In de jaren 70 van de vorige eeuw stond er tijdens een van de kerstdagen bij ons een fonduepan op tafel. Nooit kaasfondue want mijn vader gruwelt van kaas, maar een fonduepan met olie. Onze pan was groen en de bijbehorende borden, met vakjes, waren ook groen.
Mijn ouders maakten in de keuken sausjes klaar, sneden vlees in kleine stukjes en draaiden kleine gehakballatjes. Er stond stokbrood met kruidenboter op tafel en ik denk dat er ook wel wat schaaltje rauwkost waren.
Wanneer de vlam onder de pan aanging, was het belangrijk om uit de buurt van de tafel te blijven, dit was namelijk een spannend, brandgevaarlijk, moment. Dan was wachten tot de olie heet genoeg was en konden we beginnen. Stukje vlees aan de speciale vork, goed onthouden welke kleur jouw vork had en dan wachten tot het vlees gegaard was. Natuurlijk tien keer kijken en dan toch nog de vork te laat uit de pan halen waardoor het vlees meer dan gaar was en net niet zwart. Al doende leerde je.
Vervolgens het loeihete stukje vlees met je gewone vork van de fonduevork afhalen en in het grote vak op je bord. De kleine vakjes waren voor de sausjes. Stukje stokbrood, stukje vlees en beetje saus en dat opsmikkelen. Klaar voor de volgende ronde. Met wat meer ervaring kon je het wat beter timen zodat je tijdens het eten je andere vork al in het vet had. Mijn vader had er zelfs twee tegelijkertijd in de pan.
Het hele huis stonk naar de olie en naar de brandstof uit de brander. Het was een gevaarlijke onderneming, wij hadden geen brandblusser in huis, weet ook niet of er een lap onder handbereik lag om een eventuele brand te doven, maar het is gelukkig altijd goed gegaan.
Ik denk met plezier terug aan deze avonden, het was gezellig, het was anders dan anders en het hoorde bij kerstmis. De fondueset met alles erop en eraan staat in een een kast in de schuur bij papa. Hoe leuk ik het ook vond, die set die kan daar blijven staan, ik heb genoeg aan de mooie herinneringen.
Ja, zo'n spiritusbrander. Wij hadden die dingen ook, voor het gourmetten. En die borden ook, ik meen in 't oranje en ze werden alleen gebruikt bij 't gourmetten.
BeantwoordenVerwijderenEnorme hoeveelheden vlees werden er gegeten. Mijn ouders en broer met gezin doen het nog steeds zo. Ik haak inmiddels af.
Die spirituslucht kan ik nog zo goed herruiken! (is dat een woord?). We aten nooit heel veel vlees vroeger, maar ik denk wel bijna iedere dag. En bij dit soort gelegenheden natuurlijk ook wat meer dan normaal, maar geen gigantische porties.
VerwijderenOf herruiken als woord voldoet aan de huidige regels der Nederlandse taal; ik betwijfel het, maar het geeft overduidelijk weer wat bedoeld wordt en dat lijkt me van groter belang. Je zou ook kunnen zeggen 'de geur voor de geest halen', maar dat vind ik toch wel weer bedenkelijk klinken.
VerwijderenAls we herruiken maar vaak genoeg gebruiken wordt het vanzelf onderdeel van de Nederlandse woordenschat en komt het tzt in de Van Dale. Herbruiken is onderhand ook al een geaccepteerd woord geworden.
Dag Willem, leuke reactie! Taal is levend dus je weet maar nooit. Sommige eetherinneringen proef ik nog als ik terug denk en andere ruik ik nog, we houden herruiken er in, vind je ook niet?
VerwijderenMooie herinnering. En inderdaad die spirituslucht. Nooit thuis gedaan, maar wel later in mijn eigen huis. En altijd opletten ivm dat vuurtje onder die pan. Pan werd ooit loeiheet. Gevaarlijk eten : ). Wel gezellig.
BeantwoordenVerwijderenHéél gevaarlijk! Mij nooit overkomen maar ik weet wel van mensen die met blaren op hun lippen aan tafel zaten omdat ze van de fonduevork hapten!
VerwijderenDat was heel gemeen als je daar niet op lette. Echt heel pijnlijk. Een vork is een vork zou je denken, niet dus. Ongetwijfeld zal mijn vader daar ook over gemokt hebben maar heel scherp herinner ik me dat niet meer. Er moet wel een foto zijn waarop ik guitig in de camera kijk met een tomaat, terwijl mijn vader niet erg zonnig erbij zit.
Verwijderen🤣
VerwijderenHeel lang stonden de fonduepannen nog in de kast hier. Wij aten meestal kaasfondue. Zelfs bij ons trouwen hebben we na overleg met het restaurant kaasfondue gegeten. Net als thuis,als er vrienden kwamen
BeantwoordenVerwijderenWas ooit heel hip Izerina, en ik geloof dat het nu ook weer 'in' is.
VerwijderenNatuurlijk hebben we dat ook gedaan, in ouderlijk huis en ook in eigen huis. Lekker vond ik het, kaasfondue ook en later toen bedacht werd dat het ook met bouillon kon.
BeantwoordenVerwijderenIn een vakantie in Frankrijk kwamen we op een dorpsfeest terecht met een wedstrijd van een of andere soep en dan werd het zo opgeschept dat de vaste onderdelen op bord kwamen en de bouillon in de pan bleef.
Daar werd dan rode wijn of port in gegooid en als nagerecht gegeten. Dat was heel erg lekker.
Het kan inderdaad ook met bouilon, lijkt mij lekkerder (en veiliger). Bijzonder nagerecht!
VerwijderenMijn ouders hebben, toen ze ons alledrie in de zomervakantie weer eens bijeen hadden, geloof ik twee keer fondue geprobeerd. Een keer met olie, vond mijn moeder niet gezond voor mijn vader, te vet, dus vanaf toen met bouillon. Maar mijn vader vond het niks. Rauwkost en stokbrood moest hij niet, zelf je eten klaar moeten maken en er zo lang op wachten en dan nog maar een muizenhapje, nee, niks voor hem. Gemopper dat hij nog steeds honger had. Tja, mijn vader was wat eten betreft echt een soort van verwend kind. Later heeft hij nog eens gemopperd toen een tante haar verjaardag vierde in zo'n Oosters wokrestaurant. Wachten in de rij en dan nog zelf je eten moeten klaarmaken en dan die walm, en vanwege die walm moesten deuren open en dus zat hij op de tocht... Mijn vader is tijdens de oorlogsjaren maar vooral daarna verwend geraakt met veel vet , zacht en zoet. Was ook al heel jong zijn gebit kwijt, dus wilde alleen zacht eten. Jammer wel voor ons.
BeantwoordenVerwijderenJouw vader was niet zo veel gewend en daardoor werd hij verwend. Ja, jammer dat jullie er daardoor ook last van hadden.
VerwijderenOja, fonduen! Mijn vader was er ook één van meerdere ijzers in het vuur. :) Kaasfondue herinner ik me meer met vrienden samen. Het was wel een gedoe. En die vorken heb ik laatst naar de kringloop gebracht. Ik denk niet dat iemand ze nog wil hebben.
BeantwoordenVerwijderenSchijnt toch weer populair te zijn Judy, die vorken vast ook. Alles komt terug, jonge generaties vinden het nu weer reuze hip!
VerwijderenO ja, fondue! Dat deden wij ook. Eerst vleesfondue, later toen ik getrouwd was aten we wel eens visfondue. Niet in olie maar in visbouillon. Als de vis op was dronken we de bouillon. En nog later kwam gourmet. Ik heb alle toestellen nog in de kelder staan, al vele jaren ongebruikt. Behalve de aardewerk pan voor kaasfondue. Die hebben we laatst nog eens bovengehaald.
BeantwoordenVerwijderenFondue met bouillon heb ik nooit gedaan maar klinkt al wat aantrekkelijker dan olie. Minder stank ook denk ik. Kaasfondue heb ik ook nooit gedaan, lijkt me wel lekker.
VerwijderenWe eten met enige regelmaat kaasfondue, inderdaad met zo'n spiritusbrander. We eten er desembrood, appels en worteltjes bij en drinken een alcoholvrij wit wijntje. Zo wordt het toch niet te zwaar.
BeantwoordenVerwijderenGourmetten vind ik dan eigenlijk weer niet fijn, sterke lucht en veel spetters en heel veel voorsnijden. Je eet vaak ook te weinig groente. Dan heb ik liever een stoofpotje of groot stuk vlees waar je meerdere dagen van eet, steeds met andere wintergroenten.
In de jaren 80 had je ook een tijdje chinese bouillonfondue, maar dat is nooit echt aangeslagen.
Klinkt niet verkeerd, ik heb nog nooit kaasfondue gegeten maar dit lijkt me lekker. Gourmetten deden we in de jaren 80, zou ik nu ook nooit doen, toen vond ik het geweldig!
VerwijderenMijn ouders hebben nooit fonduepannen gehad. Ik heb zelf thuis enkel wel eens kaasfondue gemaakt, maar nooit vleesfondue. Dat at ik rond 1980 wel in Parijs, toen ik daar met mijn partner een week was.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog nooit kaasfondue gegeten, lijkt me wel okay.
Verwijderen