woensdag 15 december 2021

patat en couscous

Maandag op school tijdens de lunchpauze hebben we als team met elkaar,  op 1,5 meter afstand in onze grote praktijkkeuken, geluncht. Samen omdat een collega 50 was geworden die dag. Zij had heerlijk Marokkaans gekookt voor ons allemaal en dit gingen we met elkaar eten. Ik had natuurlijk mijn salade en boterham bij me. Nu was ik gelukkig niet de enige die eigen eten bij zich had, maar de meeste collega's schepten hun bordje vol met couscous, kip, lamsvlees, groente en rijst.  Ik heb een schepje groente genomen en toen verder mijn eigen lunch gegeten. Omdat ik nieuw ben in dit team zijn de meeste collega's niet op de hoogte van mijn eetprobleem. Een paar collega's die met mij meegekomen zijn uit mijn oude team weten er wel van. Gelukkig kwamen er op dat moment geen vragen en was iedereen bezig met eten en kletsen.

Dinsdag had een groep studenten een les over aardappelen en gingen ze patat bakken. Niet met diepvriespatat uit een zak, maar helemaal zelf gemaakt van verschillende soorten aardappelrassen. Ze bakte de patat voor een smaak- en bakonderzoek. Omdat ze behoorlijk veel aardappels hadden geschild en gesneden kwam de vraag of de docenten misschien ook een bordje patat wilden.  Daar werd natuurlijk positief op gereageerd en in de lunchpauze kwamen er twee studenten een hele grote bak patat onze personeelskamer binnen brengen. Ook nu nam ik een bordje met een paar frietjes die ik niet eens allemaal op heb gegeten terwijl echt heel lekker waren! Ik at gewoon mijn eigen eten, net als altijd.

Ik stond maandagochtend op de weegschaal en mijn gewicht is, nu ik al een periode geen grote eetbuien heb gehad, weer gedaald tot het minimaal gezonde BMI. Een bordje friet zou goed zijn en een extra warme maaltijd zou geen kwaad kunnen. En toch doe ik het niet.

En dat is wat ik soms zo jammer vind. Ik zou wel mee willen eten en genieten van zoiets simpels als een warme maaltijd tussen de middag of een paar patatjes in plaats van een boterham. Maar warm eten is voor 's avonds en patat eet ik alleen als onderdeel van een warme maaltijd, dus ook alleen 's avonds. Mijn eetregels laten het niet toe. En doe ik het wel dan ligt het eetbuimonster op de loer want 'de dag is dan toch al verpest!' En zo ga ik weer door met wat ik al zo lang doe: mezelf van alles ontzeggen en weer door op de oude manier, en het cirkeltje wordt dan vanzelf weer rond:
restrictief eten - eetbui - compenseren - restrictief eten - eetbui ...... Ik kan gewoon wachten tot de volgende eetbui zich aandient.





6 opmerkingen:

  1. Wat jammer toch,dat "gezelligheids-eten"voor jou zoveel gevolgen heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goedemiddag Izerina, mooi gezegd: gezelligheidseten. Ja, dat is inderdaad jammer maar ik ben het een dag later ook weer vergeten. En thuis eet ik dan wel weer eens wat extra's, dat lukt wel gelukkig!

      Verwijderen
  2. Het idee "dan is de dag toch al verpest" was voor mij ook lang van toepassing.
    Het is nu veranderd in: ik heb er met 100% voor gekozen om iets extra te nemen en dan is het goed voel me er niet meer schuldig over.
    In combinatie met koolhydraatarm eten is er een enorme eetrust over mij gekomen.

    Vanmorgen hebben we de boosterpruik gehaald, 2 uur uit en thuis en het gring voorspoedig. Allemaal prima georganiseerd, kort rijtje heel blij dat we dit hebben

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goedemiddag Lot, dat is een goede manier. Ik eet thuis tegenwoordig ook vaker iets lekkers zonder te denken dat ik dan meteen niet meer goed bezig ben. Maar zo'n werklunch als maandag en dinsdag durf ik nog niet aan.
      Ik hoorde op het journaal dat iedereen boven de 18 in januari zijn booster gehad kan hebben, ik ga me er snel voor aanmelding, wil ook heel graag!!

      Verwijderen
  3. Het is onvermijdelijk dat die volgende eetbui er komt he. Ik laat het komen, want het gaat ook wel weer weg... ze zullen waarschijnlijk altijd een deel van mijn leven blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Leen, soms lukt het me om het uit te zitten, soms niet. Het zal ook wel altijd deel van mijn leven blijven. Nu al sinds 1 jan eetbuivrij, drang is er wel geweest maar gelukt om niet aan toe te geven. Ik hoop dat dat blijft lukken.

      Verwijderen