zo was mijn week 4 / 2024

maandag 22 januari

Voelde het vorige week buiten nog aan als tien graden onder nul, vanmorgen zat ik op de fiets en leek het wel warm terwijl het toch maar zes graden was. De wind was niet meer op haar sterkst maar toch vlogen de takken nog over de weg. Altijd spannend om dan in het donker op de fiets te zitten.

Een dag zonder afspraken, gewerkt aan diverse administratieve taken.  De schoolvakanties zijn door ons bestuur bekend gemaakt en dat betekent dat ik de jaarplanning met daarin de school- en vakantieweken voor volgend schooljaar kon maken. Het lijkt nog ver weg allemaal, maar inmiddels is de helft van het huidige schooljaar voorbij, zijn er al weer intakegesprekken en moeten er al dingen voor het nieuwe schooljaar worden ingeregeld. Dan is het handig als de jaarplanner er al is. 

Eind van de dag rondje sportschool gedaan. T. zorgde voor het eten dus ik kon verder in mijn boek. Ik lees nog steeds terug naar Insulinde van Elle van Rijn. Inmiddels heb ik de smaak van het lezen weer te pakken en zit ik ook midden in het verhaal. Ik ga snel wat nieuwe boeken reserveren die in mijn biebapp op de verlanglijst staan.

dinsdag 23 januari

Deze week zijn er rapportvergaderingen. De opleidingsteams bespreken alle studenten. Ik ben altijd aanwezig om advies te geven en mee te denken. Soms hebben studenten wat extra's nodig om succesvol te zijn en kan het zorgteam hier een rol in spelen. Helaas is niet iedere student succesvol, ondanks alle inzet van de medewerkers van onze school. Dat kan de maatschappelijk werker zijn, maar ook de schoolpsycholoog of een jongerenwerker. 

's Avonds maakte ik een lekkere stamppot andijvie. Ik had honger en nam veel. Daarna had ik enorm veel trek in zoet en kreeg ik eetbuidrang. Ik at snel twee blokken fudge en een stuk of vijf paaseitjes (ja, die zijn hier al weer in huis!) en bedacht toen dat het niet in een eetbui moest ontaarden. Ben onmiddellijk gestopt, heb een bakje vla genomen en daarna nog thee en fruit. De eetbuidrang was weg, mijn schuldgevoel minimaal en kan deze dag gewoon meegeteld worden als een eetbuivrije dag.

woensdag 24 januari

De piepkleine eetbui van gisteravond heeft ervoor gezorgd dat de eetbuidrang weer volledig weg was vandaag. Ik heb een normale eetdag gehad. Werk was rustig, woensdag is dat vaak zo, veel collega's zijn vrij. Ik had mijn vaste taken en geen vergaderingen of gesprekken. Op tijd thuis, sportschool, eten, slapen. 

donderdag 25 januari

Een drukke werkdag, van vergadering naar vergadering. Ook een gesprek met een vader en een zoon. Vader wil graag dat zoon de opleiding volgt, zoon wil dit niet. Tijdens het gesprek speelde zoon voornamelijk stommetje en deed vader het woord. Ik voerde het gesprek samen met onze gezinsspecialist (voorheen schoolmaatschappelijk werk) en hij 'corrigeerde' de vader steeds. Op een goede manier zodat vader ook in zijn waarde werd gelaten. Na een uur waren er afspraken gemaakt en ging ieder met een goed gevoel zijn eigen weg weer. 

Ik was einde van de middag en avond alleen thuis en kon mezelf niet in bedwang houden. Ik had een eetbui. Een echte. Geen 'iets teveel gesnoept', maar een eetbui zonder nadenken, zonder controle, zonder genieten.

vrijdag 26 januari

De eetbui gisteravond was mijn eerste eetbui van dit jaar. En vanmorgen was het nog niet klaar. Ik ben de hele dag alleen maar aan het eten geweest. Tijdens het ontbijt begon het al. Behalve havermoutpap at ik ook nog gemberkoek met een dikke laag boter. Onderweg naar school kocht ik op de markt gevulde koeken. In mijn kast op school had ik een kilozak chocoladepaaseitjes die voor de helft opging. Toen ik thuiskwam ging ik verder. Niet gaan sporten, wel blijven eten. Ik baal maar kennelijk niet genoeg om mezelf een halt toe te roepen. Heb wat brood gegeten en daarna nog ijs, een literbak! Zeg maar niks, ik weet het. Het was kennelijk nodig. Ondergewicht en wekenlang te weinig eten, dan kan je er op wachten. En ik maar denken dat 2024 anders zou zijn. Dat is natuurlijk mezelf voor de gek houden. Deze ziekte geneest niet op wonderbaarlijke wijze, stopt niet ineens omdat de kalender een nieuw jaar aangeeft.

zaterdag 27 januari

Ik heb natuurlijk slecht geslapen. Werd heel vroeg wakker, piekeren begon, draaien begon, en uiteindelijk niet meer lekker geslapen. Opgestaan, ontbijt en toen rondje sportschool. Voelde me weer goed en dacht dat ik de rest van de dag redelijk normaal zou functioneren.

Er stond een leuke afspraak op het programma, waar ik door de eetbuidag helemaal geen zin in had, maar afzeggen kon niet. 

's Middags had ik een afspraak met mijn oom, de broer van mijn moeder. 78 Is hij nu en we hebben elkaar jaren niet gezien. Hij woont alweer heel lang in Limburg en hij moest vandaag voor een jaarlijkse bijeenkomst in de grote stad zijn. We spraken af op een plek waar hij in 1962 op school zat. Het was leuk om hem weer te zien. Voor hem was het ook wel een beetje emotioneel. Hij ziet zijn oudste zus in mij. We hebben afgesproken om nu het contact niet meer te laten verwateren. In de meivakatie ga ik naar hem toe. Misschien samen met T., maken we er een midweek van. 

Ook vandaag was een eetbuidag. Ik heb geen zin om er verder over uit te weiden, maar geloof mij als ik zeg dat het echt niet leuk meer was.

zondag 28 januari

Een eetbuiavond op donderdag. Vrijdag en zaterdag eetbuidagen, het is nu weer klaar. Ik wil dit niet meer!

Opstaan, rondje sportschool, daarna eten voor maandagavond klaargemaakt. Huishoudelijke taken, bibliotheek, garderobe voor de werkweek alvast bedacht en klaar gehangen. Verder niets en dus lekker rustig beetje in huis rommelen. Vooral niet nadenken over de eetbuidagen, mezelf niet straffen, gewoon eten vandaag, niet boos op mezelf zijn, niet verdrietig zijn, de gedachten dat ik nu ineens dik ben relativeren. 

Als je zo'n hoofd hebt als ik dan herken je dit gedrag en deze gedachten. Maar dan weet je ook dat er in je hoofd gelukkig nog een rationeel deel van het brein is. Mijn rationele deel moet vandaag heel hard werken. Moet me constant vertellen dat die eetbuien veroorzaakt zijn door mijn ondergewicht en restrictief eten. En dat ik daar dus geen klap aan heb, dat de eetbuien daardoor altijd blijven terugkomen. Soms kort na elkaar, soms met een lange tijd ertussen. 

Moraal van dit verhaal: GA NORMAAL ETEN MENS!

Dat wil ik dus ook wel, maar hoe dan? Ik voel me alleen maar prettig wanneer ik doe wat ik altijd doe en eet volgens mijn eetregels. Vandaag ook weer, en als ik dan 's avonds in bed lig ben ik tevreden en blij met mezelf. Blij dat ik me niet heb laten gaan. Waar is voor mij die gulden middenweg? Eetbui versus eetregels. Zwart versus wit. Slecht versus goed. Zwak versus sterk. Iets anders is er niet. 

Volgende week nieuwe week, nieuwe kansen.