Van die van mij is niets gekomen. Ik heb het niet volgehouden om in januari geen eetbuien te hebben. Ik weet ook hoe het komt. Ik heb vanaf 1 januari niet voldoende gegeten. Bovendien heb ik iedere dag minimaal 30 kilometer gefietst, in weer en wind, omdat de sportschool dicht was. Dat ik daardoor meer calorieën verbrandde dan ik normaal gesproken op de sportschool verbrand hielp dus niet. In de tweede week van januari kwam ik onder mijn gezonde gewicht en daardoor voelde ik me ook niet honderd procent fit. De eetstoornis vierde feest want die was erg content met dat ondergewicht. De dag voor de sportscholen weer open gingen was een vrijdag, dé dag dat T. meestal zijn vriendenavondje heeft en ik alleen ben. Zo ook deze avond. Het idee dat ik wel wat extra's kon eten omdat ik te licht was en de volgende dag met een schone (sportschool)lei kon beginnen betekende dat ik een eetbui had.
Helaas had ik de dag erna nog steeds de drang om veel te eten en te snoepen en dat heb ik ook gedaan. De week die er op volgde, dat was afgelopen week, ben ik weer restrictief gaan eten en was ik al snel weer terug op een 'net gezond, net geen ongezond' BMI.
En toen werd het natuurlijk weer vrijdagavond. Stond er toevallig nog een halve beker Magnum witte chocolade-ijs in de vriezer. Die had ik bewaard voor mijn vaste ijscoupe met slagroom op de zaterdagavond. Die beker kon ik ook vandaag wel als toetje eten. Ik mag best iets extra's af en toe. Ach... nu ben ik toch bezig dus kan ik net zo goed nog iets lekkers nemen, morgenochtend sport ik het er wel weer af. En dan neem ik morgen toch geen ijscoupe met slagroom? En zo ging er nog een halve bak slagroomijs met advocaat naar binnen. Ook wat speculaasjes, en een paar blokken fudge, oh ja, ook nog een plak gemberkoek en tenslotte nog een paar zwartwitballen. Vergeet ik bijna de winegums die ik ook nog nam!
Zaterdag ging het de hele dag goed, tot na het eten en toen heb ik toch weer ijs gegeten, nu ook mét slagroom en weer een aantal blokken fudge, stukken chocolade en een paar chocolatechip cookies. Voor mij was dit geen heel grote eetbui, maar ook een kleine eetbui is een eetbui.
Zondag was de drang weer over en lukte het me om weer normaal te eten. Ik heb mezelf niet afgestraft door bijvoorbeeld geen toetje te nemen of mijn havermout zonder fruit te eten. Ook heb ik niet minder gegeten dan normaal. Dat is het voordeel van iedere dag hetzelfde op vaste tijden eten. Zie mijn blog over mijn eetpatroon.
En vol goede moed ga ik weer door!
Wat jammer voor je,dat die"eet/snoep-lust"er is. Ik besef nu,dat ik blij mag zijn om zo snel misselijk te worden van snoepen. Dat is bescherming
BeantwoordenVerwijderenBeste Izerina, misselijk ben ik bijna nooit, zou me zeker helpen eerder te stoppen!
VerwijderenMeisje, meisje toch. Wat is omgaan met eten toch moeilijk voor je.
BeantwoordenVerwijderenBeste Francien, wat klinkt dat lief zoals je dat schrijft, dank je wel!
VerwijderenGister zaten we aan een paar zelfgemaakte kaasstengels en glaasje wijn erbij en uit het niet kreeg ik enorme maagpijn, alsof maag op ontploffen stond vooral net onder borsten. Beetje misselijk maar niet voldeonde om er wat uit te werken, heb ik altijd moeite meer. En ik kon niet stilzitten, hing het liefst op ons hoge dressoir met hoofd op armen, duurde met elkaar bijna 2 uur toen zakte het wat, maar de hele nacht nog pijn gehad en ook nu voel ik me niet lekker geen trek in eten, koud en doodmoe.
BeantwoordenVerwijderenJou opsomming van wat je at maakt me weer een beetje misselijk😁.
Vanmiddag wordt gelukkig mijn keuken weer schoongemaakt, ben blij dat ik me daar niet mee hoef te bemoeien.
Hoop dat het morgen weer beter gaat, en ja ik heb sneltest gedaan negatief natuurlijk.
Hoi Lot, jakkes, dat klinkt vervelend! Gelukkig geen Corona, hopelijk snel weer beter. Ik snap dat je misselijk wordt van mijn opsomming, als ik het nu lees heb ik er ook echt geen trek meer in hoor! Zo'n eetbuidrang komt echt blij vlagen. Maar als het begint is het lastig te stoppen. Beterschap!
VerwijderenDat klinkt als een galaanval...
VerwijderenHopelijk ben je inmiddels weer opgeknapt!
Groet, Gerda
Tja eten, jammer toch dat het zo'n problemen geeft. De een eet teveel en de ander te weinig. Het lijkt wel of de maagverkleiningen op het moment helemaal in zijn. Als ik dat hoor dan denk ik, mensen wat doen jullie jezelf toch aan. Ik zou graag wel de nodige kilo's kwijt willen maar om aan een maagverkleining te gaan beginnen gaat me wel erg ver. Ook voor mij speelt eten een grote rol en steeds weer moet ik me eten ontzeggen. Eten is gezellig maar het kan ook een heel probleem geven. Sterkte xx
BeantwoordenVerwijderenBeste Ellen, wat een gedoe het, dat eten. In sommige delen van de wereld is er niets te eten en wij maar tobben! Ik denk dat een maagverkleining een deel van de oplossing is, maar dieet en kennis over voedsel is net zo belangrijk. Dank je wel ik blijf mijn best doen! xx
VerwijderenGewoon niet in huis halen al die dingen, en zorgen dat je goed voedsel eet Meestal is het als je goed gegeten hebt dan heb je ook geen trek in iets te snaaien en iets omhanden te hebben bij de tv werkt ook heel goed.
BeantwoordenVerwijderenBeste Anoniem, ik ben het niet met je eens. 'Gewoon' niet in huis halen betekent dat ik mijn man ook tekort moet doen omdat ik een eetstoornis heb. Daarnaast is de supermarkt op 2 minuten loopafstand van waar ik woon en als de aandrang zo groot is dan houdt niets me tegen! Ik eet verder ontzettend gezond, maar restrictief (dus te weinig). Iets omhanden hebben, een vriendin bellen, in bad gaan, nagels lakken... ik heb alles al geprobeerd, geloof me!
VerwijderenJe schrijft: 'Gewoon' niet in huis halen betekent dat ik mijn man ook tekort moet doen omdat ik een eetstoornis heb.
VerwijderenIk vraag me wel af of je dat ook zou zeggen als je een alcoholprobleem had en dan alcohol in huis zou 'moeten' hebben.
Misschien maak je je eetstoornis te klein, alsof het niet belangrijk voor je is?
Daarnaast: zoetigheid is voor niemand goed, ook niet voor iemand zonder eetbuistoornis.
Beste Ellen, ik heb het me zelf aangedaan om een maagverkleining te ondergaan. En wat ben ik er blij mee. Zeker het geeft de nodige beperkingen. Maar dat weegt op tegenover alle voordelen: gezondheid en energie is stukken verbeterd, moeheid is minder, slapen gaat veel beter, beter zelfbeeld enz
VerwijderenAnoniem van 14.09. Ik denk niet dat u goed weet wat een eetbui inhoud. Je eet zonder te proeven, je werkt alleen maar een grote hoeveelheid voedsel naar naar binnen. Je hebt het eten niet meer onder controle en je gaat maar door. Het is een dwang. En of je nu net gegeten hebt of niet dat echt maakt niets uit. Ook afleiding helpt in zo'n bui niet. Er is maar één ding belangrijk: eten.
Zelfs al heb je een huis vol gezond voedsel, met een eetbui gaat dat er óók aan.
Brood beleg, kaas, yoghurt, fruit, brood enz. Alles wat maar eetbaar is at ik op. Gezond voedsel is natuurlijk wel beter dan snacks, maar dan nog...
Gelukkig is mijn eetstoornis goed onder controle.
Niet in huis halen is ook goed voor je man en af en toe jezelf en je man verwennen met iets lekkers, en als alles niet helpt een psycholoog in te schakelen?
Verwijderenweer dat woordje "gewoon" alsof daarmee alles is opgelost. Er blijven helaas mensen die dat blijven denken en waarschijnlijk dat ook "gewoon" kunnen
VerwijderenHoi Aaf, je hebt een punt maar ik ben toch niet helemaal overtuigd van de vergelijking. Mijn man eet een speculaasje per dag en een paar dropjes. Een gemberkoek doet hij ook twee weken mee. Daarnaast koop hij zelf ook wel eens wat. Ik kan bingen met magere kwart en aardbeienjam als er niets anders voorhanden is. Bovendien kan ik prima een stukje fudge per dag eten. Als ik het niet in huis zou hebben zou ik mezelf helemaal niets meer gunnen. Ik wil het juist niet groter maken dan het is, maar meer ermee leren leve, zoiets... hoop dat je het begrijp.
VerwijderenHoi Anoniem 16.19 uur. Het is niet zo dat ik mijn man met lekkers wil of moet verwennen, hij doet zelf ook boodschappen en komt niets te kort. Hij kan met lekkere dingen wel maat houden, heeft nog nooit een eetbui gehad maar overeet wel eens. Maar nooit met zoet, dat doet ie wel eens met een bord spaghetti of een zak chips. Ik ben al heel vaak bij een psycholoog geweest, hier heb ik ook over geblogd, en ben nu niet meer van plan om te geen. Ik weet sodemieters goed wat ik moet doen, maar ik doe het niet. Dat is het lastige van een psychische stoornis.
VerwijderenLot, eens! Maar ik vind het echt niet erg om het telkens weer uit te leggen, dat zal de schooljuf in mij zijn!
VerwijderenOok ik ben het helemaal eens met Lot. Je kunt dwangmatig eten en eetbuien niet "gewoon" stoppen. Zo werkt het niet. Ik heb het boek "vet belangrijk" geschreven door de artsen Mariëtte Boon en Liesbeth van Rossum gelezen. Inmiddels al 2x. Het is geschreven door deskundigen die veel weten over voeding en de werking van vetcellen. Volgens hen "schreeuwt" het lichaam om eten als je dun(ner) geworden bent. Het lichaam "wil" weer terug naar het oude formaat. Daarnaast zijn er volgens hen medicijnen die de eetlust aanwakkeren, zoals astmamedicijnen en antibiotica. Dat alles is op dit moment voor mijn gevoel de bron van mijn eetbuien en ontsporingen op eetgebied: medicijnen en een aanzienlijk gewichtsverlies.
VerwijderenHoi Aaf, beide artsen ken ik ook van hun optredens in de media en hun publicaties. En ik geloof in de wetenschap en vind jouw eigen uitleg voor jouw eetbuien heel plausibel. Voor mij geldt de medicatie niet, maar wel een (te) dun lichaam dat af en toe schreeuwt om wat extra's om terug te gaan naar een normaal gewicht. En gewoon stoppen lukt dan niet, soms wel tijdelijk, maar dan gaat het een uur of dag of twee dagen later toch weer mis, ongeacht waar ik ben. Het kan dus ook op vakantie zijn wanneer er niets voorhanden is waar ik echt behoefte aan heb, toch 'vind' ik dan eten! Sterkte daar in het noorden Aaf!
VerwijderenHet is in ieder geval fijn dat je denkt te weten waar die eetbuien door veroorzaakt worden! Daarmee heb je in principe de sleutel tot het minderen met eetbuien in handen. Het zou best eens kunnen dat je er nooit helemaal van af komt, hoewel ik je dat natuurlijk van harte toewens. Ik heb ook al ruim 50 jaar een eetbuistoornis en ik heb niet de illusie dat het bij mij over zal gaan. Maar ik heb soms maandenlang nergens last van en dat is al heel wat!
BeantwoordenVerwijderenMijn dochter (met eveneens eetbuien) zei vandaag ook al tegen mij: zo nu en dan een keer een aantal eetbuien is ook niet zo erg, als je er maar niet heel ongelukkig van word en positief blijft denken. Niekje, jij bent goed gezond en je hebt een gezond gewicht. Soms zit je net op of onder de ondergrens van dat gewicht, maar dat schijnt niet zo erg te zijn.
Hier de laatste maanden weer heel frequent grote eetbuien, waarbij ik nog steeds verbazend veel kan verstouwen zonder er ook maar misselijk van te worden, maar het lijkt alsof ik nu de knop heb kunnen omdraaien. We zullen zien! Ik schrijf er in de komende tijd over. Het blogje is al ongeveer klaar, nog een beetje schaven en oppoetsen.
Beste Aaf, dank je wel voor je uitgebreide reactie. Ik ga er ook niet van uit dat ik er ooit helemaal van af kom en ik kan me goed vinden in wat je dochter zegt. Vervelend dat jij zelf nu ook weer eetbuien hebt gehad, ik hoop dat de knop omgedraaid blijft en ik kijk uit naar je blog!
VerwijderenBeste Anoniem van 15.30: zoals je het omschrijft zo is het helemaal. Ik begrijp heel goed dat wanneer je dit niet zelf hebt het erg moeilijk te bevatten is. En al helemaal niet dat dit ook kan gebeuren als je net (meer dan genoeg) hebt gegeten. Soms is dat juist de trigger want dan gaat het alles of niets principe ook nog meespelen! Ben blij voor jou dat het niet meer voorkomt en je het onder controle hebt.
BeantwoordenVerwijderen