eetherinneringen - ijs

Het zal eind jaren zeventig geweest zijn, we waren nog niet verhuisd naar de nieuwbouwwijk. Ik denk dat ik 10 of 11 was toen mijn ouders een vrieskist kochten. Deze was behoorlijk groot en stond daarom niet in de keuken maar in de schuur naast het huis. Al die jaren daarvoor hadden we genoegen genomen met een klein vriesvakje in de koelkast. Hier werden in de zomer perenijsjes en andere waterijsjes bewaard. Verder weet ik niet meer wat er nog meer in dat vriesvakje lag, daar had je als kind niets te zoeken.

Toen de vriezer in de schuur stond moest deze natuurlijk gevuld worden. Ik herinner me dat er vlees in bewaard werd, en ook een hele kip. Die kochten we destijds al bevroren weet ik nog. Er werd ook brood in bewaard en voorgebakken patat. We aten niet vaak patat, we hadden nog zo'n pan die op het vuur ging en geen friteuse. Patatbakken was daardoor best een onderneming. Met Oud & Nieuw werden er ook bitterballen gegeten, die kwamen ook uit die vriezer. 

Verder kan ik me de inhoud niet zo goed meer herinneren, maar een ding weet ik nog als de dag van gisteren: met de komst van de vrieskist aten we op zondag schepijs als toetje!

Als er iemand een ijsfanaat was dan was het mijn moeder.  Ik kan me zelfs voorstellen dat het idee om een grote vriezer te kopen van mijn moeder kwam. Zij was het ook die het zondagstoetje in het leven riep. Op doordeweekse dagen aten we yoghurt toe. Yoghurt met een schepje suiker. Soms met een beschuitje, of vers fruit. Maar toen we de vriezer hadden kregen we dus ook een keer per week ijs toe.

Het schepijs werd gekocht bij de winkel van Jamin. Het was volgens mij verpakt in karton, later in plastic bakken. De smaken waren beperkt, er was gewoon roomijs, aardbeienijs en misschien nog een paar andere smaken. Ook was er driekleurenijs, Napolitana heette dit en het waren drie stroken ijs naast elkaar in de smaken chocolade, aardbei en vanille. Mijn moeder schafte ook een speciale ijsboltang aan en maakte het zondagse toetje daarmee een waar feestje!

Wat later, ik zat al op de middelbare school, kwam er een supermarkt bij in het centrum van ons dorp, de Discount. Deze super verkocht literbakken schepijs. Een van de smaken was vanille met chocolade. De chocoladesaus zat er in slierten doorheen. Zo'n bak kostte fl1,99.  Dit ijs was heerlijk romig en de chocoladesaus niet te overheersend maar precies goed. Het water loopt me nog in de mond wanneer ik aan dit ijs denk. Het was van een onbekend merk en ik ben het later nooit meer tegengekomen.

Die liefde van mijn moeder voor ijs heb ik van haar overgenomen. Voor schepijs, uitgezonderd de fruitsmaken en sorbetijs, mag je me wakker maken. 

Ik heb ooit eens zo'n bak roomijs met chocoladesaus gepakt en er met een lepeltje de bovenste laag vanaf gesnoept. Ik had er trek in en dacht dat niemand dat zou zien. Toen ik klaar was zag ik dat het er toch wel anders uitzag dan voor ik aan het afschrapen van de bovenlaag begon. 

Ik heb nog geprobeerd om het weer glad te maken, maar dit lukte niet en ik toen heb ik maar meteen een deel van de bak soldaat gemaakt. Wat ik niet meer op kreeg heb ik door de gootsteen weggespoeld. De lege verpakking onderin de grote Kliko gedaan en vervolgens als een speer of de fiets naar het centrum om een nieuwe bak ijs te kopen. Die zondagavond trok mijn moeder gewoon het deksel van een onaangeroerde bak roomijs met chocoladesaus!