eten op vakantie toen en nu

Toen T. en ik net samen waren gingen we 's zomers nog op de bonnefooi op vakantie. We namen kampeerspullen mee en we zagen wel waar we uitkwamen. De eindbestemming was vooraf wel een beetje bekend, maar kon onderweg nog veranderen. Over eten dacht ik toen niet na. Ik weet ook niet meer wat we aten. We kookten zelf wat en soms gingen we ergens wat eten. We aten wanneer we trek hadden, op de klok keek ik`dan niet. Af en toe sliepen we een nacht in een hotel . We bleven weg zolang het leuk was. Ik had nog geen eetregels.

In de loop der jaren zijn onze vakanties anders geworden, Kamperen heb ik nooit echt leuk gevonden dus al snel zijn we overgegaan tot het huren van huisjes, eerst klein en eenvoudig, maar inmiddels ruimer en luxer. Door onze leeftijd, maar ook door mijn eetstoornis, sportverslaving en dwangmatigheden zijn we veel meer georganiseerd en plannen we alles van te voren. Zo hebben we voor de komende vakantie de twee overnachtingen voor de heenreis al gereserveerd. Voor de terugreis nog niet, dat doen we in de week dat we in Frankrijk zijn.

In de dagen dat we in de vakantiewoning zijn plannen we het eten niet. We doen om de paar dagen boodschappen en koken met producten uit de streek waar we zijn. Overdag zijn we vaak weg en gaat de koelbox mee. We kopen vers brood bij bakker en verder hebben we dan lekkere kaas, worst, tomaten, komkommer en restjes van de avond ervoor bij ons. Een paar keer gaan we in een restaurant lunchen. 's Avonds eten we altijd thuis.

Als we voor de lunch een restaurant zoeken is dat altijd een heel gedoe. En dat komt door mij. Ik heb een hele lijst met wensen en het is erg lastig om een zaakje te vinden dat aan al mijn eisen tegemoet komt. Ik wil namelijk graag veel groente, liefst een salade en weinig of geen vlees. Kom daar maar eens om in Frankrijk, Duitsland, Portugal en Spanje, de landen waar wij onze vakanties doorbrengen. T. is erg makkelijk, hij kan een pizza eten, een hamburger of hij eet een stuk vlees of vis. Ik kan redelijk afstand  doen van mijn eetregels maar een hamburger of een stuk vlees eet ik niet. Pizza zou kunnen. Een salade met patat of brood of soep met brood kan.  Spanje en Portugal hebben vaak visgerechten op de kaart, dat eet ik graag en in deze landen is het dan iets minder moeilijk voor mij. 

Wanneer we in een dorp of stad zijn en er meerdere zaken bij elkaar zitten loop ik altijd overal langs en bekijk de menu's. T. gaat dan ergens zitten wachten tot ik alle informatie tot me heb genomen. Meestal is een rondje niet genoeg en loop ik nog een of twee keer overal langs voor ik een keuze kan maken. Als de keuze dan gemaakt is kan het gebeuren dat we ergens plaats nemen en ik dan de menukaart goed lees en alsnog besluit dat er niets voor mij opstaat. En dan vertrekken we weer. 

Nu heeft T. een engelengeduld maar hij heeft ook zijn grenzen. Om stress en een vervelende sfeer te voorkomen heb ik de afgelopen vakanties mijn tactiek aangepast. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik een keer overal kan kijken, een top drie maak en dan nog eenmaal bij die drie mag kijken en vervolgens een keuze moet maken. De keuze die ik maak is definitief. Ik bestel wat me lekker lijkt en als het dan toch niet lekker blijkt te zijn eet ik wat ik kan en is dat wat het is. Als ik dan later nog trek heb kan ik alsnog iets kopen of uit de koelbox halen. Omkomen van de honger zal niet gebeuren.

Voor T. is dit ook fijn want het betekent dat hij geen half uur moet wachten terwijl ik gestrest rondloop. En voor mij is het fijn want zo heb ik geleerd dat ik best wel andere dingen kan eten en daardoor ook al een paar keer verrassend lekker heb gegeten. 

En ja, het gaat ook wel eens mis, maar ook daar heb ik van geleerd. Zo weet ik nu dat ik een bord met eten kan laten staan, kan afrekenen en kan vertrekken. Het heeft niet mijn voorkeur want het is niet duurzaam en ik vind voedselverspilling altijd zonde. Maar ik kan het betalen en om mijn stress niet sky high te laten oplopen is dit een optie die ik weleens heb toegepast. Dit was op een vakantie in Portugal bij een klein zaakje langs de weg. Niemand sprak Engels en er was geen menukaart. Er werd een dagmenu geserveerd en dat was iets met vlees, zoveel snapten we wel. Het bleek heel veel vlees te zijn met een paar stukjes ui. Daarbij witbrood. We hebben  een paar happen gegeten, netjes betaald en zijn toen snel verder gereden. Een half uur later vonden we een restaurant waar we heel lekker hebben gegeten.

Binnenkort gaan we op vakantie. Over de heenreis doen we drie dagen, omdat we het rustig aan willen doen en van de reis zelf ook al een uitje willen maken. Dat betekent dat we een aantal keren in een restaurant zullen eten. Ik ben me hier nu al op aan het voorbereiden zodat dit ontspannen en gezellig is. Leve het Internet want we weten al waar we slapen dus kan ik ook vooraf kijken wat er te  eten is in de omgeving en dat neemt alvast wat stress weg.

EBV: 89