Zoals zoveel mensen met een eetstoornis heb ik veel interesse in voeding. Bij mij op school worden er diverse beroepsopleidingen gegeven en een daarvan heeft te maken met leefstijl. Als docent Engels was ik betrokken bij de ontwikkeling van de opleiding en toen er voor een keuzevak van vier lesuren per week een collega werd gezocht heb ik gezegd dat ik dat graag wilde geven. Ik heb toen via een thuisonderwijsinstituut de opleiding ‘gewichtsconsulente’ gevolgd en met succes afgerond. Het vak dat ik geef is deze opleiding in ingedikte vorm. Ik vind het erg leuk om dit vak te geven, de studenten die in de klas zitten zijn zeer gemotiveerd en leergierig. Het onderdeel eetstoornissen, dat wel in mijn opleiding zat, komt niet uitgebreid aan bod in de lesstof die ik geef. Daarvoor is dit onderwerp te specialistisch en niet geschikt voor mbo-studenten. Op een hbo-opleiding voeding en diëtetiek komt dit wel uitgebreid aan bod neem ik aan.
Mijn
studenten weten niet dat ik een eetstoornis heb. Dat komt omdat ik een normaal
gewicht heb en mijn aandoening niet zichtbaar is. Ook heeft nog nooit een
student mij ernaar gevraagd, dus ik denk dat ze het echt niet weten of
vermoeden. Gelukkig maar, als docent ben ik erg open over mijn leven achter de
schermen, maar sommige dingen houd ik liever privé. Aan de andere kant denk ik
wel eens dat ik het taboe rond eetstoornissen bij ouderen moet meehelpen
doorbreken en dat juist mijn studenten hierover ook iets zouden moeten
weten. Wellicht zitten er jongens en meiden
in de klas die een moeder (of vader of grootouder) hebben die een eetstoornis
heeft en zijn ze juist beter af wanneer ze goed geïnformeerd zijn. Misschien
moet ik er komend schooljaar wel iets over vertellen. Of ik dat doe ligt ook
aan de groep, iedereen, inclusief ikzelf, moet zich veilig voelen om over
dit soort gevoelige dingen te praten. Als
ik het onderwerp bespreekbaar maak dan moet ik dit in ieder geval terdege
voorbereiden. Ik ga hier in ieder geval over nadenken!
Van eetstoornissen weet ik, gelukkig, niets wat mezelf betreft. Wel altijd overgewicht.
BeantwoordenVerwijderenMaar mag ik over iets anders wat zeggen. Je blog lees ik nu een tijdje en je schrijft prettig. Alleen is de lay-out erg onprettig. De tekst past niet op mijn laptop scherm, ik moet elke keer schuiven over beeld om de rest van de zin te lezen en dan weer naar links en dat is erg vermoeiend mede omdat mijn ogen niet zo best zijn.
Zelf heb ik geen blog dus weet niets van instellingen maar misschien kan je er eens naar kijken.
Ik wil niet op mijn telefoon blogs lezen
Dag Lot, soms is het zeker fijn dat je ergens niets vanaf weet omdat je er toch niets mee moet. En wat betreft overgewicht, dat is ook maar cijfer op de weegschaal. Tegenwoordig is'Health At Every Size' nogal in het nieuws op bepaalde sites die zich met gezondheid bezighouden. Een zwaar iemand is namelijk niet perse ongezond en andersom geldt dit natuurlijk net zo!
VerwijderenJouw opmerking over de lay-out neem ik natuurlijk serieus, ik neem aan dat jij niet de enige bent die het lastig lezen vindt. Ik ben geen whizzkid met dit soort dingen, maar ik was zelf ook nog niet tevreden. Ik ga eens kijken wat ik kan doen!
Eetstoornissen komen inderdaad aan bod bij een opleiding Voeding en Diëtetiek. Ik heb 20 jaar bij zo'n opleiding gewerkt, maar ben nooit open uitgekomen voor mijn eetstoornis, ook niet naar collega's toe. Ik heb heel lang veel moeite gehad om er open over te zijn. Pas nu die eetstoornis niet meer zo ernstig is, durf ik meer en praat ik er over met mijn kinderen, dat deed ik tot voor kort niet. Ze hadden vermoedens maar ze durfden er niet over te spreken.
BeantwoordenVerwijderenDag Aaf, ik ben ook pas onlangs 'uit de voorraadkast gekomen' op mijn werk. Het heeft mijn leven een stuk makkelijker gemaakt omdat ik nu geen smoezen meer hoef te bedenken wanneer er dingen zijn waarbij gegeten moeten worden. Bij een traktatie bijvoorbeeld dringen mensen nu niet meer aan met 'jij kan het hebben, neem lekker taart!" Niet iedereen weet het overigens, maar een aantal collega's waar ik heel goed mee omga wel en die heb ik in vertrouwen genomen. Privé zijn er een paar mensen die het weten, en dan met name de vriendinnen waar ik wel eens mee lunch of uit eten ga.
VerwijderenIk kan me voorstellen dat dit iets dat je overweegt. Ik zie zowel de positieve als de negatieven kanten.
BeantwoordenVerwijderenHi Nicole, ja, die zie ik ook! Positieve kant is dat ik iets bespreekbaar maak en daarmee anderen de gelegenheid geef om er ook over te praten. Negatieve kant is dat ik me kwetsbaar op moet stellen én het kan een verhaal worden waar studenten 'mee aan de haal' gaan en dan weet ik niet waar het verhaal eindigt en hoe het verdraaid kan worden. Ik twijfel dus heel erg nog. Wel iets om tzt over te bloggen.
VerwijderenZelf geef je aan dat je met je 53 jaar het je niet lukt de spiraal te doorbreken. Die ouders en grootouders hebben zelf heel goed in de gaten dat het niet jofel zit met hun eetpatroon. Maar denk je nu echt dat ze dat gaan bespreken met een kleinzoon- of dochter?
BeantwoordenVerwijderenIk dacht het niet. En als oud leerkracht zou ik echt niet vertellen in de klas dat ik een eetbuistoornis hebt. 28 leerlingen gaan hier goed mee om, echter één verziekt het en gooit het op internet. Met detail en al.
Ik ben best open geweest naar mijn leerlingen. Heb jarenlang aan migraine geleden en dat was wel te zien. Daar weidde ik niet over uit, alleen dat ik me niet erg goed voelde en het die dag rustig aan zou doen. Verder geen details.
En voor je het wereldkundig gaat maken en je energie gaat stoppen in voorbereiding op je lessen, zou ik eerst zelf orde op zaken stellen. En dat zal heel veel discipline vergen.
Succes trouwens met het volgende schooljaar.
Beste Fien, dank je wel voor je pittige reactie. Ik waardeer je mening. Ik heb niet het idee dat ouders of grootouders dit zullen bespreken met de studenten die ik lesgeeft, maar het is voor de studenten misschien wel goed om te weten dat een ES niet alleen bij jonge meiden voorkomt. Het is de bedoeling dat zij na hun opleiding als leefstijlcoach aan de slag gaan en ik denk dat ze er dus wel iets mee moeten want ze komen ongetwijfeld mensen van mijn leeftijd en ouder tegen met een ES. Dat er eentje met het verhaal het internet opgaat had ik ook bedacht (zie ook mijn reactie bij de opmerking van Lot hierboven). Met orde op zaken stellen ben ik bezig, maar mijn werk en lesvoorbereiding heeft er gelukkig nog nooit onder geleden. Ben inmiddels LD docent met een behoorlijke status van dienst en daar ben ik trots op en wil ik graag zo houden! Tenslotte, mijn ES is geen eetbuistoornis, maar boulimia én restrictief eten. Boulimia omdat ik de eetbuien compenseer door te sporten (dus NIET overgeven, maar bewegen). Eetbuistoornis is zonder de compenserende maatregelen, waardoor mensen met BED vaker te zwaar zijn. Bij boulimia-patiënten zie je dat niet aan ze doordat ze zorgen dat ze geen overgewicht hebben. Dank je wel, ik hoop dat komend schooljaar ook alles goed gaat én weer normaal!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je er nog even op terug komt. Dit verhaal komt mij wat logischer over, dan hetgeen je eerst schreef. En zeker is het goed als een aankomende leefstijlcoach iets afweet van de verschillende vormen van eetstoornissen.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik het probleem nooit gehad. De migraine zorgde er wel voor dat ik keurig op gewicht bleef! Wel blijf ik bij het feit dat je echt alles goed moet bekijken. En het toch anoniem moet behandelen. Wel alles benoemen, maar jezelf buiten schot houden.
Nogmaals, succes met je werk. Ik volg je met interesse. En hoop voor je dat je het toch een keer onder controle kunt krijgen. Ook, omdat hoe ouder je wordt, je fysiek minder kan. En les geven nu eenmaal een pittige klus is.
Groet Fien.
Hoi Fien, wanneer mensen de moeite nemen op mijn blog te reageren dan vind ik dat ik dat ze minstens moet bedanken en als het even kan wil ik ook reageren met een echt antwoord. Zo lang het bij een paar reacties per dag blijft kan dat gelukkig ook. Migraine ken ik dan weer niet, heb ook nooit hoofdpijn gehad maar voor zover ik het weet van horen zeggen is dat heel naar is!
VerwijderenIk zie steeds meer in dat ik mezelf het beste buiten schot kan houden zoals je zegt, het is ook een stuk professioneler heb ik me gerealiseerd. Wat een mooi compliment geef je me trouwens, dank je wel! Lesgeven is zeker een pittige klus, maar wel een die ik met veel plezier doe. Daarnaast ben ik blij dat ik, nu ik ouder word, ook andere taken heb en al veel minder voor de klas sta dan jaren geleden. Ik begon met 37 lesuren (van 50 min) nu geef ik 8 klokuren les en ben ik daarnaast zorgcoördinator. Ook erg leuk werk en mij op het lijf geschreven: ik kan heel goed plannen en regelen! Ik verleen geen zorg, maar ben verantwoordelijk voor de zorgstructuur binnen onze school, vanaf aanmelding via intake naar diploma (of niet :-( )! Ik zal hier tzt nog wel over bloggen denk ik. Tot de volgende keer Fien!