eetherinneringen - fudge

Mijn eerste blokje fudge at ik, waar ook anders, in Engeland in 1988. De exacte datum weet ik niet meer, maar de locatie weet ik nog wel. Ik weet het nog zo goed want na dat eerste blokje was er geen weg terug meer, ik was verkocht!

Toen ik in Londen woonde en werkte ging ik, net als al die andere Londenaren, meestal met het openbaar vervoer naar mijn werk. Ik heb het ook op de fiets gedaan, alleen op dagen dat het goed weer was en dan ook niet iedere dag. Het was ruim een uur fietsen en op mijn route ging ik dwars door het centrum. Fietspaden waren er in die tijd niet, het was een rit met risico voor eigen leven! Ik droeg ik een helm, net als alle andere fietsers, voornamelijk fietskoeriers die enveloppen van het ene naar het andere bedrijf brachten. Toen waren er nog geen boodschappenbezorgers.

Mijn openbaar vervoerreis naar kantoor begon met een korte wandeling naar het treinstation Honor Oak Park in zuidoost Londen. Daar stapte ik in een forensentrein - met deuren die al openzwaaiden als de trein nog reed - richting Londen Bridge. Op Londen Bridge moest ik overstappen op een underground naar Victioria Station, na Victoria Station was het nog vijf minuten lopen naar mijn werk in Gillingham Street. In het station waren allemaal winkeltjes. Je kon er van alles kopen, veel fastfood, maar er was ook een boekenwinkel, een winkel met lingerie voor dames, een winkel met alleen maar stropdassen en sokken voor heren, en zo nog wat zaakjes. Ook waren er een paar kleine kraampjes waaronder eentje met snoep in bakken waar je zelf uit kon scheppen of met een tangetje uit kon pakken. Hier pakte ik voor het eerst een paar blokjes fudge en deed ze in een zakje. 

Dit zakje nam ik mee naar kantoor en tijdens mijn coffee break haalde ik ze tevoorschijn. Wij, de secretaresses, hadden in de ochtend geen vast pauzemoment, maar je pakte uit de keuken wat te drinken wanneer je daar tijd voor had. Koffie was oploskoffie en natuurlijk was er thee in overvloed. De meeste mensen dronken in die jaren de hele dag door thee met melk, koffie was er wel, maar bijna altijd oploskoffie. Koffie kwam pas jaren later 'in', maar nog steeds is thee de nationale drank.

Ik maakte mijn beker oploskoffie klaar en nam mijn eerste hap fudge. De zoete karamelsmaak, de korrelige textuur die romig werd wanneer je er een slokje koffie bij nam. Een hemelse combinatie!  Ook weer een eetherinnering waar ik nu nog precies van proef hoe heerlijk het was. Ook komt mijn reis naar het werk terug en zie ik de omgeving weer voor me. En komen er nog meer eetherinneringen boven, van mijn eerste pub lunch tot de Christmas party lunch met kantoor. Nog voldoende stof tot schrijven dus. 

Fudge eet ik nog steeds. Niet de lekkere Devon Fudge die ik destijds kocht (alhoewel ik die vast wel kan kopen via het Internet)  maar de wat gewonere, maar ook lekkere, Lonka fudge die ik in het groot inkoop bij de Sligro. Een doos van twee kg, ik neem iedere dag een blokje. 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 78

sportschool : loopband 0 minuten  -  fiets 0 minuten  -  0 krachtoefening gedaan

fietsen buiten: 1 uur en 30 minuten