Schamen
De tijd dat ik me voor mijn vader schaamde wanneer we ergens samen heen gingen ligt gelukkig ver achter me. Ik schaamde me omdat hij met wildvreemden een praatje aanknoopt. Of het nu een meisje of jongen achter de kassa van de supermarkt is, een meneer of mevrouw van het kaartjesloket bij een museum of iemand in dezelfde coupe in de trein, mijn vader maakt een praatje, opmerking of grapje. En vroeger vond ik dat gênant. En nu? Nu doe ik het zelf ook!
Halve gare
Niet lang geleden stond er in de krant dat dit soort praatjes met wildvreemden steeds minder vaak voorkomen. Mensen schamen zich om het doen, bang om door de ander voor een halve gare te worden aangezien. Daarnaast zit tegenwoordig jong én oud met gebogen hoofd in zijn of haar telefoon te kijken en is het vrij lastig om (oog)contact te krijgen.
In de rij bij een kassa, voor het uitleenloket van de bieb, in de wachtkamer van de dokter, eigenlijk op iedere plek waar mensen bijeenkomen knoop ik weleens een praatje aan met degene voor, naast of achter me. Ik vind het leuk en het gebeurt maar heel zelden dat de ander niet reageert.
Geen leuk gesprek
Natuurlijk begrijp ik waarom mensen zich in zo'n situatie soms wat ongemakkelijk voelen. Dat is hun eigen ongemak. Het overkomt mij ook dat ik wordt aangesproken. In eerste instantie, heel kort maar, maak ik een inschatting van het type persoon dat mij aanspreek. Is dit een oudere die misschien weinig aanspraak heeft of een kerel die denkt te kunnen sjansen met me. Ik geef altijd antwoord of een reactie en wanneer in de loop van het gesprek blijkt dat ik de persoon niet sympathiek vind en dat er geen leuk gesprek ontstaat dan maak ik een eind aan het gesprek.
Praatje pot
Mensen die mopperen op de overheid, racistische of discriminerende taal uitslaan, die laat ik liever links liggen. Van zulke gesprekken word ik niet blij, en ik zal de laatste zijn die bij de kassa van een supermarkt hier mijn mening over deelt met een wildvreemde. En het gaat me dan niet eens over gelijk hebben of krijgen, maar ervaring leert dat het lastig is deze mensen de andere kant van het verhaal te laten inzien. Maar een praatje pot, ja, daar ben ik wel voor te porren!
eetbuivrije dagen: 19
Mensen zullen mij niet gemakkelijk aanspreken. Ik denk dat ik het onbewust zelf een beetje afblok door mijn stuurs uiterlijk. Maar als er iemand mij aanspreekt, dan krijgt die zeker een reactie.
BeantwoordenVerwijderenHoi Myriam, ik spreek niet iedereen aan, maar als ze stuurs of boos kijken dan doe ik het soms juist!
VerwijderenMooi hoe je het gedrag dat je vroeger genant van je vader vond hebt overgenomen. Grappig hoe dat werkt in het leven : )
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, zeker! Je weet pas wanneer je zelf ouder wordt dat het niet meer belangrijk is wat anderen van je vinden, nu vind ik het leuk dat mijn vader het doet!
VerwijderenVaak schijn ik een praatje uit te lokken. Het leukste vind ik kinderen,die een verhaal beginnen. Zelf zal ik ook b.v een cassiere met verkouden blik beterschap wensen.
BeantwoordenVerwijderenLeuk toch Izerina? Ik moet vaak lachen om pubers, die zich bij zo'n onverwacht gesprek geen houding weten te geven. En als ze dat wel weten is het extra leuk om met ze te kletsen!
VerwijderenGrappig toch die praatjes met een wildvreemde maar als jong meisje dan kun je het erg gênant vinden. Zelf doe ik het ook wel en vaak in die eerste seconden/minuten merk je of je deze persoon sympathiek vind of niet. Zo niet dan wordt het een kort gesprekje en anders wat langer. Het is me wel eens gebeurd dat ik wel de reis kon luisteren en kletsen. De vrouw in kwestie vertelde over haar reizen in Canada nou dan weet je het wel 😜 Groetjes Ellen
BeantwoordenVerwijderenHoi Ellen, soms heb je inderdaad heel leuke gesprekken en soms duren ze maar voort... en is het lastig om er een eind aan te breien. Ik word steeds geduldiger dus ik laat mensen meestal hun verhaal wel doen.
VerwijderenTot enige tijd geleden had de Jumbo een kassa waar een bordje boven hing met het opschrift "Kletskassa". Je werd als het ware uitgenodigd een praatje te houden met de caissière of met iemand van de wachtenden. Van de bemande kassa's was dat altijd een vrij drukke kassa. Helaas is die kassa slachtoffer geworden van de zelfscanrage die tegenwoordig door de supers raast. Er zijn maar twee bemande (bemenste?) kassa's meer bij die super.
BeantwoordenVerwijderenHoi Willem, ik kom wekelijks bij de Lidl, daar zijn geen zelfscanners en bijna altijd rijen bij de kassa's. Helaas zitten er veel erg jonge (verlegen) jongens achter de kassa bij mijn filiaal en die zeggen het hoognodige. De mensen in de rij kletsen er gelukkig op los!
VerwijderenVroeger was ik heel verlegen en gesloten, dus een praatje met iemand maken was een "ver van mijn bed show". Door gesprekken met een hulpverlener heb ik het geleerd. Die gaf de tip om te praten, wat je ziet. Dus sta er bijvoorbeeld een lange rij bij de kassa dan zeg ik, "tjonge, de rij is lang vandaag, is er iets gratis te krijgen? Of als de rij kort is, "dat is een meevallertje". Nu geniet ik van zulke gesprekjes.
BeantwoordenVerwijderenHoi Anoniem, haha...goed van je, en leuk ook om op die manier het gesprek aan te gaan, knap hoor! Ik zeg ook wel zulke dingen en mensen reageren bijna altijd positief!
VerwijderenWat leuk om te lezen! Mijn moeder noemt mij altijd 'mop' ook vroeger toen we samen winkelden, met vakantie gingen o.i.d. In Amsterdam geboren maar de eerste vier jaar van mijn leven in Weesp (Weesper moppen:-). Vroeger vond ik dat heel vervelend maar nu allang niet meer. Zelf gaat ze vrijwel iedere dag even naar het grote winkelcentrum om daar voor de AH op een bankje te zitten en met iedereen die maar wil een praatje te houden. Gelukkig is het overdekt:-) Zelf ben ik wat introverter maar zoek vaak bewust een bemenste kassa op hoewel steeds schaarser. Zelfs de verbouwde Lidl en Etos hebben nu alleen maar scankassa's en bij de Etos moet je zelfs op een belletje drukken als je dat niet wil. En al die piepjes maken mijn onrustig. Een smartphone is handig maar op straat lopen mensen soms door je heen zo verdiept zijn ze in hun telefoon en ik zie vrouwen en mannen achter de kinderwagen ook regelmatig verdiept in hun telefoon i.p.v hun nageslacht:-)
BeantwoordenVerwijderenHoi Ilona, haha ... kan me voorstellen dat mop toen niet en nu wel leuk is. Ik zie die mannen en vrouwen ook met hun kinderen in de wagen met telefoon voor hun neus. Ze kijken filmpjes. Van hoe je nagels lakt tot hoe je de v-snaar van je auto zelf kan vervangen. Heel handig natuurlijk, maar het moment van kijken is wel raar. Ach... die kant gaat het op. Ben benieuwd of er een verbod op mobieltjes komt in het v.o. onderwijs. En dan nog... na schooltijd gaan de schermen weer massaal aan!
Verwijderen