een eetstoornis en goede voornemens

Ik weet niet hoe jullie erover denken, maar ik vind goede voornemens echt onzin. Als je dingen anders, beter, minder of meer wil doen dan moet je daar zo snel mogelijk mee beginnen. Wachten tot het 1 januari is is dan uitstelgedrag.

Hoor mij nou! Natuurlijk ga je niet aan je dieet beginnen als je net naar een all-in resort in Turkije of Spanje gaat. Natuurlijk ga je niet stoppen met alcohol drinken als je net je 25-jarig huwelijk groots gaat vieren en een krat champagne hebt koud gezet. Natuurlijk neem je je niet voor om meer te gaan bewegen als je.... vul maar in! Verstandige mensen maken een plan, maken dit plan SMART (Specifiek - Meetbaar - Acceptabel - Realistisch - Tijdgebonden) en stellen zo hun doelen.

Een eetstoornis is dol op goede voornemens en is ook heel specifiek, de eetstoornis start het liefst:

• op een maandag
• op de 1e van een nieuwe maand
• als de zomer- (0f winter!)tijd begint
• als er een schoolvakantie start
• op de eerste dag van een vakantiereis
• op eerste Kerstdag, en als dat niet lukt
• op tweede Kerstdag (mag ook Pasen, Pinksteren, Ramadan of Diwali zijn)
• na een verjaardag
• na het kopen van een nieuwe fiets
• als er een nieuw notitieboek en bijpassende pen is gekocht
• ...

Daarnaast stelt de eetstoornis ook hele meetbare doelen:

• nooit meer een eetbui
• nooit meer dan 1x je bord vol scheppen
• geen dingen eten of drinken die zonde zijn van de calorieën 
• niet meer dan drie tussendoortjes op een dag
• alleen taart op je eigen verjaardag
• iedere dag minimaal een uur matig tot intensief bewegen
• ...

De eetstoornis vindt deze doelen ook zeer acceptabel, er wordt namelijk door de eetstoornis niet geluisterd naar de voor- en tegenargumenten, nee, de eetstoornis luistert niet en overschreeuwt de gezonde geest.

Ook zijn alle doelen volkomen realistisch in de visie van de eetstoornis. Tenslotte is het geen raketwetenschap, dus waarom zou je dit niet kunnen?

De laatste, tijdgebonden, is een inkoppertje.... dit doe je gewoon voor de rest van je leven toch?  Duh!

Gelukkig ben ik niet mijn eetstoornis, ben ik Mevrouw Niekje, een paar maanden geleden 54 geworden, met een goed stel hersens, een fijne man, de liefste vader die je je kan voorstellen, een heerlijk huis helemaal van mij, een autootje voor de deur, niet veel maar wel hele lieve vrienden en vriendinnen, erg leuk werk met leuke collega's. 

Ik gun mezelf dat dit idiote gedoe een keertje afgelopen is. Deze dingen heb ik niet omdat ik zo dun ben, of omdat ik zo fanatiek sport, of omdat ik nooit meer dan 1x mijn bord volschep. Nee hoor, deze dingen heb ik omdat ik mijn  werk met plezier doe, aardig ben voor de mensen om mij heen, mijn best heb gedaan op school, en ook omdat het ook gewoon allemaal  wel eens mee zit!

Ik heb daarom toch goede voornemens en dat is om milder voor mezelf te zijn en mezelf meer te gunnen en minder te moeten. Of dat lukt? Daar zal ik in 2022 over blijven bloggen.

Fijne jaarwisseling en een heel gelukkig 2022!