een eetstoornis en financiële restrictie

Bij een eetstoornis is vaak sprake van restrictief eten. Niet genoeg eten, niet eten waar je trek in hebt, niet iets lekkers bij de thee of koffie en geen drankje maar water of frisdrank light nemen bij de borrel.  Ik heb hier eerder al over geschreven in deze blog: restrictief eten vs. intuïtief eten.

Naast het beperken van eten en drinken komt het ook voor dat iemand met een eetstoornis last heeft van 'financiële restrictie'.  Dit is erg lastig uit te leggen want het is niet bij iedereen hetzelfde, net als een eetstoornis niet voor iedereen hetzelfde is, maar ik zal toch een poging wagen.

Ik heb me er wat meer in verdiept en ook schrijf ik uit eigen ervaring. Vaak vinden mensen met een restrictieve eetstoornis geld uitgeven zonde, behalve als het gaat om 'schone en gezonde voeding' zoals biologische producten en andere producten met een gezondheidsclaim. Of spullen die het gewichtsverlies kunnen bevorderen zoals dieetproducten, dieetapps en dieetboeken. Daar wordt dan vaak wel veel geld aan uitgegeven. 

Op normale boodschappen wordt dan juist enorm beknibbeld. Zoals het kopen van het allergoedkoopste harde wc-papier, geen geld aan kleding uitgeven en niet willen tanken dus alles lopend of op de fiets doen. Het lijkt een beetje op lekker en genoeg eten. Anderen mogen dat wel, de persoon met de eetstoornis mag dat niet. En dit herken ik wel .

Tegenwoordig is het helemaal in om duurzaam te leven. Zuinig zijn is niet meer voor vrekken, schraalhanzen en geitenwollensokken-types maar voor iedereen die een beetje nadenkt over het milieu en zijn groene voetstap.  Geen onnodige dingen kopen die gemaakt zijn door kinderhandjes in een ver land. Geen groente en fruit buiten het seizoen kopen. Wat vaker de fiets in plaats van de auto pakken. Kliekjes eten. Afgedankte maar nog bruikbare spullen naar de kringloopwinkel brengen. Tweedehands spullen in de kringloopwinkel kopen. Kleding ruilen. De voorbeelden zijn oneindig.

Ik vind het ook belangrijk om zuinig en duurzaam te leven. Ik vind het niet fijn om geld over de balk te smijten. Maar dit zuinig zijn is niet altijd heel positief. Ook hier is het vaak een 'moeten voldoen aan regels'. Regels die ik mezelf opleg. Het zijn niet heel duidelijke regels en ook zijn ze minder rigide dan mijn eetregels. Ik kan er dan ook wat makkelijker van afwijken.

Al jaren bestel ik de boodschappen online bij de Jumbo supermarkt. Tevens lees ik op zondag alle digitale folders van de andere supermarkten en als er ergens iets in de aanbieding is waar wij gebruik van maken dan bestel ik het niet bij de Jumbo maar fiets ik in het weekend op mijn boodschappenrondje langs de betreffende super. Niet zo heel raar, maar pas raar als je bedenkt dat het soms maar 50 cent scheelt en ik er voor door weer en wind fiets! Ik vind teveel betalen echt vervelend!

Wanneer T. naar de groothandel gaat omdat onze voorraden aangevuld moeten worden (keukenrollen, wc-papier, pitabroodjes, olijfolie, pasta en zo nog wat dingen) neemt hij ook altijd allerlei andere dingen en lekkers mee. Een biologische kip, kalfswangen, worst, een grote zak noten, stukken kaas en andere dingen waar hij trek in heeft of waarvan hij vind dat we ze in huis moeten hebben. En altijd denk ik dan aan het geld wat hij heeft uitgegeven. Niet omdat we het geld er niet voor hebben, maar gewoon omdat ik het op dat moment zonde vind. Ik heb natuurlijk wel geleerd om er niets meer van te zeggen want zo'n gesprek eindigt nooit leuk en levert ons allebei niets op. Bovendien maakt hij met het vlees en de kip altijd hele lekkere dingen en die eet ik dan ook graag. En ik ga natuurlijk al helemaal niet bepalen wat T. zelf allemaal eet en drinkt!

Ik heb een goed betaalde baan, spaargeld op de bank en zelfs wat geld belegd. Onlangs ben ik wat minder gaan werken omdat ik me dat kan veroorloven. Natuurlijk kan ik dat omdat ik geen 'big spender' ben en prima van mijn salaris kan rondkomen. Maar toch ben ik altijd heel streng wanneer het op geld uitgeven voor mezelf aankomt. 

Ik bespaar op de raarste dingen. Nieuw ondergoed koop ik pas wanneer het tot op de draad versleten is. Sokken idem. Ik vind het een sport om een uitgave zo lang mogelijk uit te stellen. Maar ik kan dan ook ineens een 'spendeerbui' hebben en helemaal los gaan op een mooie leren tas die ik niet nodig heb, een leren agenda-omslag waar ik er ook al meerdere van heb of een mooi notitieboek en een nieuwe pen. En in die zin lijkt het op een eetbui omdat ik daarna dan besluit dat ik nooit meer iets koop dat ik niet nodig heb. 

Ik vertoon dit gedrag gelukkig niet op dezelfde strenge manier die ik met eten hanteer, maar zo af en toe steekt het de kop op en kan ik ineens heel krenterig zijn. Of ik ben heel onredelijk over een vrij nietszeggende uitgave die T. doet. Tegenwoordig tel ik dan eerst tot tien, twintig of hoeveel dan ook en lukt het me mijn mond te houden. Het is namelijk niet zo dat T. met geld smijt maar hij is niet zo'n krent als ik en leeft wat dat betreft veel meer in het moment en veel minder in de toekomst wat de financiën betreft. Iets wat ik ook wat vaker zou moeten doen!