de weegschaal bepaalt mijn humeur

Opstaan, wegen en dan pas weten of je een goed of een slecht humeur hebt. Of het een goede of een slechte dag wordt. Zo gaat dat soms bij mij. Ik denk dat ik daar niet alleen in ben. Verwacht dat menigeen dit herkent. Het gebeurt ook dat de weegschaal bepaalt of het een eet- of vreetdag wordt.

Mensen die aan de lijn doen kunnen ontzettend blij worden van iedere pond die zij afvallen. Het geeft een kick, je hebt je best gedaan en dat wordt beloond met een lager getal op de weegschaal. Hiep hiep hoera! En vrolijk verder.

Dan komt er een moment dat het stilstaat. Je lichaam doet even niet meer mee aan die afvalrace. Je hebt je wel netjes aan je dieet gehouden, bent drie keer per week gaan sporten maar toch is er niets veranderd. Oh jee, dat is balen! 

Je houdt het dieet nog even vol, maar de lol is er al wel vanaf. Want waarom al die dingen eten die zo goed voor je zijn maar waar je eigenlijk geen trek in hebt? En waarom jezelf zo afbeulen op de sportschool, de tennisbaan of in het zwembad terwijl je liever met je vriendin gaat shoppen? Nee, leuk is het niet meer. 

Weer een week later zit de eerste halve kilo er al weer aan. Je humeur is gezakt tot het dieptepunt. Weg blijheid, weg uitzicht op nieuwe bikini in nieuw lichaam, weg uitzicht op spijkerbroek maatje minder. En weg ook je zin om überhaupt nog met je dieet bezig te zijn want je wordt er toch maar sacherijnig van.

Stel je nu eens voor dat je bijna iedere dag op de weegschaal staat en dat het verschil van een halve kilo invloed heeft op je humeur. Dat het bepaalt wat je die dag wel en niet mag eten. Want oh jee een halve kilo is echt heel veel.

Een halve kilo minder betekent dat je blij bent. En als het dan ook nog eens betekent dat je BMI lekker laag is dan kan je dag niet meer stuk. Een halve kilo erbij betekent juist het tegenovergestelde. Je bent bang dat als het zo doorgaat je dan niet meer weet waar het ophoudt. Tuurlijk is het niet aan je te zien, maar jij weet dat het gewicht eraan zit. En daar baal je van.

Dit is in een notendop hoe ik me voel wanneer ik me heb gewogen. Ik heb het hier iets aangedikt, want een halve kilo meer of minder, letterlijk, kan ik meestal mee leven. Maar als het om een kilo gaat dan is bovenstaande tekst volledig op mij van toepassing.

Ik kan heel blij worden van een bepaald getal op de weegschaal. En wanneer het getal dat ik 's morgens zie niet voldoet aan mijn verwachtingen kan het mijn dag bepalen, met name als het voor mijn gevoel te hoog is. Dan ben ik de hele dag bezig met wat ik eet, eet ik niks extra's, snoep ik niet en schep ik minder op bij het avondeten. Ik weet dat het niet goed is. Ik hoef de rozijnen die ik in mijn pap doe niet te tellen, een eetlepel rozijnen is een eetlepel rozijnen, de ene dag zijn dat er 20, de andere dag 18. Maakt dat het verschil? 

Dat een bepaald gewicht kan betekenen dat het een vreetdag wordt is net zo min prettig. Dan begint mijn eetbui al bij het ontbijt en gaat deze door tot het bedtijd is. Een dag erna voel ik me dan zo rot dat ik een nog slechter humeur heb en mezelf weer heel streng ga aanpakken voor wat betreft eten en bewegen. Het bekende cirkeltje.

Natuurlijk moet ik niet iedere dag op de weegschaal staan als dit zo bepalend is voor mijn gemoedstoestand en gedrag. En ik weet uit ervaring hoe bevrijdend het is om niet te weten hoeveel ik weeg. Wanneer we op vakantie zijn gaat de weegschaal niet mee. Leef ik zomaar een week of langer zonder te weten hoeveel ik weeg, eet ik vrijer, leef ik vrijer en wordt mijn humeur bepaald door wat we doen, wat we zien en zelfs door wat we eten. 

Eerder schreef ik dat ik niet zo vaak op de weegschaal moet gaan staan, maar daar is niets van terecht gekomen. Ik sta er gemiddeld drie keer per week op en eigenlijk vind ik dat helemaal niet fijn.

"Stop er dan mee",  hoor ik je nu zeggen, roepen zelfs, "je moet je niet zo laten beïnvloeden door je gewicht!!"

Okay, ik heb je gehoord, ik ga het wéér proberen!