Van die gulden mocht ik voor 10 cent snoep kopen. Dit deed ik bij de bakker op het Ruggeplein in Brielle. Van Veen of Van Dijk? Ik weet het niet meer, kan het ook niet vinden op het Internet. De juffrouw achter de toonbank heette Nel.
Naast de toonbank met vitrine stond een vrieskist. Die was wat lager dan de toonbank. Wanneer je voor de vrieskist stond kon je de uitstalling snoep zien. Salmiakknotsen, andere knotsen, dropsleutels, nogaruiten, schuimblokken, zakjes zwartwit, snoepkettingen en -horloges, drie musketiers (nu curly wurly) en spekkies.
Met mijn gulden stond ik voor de vrieskist en bedacht ik wat ik ging kopen. Als het te lang duurde ging ik met de gulden op de vrieskist tikken, dit tot grote ergernis van Nel, die mij wel had gezien maar de grote mensen altijd voor liet gaan. En dat vond ik dan weer niet leuk natuurlijk.
Dan met de buit terug naar huis. Want op straat eten deed ik niet. Pas wanneer ik thuis was at ik het op, en dan ook nog niet meteen, soms bewaarde ik het zodat ik me er eerst nog even op kon verheugen.
De overige 90 cent gingen in de spaarpot, daar kocht ik dan na verloop van tijd iets leuks mee: een bedeltje, een boek of iets anders van mijn verlanglijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten