griep en een eetstoornis

Toen vorige week woensdag de wekker ging en ik opstond had ik overal spierpijn en enorme hoofdpijn. Ook stond ik te wiebelen op mijn benen. Ik ben meteen terug naar bed gegaan.

In de loop van de dag wat gegeten en gedronken en meteen een zelftest gedaan. Die was negatief. Net als een dag later. Maakte ook eigenlijk niet uit wat het was, ik was ziek en ben thuis gebleven. 

Een aantal dagen heb ik me behoorlijk beroerd gevoeld en had ik ook weinig trek in eten. Ik had mijn reuk en smaak nog wel, en honger had ik ook, maar er was niets waar ik zin in had. Geen hartige dingen, geen zoete dingen en zeker geen koude gerechten.

De eetstoornis vindt zo'n paar dagen lamlendig zijn maar wat fijn! Geen trek in eten dus een prima excuus om minder te eten dan goed voor je is. Val je lekker van af!  Daarnaast vindt de eetstoornis ziek zijn ook knap lastig want met koorts kan je niet naar de sportschool en bovendien is het erg lastig om én veel te slapen én dan ook op de juiste tijden de juiste dingen te eten, zoals bepaald door de eetregels. 

Een van mijn eetregels is dat ik ' s ochtends - op dagen dat ik niet werk - om half negen mijn havermout eet. Nu sliep ik door tot 10 uur en heb ik alleen thee gedronken om een een uur of 9, die werd door manlief bij mijn bed neergezet. Mijn havermout at ik pas om half 11, want ik had honger. Het smaakte me gelukkig wel, ik had er lekker veel kaneel en ook nog wat blauwe bessen door gedaan.  

Maar hoe moest het nu met mijn lunch? Ik had eigenlijk helemaal geen zin in salade maar de eetstoornis kreeg de overhand en dus maakte ik die toch voor mezelf klaar. Met een boterham erbij. Ik had, bij nader inzien, beter soep uit de vriezer kunnen opwarmen want daar had ik wél zin in. De salade at ik met lange tanden toch op vanwege de vitaminen.

's Avonds had ik gelukkig weer honger en trek in iets hartigs. Op de planning stonden gebakken aardappels en T. maakte een combinatie van gewone en zoete gebakken aardappelblokjes. Lekkere knoflookmayo en wat pittige rodekoolsalade erbij maakte dat ik met smaak at.  

Ik voelde me te ziek om me echt met mijn eetregels bezig te houden. Ergens is ziek zijn net als op vakantie zijn, ik 'mag' dan even vrijaf nemen. Op de tweede dag ging dat ook nog zo maar toen kwam dag drie. Ik voelde me al wat beter omdat de koorts weg was. De eetstoornis vindt dan dat ik niet meer in bed mag liggen, wil dat ik mijn vaste eettijden weer oppak en maar weer snel productief en actief moet zijn. 

Nu had ik mazzel want ik was nog te slap om te gaan werken dus van productief zijn kwam niets. En naar buiten gaan voor een eerste stevige wandeling kon ook niet want storm Eunice kwam er aan en we moesten allemaal binnen blijven als we buiten niets te zoeken hadden! Dus ook op dag drie nog heel fijn gelummeld en zo min mogelijk gedaan. 

Ik ben wel weer gaan eten volgens mijn vaste tijden en eetregels, want het voelde erg ongemakkelijk om maar een beetje voor de vuist weg te eten. 

Dat ik niet kon sporten was voor het eetgestoorde deel van mijn brein een enorme ramp. Maar mijn gezonde brein was er totaal niet rouwig om, lag lekker te slapen of hing op de bank met een serie op tijden dat anderen werken of zichzelf afbeulen in de sportschool. Omdat ik zo gammel was heb ik kunnen wachten met naar de sportschool gaan tot maandagmiddag. Toen wilde ik voor het eerst naar buiten om te kijken of ik nog wel wat energie had. Maar het waaide weer enorm en toen ben ik op de sportschool op de loopband gaan lopen. Dat lukt goed en alhoewel ik eerder moe was dan gewoonlijk voelde het lekker en was ik wat opgepept toen ik weer thuis kwam. 

Gisteren heb ik vanuit huis al een deel van mijn werk gedaan en ben ik weer naar de sportschool gegaan. Ging goed en ik kon daarna vaststellen dat ik volledig klachtenvrij ben. Ik had al aangegeven woensdag weer op het werk te zijn, dit heb ik toen nog even bevestigd. Dus dadelijk stap ik voor het eerst in een week weer op de fiets en ga ik naar school, zin in!