Het is een wijdverbreid misverstand dat mensen met een eetstoornis niet van eten houden en koken dan ook wel niet leuk zullen vinden. Ik kan niet voor anderen spreken maar voor mij gaat dit niet op. Ik vind heel veel dingen lekker en ik kan enorm genieten van lekker eten, thuis en uit.
Ook vind ik koken een leuke en ontspannende bezigheid. Ik kook natuurlijk dingen die ik zelf graag eet en dat zijn over het algemeen groentegerechten en niet vaak vleesgerechten. T. kan gelukkig ook erg lekker koken en doet dit met plezier. Als we vlees of vis eten maakt hij dit meestal klaar. Behalve gehaktballen, die zijn mijn specialiteit.
We koken gerechten uit alle windstreken waarbij ik graag Indische, Spaanse, Turkse en Marokkaanse maaltijden bereid en T. wat beter thuis is in de Franse, Duitse, Italiaanse en Indiase keuken. We wisselen de kookbeurten af waardoor we heel gevarieerd eten.
Bakken is iets wat ik nu niet meer doe, maar zo'n 15 tot 20 jaar geleden bakte ik vaak. Ik maakte de heerlijkste cakes, brownies, plaattaarten, kruidkoek, boterkoek en koekjes. Ik nam het meeste mee naar mijn werk omdat we het met ons tweetjes niet allemaal op konden en wilden eten.
In de tijd dat ik veel bakte was er bij mij al sprake van een eetstoornis. Nog niet op de manier zoals ik nu met eten omga, het was toen volgens mij net begonnen. Ik herinner me namelijk dat ik van al mijn baksels zelf nooit meer nam dan een klein stukje. Ik bakte om met lekkere dingen bezig te zijn die ik mijzelf vervolgens ontzegde. Eten maken voor anderen, lekkere dingen kopen voor anderen zonder er zelf van te nemen of te genieten. Dat schijnt vaker voor te komen bij mensen met verstoord eetgedrag. Eten, maar ook niet eten, kan obsessief gedrag met eten in de hand werken. En zo ging het bakken bij mij van een leuke hobby naar dwangmatig gedrag met eten.
Ik ben gestopt met veel en vaak bakken omdat ik mezelf alleen maar kwelde met alle lekkernijen die ik vervolgens van mezelf niet mocht eten. Nu bak ik nog heel soms iets om te trakteren of om cadeau te doen.
Ook toetjes maken kan ik goed en dat doe ik nog steeds met enige regelmaat. Voor onszelf, maar natuurlijk ook wanneer we vrienden te eten krijgen. Trifle, chocolademousse, panna cotta, tiramisu en zelfgemaakt room- en sorbetijs zijn een paar voorbeelden van nagerechten die ik lekker vind en zelf maak. En omdat ik altijd een dessert eet heb ik er geen moeite mee om mijn eigen toetjes te eten.
Het is al weer enige tijd geleden dat ik een lekker nagerecht maakte en daarom ben ik van plan om binnenkort weer eens panna cotta te maken, met een bramencoulis. Ik heb nog bramen van vorige zomer in de vriezer, die mogen ruimte maken voor de nieuwe oogst van dit jaar.
Leuk verhaal. Ik kook eigenlijk altijd, alleen stamppotten maakt H. zelf, ik lust ze niet en dan kan hij ze maar beter zelf maken in de beste verhouding van de ingredienten. Morgen ben ik groot deel vd dag weg en haal ik een hutspot en stoofvlees uit de vriezer, voor mezelf maak ik dan een tomatensalade of zo bij het vlees.
BeantwoordenVerwijderenBakken ben ik niet zo goed in, er zijn maar een paar recepten die ik echt lekker maak , walnotentaart en arretjescake. Als het moet rijzen lukt het minder goed.
Goedemorgen Lot, bij jullie ook goede verdeling zo te zien, zeker als H. zijn eigen stamppot maakt. Hier kookt T. ook dingen voor zichzelf die ik niet graag eet en ik doe hetzelfde. Walnotentaart klinkt heerlijk! Arretjescake is niet mijn ding. Werken met gist kan lastig zijn. Ik heb lang zelf brood gebakken, met zuurdesem en zonder gist, dat ging op den duur goed, in het begin was dat niet zo.
VerwijderenTja, al die misverstanden en aannames over wat mensen met een eetstoornis wel of niet zullen denken/doen/vinden/voelen.. Hier is nog iemand die en passant denkt een verband te zien tussen eetstoornissen en sociale media https://www.parool.nl/columns-opinie/opinie-de-minister-heeft-gelijk-kinderen-moeten-minder-snel-naar-de-ggz~b88c630f/ Toen ik jong was werd de schuld aan de fotomodellen gegeven, eraan voorbijgaand dat de intelligente meiden die een eetstoornis hadden doorgaans niet zoveel met fotomodellen hadden. Daarna kwam de incest-theorie..
BeantwoordenVerwijderenHet is erg belangrijk bij jezelf te blijven, zucht..
Zelf houd ik dus niet van zoet, maar ik paste me heel lang aan, 'want iedereen eet zoet'. Nu dus niet meer, ik vind het echt niet lekker. Fruit is het meest zoete dat ik eet, en dan vind ik ananas, druiven, bananen en pruimen al snel weer té. Groet, Ine
Goedemorgen Ine, er is veel onderzoek gedaan en er zijn veel dingen duidelijk, maar er is ook nog veel onduidelijk. Sociale media, fotomodellen, nare ervaringen in het verleden... allemaal kunnen ze iemand beïnvloeden en misschien bij een aantal mensen een eetstoornis veroorzaken. En therapie kan helpen, maar ook niet bij iedereen. Het blijft een lastige materie. Ik ben dus gek op zoet, al zo lang ik weet. Nu al lekkere aardbeien, binnenkort nectarines, meloen en dan eind van de zomer druiven en pruimen.... lust ik allemaal!
VerwijderenTja, is het niet zo dat je in het leven leert leven met bepaalde aandoeningen ipv te wensen 'dat het overgaat'? Zoals je leert leven met (fysieke en mentale) pijn? Ik wil niks afvlakken hoor, begrijp me goed. Het blijft lastig, en eten is overal, en moet elke dag. Roken en alcohol, daar kun je nog mee stoppen, maar eten moet nou eenmaal. Groet, Ine
VerwijderenIne, het is inderdaad zo dat je in het leven sommige dingen moet accepteren. Ik heb ook chronische pijn aan mijn elleboog, ik ben twee keer geopereerd maar mocht niet baten. Die pijn is er, maar ik kan er mee omgaan. Mijn eetpatroon kan ik over het algemeen ook goed mee omgaan, maar soms lukt het even niet, dan herpak ik mezelf en ga ik weer door, en door, en door....
VerwijderenOh heerlijk fruitcoulis, ik maakte gisteren rabarber met aardbeien compote. Dat van wel lekker koken maar het zelf niet opeten herken ik van ruim 30 jaar geleden. Ging ook 'raar' met eten om d.w.z. kookte en bakte vooral veel lekkere dingen voor anderen en nam hooguit een minihapje dat ik zelfs na het in mijn mond gehad te hebben weer uitspuugde. Op oude foto's zie ik dat ik griezelig mager was en ik weet dat ik veel te veel sportte. Werkt toen uitsluitend nachtdiensten in het verpleeghuis en ging 's morgens uit de dienst direct 2! uur sporten en weer als ik wakker werd. Kon zo ook voorkomen dat mijn partner zag dat ik bijna zelf niet at. Heb nu een wat normalere verhouding met eten en ben door medicijnen én de overgang ook flink aangekomen maar het stiekem eten waar je een tijdje geleden over schreef doe ik nog steeds. Fijne dag!
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Ilona, aardbeien en rabarber is een heerlijke combinatie! Ja, minihapjes én uitspugen. Herkenbaar! Ik vind eten proeven nog steeds lastig. En teveel sporten, maak ik me ook schuldig aan. Al die dingen die we doen waarvan we weten dat we ze niet moeten doen.... hoe gek is dat toch!
VerwijderenJammer,dat je niet van eigen baksels kan/kon genieten. Ik kook graag,maar simpel. En ben minder gaan bakken,omdat ik aankwam(minder lopen). Ben gewoon blij,om straks iets te kunnen bakken voor visite.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina, bakken voor visite is altijd leuk want wordt dankbaar gegeten! Ik vind het nog steeds leuk om iets lekkers te bakken om mee te nemen voor iemand als ik op visite ga.
VerwijderenIk herinner me dat meiden met anorexia altijd erg met eten bezig waren: lekker eten koken, en het dan niet zelf opeten. Ik heb zelf de laatste maanden heel veel lekkere recepten gevonden en opgeslagen, voor als ik weer kan eten! Daar kan ik ZO naar verlangen!
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Berber, mensen die een eetstoornis hebben zijn op een of andere manier geobsedeerd door eten. Ik hoop dat jij heel snel al dat lekkers weer kan eten, ik kijk uit naar je weekmenu's!
VerwijderenKan me voorstellen dat je dan juist van koken houdt. Wat een lekkere dingen lees ik. Ik krijg meteen zin in taart. :)
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Judy, er is vast wel een bakker open bij jou in de buurt!!
VerwijderenBakken doe ik weinig, houd niet zo van zoet.
BeantwoordenVerwijderenKoken doe ik bijna iedere dag, maar vind dat lastig omdat ik maar weinig dingen verdraag. Als ik kook wat ik echt lekker vind dan moet ik dat altijd bezuren. Dus dan gaat de zin om te koken er wel een beetje af.
Mijn man houdt niet van koken, vroeger zei hij: ”als ik met pensioen ben ga ik ook koken” dat is nu vier jaar geleden maar hij heeft steeds gefundeerde uitvluchten😂
Ach na 48 jaar huwelijk accepteer ik dat maar want verder is hij geweldig😍
Ria
Hallo Ria, als je snel last krijgt van de dingen die je graag eet is koken natuurlijk niet meer zo leuk. Haha... ik zou het ook zo laten, je man is vast veel leuker als hij niet de keuken in hoeft!
VerwijderenKoken kan best ontspannend zijn. Ik merk dat als ik voldoende rust voel, ik soms ineens ook wel iets zou willen bakken.
BeantwoordenVerwijderenHallo Nicole, bakken is een leuke bezigheid en je oogst er ook al snel succes mee terwijl wanneer je kookt men dat meestal gewoon voor lief neemt want eten moeten we iedere dag.
VerwijderenJullie vullen je mooi aan in de keuken. Ieder zijn specialiteit. Frits bakt graag maar er zijn tijden geweest dat Frits steeds maar weer iets wilde bakken en ik het echt niet meer ging opeten. Dat was geen doen meer. Nu zegt Frits tegen visite dat hij niet meer mag van mij. Gelukkig hoor ik het vaak en dan leg ik meteen uit waarom niet. Hij mag voor mij gerust bakken maar ik ga het niet meer allemaal opeten, hahahaha.
BeantwoordenVerwijderenHallo Ellen, zowel T. als ik hebben al jong leren koken. Bakken is leuk en lekker, maar de heupen vinden het minder!
VerwijderenIn een ver verleden heb ik aangeschurkt tegen anorexia. Ik ging toen extreem veel bakken koken. Dit deed ik, achteraf gezien, om de controle te kunnen behouden over wat ik at. Ik wist zo precies hoeveel calorieën er in de maaltijd of baksel zaten en zo wist ik hoeveel ik er van kon eten.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel eens geweigerd soep te eten omdat daar vermicelli in zat, en dat was niet het juiste recept. In werkelijkheid ging het niet om het recept, maar om de extra calorieën.
Ik weet eigenlijk niet hoe ik er weer van af ben gekomen. De liefde, geloof ik!?
Marijke
Hallo Marijke, zulk gedrag is heel normaal bij een eetstoornis of eetprobleem. Ik kan tientallen voorbeelden noemen van raar gedrag en jouw vermicelliverhaal zou zo op mijn lijst erbij kunnen! Dat de liefde je heeft geholpen er weer vanaf te komen is mooi om te lezen!
Verwijderen