heel gezellig!
VerwijderenHerkenbaar, maar wel om een heel andere reden.
BeantwoordenVerwijderenAls ik de menukaart bekijk vind ik veel dingen lekker maar moet altijd weer afwegen verdraagt mijn maag dat. Dus kijk ik ook vaak op de kaart beslis iets en verander het dan weer.
Ben altijd blij als de bediening niet zo vlot is, zodat ik lekker lang kan twijfelen🤔
Maar het is zowel voor jou als voor mij lastig!
Ria
Hoi Ria, de bediening vind het wachten meestal niet erg, maar mijn tafelgenoot moet ook geduld opbrengen. Gelukkig doen ze dat wel.
VerwijderenHet is mij niet vreemd als ik over jouw keuze probleem lees. Ik kan ook vaak twijfelen. Nu is mijn sterrenbeeld weegschaal en het is weegschalen eigen om steeds te wikken en te wegen. Eens werd ik het zat en heb de regel opgesteld (oei weer een regel) dat ik bij twijfel terug ga naar mijn eerste keuze en dat bevalt meestal goed. Misschien een ideetje voor jou?
BeantwoordenVerwijderenHoi Ellen, ja, want je eerste ingeving is meestal de juiste, ook bij keuzes misschien wel zo. Goed idee!
VerwijderenIk vind het eigenlijk jammer om vooraf het menu te kunnen bekijken want dan gaat de verassing eraf. Wij nemen vaak het verassingsmenu, hoewel laatst de kippenlevertjes tussen de Italiaanse voorgerechten niet helemaal opgingen. Maar het was wel weer eens wat anders!
BeantwoordenVerwijderenBij lunch neem ik meestal het "twaalf uurtje" dat is van alles wat soep, brood, kroket, slaatje. Garnalenkroket vind ik het allerlekkerst.
Marijke
Hoi Marijke, grappig dat jij dat juist fijn vind, ik vind verrassingen niet zo leuk. Ik heb getwijfeld tussen het 12-uurtje (het heette daar alleen anders) en de flammkuchen. Het 12-uurtje had inderdaad dezelfde dingen als die jij opnoemt. Volgende keer neem ik dat. Ik houd niet van garnalen, maar wel van een rundvleeskroket.
Verwijderenik vind het woord perfect een vreselijk woord. Het leven is ook niet perfect, zo werkt het niet. Net als gelukkig zijn, zeg ik ook nooit. Ik heb het naar mn zin en dat is voor mij prima. Verrassingen vind ik geweldig, soms valt het tegen maar meestal heerlijk, leuk, geweldig, net wat de verrassing is. Ik laat alles maar lekker op me af komen, geniet er van (soms wat minder) en kijk dan weer uit naar de volgende verrassing.
BeantwoordenVerwijderenHoi Berber, dat is het nu juist, zo'n streven naar iets perfects slaat nergens op, gewoon lekker is goed genoeg. Mee eens, ik ben al lang blij dat ik tevreden ben met alles, dat is voor mij gelukkig zijn.
VerwijderenIk kijk ook altijd op voorhand op de website en ben dan heel teleurgesteld dat de menukaart in de zaak en de menukaart op de website niet (meer) dezelfde zijn en de keuze die ik thuis gemaakt had er niet meer bij staat. Eigenlijk zou ik dus beter niet meer kijken.
BeantwoordenVerwijderenHoi Myriam, die teleurstelling ken ik ook. We moeten proberen ons te laten verrassen, zoals vroeger ook normaal was want geen internet! 😉
VerwijderenTja, maar mijn probleem is dat ik lang niet alles kan eten na die mondkanker.
VerwijderenDat heb ik gelezen op je blog destijds, heel naar hoor.
VerwijderenIk kijk ook vaak thuis al op de menu-kaart. Maar gewoon omdat ik graag van te voren wil weten wat er geserveerd wordt. Ik houd van hele simpele dingen dus eet meestal overal hetzelfde. Frietjes met sate of zo. En dan werp ik in het restaurant voor de vorm een blik op het menu en leg het opzij. "Weet jij het al dan?" Tja. Als je bijna niks lust, is de keuze zo gemaakt ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp dat heel goed Nicky, ik lust alles maar wil weer niet alles eten.
Verwijderen