wat hebben we in huis?

Ik weet precies hoeveel brood en welke broodjes er nog in de vriezer liggen en of er nog koekjes in de trommel zijn. Of ik nog genoeg appels heb voor een paar dagen en of er nog kaas is voor op mijn lunchboterham. Ik weet precies wat we in huis hebben. Als ik anderen met een eetstoornis moet geloven dan hebben wij eetgestoorden een vreselijk goed geheugen als het op eten aankomt. Niet alleen kunnen we heel goed onthouden wat we hebben gegeten, wanneer en bij wie, ook hebben we een bijna fotografisch geheugen van de inhoud van onze voorraadkasten, koelkast en vriezer. 

Ik heb begrepen dat dit overgaat wanneer de eetstoornis voorbij is of een minder grote rol speelt. Het heeft weer alles te maken met het reptielenbrein en restrictief eten. Dat deel van het brein is bezig met overleven en is daardoor voornamelijk bezig met eten. Ik heb gemerkt dat ik minder aan eten denk wanneer ik zwaarder ben. En dan heb ik het niet eens over 10 of 15 kilo, maar dat is zelfs al bij 2 of 3 kilo. Nu ben ik momenteel weer erg licht en dus is de focus weer helemaal op eten.

Naast dat ik weet wat we in huis hebben zorg ik ook altijd voor dat er van alles voldoende aanwezig is. En dan met name dat er van mijn eten genoeg is. Wat ik bedoel met mijn eten? Gewone yoghurt en kwark zonder smaken of andere toevoegingen, Alison en Oberlander brood van Albert Heijn, Mehrkohrnbrood van Soma, roomijs in vier smaken, slagroom, fudge, appels en ander fruit, zoete aardappels, broccoli, sperziebonen, sla, tomaten, komkommer en zo nog een heleboel groente. Natuurlijk zijn er ook producten in huis die T. dagelijks eet of drinkt, daar is ook altijd een voorraad van, maar wanneer er onverwacht toch iets op is en hij misgrijpt is er voor hem geen man overboord. Voor mij wel!

Als je mijn voorraad ziet zou je denken dat ik de hongerwinter heb meegemaakt, of dat ik tijden van schaarste in de winkels heb gekend en met lange rijen en voedselbonnen, zoals in de Sovjet Unie, te maken heb gehad. Ik ben 54 en ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets niet heb kunnen kopen omdat het niet in het schap lag. En toch heb ik van alles meer dan genoeg in huis en zou ik een paar weken vooruit kunnen.

Ik snap niet, en tegelijkertijd snap ik het wel, dat er mensen zijn die 's ochtends opstaan en er dan achter komen dat het brood op is. Die dan snel naar de supermarkt gaan om brood te halen, of iets anders eten, of helemaal niets eten!

Ik snap niet, en ook dit snap ik natuurlijk wel, dat er mensen zijn die aan het einde van de dag na hun werk thuiskomen, in de kast en koelkast kijken en erachter komen dat er weinig in huis is en dan boodschappen gaan doen en dan in de winkel bedenken wat zij die avond eten.

Ik snap niet, en dit is onzin want ik zie dat het zo gaat, dat er mensen zijn die zonder lunchpakket naar hun werk gaan en daar dan wel zien wat ze eten omdat er winkels genoeg in de buurt zijn. 

Waarschijnlijk snappen al die mensen die bovenstaande dingen doen mij niet. Snappen ze niet waarom ik zo ontzettend bezig ben met eten, al dagen van te voren plan wat ik eet en genoeg brood voor een heel weeshuis in de vriezer heb liggen. Roomijs voor 2 maanden en fudge voor een heel jaar. Dat ik nu nog paaseitjes eet omdat ik daar ook een voorraad van heb aangelegd.

Waarschijnlijk snappen al die mensen ook niet dat ik mijn wenkbrauwen optrek wanneer T. mij vraagt of er nog x, y of z in huis is. Duh? Weet je dat dan niet, denk ik dan? Nee, dat weet hij niet want hij is met andere dingen bezig en niet de hele dag door met eten, waardoor zo'n vraag heel normaal is.

Eetgestoorden snappen dit allemaal wel, voor ons is het normaal, maar ik zou het toch wel fijn vinden wanneer het wat minder normaal werd voor mij. 

EBV: 82