Er zijn zoveel dingen die ik in mijn jaren in Engeland voor het eerst heb gegeten. Ik kom uit een Nederlands gezin, we woonden in een dorp, en op culinair gebied was er in mijn jeugd niet veel te beleven. Een Chinees, een goed Indonesisch restaurant, een paar patatzaken en toen ik op de middelbare school zat kwam er ook een shoarmazaak bij, meer was er niet. Mijn vader, die voor het avondeten zorgde, was gelukkig nogal avontuurlijk en daarom aten we niet alleen maar Hollandse pot, maar ook wel eens iets van over de grens.
En dan ben je als 18-jarige ineens in Londen, een smeltkroes van culturen met natuurlijk alle bijbehorende winkels, eethuisjes en restaurants. Ik kon al wel een beetje koken en leerde in Londen veel nieuwe gerechten eten en maken. Ik had destijds natuurlijk niet de beschikking over internet en moest mijn recepten uit tijdschriften en kookboeken halen.
In eerste instantie leerde ik de Britse keuken beter kennen. Tijdens mijn verblijf in Maidstone kookte Mary traditionele Britse gerechten. Bij mijn au-pair familie werd er alleen in het weekend en bij speciale gelegenheden uitgebreid gekookt. Daar was het een mix van Brits en Caraïbisch eten. Bij hen at ik voor het eerst een in de oven gepofte aardappel die daarna gevuld wordt: een jacket potato
Een jacket potato is niet zomaar een aardappel. Het beste resultaat bereik je met een kruimige aardappel. Het poffen inc de oven duurt lang en er zijn veel verschillende manieren. In zilverpapier gewikkeld, of juist weer niet. Met olie of boter ingesmeerd, of juist weer niet. Met zout.... Enfin, iedereen heeft zo'n beetje z'n eigen methode.
Mijn au-pair familie vierde altijd, samen met een aantal vrienden, Bonfire Night . Tijdens deze avond wordt er een groot vuur gemaakt en mag iedereen daar met een lange stok worstjes in roosteren. De aardappels zouden er ook in gepoft kunnen worden maar om zeker te zijn van een gare aardappel werden deze vooraf in de oven gemaakt en pas vlak voor het opeten nog even in het vuur warm gemaakt.
In de keuken aan de eettafel kon je dan je aardappel zelf van een topping voorzien. Er was coleslaw, tonijnsalade, zure room, bieslook en nog veel meer om van je aardappel een hele maaltijd te maken. En dan natuurlijk een zwart geblakerd worstje erbij, want in de hitte van het vuur ging het roosteren meestal mis en was de buitenkant van het worstje al verbrand voordat het midden gaar was. En toch zijn dat de beste herinneringen!
BBC Food website heb ik opgeslagen daar keek ik wel eens op maar was het even vergeten.
BeantwoordenVerwijderenZo'n gevulde aardappel is het niet voor mij en veel werk, ik hou al niet zo van aardappel en eigenlijk vind ik alleen de vulling lekker.
Maar heb ze afgelopen zomer wel op de bbq gehad toen we met 8 p hier aten. Dat vult ook lekker
Hoi Lot, die website gebruik ik best vaak, voor inspiratie en recepten. Een aardappel moet wel naar aardappel smaken en dan is ie lekker. En leuk voor een bbq!
VerwijderenIk krijg meteen trek!
BeantwoordenVerwijderenLoes
Hoi Loes, haha, zet je m toch op het menu?
VerwijderenDat de worstjes zwart zijn,geeft niet. Het gaat toch om de gezelligheid?
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, is inderdaad niet erg, het was altijd reuze gezellig!
VerwijderenHeerlijk maken wij regelmatig in de zomer met een salade. Leuk die eetherinngeringen doet mij ook denken aan het programma Ready Steady Cook, ken je dat waarin 2 kandidaten (koks) beide een tas krijgen met producten en daar in 20 minuten een maaltijd mee moeten maken. Was leuk maar misschien bestaat het nog wel. Ik was au pair in Israël en herinnerde mij nog de heerlijke broodjes falafel (hier toen nog niet bekend) en de man des huizes die altijd (pistache) ijs met cruesli en chocoladesaus at. Is nog steeds één van mijn favorieten.
BeantwoordenVerwijderenHoi Ilona, ik ken alle kookprogramma's uit die eerste jaren, van Keith Floyd, Delia Smith, Ainsly Herriot.... can't cook/won't cook, Saturday Kitchen.... Ready steady vond ik erg leuk! Falafel is een van mijn favorieten, ik maak het zelf. En pistache-ijs is ook een van mijn favorieten, maar dat maak ik niet zelf. Ook een mooie plek voor een jaartje au-pair lijkt me. Zo'n andere cultuur, heel leerzaam.
VerwijderenOh ja Keith Floyd, daar keek ik ook graag naar. Ook een tijd veel naar Masterchef gekeken, de amateurs waren altijd leuker dan de profs
VerwijderenKeith was erg amusant, dronk iedere aflevering minsten een fles wijn ... dat was altijd goed te merken! Masterchef was in de begintijd leuk en inderdaad de amateurs waren leuk om te volgen.
VerwijderenHeerlijk, gepofte aardappel! Maar ik heb het nog nooit zelf gemaakt, want het duurt wel even.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, eerste even 2x 3 min in de magnetron (als je die hebt) en dan nog 20 min bakken in de oven voor een knapperige korst. Scheelt tijd, zo doe ik het altijd als ik het maak want mijn man hoeft dit niet dus ik eet het alleen als ik alleen eet. (wat een zin!)
VerwijderenJudy, ik heb naast een grote over ook nog een klein oventje, voor een afbakbroodje, of een pizzapunt, voor een aardappel zet ik de grote oven niet aan.
VerwijderenHoi Niekje! Ik heb even bijgelezen maar maar niet overal op gereageerd. Dan loopt je inbox zo vol. Ik ga proberen je bij te houden want ik lees je stukjes graag. Top dat je zo open bent over je eetprobleem en leuk die afwisseling met de 'gewone' stukjes. Overigens houd ik niet van aardappelen. Niet gekookt maar ook niet gepoft. Doe mij maar pasta!
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, ik schrijf ook wel veel de laatste tijd dus snap dat het niet allemaal bij te houden is en dat reageren ook een klus wordt. Ik kan aardappelen nu wel waarderen, vroeger vond ik ze maar saai. Pasta is ook lekker, de variatie tussen pasta, rijst, aardappels, bulgur etc vind ik wel fijn, beetje variatie.
VerwijderenLeuk om dit te lezen. Ik volg je blog sinds een tijdje af en toe. Zelf woonde ik zo'n 13 jaar geleden een periode in Bristol en daar leerde ik ook de jacket potato kennen. Het stond vaak op de kaart als lunchgerecht in de pub. Net als fish cakes bijvoorbeeld. Mijn favoriet was met een vulling van tonijnsalade. De TV programma's die je noemt in de reacties ken ik niet allemaal maar ik kocht wel bij de lokale Oxfam charity shop één van de 'How to cook' boeken van Delia Smith. En een programma wat ik heel graag keek met mijn huisgenoten was 'Come Dine With Me' waarbij onbekenden voor elkaar moesten koken bij iemand thuis en elkaar beoordelen met punten. Het gaf meteen een mooi inkijkje in typisch Britse gewoontes en interieurs. In Nederland was het zelfde concept later ook te zien op Net 5 en het heette 'Smaken Verschillen' maar dat vond ik toch een stuk minder leuk.
BeantwoordenVerwijderenHoi Rénée, leuk dat je hier af en toe meeleest. Delia Smith is een van de eerste televisiekoks en kwam op in de tijd dat ik in Engeland woonde. Come dine with me ken ik niet, dat was denk ik op een commerciële zender en in de tijd dat ik weer in Nederland woonde. Vaak zijn de Nederlandse versies van Britse programma's minder leuk is mijn ervaring. Het is het dan nét niet.
Verwijderen