Londen
Met mijn secretaresse-diploma op zak vertrok ik in 1987 naar Londen. Ik mocht gedurende de zomermaanden bij mijn au-pair familie logeren, in mijn oude kamer. De au-pair die het van mij over had genomen was al vertrokken, de nieuwe au-pair zou pas eind augustus starten. Ik gaf mezelf de maanden juli en augustus om werk en woonruimte te zoeken. Lukte dat niet, dan ging ik terug naar huis.
uitzendbureau
Ik schreef me in bij een aantal uitzendbureaus. Vervolgens was het wachten op een telefoontje. Bedenk dat dit ver voor het digitale tijdperk was, er was zelfs nog geen antwoordapparaat. Ik weet nog dat het niet lang duurde voor ik een aanbod kreeg en aan mijn eerste baantje in Londen begon.
bank
Ik weet de naam nog goed, ik moest me melden bij de receptie van de Sumitomo bank in The City. Een Japanse bank, gevestigd in een gigantisch groot kantoorgebouw met honderden werknemers, waaronder veel Japanners.
Ik woonde in het zuidoosten van Londen, in Forest Hill, SE 23 en moest met de trein en vervolgens met de Underground naar de stad. Een behoorlijk lange reis, maar voor Londenaren heel normaal. Ik had een mantelpakje aan, want zo ging (en gaat) dat daar en meldde mij op tijd op mijn nieuwe werkplek. Ik was er klaar voor!
jokken
Toen het uitzendbureau mij belde en vroeg of ik verstand had van telefooncentrales heb ik gebluft, of misschien beter gezegd gejokt en verteld dat ik daar wat ervaring mee had. Mijn ervaring ging echter niet verder dan een telefoon met een paar doorkiesnummers, daar hadden we op de secretaresse-opleiding mee geoefend.
Achter de receptiebalie zaten drie keurig opgemaakt en gekapte dames, iets ouder dan ik, met een uitstraling van professionaliteit die ik natuurlijk niet had. Ik mocht plaatsnemen achter de balie en de hypermoderne telefooncentrale, het switchboard, met tientallen inkomende telefoonlijnen. Ik kreeg een aantal geplastificeerde lijsten met doorkiesnummers en namen.
Toen was het moment daar en nam ik het mijn eerste gesprek aan. Een beller uit Japan met een onuitspreekbare naam in die in onverstaanbaar Engels naar een medewerker met een al even onuitspreekbare naam vroeg. Nadat ik een aantal keer had gevraagd of de beller zijn naam kon herhalen moest ik het opgeven en nam mijn collega het gesprek over. Zo ging het nog een paar keer. Ik geloof dat ik geen enkel gesprek zelf heb doorverbonden.
boodschappen
Halverwege de ochtend werd ik om een paar boodschappen gestuurd, ik herinner me het als de dag van gisteren. Ik moest voor een van de dames naar Boots om daar filmrolletjes te laten ontwikkelen en om twee doosjes paracetamol te kopen. Ook moest ik postzegels meenemen.
drie uur
Toen ik terug kwam met de boodschappen en het bonnetje van de filmpjes werd mij verteld dat mijn diensten niet meer nodig waren. Ik mocht drie uur op mijn urenbriefje invullen, dit werd afgestempeld en daarna vertrok ik huiswaarts. Ik heb het uitzendbureau gebeld om te zeggen dat het toch geen geschikte functie voor mij was. Zij waren inmiddels al op de hoogte en zouden op zoek gaan naar iets passends. De uren heb ik netjes uitbetaald gekregen, mijn allereerste echte loon in Engeland.
Wat een verwennerij, twee leuke blogs opeen. Ja, als je op klusjes uitgestuurd wordt die een schoolkind ook kan doen, weet je dat het over is. Zo werd ik na een reorganisatie met veel spanningen en ruzies ergens geparkeerd waar ik postzegels op kerstpost moest plakken en met potlood lijsten moest invullen. Dat heeft ook niet lang geduurd. Hoe voelde je je trouwens na die halve dag werken, toch niet teleurgesteld? Of had je goede moed dat het ergens anders wel zou lukken?
BeantwoordenVerwijderenHoi Ina, klopt, extra leesplezier. Oh ja, zo'n opdracht zegt ook genoeg. Ik was opgelucht dat ik weg kon, ik vond het verschrikkelijk! Dat vergat ik in mijn stukje te vermelden, maar ik voelde me er zo niet op mijn gemakt, alles glom en iedereen was enorm chic, denk Zuid-As Amsterdam in het kwadraat.
VerwijderenIk ken die zakelijke scene in Londen een beetje, mijn partner werkte op een bank en moest voor meetings veel naar Londen. Ik ging wel eens mee als het uitkwam. Dan gingen wij in zo'n budgethotel, want we hadden wel 3 studerende kinderen, maar als we die lieden ontmoetten moesten we op chic. DAt was nog vóor de bankencrisis, daarna ben ik er niet meer geweest. Zou wel leuk zijn om keer samen te gaan, hihi.
Verwijderen@Ina 08.20 ik geloof niet dat er veel veranderd is, ik keek onlangs nog naar een serie op bbc one over zo'n grote 'broker'. Seks drugs rock & roll en vooral elkaar aftroeven door veel ellenbogenwerk. Ik denk dat wij er allebei heel verdrietig zouden worden. Er zijn zoveel leukere plekken in Londen, vooral buiten het financiële centrum.
VerwijderenJa.. money can't buy you love, zong Paul Mc Cartney al. Ik hoef ook niet naar dat financiele centrum, doelde meer op die andere plekken. Hyde Park etc, de buitenwijk waar ons budgethotel stond was ook best leuk, pittoresk. Wat me verbaasde was dat in het uitgestrekte Londen er zoveel laagbouw was ook in de buitenwijken. Je zou er flats vermoeden maar niet dus. Ja, wel weer in andere wijken denk ik.
VerwijderenFlats genoeg, in de zogenaamde 'mindere wijken'. Ik woonde in een leuke straat, als au-pair in Herschell Road SE23, met nare ex twee straten verder in Ackroyd Road SE23. Als je ze op google maps opzoekt zie ook de huizen, echt zo Engels!
VerwijderenWeten wat niet geschikt voor je is,helpt ook iets beters te vinden
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, ik ben heel erg goed terechtgekomen na wat uitzendbaantjes.
VerwijderenAaah... nou ga er maar aan staan. Als op vrijdag- of zaterdagavond met knetterharde muziek in de pub de telefoon ging, verstond ik er 9 van de 10x ook niets van. Of de Ierse 'regular' die na 5 pints steeds onweerstaanbaarder werd. Maar we hebben toch maar mooi de ervaring op zak. Heeft het uitzendbureau daarna iets beters voor je gevonden?
BeantwoordenVerwijderenHi Mara, geweldige herinneringen zijn veel waard, die van jou snap ik ook helemaal. Vaak merkte ik het ook als ik moe werd 's avonds, dan gingen gesprekken ook eerder langs me heen, zeker in het begin. Na een paar jaar was dat over.
VerwijderenJa, ik heb een geweldige baan gehad, overigens helemaal zelf gevonden en een sollicitatiebrief gestuurd. Werd per direct aangenomen. Is een van mijn leukste banen ooit geweest, heb er 6 jaar gewerkt in diverse functies. Kom ik nog een keer op terug in een blog.
Geweldig om te lezen over je werkervaringen in Londen! Ik vind het sowieso al heel dapper dat je in Londen ging werken en wonen! Tussen twee studies door heb ik een tijdje gewerkt als telefoniste/receptioniste en die telefooncentrale was in het begin ook een raadsel voor mij. En ook nog in het Engels en Japanse namen, niet makkelijk. Ben wel benieuwd naar je volgende ervaringen in Londen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, op je 18e denk je dat je de wereld aan kan, en dan kan je het ook. Ik had totaal geen angsten of ook maar het idee dat het niet zou lukken. Ja, deze serie wordt vervolgd, al moet ik wel diep graven in mijn geheugen. Ik heb veel, vooral leuke of hele maffe, herinneringen!
VerwijderenIn het buitenland heb ik nooit gewoond, wel gewerkt maar daarover schrijf ik wel in een andere blog over je serie over werken in Londen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb veel voor uitzendbureau's gewerkt en dat ging toen anders doen nu, nu ben je kennelijk in dienst van een uitzendbureau, toen was je bij een paar ingeschreven.
Ik was ook eens naar een Japans kantoor, ik geloof van Mitsubishi maar kan ook Kawasaki zijn geweest, het is al zolang geleden. Was in Amsterdam Buitenveldert. Ook ik ging er als telefoniste werken, had er ruim ervaring mee, maar niet met de aanpak van Japanners die intern belden dat ze spreken wilden met . . . . . en dan ook nog vergaten hun eigen naam te noemen, die ik waarschijnlijk ook niet kon verstaan. Toch heb ik er ongeveer 2 weken gewerkt, dus kennelijk waren ze wel tevreden, het was een vervanging voor een iemand die met vakantie was.
Hoi Lot, Ik stond destijds inderdaad bij een aantal uitzendbureaus ingeschreven. Toen ik terug in Nederland werk zocht deed ik dat ook. Een soortgelijke ervaring op dat Japanse bedrijf, alleen jij hield het langer vol dan ik!
VerwijderenSuperleuk om deze herinneringen te lezen
BeantwoordenVerwijderenDank je Bertiebo, jij kent Londen natuurlijk goed dus je kan je er vast een voorstelling van maken.
VerwijderenWat leuk om te lezen!
BeantwoordenVerwijderenDank je!
Verwijderen