Ik heb op mijn blog al een paar keer geschreven over mijn eetstoornis. Ik heb ooit de diagnose boulimia gehad, maar ook een keer de diagnose dat ik een eetstoornis NAO (Niet Anders Omschreven) heb.
Op
de website van de Parnassiagroep staat over deze eetstoornis het volgende:
De eetstoornis NAO is een combinatie van
symptomen van andere eetstoornissen, zoals bijvoorbeeld anorexia, boulimia of Binge Eating Disorder (BED). Alleen voldoen deze symptomen niet helemaal aan de criteria die bij
die eetstoornissen horen. Daarom is de eetstoornis NAO een aparte stoornis
geworden. Bij NAO draait je leven om eten en niet eten. Deze obsessieve
gedachten gaan gepaard met een allesoverheersende angst om dik te worden of te
blijven.
Deze diagnose vind ik beter bij mij passen dan boulimia. Bij mij uit de eetstoornis zich doordat ik restrictief eet en overmatig beweeg. Dat wil zeggen dat ik bepaalde dingen niet eet, maar ook dat ik soms te weinig eet. Daarnaast beweeg ik niet alleen voor mijn plezier en ontspanning, maar ook om calorieën te verbranden. En dat allemaal omdat ik bang ben om dik te worden.
Momenteel ben ik niet dik, In tegendeel, ik heb net geen ondergewicht. Ik ben ooit zwaar geweest, zo zwaar dat ik tegen obesitas aanzat. Dat was rond mijn 18e, toen ik voor het eerst niet meer thuis woonde. Dat overgewicht heb ik niet heel lang gehad, maar echt dun was ik nooit.
Ik eet dus restrictief. Om geen honger te krijgen eet ik bij de lunch en avondeten veel groente. Ik eet vlees en vis met mate en gebruik weinig vet. Omdat ik mezelf dingen ontzeg heb ik af en toe een eetbui waarin ik dan weer dingen eet die ik normaal niet eet en dan ook weer meteen zoveel dat ik daarna bijna klap! Vervolgens moet ik die extra calorieën op de sportschool weer verbranden!
Ik
zou graag normaal willen eten. Dit wordt ook wel intuïtief eten genoemd. Thuis
heb ik daar een goed voorbeeld van want mijn man T. eet intuïtief. Hij eet naar
behoefte, soms gezond, soms ongezond, maar is daar ook verder niet mee bezig.
Soms heeft hij trek in een afhaalmaaltijd van de Chinees, soms heeft hij trek
in een zelfgemaakte salade. Het komt voor dat hij in het weekend wat later
opstaat en dan soep eet in plaats van brood. Hij kijkt niet op de klok om te
kijken of hij al mag eten, hij eet omdat hij trek heeft. Daarnaast raakt hij
niet van slag als hij een keer om zes uur eet in plaats van zeven uur. Hij kan
zich aanpassen aan de situatie op het moment. Kortom, zijn leven wordt niet
beheerst door eten.
Mijn
leven draait om eten, niet eten, hoe laat eten, wat eten en wat niet eten. Dat
is natuurlijk best zonde van de tijd en energie die mijn brein daarin steekt en bovendien niet heel gezond.
Daarnaast heb ik allerlei eetregels die zeggen wat ik wanneer mag eten. Ik heb deze regels zelf bedacht en ondanks
dat ze volkomen belachelijk zijn vind ik (of beter gezegd mijn eetstoornis) het
fijn om me er aan te houden. Ik kan soms flexibel met de regels omgaan, maar dan
ook weer niet met alle regels tegelijkertijd.
Als
ik bijvoorbeeld niet kan lunchen zoals ik gewend ben, vind ik dat niet erg,
mits ik dan de rest van de dag (ontbijt, tussendoortjes en avondeten) wél volgens
mijn regels kan doen. Avondeten idem. Als ik uit eten ga ’s avonds dan wil ik
liever niet ook anders eten gedurende de dag. Als de dag namelijk niet verloopt
volgens mijn eetregels dan veroorzaakt dat een enorme onrust in mijn hoofd en
ligt een eetbui op de loer. Behalve wanneer ik op vakantie ben, dan kan ik de
regels voor een groot deel loslaten.
Om
dit allemaal voor elkaar te krijgen is een hele klus maar ik ben er inmiddels
zo vertrouwd mee dat het normaal voelt. Ik word pas met mijn neus op de feiten
gedrukt wanneer ik het niet voor het zeggen heb, zoals tijdens een vakantie of
bij feestjes en activiteiten die ik niet zelf organiseer. Het zou zo fijn zijn wanneer
ik deze controle* kon loslaten!
*controle:
ik denk de controle te hebben met al mijn regels, maar de controle heeft mij
want als ik ‘in control’ zou zijn dan zou ik toch zeker alles anders doen??!!
Heb je ooit wel eens een moment,dat je echt zonder"regels'van je eten kunt genieten?
BeantwoordenVerwijderenDag Izerina, dat is een goede vraag waar ik even over na moest denken. Nee, alhoewel ik heel veel van lekker eten en ook van koken en bakken houd, is ieder eetmoment 'gecontroleerd'. Eet ik bijvoorbeeld appeltaart (wat ik heel lekker vind) dan voel ik me schuldig, omdat het niet in het eetpatroon past. Eet ik 's avonds iets lekker en er is nog wat in de pan dan neem ik dat niet want ik at al en een bord vol en dan voelt dat niet goed. Iedere maaltijd en snack/tussendoortje wordt daardoor heel belangrijk en moet dan ook perfect zijn. Ook dat komt bij eetstoornissen veel voor. Is een mooi onderwerp voor een blog bedenk ik nu!
VerwijderenJe geeft een heel duidelijk inzicht in diverse eetstoornissen. Dank je daarvoor.
BeantwoordenVerwijderenHoi Lot, graag gedaan! Als je er zelf niet direct of indirect mee te maken hebt is het logisch dat je er niet veel over weet. Meestal weten mensen wel iets over anorexia en dan ook nog in combinatie met jonge meisjes. Maar dat is het topje van de ijsberg. Er zijn heel veel vrouwen en mannen van 30+ (tot zelf hoog bejaard!) die van een vorm van eetgestoord gedrag last hebben, maar omdat het gepaard gaat met schaamte hoor je daar niet zoveel over. Dat is jammer want het betekent ook dat zij geen hulp krijgen of zoeken. En als je hulp krijgt zit je vaak in een groep met alleen maar jonge meiden en heb je daar niets gemeen mee.... maakt het ook weer lastig.
VerwijderenIntuïtief eten doe ik niet. Ik vrees dat dit er ook niet meer in zit na ruim 65 jaar al dan niet gelukte vermageringsdiëten en ongeveer 30 jaar diabetes. Ik heb intuïtief eten wel eens een tijdje geprobeerd, maar het ontaardt altijd in een reeks van eetbuien.
BeantwoordenVerwijderenDus eet ik restrictief. Ik eet gereguleerd en op gezette tijden en tel mijn calorieën en koolhydraten als ik alleen ben. Als ik op een dag wat te weinig heb gehad, dan "mag" ik nog wat eten, maar dat ontaard ook wel eens in een eetbui.
Ik kan in gezelschap soepel met eten omgaan en hoef dan geen calorieën te tellen of te compenseren. Uit eten of een feestje is voor mij geen probleem, hoewel ik ook dan niet kies voor veel of heel calorierijk. Ik neem wel taart, maar dan een half stukje. Geen alcohol of sapjes, maar water of thee. Ik eet wel een zelfgebakken pannenkoek, maar dan niet met zoet beleg, maar met tomaat en kaas of zo, en ook niet meer dan 1. Dat heeft ook te maken met de diabetes.
Overigens denk ik dat eetstoornissen bij diabetespatiënten veel voorkomen.
Dag Aaf, dank je voor je reactie. Je bent op jouw blog ook heel open over jouw eetbuien en je gewicht en dat vind ik bewonderenswaardig. Ook je reactie hierboven begrijp ik heel goed. Ik schommel heen en weer tussen denken dat het kan en denken dat het misschien gewoon zo maar goed moet zijn. Ik ben bezig met een blog waarop ik mijn 'eetdag' beschrijf, dat is net als bij jou een heel strak gereguleerde indeling met tijden en hoeveelheden. Ook bij mij is iets extra's mogen of nemen vaak de 'trigger' tot een eetbui. Over diabetes weet ik niets, dus of daar eetstoornissen voorkomen kan ik niet beoordelen. Ik neem aan dat jij dat wel kan en dat jouw inzicht klopt.
VerwijderenJe omschrijft heel duidelijk je probleem en je weet ook zelf dat je een probleem hebt, als ik het zo mag noemen. Dat lijkt me heel belangrijk om er goed mee om te kunnen gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een intuïtieve eter. Ik eet wanneer ik honger heb en eigenlijk nooit op vaste tijden. Maar ik zal nooit een maaltijd overslaan.
Hi MyriamC, het is zeker een probleem en ik kan er redelijk mee omgaan. Terug naar 'fabrieksinstellingen' lukt niet meer, maar iets spontaner zou fijn zijn.
Verwijderen"Hij eet naar behoefte, soms gezond, soms ongezond, maar is daar ook verder niet mee bezig." Ik heb pas een tijdje geleden ontdekt dat niet iedereen zo met eten bezig is als ik. Dat niet iedereen zo nadenkt over 'jamaar dan hebt ge vandaag geen groenten gegeten feitelijk, da's niet zo gezond he' of zoiets banaals. Dat er mensen zijn zoals uw echtgenoot dus :)
BeantwoordenVerwijderenDe droom he, om daar niet meer zo mee bezig te moeten zijn. Ik geloof wel in intuïtief eten en dat dat er al als we baby zijn stilletjesaan wordt uitgehaald omdat we zogezegd op vaste tijdstippen moeten eten, en vergeet de je-moet-je-bordje-flink-leegeten-regel niet... Maar ik geloof ook dat je dat jezelf terug kan aanleren, om te eten naargelang je lijf er zin in heeft, en wanneer.
Hi Leen, precies! Voor mij is het normaal geworden om zo met eten bezig te zijn, als ik dan in de lunchpauze op mijn werk zie hoe collega's eten dan verbaas ik me ook, terwijl zij juist normaal eten! En inderdaad niet iedere dag groente eten. Mijn man heeft deze week 3 dagen geluncht met restjes Chinese take-away, ik vind dat bizar!!! Ik denk ook dat het kan, maar ik durf het nog niet, uit angst dan een kamerolifantje te worden of zoiets! Mijn brein stribbelt enorm tegen bij de gedachte alleen al!
Verwijderen