zaterdag 1 oktober 2022

ik ben er weer

Ik had even een pauze nodig want het bloggen werd steeds meer een last en steeds minder een lust. Ik wilde even nadenken over de inhoud en de frequentie van mijn schrijfsels. Lezersaantallen zijn hoog wanneer het over mijn eetstoornis gaat. En uit de reacties op deze stukjes blijkt dat veel mensen er wat van leren en velen er zelfs steun en motivatie uit putten. Dat is goed om te horen en niet in de laatste plaats waarom ik daarover zal blijven schrijven.

De harde schijf in mijn eigen hoofd legen en de inhoud hier dumpen is en blijft mijn belangrijkste motivatie om te schrijven en helpt me om te relativeren en te blijven reflecteren op mijn eigen handelen. De reacties die ik daar op krijg zijn helpend voor mij. Ik heb helaas niet altijd tijd, zin of inspiratie om een blog te vullen, ik wil ook wel eens een boek lezen, televisie kijken, koken, de krant lezen, winkelen, met een vriendin afspreken en gezellig met mijn man op de bank hangen terwijl we Twee Voor Twaalf terugkijken. 

Korte samenvatting: ik blijf hier schrijven maar ga wat minder vaak een blog plaatsen. Streven blijft 2x per week, maar met 1x per week ben ik ook tevreden. In ieder geval een blog op zaterdagavond en soms eentje op woensdagavond.

Ik heb een paar rare weken achter de rug op eetgebied. Ik hield niet bij of ik nu wel of niet 'goed' had gegeten en heb weer een aantal keren eetbuien gehad, kleine en grote. 

Terugschakelen was erg lastig en ook daarom stopte ik even met bloggen. De nadruk lag zo ontzettend op eten dat erover schrijven alles waar ik juist niet aan wilde denken zou versterken. Inmiddels ben ik er weer aan toe om mijn eetstoornis en eetbuien aan te pakken. 

Toen ik deze blog ruim een jaar geleden begon was ik vol goede hoop en ook een en al motivatie om hier verandering in te brengen. Maanden later moet ik concluderen dat het niet is gelukt. Ik moet ook heel eerlijk zijn en toegeven dat het nooit (helemaal) zal lukken om volkomen 'normaal' te eten. En daar moet ik dan maar vrede mee hebben.

Ik ga vanaf morgen mijn score toch weer bijhouden. Dit keer wil ik de focus op normaal eten leggen want wanneer ik dat kan blijven de eetbuien weg. Zonder een afvinklijstje waarop ik mijn 'goede' eetdagen dagen bijhoud voelt het alsof ik van een oceaanstomer ben afgegooid zonder zwemvest en zwemband. Ik kan wel zwemmen maar ik kan mijn vege lijf in een oceaan niet redden zonder hulpmiddelen. Het lijstje biedt me houvast, het is mijn hulpmiddel, alhoewel ik heus wel besef dat ik alsnog kopje onder ga als ik niet heel erg mijn best blijf doen om te blijven drijven.

Wat moet er beter of anders als ik mijn dagen weer op deze blog ga tellen? Ik denk dat het vooral gaat om minder restrictief of niet restrictief eten. De leidsels laten vieren en ook eens iets anders eten dan dat wat de eetregel voorschrijft. Op een andere tijd eten zou ook wel eens goed zijn. Heb ik dit allemaal al eerder geprobeerd en er over geschreven? Ja tuurlijk, en het lukte soms wel en soms niet. En wanneer het niet lukte kwam er een eetbui.  Het reptielenbrein had dan haar zin! Nu ga ik het reptielenbrein weer de mond snoeren en terug in haar hok zetten en ik hoop dat het nu wél lukt.


20 opmerkingen:

  1. Misschien is minder/niet regelmatig bloggen ook wel een duwtje richting "minder moeten". Ik ben benieuwd naar je huidige ervaringen met een soepeler regiem

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Izerina, ik denk het wel, het voelde de afgelopen weken ook prettig om niet te moeten bloggen. Soms lijkt het alsof ik aan verwachtingen van anderen moet voldoen zonder dat deze ooit zijn uitgesproken, dat is dus puur in mijn beleving zo!

      Verwijderen
  2. Welkom terug, en fijn dat je weer begint.
    Je hebt wel heel veel geleerd het afgelopen jaar wat wel en niet werkt.
    Zonde dat je toch wel wat eetbuien hebt gehad.
    Misschien is het een idee om wat minder lange gedetaileerde stukken te schrijven? Dus alleen een hele lekkere maaltijd noemen of een korte schoolervaring.
    Niet alle blogs hoeven over je eetstoornis te gaan, en zo ben je ook begonnen met o.a. het beantwoorden van vragen, dat vond ik erg leuk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Lot, ik houd rekening met je tips, misschien is dat wel de oplossing om het leuk te houden voor mij én de lezers!

      Verwijderen
  3. sterkte. dat fokking brein ook he.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn je weer terug te zien! Maar bloggen moet geen last worden, hoor. Dus doen wanneer je wat te melden hebt, zo doe ik het tenminste. En succes met het reptielenbrein!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Niet de lat te hoog leggen en zeker niet vergeten om ook te leven. Ik herken het ook bij mezelf. Je maakt een plan en dat haal je niet. Je word er verdrietig en ontevreden van dat het niet gelukt is. Ik wil dat niet meer. Ik wil afvallen maar ook leven. Ik zie teveel mensen om me heen die wegvallen. Dat zet je aan het denken. Ik heb geleerd om geen vast plan meer te maken en vooral de lat niet te hoog te leggen. Ik wil wel afvallen maar geen crashdieet volgen. Ik heb de tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ellen, je hebt groot gelijk, het leven is er om geleefd te worden en niet om gelijnd te worden! We hebben alle tijd voor die paar ****kilo's!

      Verwijderen
  6. We leggen onszelf (mea culpa) te veel 'moeten' op. Misschien is 'mogen' een vriendelijker werkwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mee eens Nietzomaarzooo! Dat moeten, uh, mogen we niet doen! Maar hoe doe je dat? Kan jij het venijnige stemmetje in je hoofd uitschakelen wanneer er weer eens iets moet? Ik blijf het lastig vinden.

      Verwijderen
  7. Jezelf meer ruimte en rust geven wat betreft bloggen kan ik me goed voorstellen. Ook omdat je daarnaast een baan hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt Nicole! Het bloggen is een hobby en dat moet leuk en ontspannend zijn, daar zijn hobby's voor bedoeld.

      Verwijderen
  8. Wat een sterk verhaal. ook ik ken dat gevoel dat je een pauze wilt inlassen. Het moet een uitlaatklep zijn en geen dwang. Ook op mijn blog zoek ik af en toe naar de juiste woorden en de juiste toon en laat niet altijd het achterste van mijn tong zien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Herma, dat laatste is best lastig, ik wil zo eerlijk mogelijk zijn, maar soms is dat dan misschien ook weer niet handig.... ik blog wel anoniem maar je weet maar nooit!

      Verwijderen
  9. Bloggen is natuurlijk nooit een must. Het moet wel leuk blijven. En het gaat vooral om jou, hoe het jou helpt. Mooi dat anderen er ook wat aan hebben maar het draait natuurlijk vooral om jou

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Nicky, zo is het natuurlijk wel. Maar ik ben ook een beetje bang dan er niemand meer komt lezen en reageren als ik te lang wegblijf. Terwijl ik het niet voor de hoge aantallen doe, maar wel voor de trouwe volgers. En voor mijzelf, dat als eerste!

      Verwijderen
  10. Zoals anderen ook al schreven: bloggen mag geen verplichting worden hè, dan is het niet meer leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Myriam, klopt!! Trouwens leuke vakantieverhalen bij jou, ziet er allemaal ook heel fijn uit!!

      Verwijderen