een eetstoornis tijdens de feestdagen

De feestdagen. Een periode om naar uit te kijken, of om tegenop te zien.  Dagen vol gezelligheid, koken en bakken, lekkere dingen eten, vrienden en familie zien. Of dagen vol stress en onrust omdat er veel dingen anders gaan dan anders en en er gepiekerd wordt over wat er er allemaal op tafel komt en op welke tijden  er gegeten wordt.

Het laat zich wel raden dat de mensen met een eetstoornis over het algemeen bij team stress en onrust horen, Natuurlijk kan ik niet voor anderen spreken en alleen mijn eigen ervaringen en gedachten hier beschrijven. Doordat ik veel over eetstoornissen heb gelezen weet ik wel dat ik ook hier niet alleen in sta. Ik mag nog van geluk spreken dat de stress en onrust bij mij meevallen. En dat komt omdat de feestdagen geen grote rol spelen in mijn (ons) leven.

T.  en ik doen niet of niet veel aan Kerstmis en andere feestdagen. Al een jaar of tien gaan we in de kerstvakantie naar het zuiden van Europa. Daar huren we dan een huis en een auto en genieten we een week van zon en een mooie omgeving.  We kunnen dit doen omdat onze familie erg klein is en ons niet verwacht aan de kerstdis. Dit jaar zijn we, net als vorig jaar, thuis in de kerstvakantie. Door de onzekerheden over eventuele beperkingen hier en in het buitenland vanwege corona besloten we ook dit jaar niets te boeken. Ook hebben we geen afspraken gemaakt met familie of vrienden. Wel hebben we individueel afspraken gemaakt voor de kerstperiode, maar niet voor de kerstdagen zelf.

Omdat we de feestdagen niet vieren gaan we niet groots uitpakken met eten. Het kan heel goed zijn dat we met de kerstdagen gewoon eten wat we altijd eten, namelijk niets bijzonders! Er zijn in ieder geval nog geen bijzondere dingen gepland. En omdat we altijd al lekker eten hoeft dat ook niet. Voor ons in ieder geval geen drie-gangen-menu. Hierdoor heb ik thuis heb ik geen eetstress. 

Dit betekent overigens niet dat ik helemaal geen stress of onrust ervaar in deze periode. Er is het kerstgebeuren op mijn werk. Normaal gesproken is er een kerstactiviteit voor alle personeel op vrijdagochtend. Vorig jaar was het een online quiz die je vanaf thuis kon meedoen. Maar in andere jaren was het altijd een soort kerstontbijt, rond 10 uur 's ochtends, met tafels vol lekkernijen, hartig en zoet.

Een aantal collega's hebben dan zelf iets gemaakt en de rest wordt ingekocht. Ik ontbijt het liefst thuis met mijn havermout. Om 10 uur is het voor mij nog geen etenstijd. Maar omdat we dan met elkaar aan lange tafels in de aula zitten voelt het voor mij erg ongemakkelijk om met een leeg bord voor mijn neus te zitten. Ik leg er dan voor de vorm maar een mandarijn en een snee kerststol op en neem een kop koffie. Uit ervaring weet ik dat mee-eten mijn eetregels zodanig in de war schopt dat ik de rest van de dag onrustig ben en een eetbui krijg.

Gelukkig zijn een aantal van mijn naaste collega's op de hoogte van mijn eetstoornis, ze weten niet alle ins en outs maar weten dat dit voor mij lastig is. Ik ga dan ook altijd bij dit groepje zitten. Zodra het eten klaar is ga ik een beetje rondlopen en mijn andere collega's fijne vakantie wensen en ben ik opgelucht dat het achter de rug is.

Dit jaar zijn we vrij op vrijdag omdat het zo vlak voor Eerste Kerstdag is. Het kerstfeest voor het personeel is nu op donderdagmiddag. Hoe en wat weet ik nog niet, maar dat het begint om 14.30 uur en klaar is rond 16.00 uur weet ik al wel. Moeten we thuis iets doen of op school? Geen idee nog. Voor het eten ben ik deze keer niet angstig. Thuis of op school, ik hoef niets te nemen als ik niets wil. Maar waar ik wel tegenaan hik is dat ik dan aan het einde van de dag niet meer naar de sportschool kan, die is dan waarschijnlijk al dicht (huidige coronaregels gelden misschien nog) maar sowieso wordt het dan te laat en kom ik in de knel met mijn routines en planning.  Dit vind ik enorm vervelend. Uit ervaring weet ik dat de wereld niet vergaat en ik op vrijdagochtend meteen na het ontbijt op de sportschool mijn vast training kan doen. Toch geeft het vooraf een boel onrust in mijn hoofd. De hele week ben ik er dan al mee bezig dat ik niet kan sporten.

Vervolgens is het dan zaterdag en zondag Kerstmis en is mijn sportschool gesloten. Tijdens de lockdown ging ik iedere dag ruim een uur fietsen om aan mijn beweging te komen. Dat kan nu natuurlijk ook, mits het weer het toelaat. Alleen sneeuw of regen kunnen dan nog roet in het eten strooien maar dan zou ik nog kunnen gaan wandelen. Ook hier ben ik in mijn hoofd nu al mee bezig en tegen die tijd houd ik Buienradar dan ook nauwlettend in de gaten. 

Als ik niet kan bewegen vind ik iets extra's eten erg ingewikkeld. Ik tel geen calorieën maar als ik meer of anders eet dan normaal en er is geen mogelijkheid om te compenseren door te bewegen vind ik dat moeilijk. Daar kan ik voor een dag wel mee omgaan, maar moeilijker wordt het als het twee dagen zijn.  Mijn gezonde brein weet dat ik niet kan aankomen van een of twee dagen anders eten, tenslotte doen we dat ook als we op vakantie zijn. Maar wanneer ik thuis ben vind ik het enorm lastig om dit ook in te zien. Ik kan thuis niet loskoppelen van routine. 

Met Oud en Nieuw zijn we de laatste jaren nooit meer weg. De tijd van feesten en partijen hebben we achter ons gelaten, we vinden het prettig om dit samen thuis vieren.  We drinken samen een glas bubbels en eten we een oliebol. Die stomme oliebol zorgt dan de hele dag voor onrust in mijn hoofd!  Neem ik er wel een of niet?  En dan is ook nog eens de sportschool gesloten op Oudejaarsdag én Nieuwjaarsdag en moet ik weer iets verzinnen om te doen zodat de bewegingsdrang wordt gestild en ik eventuele extra gegeten calorieën kan compenseren.

Toch is er ook een voordeel aan al deze tijdelijke veranderingen in mijn routine.  Als de sportschool dicht is en ik kan er niet naartoe dan kan ik daar nog best van genieten. Even wat anders, even niet hetzelfde riedeltje, een keertje niet om negen uur 's ochtends de deur uit en thuis een beetje rondklooien zonder verplichtingen. Maar dat realiseer ik me altijd pas achteraf, in de aanloop naar de feestdagen krijg ik er alleen maar stress en onrust van.

Een eetstoornis en feestdagen zijn een hele slechte combinatie en hoe eerder het weer januari  is hoe beter wat mijn eetstoornis betreft. Ik daarentegen ga mijn best doen om te genieten van twee weken vrij, gezellige dingen doen, wat lekkere dingen eten en daardoor misschien een beetje uit mijn comfortzone gaan!