Op woensdagavond had ik een eetbui, lees het hier op mijn blog: jammer. Natuurlijk begon ik vandaag met een schone lei. Dat zit nog in mijn systeem. Alles weer resetten. Dus een kom havermoutpap zonder lekkere extra's, behalve wat kaneel en nootmuskaat. Was niet vies, maar met banaan of appel er in is lekkerder. Ook een lunchsalade zonder extra's. Het avondeten was al gepland en daar heb ik niets aan veranderd. T. maakte een heerlijke frittata met aardappel, tomaat en kaas. Erbij lekker brood, nog wat broccoli en een salade. Ook heb ik vla toe gegeten en bij de thee nam ik fudge en een stukje chocolade. Heb de dag afgesloten met een heerlijke fruitsalade en kwark.
Ik moest ook naar de sportschool want dat is onderdeel van het compenseren van een eetbui. Gelukkig stonden er geen activiteiten gepland die roet in het eten konden gooien. Ik heb mijn vaste programma afgedraaid ook al was ik moe en is er geen airco en was het dus best warm. Na het douchen voelde ik me wel heel lekker en verkwikt.
Zoals ik al verwachtte kreeg ik ontzettend veel lieve reacties en alhoewel ik van plan was om even weg te blijven van de blog vond ik het toch wel erg fijn om bij iedereen zelf ook te reageren. Alle positieve berichten hebben me enorm geholpen want gedurende de dag voelde ik me ontzettend slecht. Lichamelijk omdat ik moe was, geestelijk omdat ik teleurgesteld ben in mezelf. Ik was zo goed bezig en dan gaat het toch nog mis. En natuurlijk moet ik het in perspectief zien. Ik ging van 2 eetbuien per 10 dagen naar meer dan 90 dagen geen eetbuien. En dat moet ik niet vergeten. Maar ik vind het nu even lastig om iets positiefs te zien, die eetbui ligt me letterlijk, maar vooral ook figuurlijk, zeer zwaar op de maag.
Voor mij is het nu weer een kwestie van opnieuw beginnen en niet, zoals veel reageerders zeiden, doorgaan. Waar ik het meest bang voor ben is het eetbui-domino-effect. Door de eetbui van gisteren is mijn reptielenbrein weer wakker geworden, heb ik de activatieknop aangezet en voelt het alsof het morgen weer kan gebeuren. Alle eetbuiherinneringen zijn weer terug, het patroon zit er nog goed in en ik herken alle signalen. En daar nu weerstand aan bieden is moeilijk.
Ik heb een nieuwe telmotivatie (ook weer een leuk scrabblewoord Berber!): Als ik vandaag begin met tellen dan heb ik op de laatste zondag van de kerstvakantie 200 dagen op rij eetbuivrij staan. Dat vind ik dan weer leuk om te doen. Ik kan ook op 1 juli beginnen, vind ik ook fijn want dan hoef ik niet lang na te denken om de tel bij te houden. Dat betekent niet dat ik dan tot die tijd de eetbuien nog zal toelaten, maar voor mij, met mijn voorkeur voor mooie lijstjes is dat ook een goed startmoment.
Oh ja, ik heb mijn eetbui ook aan T. opgebiecht. Toen hij vroeg wat ik dan allemaal op had heb ik gezegd dat ik dat niet wilde vertellen. Hij vroeg gekscherend of ik mijn hele maandvoorraad roomijs had opgegeten en daar heb ik toen ja op gezegd. En dat ik ook nog snoep op had. Verder drong hij niet aan. En zijn reactie was ook om er niet mee te zitten en weer verder te gaan en het te zien als een moment en er verder niet te veel aandacht aan te besteden. Dat is wat ik probeer te doen, verder gaan en iedere keer dat er eetbuidrang is weer goed te luisteren naar mijn gezonde brein en het reptielenbrein buiten te sluiten. Vandaag is dat gelukt, de drang was af en toe aanwezig maar ik heb er niet op gereageerd.
EVB: 1
Als ik het allemaal zo lees komt er maar één ding in me op: zoek professionele hulp. Wat jij een eetbui noemt, noem ik een 'vreetkick', hebben we allemaal weleens, vaak hormonaal aangestuurd en kan gebeuren. Compleet van de gekken, is als je dat gaat compenseren met een soort straf van smaakloos eten. Je bent mens, geen robot. De wereld vergaat niet als je een avondje rommel eet. Zelfs niet na twee avondjes. En als je jezelf daarna weer kunt herpakken met normaal eten (dus niet de geminimaliseerde strafversie), dan ga je meer dan goed.
BeantwoordenVerwijderenEcht, niet sarcastisch of naar bedoeld, maar dit is echt niet gezond. En dan bedoel ik niet het eten zelf, maar de wijze van handelen rondom het eten.
Beste Schrijver, ik weet niet hoe lang je al leest wat ik schrijf maar ik heb al eerder verteld over de professionele hulp die ik heb gehad. Ik heb daar veel geleerd over mezelf en over eetstoornissen. Maar professionele hulp krijgen betekent niet dat het probleem verdwijnt. Wel is het zo dat je door deze hulp beter leert omgaan met je aandoening. Ik vind het prima dat jij weleens een vreetkick hebt. Het is echter iets totaal anders dan een eetbui. Ik heb hier in mijn blogs ook al veel over geschreven. Je bedoelt het niet sarcastisch of naar schrijf je, en dat geloof ik ook. Ik denk dat je niet veel weet van eetstoornissen waardoor je dit commentaar schrijft, en dat is jammer want daarmee doe je een boel mensen met een psychische aandoening tekort. Je hoeft je er niet in te verdiepen, maar voordat je dingen schrijft die niet kloppen zou ik eerst wat meer feiten verzamelen. Toch bedankt voor je commentaar, ik besef daardoor weer beter dat niet iedereen begrijpt wat een eetstoornis is en dat mijn blog daar misschien een beetje verandering in kan brengen.
VerwijderenNee hoor, zij slaat de spijker op de kop!
VerwijderenBeste anoniem, ik begrijp je reactie niet. Je vindt een eetbui hetzelfde als een vreetkick? Heb je weleens gelezen (diverse blogs) of gezien (youtube) wat een eetbui is? Ik heb er ook over geschreven, tot in detail. Het is niet hetzelfde. Vreetkick is zak chips leegeten terwijl je misschien normaal een schaaltje neemt. Eetbui is echt iets heel anders!
VerwijderenDefiniëren is key, kennelijk. Wat jij een eetbui noemt, noem ik een vreetkick.
VerwijderenVreetkick is mijns inziens niet 'een zak chips'. Ik bedoel ik dat ik chocola, koek, snoep, chips, drop, ijs etc opentrek en veel wegwerk in korte tijd. Het is een beetje net als iedereen die tegenwoordig een burn out zegt te hebben, terwijl het in de meeste gevallen om overspannenheid gaat.
Wat ik vooral niet snap, is de fuss die je ervan maakt. Ik bedoel niet: zoek hulp voor je eetbuien. Maar zoek hulp in je dwangmatigheid eromheen en in jezelf 'gek maken' dat het zo'n drama is. Dat drama, dat zie ik niet. Je had een eetbui. Nou en? Ga je daarna weer 'gewoon' doen. Tot je weer een eetbui hebt. Het overkomt de besten.
Hoi Schrijver, mijn blog, mijn fuss. Ik wil niet weer een eetbui dus vandaar dat ik ermee bezig ben. En inderdaad, het overkomt de besten!
VerwijderenZelf heb ik jarenlang in een overleven stand gestaan door angstaanvallen. Ik heb toen een lijst aan therapieën gevolgd. Uiteindelijk na 20 jaar medicatie gekregen. Daar had ik een enorme weerstand tegen. Toch heeft dat me gered. Als ik nu lees dat je jezelf in feite bestraft door aan je havermout niks toe te voegen vraag ik me af wat voor gunstig effect dat op jou heeft. Het voelt aan als niet houden van jezelf, waar angst de basis is. Je ware aard is liefde ,die mag je letterlijk en figuurlijk voeden. Gezondheid is innerlijke vrede en genezen is angst laten varen.
BeantwoordenVerwijderenAstrid
Beste Astrid, mooi die laatste zin. Ik begrijp dat jij een lang traject hebt gehad en dat het nu goed gaat. Dat is fijn om te lezen. Ik weet niet of jij een medische achtergrond hebt, of psychologie hebt gestudeerd maar ik heb de indruk dat je niet veel kennis hebt van eetstoornissen. Ik bestraf mezelf niet door restrictief te eten, ik probeer de calorieën van de eetbui te compenseren, angst heeft daar niets mee te maken. Houden van mezelf staat ook niet ter discussie in mijn hoofd. Er zijn heel andere processen aan de gang. Ik heb al veel blogs over mijn eetstoornis geschreven, misschien heb je die gelezen, maar zo niet dan moet je dat maar eens doen, dat werpt vast meer licht op deze ziekte.
VerwijderenHet heeft denk ik niet zoveel te maken met kennis over eetstoornissen, elke "storing" heeft zo zijn eigen verdedigingsmechanisme. Het repeterende verhaal in jou zit vastgeroest . je maakt daar een project van. Je hoofd houdt je hart op afstand.
VerwijderenNou nou, dat is me nogal een statement: je maakt daar een project van, je hoofd houdt je hart op afstand. Ik ben nogal nuchter en kan met dit soort informatie niets. Elke storing is inderdaad weer anders. Toch denk ik dat je meer moet weten over eetstoornissen om er commentaar op te kunnen geven waar ik wat mee kan.
VerwijderenWat me opvalt is dat je ging compenseren de volgende dag. Wat ook eetstoornis-gedrag is. Het is misschien niet alleen eetbuivrij zijn, en die dagen tellen, maar ook vrij worden van alles eromheen. Ik weet het, het is advies vanaf de zijlijn. En dat is heel makkelijk. Toch kan ik wel parallellen trekken met dingen in mijn eigen leven. Niet zo zeer een eetstoornis, maar andere dingen die ik zou willen veranderen, maar die niet lukken omdat ik vergeet te kijken naar de acherliggende redenen.
BeantwoordenVerwijderenEnfin, het is heel makkelijk vanaf de zijlijn. Ik weet het. Jij weet veel beter hoe het bij jou in elkaar steekt. En o ja, dat je het aanpakt en erover op je blog schrijft, is al zo geweldig! En ondanks de terugval, ben je op de goede weg, dat weet ik zeker.
Hoi Judy, ik ben inderdaad meteen weer gaan compenseren, tegen alle adviezen van de specialisten en experts in! Ik zou graag vrij zijn van alle dwangmatigheden rondom eten. Achterliggende redenen heb ik al heel vaak onderzoek, met en zonder professionele hulp. Zelfs nu ik een beetje weet waar het vandaan komt is het daarmee nog niet opgelost. Schrijven helpt me om nog meer inzicht te krijgen. En daarmee komt er een klein beetje schot in de zaak en gaat het nu al beter dan een jaar geleden. De aanhouder wint!
VerwijderenEigenlijk is dit een heel nieuwe situatie voor je. Al heel veel dagen zonder eetbui en dan een missertje. Mischien is het domino-effect nu ook anders.
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, het domino-effect lijkt inderdaad mee te vallen, de drang was gisteren zwak en vandaag nog niet aanwezig geweest. Het reptielenbrein is rustig.
VerwijderenMevr Niekje, weet je nog in welke blog je uitleg gaf over het reptielenbrein. Ik kan het niet meer vinden.
VerwijderenHoi, dat was in de blog waarin ik vertelde over het boek Brain over Binge op zaterdag 9 april. https://mevrouwniekje.blogspot.com/2022/04/zaterdag-9-april-2022-boek-brain-over.html
VerwijderenLees of kijk het boek, documentaire "Emma wil leven" en zoek hulp.
BeantwoordenVerwijderenPlease.
Marijke
Hoi Marijk, alsjeblieft zeg!! Denk je nu echt dat ik die documentaire niet heb gezien? En al die andere documentaires? En niet alle boeken heb gelezen? En niet al een aantal psychologen heb gesproken en behandelingen heb gehad? Ik kan er inmiddels zelf boeken over schrijven zoveel weet ik er vanaf. Als je me nog een keer zegt dat ik hulp moet zoeken plaats ik je reacties niet meer.
VerwijderenJammer dat je jezelf gestraft hebt door dat ene incident. Je had het ook gewoon kunnen vergeten (*) en wel een banaan bij je havermoutpap kunnen doen en iets lekkers bij de sla. Jouw lichaam heeft extra brandstof nodig, weet je wel?
BeantwoordenVerwijderen(*) Ik snap dat dat voor jou niet zomaar 'gewoon' is.
Hi Myriam, vandaag had ik banaan en bramen in mijn havermout, in mijn lunchsalade voor straks zit een halve avocado. Ik heb gisteren even een beetje gecompenseerd, maar vandaag al niet meer. Ik ga weer lekker eten en zorgen dat er voldoende brandstof mijn tank in gaat!! En dat wordt gelukkig steeds gewoner hoor!
VerwijderenGelukkig!
VerwijderenDit lijkt me nu echt een geweldige en zeker helpende gedachte: 'Als ik vandaag begin met tellen dan heb ik op de laatste zondag van de kerstvakantie 200 dagen op rij eetbuivrij staan.'
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, ik ben fan van lijstjes en ronde getallen en dit is voor mij zeker een helpende gedachte!
VerwijderenBijzonder dat er nu weer hele andere reacties komen die wel even "denken te weten" wat een eetbui of een vreetkick is en met name wat dat voor jou betekent. En "fijn" dat Marijke er ook weer is, kan je haar niet blokkeren want zij verziekt het nogal hier, zelf vind ik het ook naar om te lezen eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenVerder van je vaste volgers gelukkig wel de reacties waar je wat aan hebt.
Goed dat je vandaag wel weer de extra's neemt want dat was mijn eerste gedachte, jammer dat dat nog niet uit je systeem is het compenseren terwijl dat helemaal niet nodig is, maar dat weet je ook wel.
Hoi Lot, nou he, wat een boel mensen ineens die me ongevraagd advies geven zonder verder (volgens mij) enige kennis van zaken. Ik kan niemand blokkeren, hoeft ook niet, ik kan er wel voor kiezen om een reactie niet te plaatsen en bij een volgende ongenuanceerde idiote reactie zal ik dat ook zeker overwegen. Inderdaad is nog steeds het merendeel van de reacties wel opbouwend en motiverend. Had je een leuke dag gisteren met je zus?
VerwijderenDag mevrouw Niekje, wat jammer dat je toch even een terugval hebt gehad, en wat goed dat het maar 1 dag was! en ook dat je het T. hebt verteld, dat is echt sterk van je. en dat je het hier met ons hebt gedeeld, wow die kon ik voelen, of ik daar de moed voor zou hebben gehad? Wel confronterend dat zelfs na bijna 100 dagen die eetbuien niet 'weg' zijn he. ik heb er zelf ervaring mee (ook met therapie) en vind je sterk dat je het zo lang hebt volgehouden en dat je terugval maar zo kort was, mag je jezelf best even over op de schouder kloppen! Dat zwart-wit-denk wat zo bij eetbuien hoort is lastig he. ik probeer mezelf voor te houden dat het bij eetbuiten toch een beetje is zoals bij anderen met roken: je kunt er wel mee stoppen, maar het blijft altijd een verleiding al is het ergens op de achtergrond. Dat vind ik best een lastig beeld maar het helpt mij ook een beetje. Dan weet je weer hoe goed het is dat je het al zolang volhoudt en zo snel de draad weer oppakt. is het nou zo dat het tellen van dagen helpt, of dat het op zich ook een trigger kan zijn? zou het bij mij misschien wel zijn maar is voor iedereen anders natuurlijk. ik wens je veel succes bij je doorstart en zie dat je vanochtend al weer gewoon lekker gegeten hebt - beetje lief zijn voor jezelf kan vast geen kwaad.
BeantwoordenVerwijderenHoi Yvonne, ja het is inderdaad jammer, maar ik ben er weer goed uitgekomen vind ik. Het bespreken met T. was voor mij ook goed. Vallen en weer opstaan. Ik vond het niet makkelijk en even had ik nog het idee om het niet te bloggen, maar daar heb ik niets aan want juist het bloggen helpt me om het te zien voor wat het is. Je hebt helemaal gelijk wanneer je zegt dat het nooit helemaal weg zal zijn, het zal altijd een deel uitmaken van mij en misschien wel op de achtergrond, maar toch voldoende aanwezig om er alert op te blijven. Dagen tellen is een trigger maar helpt me ook. Zeker met een publiek via de blog. Ik ga zo ook weer lekker eten en morgen mag ik ook gewoon weer mijn ijscoupe met slagroom en advocaat, ook al heb ik die woensdag ook al op. Dat is voor mij ook herstel, niet meteen weer een hele week restrictief eten, maar gewoon doorgaan met 'normaal' eten. Dank je wel voor je fijne bericht!
VerwijderenIk had al een beetje “goede advies” reacties verwacht eerlijk gezegd.
BeantwoordenVerwijderenIk zie het geregeld als mensen zich eerlijk en kwetsbaar opstellen dat de lekenpsychologen meteen een antwoord/oplossing klaar hebben.
Was het allemaal maar zo simpel, verstand, gevoel, ervaringen, verleden, perfectionisme enz. het kan allemaal zo gecompliceerd door elkaar lopen.
Laat je door niets ontmoedigen, je bent goed bezig, hou vol, het zal je lukken(op je eigen tempo)
Ria
Hoi Ria, ja ineens krijg ik weer advies van allerlei verschillende mensen. Gelukkig weet ik dat het goed bedoeld is en neem ik er verder geen aanstoot aan, behalve af en toe, maar dat merk je dan weer aan de reactie die ik dan geef. Dank je wel voor je aanmoediging en motiverende berichtje!
VerwijderenStoppen doe je zelden in één keer. Je zult zien dat de keren dat je terugvalt, steeds minder snel elkaar opvolgen. En dat een terugval niet betekent dat je reptielenbrein weer geactiveerd is. Je zal ervaren dat een volgende terugval minder belastend zal aanvoelen, als je jezelf erbij voorhoudt dat je bezig bent met je herstel. Dat een terugval je herstel zelfs een duw in de goede richting kan geven. En dat je een terugval niet een volgende dag hoeft te compenseren, en al helemaal niet als je ondergewicht hebt. Beloon jezelf en je lichaam met goede ingrediënten en voedingsmiddelen. Een soort van pleister na een val. Mij hielp het in eenzelfde situatie, en een eetbui voelen aankomen, mezelf af te vragen wat ik op zo’n moment wilde ‘verdoven’. En had ik het antwoord, dan kon ik het beter beantwoorden met iets anders, een wandeling, een speciaal toetje, een uitgebreid bad, of een mooi boek, of mooie muziek, of een telefoontje met iemand.
BeantwoordenVerwijderenHoi Anoniem, ik ga er vanuit dat je gelijk hebt en dat een terugval onderdeel is van het herstel, van een leerproces. Ik ben alleen gisteren bezig geweest met compenseren, vandaag eet ik weer 'normaal' en lekker. En zoals ik hierboven op de reactie van Ria ook al aangaf is morgen mijn ijscoupe ook gewoon onderdeel van mijn menu, ook al at ik eergisteren veel te veel ijs! Zo direct ga ik een bord vol lekkere dingen eten, gezond maar smakelijk en met voldoende eiwitten en gezonde vetten. Jouw laatste advies vind ik niet makkelijk, een eetbui op afstand houden door iets anders te doen. Maar gewoon uitzitten en 'luisteren' naar het reptielenbrein en dan denken 'bekijk 't lekker' lukte wel. Ik ga dat weer doen! Dank voor je fijne reactie!
VerwijderenEr staan weer een hoop stuurlui op de wal, zie ik. Niks van aantrekken. Op naar die 200!
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, haha, inderdaad!! En het gekke is dat er dan niet wordt gereageerd wanneer ik de stuurlui direct aanspreek. Ach... ik ben het alweer vergeten.
Verwijderen