en door!

Niet bij de pakken neerzitten, de draad weer oppakken. Ik ben vandaag weer volgens mijn eetgewoonten gaan eten. Wanneer ik een eetbui, of zoals in dit geval een eetbuidag, heb gehad is de volgende dag meestal zo dat ik mezelf niets gun. Ik mag wel eten natuurlijk, maar liefst niet te lekker en zeker niet te veel. Dat begint dan al bij het ontbijt, zoals altijd havermout, maar dan met niets erin behalve wat zout en kaneel. Zo niet vanmorgen. Ik deed er stukjes appel door, goudrenet, die de laatste twee minuten meekoken. Ze zijn dan nog niet tot pap gekookt, maar wel een beetje zacht. Want het mag best lekker zijn vond ik.

Ik voel me iedere dag geliefd, door mijn man, door mijn vader, door vrienden en bekenden, zelfs door een aantal collega's. Maar vandaag óók door mijn lezers. Wat een hoeveelheid aan lieve woorden, zoenen en hugs! Echt enorm fijn en het heeft echt geholpen om mijn mening over mijzelf te corrigeren van negatief naar positief. Ik heb niet een heel laag zelfbeeld, maar heel hoog is het ook niet. Het piekt af en toe en soms gaat de curve omlaag. Na een eetbui ligt een dikke dip natuurlijk voor de hand.

Zo vond ik een opmerking van Wieteke erg verhelderend voor mij. Ze schreef een lange reactie waarvan het volgende stukje echt helpend was :

"... dit was nu nodig volgens het moederbord van je lichaam. En iets heel nieuws programmeren gebeurt bijna nooit, meestal zijn het updates, veel kleintjes en af en toe een grote. En zo zijn de veranderingen die je zelf wil en probeert ook. Maar de configuratie blijft hetzelfde, dat ben jij met alles wat je hebt meegemaakt en waar je nu bent."

Ik moet natuurlijk helemaal zelf met dit eetbuiprobleem dealen, niemand anders kan dat voor me doen. Ik kan allerlei adviezen vragen, heb al vaak adviezen gekregen, maar daarmee is het probleem dus nog niet weg. Wel weet ik al heel veel over het probleem en ben ik steeds meer geneigd om er niet te hard tegen te vechten. 

Het is een dooddoener, maar er zijn ergere dingen in het leven. Betekent niet dat ik niet weer zal balen van de volgende eetbui, maar door het als een update van het systeem te zien (calorierijk voedsel in grote hoeveelheden tot me nemen) omdat het systeem anders vastloop/stopt, kan ik me er misschien makkelijker bij neerleggen.

Ik was overigens niet uit op medelijden of meelevendheid, maar fijn is het wel. Ik schrijf voornamelijk om voor mezelf dingen van me af te schrijven, beter te kunnen duiden of gewoon als verslag mijn leven. 

Vandaag heb ik het rustig aan gedaan, ik was ook nog best moe van al dat eten en slecht slapen. De sportschool deed me overigens veel goed. Dat doet de verslaving aan endorfine, het gelukshormoon.

Vervolgens ben ik nog even wat gaan winkelen voor toiletartikelen en een nieuwe lippenstift. Heb geluncht met een lekkere salade met gekookt ei, en roggebrood met kaas. In de avond at ik een pitabroodje met tonijnsalade (met mayo!) en wat broccoli en een groene salade. Vla toe. Fruit tijdens het journaal én ook mijn blokje fudge. Dus vandaag wel gezond gegeten, maar mezelf niet tekort gedaan. Morgen weer naar school, de laatste weken van het schooljaar zijn dan begonnen.