Ik eet bijna nooit meer drop, terwijl ik dat toch erg lekker vind. We hebben het wel in huis, maar ik pak er bijna nooit eentje. Vroeger kocht ik vaak drop en ging een zakje ook best snel op. Als kind hadden we ook meestal drop in de kast. Mijn moeder en broer lustten het ook graag, mijn vader niet.
Deze eetherinnering gaat over de kleine harde dropjes, de zogenaamde zwartwitjes. Ze zijn van Venco, maar waren in mijn jeugd ook los te koop bij de drogist.
Deze dropjes at ik alleen als ik ziek was en thuis mocht blijven van school. Ik was niet vaak ziek, ik mocht niet bij ieder pijntje thuisblijven maar moest het eerst maar gaan proberen op school. Maar bij koorts werd ik aan het begin van de dag op school ziekgemeld. Grappig, want zo doe ik het nog steeds.
Met koorts was je al gauw een paar dagen thuis en lag je de hele dag in bed of op de bank. Ik werd verzorgd en ook een beetje verwend. Mijn moeder kwam tussen de middag altijd naar huis en maakte dan thee en boterhammen als ik weer trek kreeg. Er stond een glas limonade bij mijn bed en ook wat lekkers. Mijn favoriet was mijn eigen puntzakje zwartwitjes, dat was het toppunt van verwennerij! Met zo'n zakje deed ik lang, ik at ze nooit achter elkaar op maar zoog erop, zo kon ik er een paar dagen van genieten.
Laatst kwam T. thuis met een zakje Venco zwartwitjes. Ik werd direct teruggetransporteerd naar mijn tienertijd, naar mijn kamer en hoe dat ging als ik ziek was. Ik kan me niet alles meer goed herinneren, maar die dropjes wél.
Ik dacht bij deze blogtitel meteen aan die zakjes zwart-wit die je vroeger bij Jamin kocht, op het pleintje bij de kruising van de Vierambachtstraat en de Mathernesselaan, vlakbij de brug over het Schie was zo'n Jamin. Zakjes zwart-wit hadden en poeder dat in elk geval zout bevatten, en geloof ook salmiak. Veel kinderen likten met hun vingers eruit.
BeantwoordenVerwijderenIk woonde vroeger niet in Rotterdam, ken die Jamin dan ook niet. Maar in ons dorp zat er eentje in de Voorstraat, op een hoek, tegenover de winkel van de vader en oom van Izerina! Zakjes zwartwitpoeder vond ik ook lekker, 10 cent kostten die.
VerwijderenWat leuk, die herinnering! Ik was nooit zo'n liefhebber van drop, heb ook geen dropherinneringen.
BeantwoordenVerwijderenWel andere snoepherinneringen?
VerwijderenVan een snoepwinkeltje gerund door een ouder echtpaar. Je kon er met een dubbeltje tien verschillende dingen kopen van één cent per stuk. Dat was wel heel lang geleden. Duimdrop, zoethout, van die geelroze brokken die smolten in je mond. En later: polkabrokken, zuurstokken van de kermis, lolly's. Maar eigenlijk was ik nooit zo'n zoetekauw.
VerwijderenIk wel en alle dingen die jij opnoemt vind ik ook lekker. In mijn tijd was er snoep vanaf 5 ct per stuk, een kauwgumpje, de rest was 10 cent of zelfs al 15 cent. Knotsen, zwartwitpoeder, dropsleutels, schuimblokken (zo noemden wij die geelroze vierkantjes), spekjes, noga.... heerlijk allemaal, ik ben een echte zoetekauw!
VerwijderenWat een mooie herinnering. Hier is ook de dropjespot al tijden afgeschaft
BeantwoordenVerwijderenVeel zout in drop dus misschien maar beter ook Izerina!
Verwijderen