damesblad

Tina, Just Seventeen, Flair, Viva, Elle, Cosmo, Marie Claire, Jan.... ik heb lang tijdschriften lezen leuk gevonden. De Just Seventeen las ik op de middelbare school, dat vond ik stoer omdat het Engels was. De Flair las ik toen ook en rond mijn 30e had ik een abonnement op de Viva. De duurdere bladen kocht ik vaak los. 

Dat is nu al best lang geleden. Ik blader nog wel eens door een tijdschrift in een wachtkamer van arts, tandarts of bij de kapper, maar wanneer ik dat doe weet ik weer waarom ik geen damesbladen meer koop.

Tot eind vorig jaar. Mijn aandacht werd getrokken door Saar. Ik hoorde over de podcast en dat ie leuk was en ik begreep dat er ook een blad was met de titel Saar. Het zou zijn voor vrouwen van 50 en ouder die nog volop in het leven staan. Ik mag overigens hopen dat dat voor alle vrouwen van 50+ geldt?!

Ik zocht op het Internet en vond informatie over het blad. Ik kon geen winkel in de buurt vinden waar het werd verkocht en besloot op een aanbieding te reageren en abonneerde me voor 6 nummers. 

Toen het eerste nummer op de mat viel ging ik er eens goed voor zitten. Potje thee erbij, lekker in mijn uppie op een regenachtige zondagmiddag. En toen viel het tegen. Als 50+ vrouw die nog volop in het leven staat vond ik weinig aansluiting. Ik kan de onderwerpen uit dat nummer niet meer goed herinneren, maar ik herkende mezelf er niet in.

Nummer twee idem. Vandaag bezorgde onze postbode (Ja, wij hebben een eigen postbode, hij heet R. en is al jaren een vriend van ons. Hij werkte ooit als natuurkundig ingenieur maar heeft vanwege zijn Gilles de la  Tourette dit werk moeten stoppen en bezorgt nu post in onze wijk. Hij drinkt hier regelmatig een kopje koffie tijdens zijn ronde. Maar dit terzijde.) nummer drie, het kan ook al vier geweest zijn bedenk ik nu.

Mezelf met een beker koffie en de Saar van mei-juni geïnstalleerd op de bank. Weer een enorme teleurstelling. Wat staat er dan in ?

Het begint met een interview met Bridget Maasland. Iemand die ik niet interessant vind, laat staan dat ik wil lezen hoe zij het vindt om als alleenstaande moeder een puber op te voeden. Veel foto's van haar in mooie jurken waarin ze met zwoele blik poseert. 

Ook een artikel over zogenaamde sexy mannen die na hun 50e nog steeds hot gevonden worden. Geen bekenden overigens. En wéér veel foto's.  Dan nog iets over vetcellen wegvriezen en pas op pagina 59 het eerste artikel met enige diepgang: een interview met een vrouw van wie de moeder dement aan het worden is. 

Weer een interview, door Stella met Jörgen Raymann. Foto's van de twee waarop met name Stella te zien is in verleidelijke poses met diep decolleté. 

Een damesblad zonder artikel over relaties kan natuurlijk niet, dus in dit nummer het verhaal van de relatietherapeut die ons een inkijkje geeft in het leven van een hoogopgeleide vrouw die na haar scheiding als eerste een gigolo bestelde en daarna alle remmen op het gebied van seks losgooide. 

Ik ga nog even door:

Een interview met Cameron Diaz, ingekocht en met foto's uit een stockphoto library,  ook totaal niet boeiend. 

Sexeducation over een vrouw die orgasmeles geeft.

Nog een paar bladzijden over het plezier van tuinieren, drie gezonde recepten, een artikel over de Veluwe en eentje over Cornwall. 

Ik heb iedere keer wanneer ik dit blad in handen heb het idee dat ik een tijdschrift lees dat eigenlijk Viva 50+ had moeten heten. Het merendeel van de artikelen is naar mijn idee geschreven door en voor de Amsterdamse grachtengordel. Er zullen ongetwijfeld lezers zijn die mij nu wel heel onaardig vinden doen over dit blad, het zij zo. Ik ga mijn abonnement in ieder geval niet verlengen want dit is niet voor mij geschreven.