Ik eet bijna nooit meer drop, terwijl ik dat toch erg lekker vind. We hebben het wel in huis, maar ik pak er bijna nooit eentje. Vroeger kocht ik vaak drop en ging een zakje ook best snel op. Als kind hadden we ook meestal drop in de kast. Mijn moeder en broer lustten het ook graag, mijn vader niet.
Deze eetherinnering gaat over de kleine harde dropjes, de zogenaamde zwartwitjes. Ze zijn van Venco, maar waren in mijn jeugd ook los te koop bij de drogist.
Deze dropjes at ik alleen als ik ziek was en thuis mocht blijven van school. Ik was niet vaak ziek, ik mocht niet bij ieder pijntje thuisblijven maar moest het eerst maar gaan proberen op school. Maar bij koorts werd ik aan het begin van de dag op school ziekgemeld. Grappig, want zo doe ik het nog steeds.
Met koorts was je al gauw een paar dagen thuis en lag je de hele dag in bed of op de bank. Ik werd verzorgd en ook een beetje verwend. Mijn moeder kwam tussen de middag altijd naar huis en maakte dan thee en boterhammen als ik weer trek kreeg. Er stond een glas limonade bij mijn bed en ook wat lekkers. Mijn favoriet was mijn eigen puntzakje zwartwitjes, dat was het toppunt van verwennerij! Met zo'n zakje deed ik lang, ik at ze nooit achter elkaar op maar zoog erop, zo kon ik er een paar dagen van genieten.
Laatst kwam T. thuis met een zakje Venco zwartwitjes. Ik werd direct teruggetransporteerd naar mijn tienertijd, naar mijn kamer en hoe dat ging als ik ziek was. Ik kan me niet alles meer goed herinneren, maar die dropjes wél.
Ik dacht bij deze blogtitel meteen aan die zakjes zwart-wit die je vroeger bij Jamin kocht, op het pleintje bij de kruising van de Vierambachtstraat en de Mathernesselaan, vlakbij de brug over het Schie was zo'n Jamin. Zakjes zwart-wit hadden en poeder dat in elk geval zout bevatten, en geloof ook salmiak. Veel kinderen likten met hun vingers eruit.
BeantwoordenVerwijderenIk woonde vroeger niet in Rotterdam, ken die Jamin dan ook niet. Maar in ons dorp zat er eentje in de Voorstraat, op een hoek, tegenover de winkel van de vader en oom van Izerina! Zakjes zwartwitpoeder vond ik ook lekker, 10 cent kostten die.
VerwijderenIk spaarde mijn zakgeld vaak op, maar soms kocht ik wel wat. Zwart-wit niet, ik vond dat gelik in zo'n zakje niet echt fris, vooral om je vingers ervoor en erna overal aan kwamen. Ik weet niet meer of ik snoep nou lekker vond of anderen nadeed om me maar aan te passen en erbij te horen. Dat laatste doe ik nu niet meer, ik hou niet van zoet en daar is niks mis mee:-)
VerwijderenNee, inderdaad niets mee mis. Mijn smaak ik ook veranderd, vind veel dingen nu té zoet en eet ze daarom niet meer. Melkchocolade bijvoorbeeld, ik heb nu liever puur. Maar fudge, mierzoet, blijf ik lekker vinden.
VerwijderenWat leuk, die herinnering! Ik was nooit zo'n liefhebber van drop, heb ook geen dropherinneringen.
BeantwoordenVerwijderenWel andere snoepherinneringen?
VerwijderenVan een snoepwinkeltje gerund door een ouder echtpaar. Je kon er met een dubbeltje tien verschillende dingen kopen van één cent per stuk. Dat was wel heel lang geleden. Duimdrop, zoethout, van die geelroze brokken die smolten in je mond. En later: polkabrokken, zuurstokken van de kermis, lolly's. Maar eigenlijk was ik nooit zo'n zoetekauw.
VerwijderenIk wel en alle dingen die jij opnoemt vind ik ook lekker. In mijn tijd was er snoep vanaf 5 ct per stuk, een kauwgumpje, de rest was 10 cent of zelfs al 15 cent. Knotsen, zwartwitpoeder, dropsleutels, schuimblokken (zo noemden wij die geelroze vierkantjes), spekjes, noga.... heerlijk allemaal, ik ben een echte zoetekauw!
VerwijderenO ja, je trekt een la aan herinneringen open. Zwartwitpoeder, ja. En ik herinner me ook wat wij noemden 'borsthoning'. Het waren keiharde witte mierzoete brokken. Er staat hier op de markt wel eens een kraam die ze nog verkoopt, maar hier in het oosten heet het anders en ik weet niet meer hoe.
VerwijderenBorsthoning kochten wij ook, een zakje met grote en kleine stukken. Ik heb het opgezocht, het werd ook jodenvet genoemd, nu zal dat vast niet meer zo zijn, daarnaast zijn er nog veel andere benamingen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Borsthoning
VerwijderenWat een mooie herinnering. Hier is ook de dropjespot al tijden afgeschaft
BeantwoordenVerwijderenVeel zout in drop dus misschien maar beter ook Izerina!
VerwijderenWaarschuwing: dit wordt weer een lange reactie! 😁
BeantwoordenVerwijderenIk ben gek op drop, eet er elke dag wel een paar, zal ook wel weer heel erg zijn voor mijn gezondheid. Maar regelmaat is beter dan af en toe heel veel denk ik.
In mijn jeugd kon je nog zwart-wit poeder in een zakje kopen bij de drogist en de mevrouw daar zei er altijd bij: niet teveel is niet goed voor de nieren.
Het maakt me nauwelijks uit welke drop, in ieder geval zout, geen honingdrop of zo. De Aldi heeft om de paar maanden zakjes met zwart-witjes in diverse vormen, daar sla ik altijd ruim van in en eet er een paar bij de koffie na het eten.
In de auto ligt ook een zak zachte drop voor langere ritten zoals vandaag naar Goes klein uurtje rijden. Ook koffiesnoepjes liggen in de auto.
Een ziek zijn herinnering is dat ik een cassette recorder met badjes kreeg van mijn vader toen ik een winter heel vel ziek was door amandelontstekingen, die zijn verwijderd toen ik 21 was.
Mijn dochter wilde altijd vanillevla als ze ziek was.
Een echte dropfan dus Lot!! Leuke reactie hoor!
VerwijderenIk heb als jongvolwassene, toen ik zelfstandig woonde, veel drop gegeten. Ik was vooral dol op de salmiakrondo's, maar ook wel muntdrop. Ik koop nu zelden drop, vooral vanwege mijn bloeddruk, maar ook vanwege de suikers.
BeantwoordenVerwijderenToen ik tot 6 jaar geleden nog werkte, at ik vaker drop doordat collega's vaak een droppot op hun kamer hadden. Daar haalde ik dan regelmatig een paar dropjes uit. Zo nu en dan vulde ik zo'n droppot van de collega weer aan.
Muntdrop vind ik ook lekker, alleen die hele dunne van Klene, er zijn ook dikkere, die zijn van Venco en die vind ik minder. Ik vind té zout niet lekker, maar verder alle drop wel.
VerwijderenIk denk ook meteen aan het poeder... zo lekker. Laatst heb ik het nog eens gekocht, ik geloof in het Zuiderzeemuseum. Nog steeds lekker!
BeantwoordenVerwijderenWat grappig Bertiebo. Dan houdt je vast ook van Lakrisal, dat is een soort samengeperst zwartwitpoeder in een tabletje. Mijn man koop daar een grootverpakking van bij de Sligro, 40 rolletjes!!
VerwijderenOja heerlijk die dropjes, volgens mij had je ook in rood wit. We hadden altijd drop in huis, mijn moeder was er ook dol op. Nu koop ik het nooit meer ik kan niet stoppen als ik eenmaal begin met drop.
BeantwoordenVerwijderenKlopt ook in rood wit, misschien waren die van een ander merk. Dat hoor je vaak, eenmaal aan een zakje drop beginnen is niet meer kunnen stoppen.
VerwijderenAls ik ziek was, dan verwende mijn moeder mij ook enorm. Ik kreeg dan een nieuw Pixiboekje dat ze voorlas en ze was de hele dag in de weer met kaneelbeschuitjes, waterijsjes, geraspte appels en zachtgekookte eitjes. Vooral die kaneelbeschuitjes vond ik heerlijk. Ze bestaan ook nog steeds, maar ik eet ze nooit meer eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenKaneelbeschuitjes, daar zeg je wat! Bij diarree. Geraspte appel kregen wij ook, met kaneel. Of geroosterd witbrood met suiker en kaneel. Leuk om te lezen wat jouw moeder deed en maakte Mara.
VerwijderenIk groeide vanaf mijn zevende niet meer op bij mijn ouders en dat viel samen met dat de griepprik die ik drie jaar achtereen gehad had voor zoals dat toen heette astmatische bronchitis (waarschijnlijk meer het gevolg van de gifdampen van het varend bedrijf waarop we woonden, en van het roken van mijn vader) geen gevolg kregen. Dus ineens flinke griep. We kregen in die groep waar ik verbleef, maar 1 keer per week fruit, 1 Golden Delicious appel, en ok, wat schijfjes banaan in de zondagse vla. Maar als je ziek was, kreeg je ineens een schaaltje met partjes appel, banaan en sinaasappel op bed. Dat was luxe! En oh ja, de grote navelsinaasappel met Kerst, maar of ik die nou van bij mijn ouders in de kerstvakantie kreeg of via andere kanalen, dat staat me niet meer bij. Eigenlijk denk ik dat, hoewel het met groente en fruit,het snoepen en ook het vervangen van witbrood door volkoren beter had gekund, we verder een stuk soberder aten dan nu en dat dat helemaal niet zo verkeerd was. Uit onderzoeken zou ook blijken dat Nederlanders aan het begin van de Tweede wereldoorlog (dus niet in de hongerwinter) behoorlijk gezond aten.
BeantwoordenVerwijderenPoeh Ina, 1 keer per week een appel, dat is echt erg weinig. Neem aan dat ze toen ook al wel wisten dat groenten en fruit gezond is, misschien te duur? Niets mis met sober eten, dat kan ook heel smakelijk zijn. Kijk maar naar (groeps)foto's van onze jeugdjaren (60, 70 en 80) daar zie je weinig mensen met overgewicht.
VerwijderenHmm, dat weet ik niet zo zeker, het was de tijd van Joris Driepinter he, en van Tarvo Moutbrood. En ik denk dat er toen ook nadruk lag op elke dag vlees, al was dat dan worst of gehakt. We kregen in die groepen dus karnemelk bij het avondbrood en die karnemelk zelf of die combi met brood vond niet iedereen lekker. We kregen ook vaak groente uit Hak potten (bieten en rode kool herinner ik me) of diepvriesspinazie van Iglo. De Hak potten werden weer gebruikt om te vullen vanuit grote 25kg blikken jam, appelstroop, chocopasta, keukenstroop etc. Pindakaas was van PCD, dat goedkope merk dat nu ook nog verkocht wordt. Ik kan me niet herinneren dat we in die groepen ooit aardbeien of bessen hebben gegeten.
VerwijderenDus antwoord op je vraag: nee ik denk niet dat op groente en fruit toen zo de nadruk lag. Ja, kinderen bleven toen 'vanzelf' op een gezond gewicht en dat zonder op een sport te zitten. We sprongen ook touwtje, deden tikkertje, gingen bokspringen en speelden elke dag buiten. Roltrappen waren een zeldzaamheid, in de V&D in de binnenstad misschien.
De inzichten en kennis zijn inderdaad wel veranderd wat de adviezen betreft. Als ik terug denk kwam dat inderdaad pas in de beginjaren van deze eeuw.
VerwijderenVoor mijn gevoel smaken ze niet meer helemaal zoals ooit.
BeantwoordenVerwijderenDat van 'alleen bij koorts...' herken ik wel.
Ik heb dat vaak met eetherinneringen die ver terug gaan, de smaak is wel hetzelfde, maar het gevoel/de setting erbij ontbreekt. Net als eten en drinken wanneer je op vakantie bent, thuis smaakt het lang niet zo lekker meestal. Dat vind ik dan wel weer leuk aan zulk eten, het hoort bij een plek en een tijd.
VerwijderenJa, zo ben ik ook opgegroeid: geen koorts, dan niet ziek en dus naar school. Als je al niet lekker was bij het opstaan maar nog koortsvrij, moest je toch naar school. Om dan vervolgens een paar uur later rillend naar huis te gaan. De concierge van de school was hier waarschijnlijk minder blij mee: menig al ziek voelend kind gooide op school het ontbijt er uit. Ik herinner me dat er in de grieptijd dan ook altijd een grote zak met zaagsel altijd klaar stond in de gang. Bij mijn eigen kinderen moest ik me echt aanleren om soepeler te zijn, ook zonder koorts konden ze zich te beroerd voelen om naar school te gaan.
VerwijderenJa, je kan ook ziek zijn zonder koorts en je ken je eigen kinderen goed genoeg om in te schatten of het schoolziek of echt ziek is denk ik, hoop ik voor ouders.
Verwijderen