Ook nog iets om af te leren: eten verdienen. Ik bedoel hier natuurlijk niet de kost verdienen, want dat is iets wat ik de komende jaren hopelijk nog met veel plezier kan doen. Ik bedoel eten verdienen door er iets voor te doen, in mijn geval, en ik vermoed dat dit bij veel anderen met een eetstoornis ook zo is, door te bewegen.
Calorieën tellen doe ik niet aan, het is dus niet zo dat ik een bepaald aantal calorieën moet verbranden om een bepaald aantal calorieën te mogen eten. Ik kijk bewust niet naar de calorieën op verpakkingen van voedingsmiddelen omdat ik alles wil kunnen eten. Ik kijk ook niet naar de calorieën die ik verbrand op de apparaten op de sportschool. Ik kijk naar de minuten, niet de calorieën.
Ik eet volgens mijn eigen vaste eetregels. Daardoor eet ik iedere dag zo'n beetje hetzelfde, behalve bij het avondeten. Ik krijg zo ook iedere dag gemiddeld dezelfde hoeveelheid energie binnen. En omdat ik iedere dag sport verbrand ik ook dezelfde hoeveelheid energie. Nu de eetbuien weg zijn verbrand ik meer dan ik eet waardoor ik afval. Ik moet nu van mezelf meer eten en dat vind ik lastig.
Ik plan extraatjes alleen als ik gelegenheid heb om te sporten of op een andere manier meer dan normaal kan bewegen om de extra calorieën te verdienen. Als ik ga lunchen met een vriendin dan eet ik een andere lunch dan normaal. Naar zo'n lunch ga ik dan op de fiets om zo zeker te weten dat ik wat meer kan eten zonder gevolgen voor mijn gewicht. Hetzelfde bij een etentje 's avonds. Ik wil dan graag met alles meedoen en voor- hoofd- en nagerecht eten. Maar om de eventuele extra calorieën te verdienen span ik me op zo'n dag extra in door bijvoorbeeld meer te fietsen. Of ik zorg dat ik ze naderhand, een dag later zelfs, alsnog verdien..
Nu is dat niet nodig. Ik moet juist minder bewegen én extra eten! Het blijft vreemd dat ik hier nooit last van heb wanneer ik op vakantie ben. Ik sport dan niet, we wandelen wat maar geen lange afstanden. Mijn verbranding ligt dan dus stukken lager dan normaal, mijn eetpatroon wijkt enorm af van het normale en toch gaat dat goed in mijn hoofd. Alsof de eetstoornis ook vakantie heeft.
Hier heb ik al eerder over geschreven toen ik net met deze blog begon, ik was toen op vakantie in Normandië en kon genieten van alle lekkere dingen die we daar aten. Ik verheug me nu ook al op onze aanstaande zomervakantie want ik verwacht dat mijn eetproblemen dan alweer een stukje minder aanwezig zijn dan een jaar geleden.
Als ik dus op vakantie geen weegschaal heb, niet eet wat ik thuis eet, niet op dezelfde tijden eet als thuis en ik na zo'n week niet ben aangekomen dan blijkt maar dat extra eten of lekkere dingen verdienen onzin is.
Tijdens eetstoornistherapie en in zelfhulpboeken wordt weleens de vergelijking gemaakt met een auto: die hoeft de brandstof ook niet te verdienen, brandstof is nodig anders functioneert de auto niet. Datzelfde geldt voor een lichaam, dat heeft ook brandstof nodig om te functioneren en dat hoef je dus niet te verdienen. Het schijnt dat je lichaam prima weet wat het nodig heeft. Je zou dus moeten eten naar behoefte zodat je gewicht een set-point bereikt. Doodeng vind ik dat, daar ligt mijn angst om dik te worden aan ten grondslag. Wat als dit bij mij niet werkt en ik eet en eet en eet en groei en groei en groei?
Ik vind mezelf een intelligent mens, maar wanneer het op dit soort dingen aankomt laat ik gedrag zien dat verre van intelligent is. Daarnaast is het behoorlijk eigenwijs dat ik niet wil geloven wat door wetenschappelijke onderzoeken is uitgewezen. Ik blijf dus mijn eten verdienen, met de kanttekening dat het ietsje beter gaat nu ik geen eetbuien meer heb. Ik varieer al wat meer, ik snack al wat meer en ik laat de teugels en daarmee de eetregels een heel klein beetje vieren.
EBV: 85
Loop je hard op de loopband en fiets je erg snel op de sportschool? Is daarin wat te veranderen, dus maar kwartier hardlopen en kwartier wandelen etc.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Lot, nee, niet hard, ik loop met een stevige pas (7 km per uur) en een helling, maar ren niet. En fietsen doe ik ook op een normaal tempo. Minder snel kan niet, maar minder lang wel. Het hoofd vind dat lastig.
Verwijderenvraag aan je lichaam wat het wil, je hoofd heeft even niets te zeggen 😁
VerwijderenDe helling kan er dan waarschijnlijk wel af of "slechts" 5 km per uur
Was het maar zo'n feest, maar dat monstertje in mijn hoofd is vrij sterk. Ik kan het proberen natuurlijk!
VerwijderenJe nam een enorme hobbel door eetbui vrij te zijn. Maar er wacht nog een staartje van "moeten"op je. Sterkte om dat te verminderen
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, best wel een flinke staart!! Daar ga ik mee aan de slag en ik zie wel hoe lang dat nog nodig heeft. Dank je!
VerwijderenWat alleen zo moeilijk is voor mij geen weegschaal op vakantie.Voel me dan al dik geworden bij voorbaat.en neem met schulddgevoel lekkere dingen...zoals patat bij het uit eten,,,doe het wel hoor..:-)....Thuis gauw op de weegschaal en blij als gewicht goed is.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat jij dat dan niet hebt! Rinkje
Hoi Rinkje, ik ga na de vakantie ook meteen op de weegschaal hoor, en eigenlijk is er nooit wat bij gekomen, maar ik ben er wel altijd een beetje bang voor. Hopelijk lukt het je wel om er echt van te genieten als je op vakantie iets lekkers eet!
VerwijderenVooropgesteld dat ik hier helemaal niks van af weet, he? Maar zou het niet zo kunnen zijn dat al dat denken over eten en verbranding en zo stil gelegd wordt als je eens goed ontspant en .... veel afleiding hebt. Een vakantie speelt zich toch vaak ergens anders af. Iets met je focus verleggen ook?
BeantwoordenVerwijderenBeste Griemmank, het zal er ongetwijfeld allemaal mee te maken hebben. Wat ook meespeelt is dat ik in een andere omgeving minder of totaal geen zeggenschap heb over wat, waar en wanneer ik eet. Ik kan moeilijk een Franse bakker vragen om Alison brood, of bij een restaurant zeggen dat ik om stipt 19.00 uur mijn bord voor me wil hebben. En dan heb ik ook nog een partner die ook nog wat mag vinden en zeggen. Thuis, en dan vooral op werkdagen, hoef ik de routine niet los te laten.
VerwijderenDie vergelijking met de brandstof voor een auto vind ik mooi. Maar als je veel calorieën verbrand hebt, is het toch iets lekkerder snacken. Dat heb ik ook altijd wel.
BeantwoordenVerwijderenHi Nicky, ik moet af en toe echt tanken anders loop ik door op een lege tank, en dat is niet goed. Maar inderdaad het snackt beter als de snack verdiend is alleen in mijn geval nu niet nodig/goed.
VerwijderenMevrouw Niekje, ik vind het knap dat je al wat meer varieert. En ook dat je meer snackt. Hier komt mijn applaus voor jou. Ik vind variëren moeilijk. Snacken doe ik nooit. Jouw blog moedigt me aan om het toch te doen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Arieth, dank je wel! Het is ook moeilijk, ik kom maar niet los van mijn boterham met pindakaas 's ochtends tijdens de koffiepauze. En snacken gaat met heel kleine stapjes hoor, een halve minimars, een plakje ontbijtkoek, 1 kaakje, dat soort dingen. Maar is al meer dan eerst. Succes met jouw traject!
Verwijderen