een eetstoornis en goede voornemens

Ik weet niet hoe jullie erover denken, maar ik vind goede voornemens echt onzin. Als je dingen anders, beter, minder of meer wil doen dan moet je daar zo snel mogelijk mee beginnen. Wachten tot het 1 januari is is dan uitstelgedrag.

Hoor mij nou! Natuurlijk ga je niet aan je dieet beginnen als je net naar een all-in resort in Turkije of Spanje gaat. Natuurlijk ga je niet stoppen met alcohol drinken als je net je 25-jarig huwelijk groots gaat vieren en een krat champagne hebt koud gezet. Natuurlijk neem je je niet voor om meer te gaan bewegen als je.... vul maar in! Verstandige mensen maken een plan, maken dit plan SMART (Specifiek - Meetbaar - Acceptabel - Realistisch - Tijdgebonden) en stellen zo hun doelen.

Een eetstoornis is dol op goede voornemens en is ook heel specifiek, de eetstoornis start het liefst:

• op een maandag
• op de 1e van een nieuwe maand
• als de zomer- (0f winter!)tijd begint
• als er een schoolvakantie start
• op de eerste dag van een vakantiereis
• op eerste Kerstdag, en als dat niet lukt
• op tweede Kerstdag (mag ook Pasen, Pinksteren, Ramadan of Diwali zijn)
• na een verjaardag
• na het kopen van een nieuwe fiets
• als er een nieuw notitieboek en bijpassende pen is gekocht
• ...

Daarnaast stelt de eetstoornis ook hele meetbare doelen:

• nooit meer een eetbui
• nooit meer dan 1x je bord vol scheppen
• geen dingen eten of drinken die zonde zijn van de calorieën 
• niet meer dan drie tussendoortjes op een dag
• alleen taart op je eigen verjaardag
• iedere dag minimaal een uur matig tot intensief bewegen
• ...

De eetstoornis vindt deze doelen ook zeer acceptabel, er wordt namelijk door de eetstoornis niet geluisterd naar de voor- en tegenargumenten, nee, de eetstoornis luistert niet en overschreeuwt de gezonde geest.

Ook zijn alle doelen volkomen realistisch in de visie van de eetstoornis. Tenslotte is het geen raketwetenschap, dus waarom zou je dit niet kunnen?

De laatste, tijdgebonden, is een inkoppertje.... dit doe je gewoon voor de rest van je leven toch?  Duh!

Gelukkig ben ik niet mijn eetstoornis, ben ik Mevrouw Niekje, een paar maanden geleden 54 geworden, met een goed stel hersens, een fijne man, de liefste vader die je je kan voorstellen, een heerlijk huis helemaal van mij, een autootje voor de deur, niet veel maar wel hele lieve vrienden en vriendinnen, erg leuk werk met leuke collega's. 

Ik gun mezelf dat dit idiote gedoe een keertje afgelopen is. Deze dingen heb ik niet omdat ik zo dun ben, of omdat ik zo fanatiek sport, of omdat ik nooit meer dan 1x mijn bord volschep. Nee hoor, deze dingen heb ik omdat ik mijn  werk met plezier doe, aardig ben voor de mensen om mij heen, mijn best heb gedaan op school, en ook omdat het ook gewoon allemaal  wel eens mee zit!

Ik heb daarom toch goede voornemens en dat is om milder voor mezelf te zijn en mezelf meer te gunnen en minder te moeten. Of dat lukt? Daar zal ik in 2022 over blijven bloggen.

Fijne jaarwisseling en een heel gelukkig 2022!

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 100 tm 104

Al bij vraag 100 aangekomen, nog maar 900 te gaan!

100.    Waarvoor ben ik mijn ouders dankbaar?

Ik kan hier pagina's vol over schrijven, er zijn namelijk heel veel dingen waarvoor ik mijn ouders dankbaar ben:

• er altijd zijn met advies en steun
• mij leren zelfstandig te zijn en eigen keuzes te maken
• financiële hulp toen het nodig was

Mijn ouders hebben mijn broer en mij goed opgevoed. Er was altijd ruimte voor zelfontwikkeling en ontplooiing. We kregen advies maar mochten ook onze eigen beslissingen, tegen het advies in, nemen. 

Er was voldoende geld maar mijn ouders smeten er niet mee. We kregen zakgeld en een bijbaantje was niet nodig.  Toch hebben zowel mijn broer als ik diverse bijbaantjes gehad om een extra zakcentje te verdienen omdat we niet alles kregen waar we om vroegen. 

Ik ben al vrij jong zelfstandig geworden door op mijn 18e naar het buitenland te gaan. Een stap die ik durfde te zetten omdat ik mezelf toen erg wijs vond. Nu realiseer ik me dat iedereen van die leeftijd dat van zichzelf vindt! Gelukkig hebben mijn ouders mij ook daar in gesteund.

Toen het even van minder met mij ging nadat ik mijn relatie met een man die al mijn geld opmaakte had verbroken kon ik terugvallen op mijn vader, voor tijdelijke onderdak, mentale én financiële steun. Nadat ik was opgekrabbeld, weer aan het werk ging en een plek zocht om te wonen kon ik met zijn hulp mijn tweede koopwoning financieren. Iets waar ik nu, in mijn derde koophuis, nog steeds profijt van heb. 

Zoals gezegd kan ik hier heel veel over schrijven want mijn dankbaarheid is groot.

101.    Wat hadden mijn ouders beter kunnen doen?

Ik weet dat zij alles naar hun beste kunnen en inzichten hebben gedaan. Ik denk wel dat ze me wat weerbaarder hadden kunnen maken. Het kan ook zijn dat het mijn karakter is, maar soms laat ik te makkelijk over mij heen lopen en kom ik niet voor mezelf op. 

102.    Zeg ik altijd wat ik denk?

Oh nee! Dat is ook helemaal niet verstandig. Stel je voor dat ik iets niet mooi vind aan of van iemand, dan is het beter om er niets over te zeggen dan te zeggen wat ik denk. Dat zou namelijk onnodig kwetsend zijn. Wanneer mijn mening wordt gevraagd, of het nu met werk te maken heeft of privé is dan probeer ik wel te zeggen wat ik denk, maar bij een mening die afwijkt van de rest denk ik eerst heel goed na over de manier waarop ik het dan zeg.

103.    Staat de tv vaak aan zonder dat ik kijk?

Als ik alleen ben staat de tv nooit aan als ik niet kijk, dan luister ik naar de radio (NPO1) of staat alles uit. De stilte vind ik ook wel prettig af en toe. Zeker wanneer ik thuiskom na een drukke dag op het werk. Als ik opsta gaat de radio wel altijd aan, dan hoor ik het nieuws en af en toe een muziekje. En deze periode luister ik af en toe naar de Top 2000. Als T. thuis is staat de tv wel aan. Hij kijkt graag en veel tv, leest geen boeken maar luistert 's avonds in bed naar boeken. Leest geen krant mijn heeft een abonnement op Blendle en luistert zo naar het nieuws uit de kranten. Ik  kan me gelukkig goed afsluiten als ik zit te lezen terwijl de tv aan staat.

104.    Wat koop ik van mijn laatste tien euro?

Ik denk dat ik mezelf dan zou trakteren op een tompouce en een koffie bij Hotel New York in Rotterdam.  Daar serveren ze de lekkerste tompouce uit de regio en naast dat ik daar mijn laatste geld aan zou uitgeven mag je me daar ook altijd voor wakker maken!

Vanavond om 20.00 uur komt mijn laatste blog van dit jaar online. Een korte blog over, heel toepasselijk, goede voornemens.

een eetstoornis en financiële restrictie

Bij een eetstoornis is vaak sprake van restrictief eten. Niet genoeg eten, niet eten waar je trek in hebt, niet iets lekkers bij de thee of koffie en geen drankje maar water of frisdrank light nemen bij de borrel.  Ik heb hier eerder al over geschreven in deze blog: restrictief eten vs. intuïtief eten.

Naast het beperken van eten en drinken komt het ook voor dat iemand met een eetstoornis last heeft van 'financiële restrictie'.  Dit is erg lastig uit te leggen want het is niet bij iedereen hetzelfde, net als een eetstoornis niet voor iedereen hetzelfde is, maar ik zal toch een poging wagen.

Ik heb me er wat meer in verdiept en ook schrijf ik uit eigen ervaring. Vaak vinden mensen met een restrictieve eetstoornis geld uitgeven zonde, behalve als het gaat om 'schone en gezonde voeding' zoals biologische producten en andere producten met een gezondheidsclaim. Of spullen die het gewichtsverlies kunnen bevorderen zoals dieetproducten, dieetapps en dieetboeken. Daar wordt dan vaak wel veel geld aan uitgegeven. 

Op normale boodschappen wordt dan juist enorm beknibbeld. Zoals het kopen van het allergoedkoopste harde wc-papier, geen geld aan kleding uitgeven en niet willen tanken dus alles lopend of op de fiets doen. Het lijkt een beetje op lekker en genoeg eten. Anderen mogen dat wel, de persoon met de eetstoornis mag dat niet. En dit herken ik wel .

Tegenwoordig is het helemaal in om duurzaam te leven. Zuinig zijn is niet meer voor vrekken, schraalhanzen en geitenwollensokken-types maar voor iedereen die een beetje nadenkt over het milieu en zijn groene voetstap.  Geen onnodige dingen kopen die gemaakt zijn door kinderhandjes in een ver land. Geen groente en fruit buiten het seizoen kopen. Wat vaker de fiets in plaats van de auto pakken. Kliekjes eten. Afgedankte maar nog bruikbare spullen naar de kringloopwinkel brengen. Tweedehands spullen in de kringloopwinkel kopen. Kleding ruilen. De voorbeelden zijn oneindig.

Ik vind het ook belangrijk om zuinig en duurzaam te leven. Ik vind het niet fijn om geld over de balk te smijten. Maar dit zuinig zijn is niet altijd heel positief. Ook hier is het vaak een 'moeten voldoen aan regels'. Regels die ik mezelf opleg. Het zijn niet heel duidelijke regels en ook zijn ze minder rigide dan mijn eetregels. Ik kan er dan ook wat makkelijker van afwijken.

Al jaren bestel ik de boodschappen online bij de Jumbo supermarkt. Tevens lees ik op zondag alle digitale folders van de andere supermarkten en als er ergens iets in de aanbieding is waar wij gebruik van maken dan bestel ik het niet bij de Jumbo maar fiets ik in het weekend op mijn boodschappenrondje langs de betreffende super. Niet zo heel raar, maar pas raar als je bedenkt dat het soms maar 50 cent scheelt en ik er voor door weer en wind fiets! Ik vind teveel betalen echt vervelend!

Wanneer T. naar de groothandel gaat omdat onze voorraden aangevuld moeten worden (keukenrollen, wc-papier, pitabroodjes, olijfolie, pasta en zo nog wat dingen) neemt hij ook altijd allerlei andere dingen en lekkers mee. Een biologische kip, kalfswangen, worst, een grote zak noten, stukken kaas en andere dingen waar hij trek in heeft of waarvan hij vind dat we ze in huis moeten hebben. En altijd denk ik dan aan het geld wat hij heeft uitgegeven. Niet omdat we het geld er niet voor hebben, maar gewoon omdat ik het op dat moment zonde vind. Ik heb natuurlijk wel geleerd om er niets meer van te zeggen want zo'n gesprek eindigt nooit leuk en levert ons allebei niets op. Bovendien maakt hij met het vlees en de kip altijd hele lekkere dingen en die eet ik dan ook graag. En ik ga natuurlijk al helemaal niet bepalen wat T. zelf allemaal eet en drinkt!

Ik heb een goed betaalde baan, spaargeld op de bank en zelfs wat geld belegd. Onlangs ben ik wat minder gaan werken omdat ik me dat kan veroorloven. Natuurlijk kan ik dat omdat ik geen 'big spender' ben en prima van mijn salaris kan rondkomen. Maar toch ben ik altijd heel streng wanneer het op geld uitgeven voor mezelf aankomt. 

Ik bespaar op de raarste dingen. Nieuw ondergoed koop ik pas wanneer het tot op de draad versleten is. Sokken idem. Ik vind het een sport om een uitgave zo lang mogelijk uit te stellen. Maar ik kan dan ook ineens een 'spendeerbui' hebben en helemaal los gaan op een mooie leren tas die ik niet nodig heb, een leren agenda-omslag waar ik er ook al meerdere van heb of een mooi notitieboek en een nieuwe pen. En in die zin lijkt het op een eetbui omdat ik daarna dan besluit dat ik nooit meer iets koop dat ik niet nodig heb. 

Ik vertoon dit gedrag gelukkig niet op dezelfde strenge manier die ik met eten hanteer, maar zo af en toe steekt het de kop op en kan ik ineens heel krenterig zijn. Of ik ben heel onredelijk over een vrij nietszeggende uitgave die T. doet. Tegenwoordig tel ik dan eerst tot tien, twintig of hoeveel dan ook en lukt het me mijn mond te houden. Het is namelijk niet zo dat T. met geld smijt maar hij is niet zo'n krent als ik en leeft wat dat betreft veel meer in het moment en veel minder in de toekomst wat de financiën betreft. Iets wat ik ook wat vaker zou moeten doen!

eetoverzicht week 51

Onze keuken krijgt een grote make-over, helemaal door T. zelf uitgevoerd. Deze week was het kookeiland aan de beurt en konden we twee dagen geen kookplaat gebruiken en waren we voor verhitting van eten uit de vriezer aangewezen op de magnetron. T. kookte wat alvast wat pasta voor de eerste avond, ik maakte wat dingen uit de vriezer warm.

maandag:

Pasta met broccoli en champignons.

Zoals meestal op maandag aten we een vleesloze pastamaaltijd.  Wat stukjes gedroogd eekhoorntjesbrood even laten weken in heet water en dit gebruiken om de saus meer paddenstoelensmaak te geven. Broccoli even voorkoken en een gedeelte gepureerd gebruiken voor een wat dikkere saus. Sausbasis is Oatly haverquisine, een veganistische kookroom.

dinsdag:

zuurkoolschotel met rookworst

Ik maak deze altijd door eerst de zuurkool te koken in appelsap met laurierblad en peperkorrels. Laten afkoelen en uitlekken en dan in een ovenschaal met een hele appel in stukjes erdoor (geen moesappel!). Afdekken met een laag aardappelpuree en dit 30 minuten in een heteluchtoven. We aten er eens stukje biologische rookworst bij. 

woensdag:

goodie bowl met ratatouille, feta, broccoli, zoete aardappel, wrap en een salade met komkommer en tomaat

donderdag:

ovenaardappels, ovenkroket, salade

Omdat de kookplaat nog niet aangesloten was aten we iets uit de oven. Kwam ons prima uit want vandaag is mijn vakantie begonnen en ik had even helemaal nergens zin in, dus de oven het meeste werk laten doen zodat ik kon bankhangen met een boek!

vrijdag: 

Turkse linzensoep, gözleme, sla met komkommer en tomaat

Ook vandaag nog een makkelijke maaltijd. De soep kwam uit de vriezer, de gözleme (gevulde pannenkoek) even opgewarmd in het tosti-ijzer een een salade gemaakt. 10 Minuten werk en toen aan tafel.

zaterdag:

noedels, gewokte groente, omeletreepjes, satésaus

Eerste kerstdag en we deden lekker ons eigen ding!

zondag:

Thaise groene curry met veel groente en jasmijnrijst

Ook vandaag aten we geen typisch Nederlands kersteten. Ik maakte een curry door uien en knoflook te bakken, de curry pasta kort te fruiten, een stuk laos, een stuk gember en citroengras in de pan, kokosmelk erbij en toen een boel lekkere groente in stukjes mee gestoofd: wortel, paprika, taugé, Chinese kool, bleekselderij, sperzieboontjes en doperwtjes.

Morgen ga ik iets lekkers maken met pasta en het laatste stuk van de savooiekool want ook de laatste dagen van het jaar gaan we natuurlijk nog lekkere gerechten eten!

prikspijt

Prikspijt is het woord van het jaar. Op het journaal werd het op twee manieren uitgelegd. Ik ken niemand met prikspijt. Geen mensen die spijt hebben dat ze gevaccineerd zijn en geen mensen die spijt hebben dat ze zich niet hebben laten vaccineren. Het zijn echt twee kampen wat vaccineren betreft.

Ik zou als woord van het jaar boosterblij willen voorstellen, maar de verkiezing is al geweest en heb woord heb ik net bedacht. Ik ben namelijk vandaag boosterblij! Ik heb zojuist online een afspraak gemaakt voor mijn boosterprik en mijn afspraak is nog dit jaar, namelijk op 31 december!  

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 95 tm 99

De kerstvakantie is vandaag, donderdag 23 december om 12.30 uur begonnen, heerlijk twee weken vrij! Tijd om te bloggen zodat ik vast wat blogs klaar kan zetten voor de komende weken. Hier de vragen van deze week:

95.    Van welke spullen word ik blij?

 Ik word erg blij van een mooie leren tassen. Ik heb er vele en ook al vele versleten. Als ik ergens ooit veel geld aan heb uitgegeven (en soms nog!) dan zijn dat leren tassen. Grote tassen voor het werk en de laptop, kleine tassen voor het uitgaan, handige tassen voor vakanties, rugzakken voor op de fiets, voor iedere gelegenheid een tas en dus altijd wel een excuus om er eentje te kopen. 

96.    Heb ik al naar de wolken gekeken vandaag?

Omdat ik altijd op de fiets naar mijn werk ga kijk ik iedere dag naar de lucht. Ik ben dol op mooie wolkenluchten dus die vallen mij altijd op. Ik zie de zon soms opkomen als ik naar mijn werk fiets en dan zijn het met name de mooie kleuren die me opvallen.  Regenwolken vind ik minder mooi!

97.    Welk woord zeg ik te vaak?

Ik heb geen stopwoordje, ik denk ook niet dat er een woord is waar ik te vaak gebruik van maak. Ik heb een hekel aan jeukwoorden en ook aan Engelse woorden waar goede Nederlandse woorden voor zijn. Lastig om bij deze vraag iets te bedenken.

98.    Sta ik graag in de spotlights?

Graag is een groot woord, maar ik vind het niet vervelend. Als docent sta je natuurlijk constant in de spotlights en zijn er dagelijks vele ogen op je gericht. Door mijn werk heb ik ook vaak grote zalen vol mensen moeten toespreken op bijvoorbeeld een ouderavond of een diploma-uitreiking. Ik vind het ook leuk om speeches te schrijven en voor te dragen voor vertrekkende of  jubilerende collega's. Ik merk dat mensen erg moeten lachten om mijn toespraakjes. Ook heb ik ooit, nu zo'n 15 jaar geleden, een zaal vol mensen toegesproken op Paleis het Loo. Ik was hier eregast van Mr. Pieter van Vollenhoven tijdens een fondsenwervingsavond van Slachtofferhulp. In de zaal zaten veel bekende Nederlanders uit de politiek en uit de culturele sector. Mijn toespraak duurde 25 minuten en dit deed ik zonder hakkelen. Maar zenuwachtig was ik wel! Mijn verhaal ging over mijn relatiebreuk, die 10 jaar eerder had plaatsgevonden. Doordat ik bevriend was geraakt met de medewerkster van Slachtofferhulp die mij in die periode had ondersteund was mijn naam geopperd om op dit galafeest iets te vertellen over de hulp die ik had gehad. Als bedankje voor mijn bijdrage kregen T. en ik een diner met overnachting in het Amstel Hotel!

99.    Waar moet ik vaker de tijd voor nemen?

Dat zijn heel veel dingen op het sociale vlak. Door mijn sportverslaving, mijn ocd  en mijn eetstoornis vind ik het lastig om afspraken te maken die passen in mijn dagplanning. Ik sla ook vaak uitnodigingen af. Ik heb nog een aantal vriendinnen die ik een paar keer paar jaar zie. Dit is wederzijds overigens geen probleem. De meeste mensen hebben liever niet teveel afspraken in een weekend en vinden het ook geen probleem om niet meer dan 3 of 4 keer per jaar af te spreken. Dan hebben we genoeg te kletsen om er een leuke middag van te maken. Ik merk om me heen dat veel van mijn leeftijdsgenoten ook niet meer zo graag 's avonds afspreken en dus zijn we meestal 'ladies who lunch!'.

Ik kan me voorstellen dat mijn antwoord op vraag 98 vragen oproept bij mijn lezers. Ik heb nog nooit over dit deel van mijn leven geschreven. Het komt er nog wel een keer van en begint in het eerstvolgende deel van mijn leven in Engeland.  Ik ben hier al mee bezig maar moet er goed te tijd voor nemen. Ik moet er voor graven in mijn geheugen en naast heel veel leuke herinneringen komen  er ook minder fijne herinneringen naar boven. Die kan ik hebben maar ik heb er niet altijd zin in. Misschien dat ik hier in de vakantie de rust en tijd voor kan vrijmaken.  Nu ga ik in de hangstand op de bank met een mooi boek (Turkenliefje)!

Gezellige feestdagen!

een eetstoornis en een sportverslaving

Wat ik al vreesde is gebeurd: de sportscholen moesten ook dicht. Niet voor het eerst dus gelukkig heb ik al eerder met dit bijltje gehakt. Maar dat maakt het niet minder makkelijk. Tijdens de eerste lockdown was ik even uit de running op mijn werk én was het schitterend weer, weken achtereen. Dit betekende dat ik naar hartenlust kon fietsen om aan mijn bewegingsdrang te voldoen. 

Dagelijks stapte ik 's ochtends op mijn fiets. Ik had een viertal routes uitgestippeld en koos, met behulp van een app (Windy) de route uit waarbij ik op de heenreis tegenwind had en op de terugtocht wind mee. Alle vier routes duurde, afhankelijk van het weer en de wind, gemiddeld 75 tot 90 minuten. 

Wandelen deed ik ook, als ik het fietsen even beu was dan liep ik 1,5 uur. Vaak met een luisterboek op mijn oren omdat ik in die periode slecht kon concentreren en een boek lezen niet goed lukte. 

Ik ben nu ook weer gaan fietsen, meteen op de eerste dag van de totale lockdown afgelopen zondag. Het rondje was lekker, ook al was het niet zulk mooi weer. De route die ik koos ging heen voor een groot deel door de polder en terug langs het water. Op maandagmiddag, na het werk, ben ik een rondje in de tegenovergestelde richting gefietst, heen door de stad en terug ook. Zowel de polder als de stad vind ik leuk.  De polder is stil - zeker op zondag - en geeft rust. Mooie wolkenluchten en grote lege velden. De stad geeft geen rust, maar daar is heel veel te zien en is daardoor ook altijd een leuke rit. 

Bewegen is voor mij een must, ik ben eraan verslaafd. Ik kom ook hier in aanmerking voor een label, namelijk sportverslaafde. Wanneer je op internet zoekt naar de kenmerken van een sportverslaving vind je lange lijsten. Hieronder staat zo'n lijst waarvan een groot aantal van de kenmerken ook op mij van toepassing zijn.

• Je moet koste wat het kost trainen, want anders voel je je slecht.
• Je besteedt minder tijd aan je partner om te kunnen sporten. 
• Je zegt je dagelijkse bezigheden, zoals afspraken, feestjes of werk af om te gaan sporten.
• Je plant je dagelijkse activiteiten het liefst rond je trainingen.
• Voel je je een dag niet zo fit of ben je geblesseerd, dan laat je je daar niet door weerhouden. 
• Je voelt je ‘incompleet’ als je een dag niet gesport hebt. 
• Je brengt je dagelijkse porties voeding in calorieën terug als je een training hebt moeten missen. 
• Je voelt je euforisch na een training. 
• Je hebt het gevoel dat een dag ‘zinloos’ is als je niet getraind hebt. 
• Je bent vaak bezorgd om je lichaam en uiterlijk.
• Je bent chagrijnig als je tijdens een workout niet het maximale hebt kunnen geven. 
• Je gaat steeds meer en langer sporten. 
• Je sport hoofdzakelijk om calorieën te verbranden. 
• Je traint ook tijdens vakanties of feestdagen. 

Ook hier is het hoofd dus druk mee bezig. Als alles volgens mijn vaste dagindeling gaat dan is er niets aan de hand. Ik kan op doordeweekse dagen na mijn werk naar de sportschool. Daar heb ik voldoende tijd voor. Ik kan sporten, douchen, naar huis, eten maken als het mijn beurt is, of lekker met een boek op de bank als ik niet hoef te koken.

In het weekend ben ik om half 10 op de sportschool. Ik doe mijn ding en ben om even voor 11 uur weer thuis waarna ik de rest van de dag andere dingen doe. Op feestdagen is mijn sportschool gesloten en als het weer het toelaat dan ga ik een fietstocht maken. Feestdagen zijn van te voren bekend dus hier hoef ik niet heel veel voor te plannen en hier kan ik goed rekening mee houden. 

Veel lastiger wordt het als ik door omstandigheden (werk of privé) niet naar de sportschool kan gaan. Vakanties zijn daar een uitzondering op, dan heb ik er geen moeite mee. Maar een afspraak op school, zoals een open dag of vergadering tot laat vind ik echt heel ingewikkeld. Ik moet dan heel goed plannen zodat ik toch nog iets aan bewegen kan doen, liefst in de sportschool, maar als dat niet kan dan probeer ik ergens op de dag een uur te fietsen of te wandelen. Ik neem dan een wat langere pauze indien mogelijk, of ik ga lopend naar het werk en loop dan in de middagpauze ook nog een half uur en met het heen en weer lopen van huis naar werk is dat ook bijna 1,5 uur.

De sluiting van de sportschool in deze laatste lockdown wordt een lastige. Het is winter, vandaag (dinsdag) is het prachtig weer en kan ik na werktijd op de fiets springen. Maar de kerstdagen zien er niet zo fraai uit en als het tegenzit regent het de hele eerste en tweede kerstdag. Ik bedenk dan maar dat we normaal gesproken op vakantie zouden zijn en ik dan ook niet kan sporten. Dat maakt dat ik er dan ook een beetje van kan genieten, ik geef mezelf de komende weken ook af en toe een dagje sportvakantie!

eetoverzicht week 50

In het weekend had ik al de nodige voorbereiding gedaan zodat deze eetweek weer lekker makkelijk was. Dit heb ik afgelopen week gegeten:

maandag:

pasta met ratatouille, sla, broccoli

Ik heb de ratatouille al op zondag gemaakt, een hele grote braadslee vol! Een deel vandaag met pasta gegeten, aangemaakt met een beetje tomatensaus om het wat smeuïger te maken en de rest in porties in de vriezer. Bij het eten zoals altijd ook nog een salade en voor mij wat broccoli.

dinsdag:

spruitjes, aardappelpuree, biologische varkenssaucijs met gekarameliseerde uien, komkommersla

De spruitjes gekookt en pureetje gemaakt. Twee uien in ringen gesneden en gebakken en laten karamelliseren samen met de worst. Beetje vocht erbij zodat er een jus ontstaat. Wij eten met ons tweetjes samen 1 worst.

woendag:

ei-curry, rotiplaat, gewokte sperziebonen met tauge

De curry uit de vriezer, gekookte eieren in de saus opwarmen, rotiplaat uit de vriezer, sperzieboontjes afgelopen zondag al geblancheerd en nu nog even in de wok met een uitje en taugé.  Heel snel klaar, sneller dan je afhaalmaaltijd kan zeggen!

donderdag:

borlottibonen met savooiekool, sla

De savooiekool van enkele weken geleden was erg groot en ging(ook deze keer) niet op. De kool in plastic verpakt buiten gelegd omdat ie teveel ruimte in de koelkast innam. Vandaag maakte T, er een lekkere stoofschotel mee.

vrijdag:

goodiebowl: falafel, zilvervliesrijst, erwtjes, gegrilde aubergine, broccoli, pittige tomatensaus, sla met komkommer en radijs

zaterdag:

gado gado

Deze keer geen wokgerecht maar een bord gado gado. Ik heb van de groente uit de koelkast van alles wat gebruikt. Geblancheerd in een kruidige bouillon en lauwwarm opgediend met een schep satésaus en zilvervliesrijst.

zondag:

Tomatengroentesoep, broodje geitenkaas

Van alle groenteresten en -afsnijdsels en een grote schenkel een flinke pan bouillon getrokken. T. heeft met een deel van de bouillon een heerlijke soep gemaakt. Gegeten met dikke snee geroosterd zuurdesembrood met geitenkaas en nog wat sla erbij.

Bij het online komen van deze blog zit ik op fiets naar een nagenoeg leeg schoolgebouw. Studenten zijn gisteren per mail en app geïnformeerd over de maatregelen en wij als medewerkers ook. Vandaag horen we, op school in mijn geval want ik heb een eigen kantoor, of online meer details. Een aantal van onze studenten komen overigens wel naar school omdat zij bij de zogenaamd 'kwetsbare doelgroep' horen. Jongeren die geen veilige thuissituatie hebben, of anderszins beter op school kunnen zijn. Ik weet al wel dat we ons de komende dagen gaan voorbereiden op online-onderwijs vanaf 10 januari. Hopelijk is het niet nodig maar dat weten we pas op 3 januari, als Mark Rutte daarover het onderwijs informeert.

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 90 tm 94

Af en toe lijkt het alsof ik de vraag al heb gehad, maar dat is waarschijnlijk omdat ik dezelfde vraag dan bij een medeblogger heb gelezen. Ik probeer in ieder geval wel te voorkomen dat ik vragen stel die heel erg lijken op vragen die al gesteld zijn. Zo was er de vraag welk boek het meeste indruk op mij heeft gemaakt en zag ik nu de vraag welk boek mijn favoriete boek is. Ja... zo kan ik het ook. Die sla ik dus over.

90.    Wie kent mij het best?

Er is er maar eentje en dat ben ik. Niet een persoon weet alles van me. Diverse personen weten veel van me, maar wie wat weet is ook nog heel verschillend. Collega's weten hoe ik op mijn werk ben, dat weten mijn partner en vrienden niet. En andersom weten collega's niet hoe ik thuis ben. Mijn vader weet wat ik heb meegemaakt, na mijn relatiebreuk heb ik zes maanden bij hem in huis gewoond en hadden we zeker in het begin tot diep in de nacht gesprekken. Gesprekken over vroeger, over mijn moeder en over mij en waarom ik ben zoals ik ben.

Natuurlijk weet T. ook heel veel van me, maar er zijn ook dingen die hij niet weet, omdat ik ze niet met hem bespreek. Die dingen bespreek ik dan weer met vriendinnen. Ik neem aan dat dit herkenbaar is?

91.    Wat vind ik het minst vervelend huishoudelijke klusje?

Ik denk dat dat wassen, was opvouwen en opbergen. is. Ik hoef daar namelijk niet zoveel voor te doen en het resultaat mag er altijd zijn! Ik vind het fijn om de kasten weer in te ruimen met  schone spullen. Ik maak graag nette stapeltjes, soort bij soort en kleur bij kleur. Ik word daar rustig van.

92.    Welk nutteloos talent bezit ik?

Ik heb een olifantengeheugen als het gaat om verjaardagen, trouwdagen en andere bijzondere dagen van ANDEREN! Hoe nutteloos is dat? Ik zou willen dat ik die ruimte in mijn bovenkamer kon faciliteren voor een taal of andere kennis. Nu kan ik er hooguit een beetje attent mee uit de hoek komen. Ik stuur altijd een kaartje (goede vrienden en goede collega's) of een appje (kennissen en gewone collega's) wanneer er weer een mijlpaal is bereikt. Van sommige collega's weet ik zelfs wanneer de partner en de kinderen jarig zijn! 

93.    Heb ik losse eindjes in mijn leven?

Ik heb wel losse eindjes maar die zijn al zo lang los dat ik er niets meer mee of aan kan doen. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit mijn zegje gedaan na een hele heftige relatiebreuk. De manier waarop deze breuk plaatsvond was zo enorm ingrijpend en zwaar dat ik, ondanks alle opluchting, er een aantal maanden heel erg door van slag was. We zijn nu bijna 25 jaar verder en nog zou ik 'hem' wel eens willen vertellen wat hij me heeft aangedaan en welke sporen dat heeft nagelaten. Dat ik dit eindje niet kan/wil afronden heeft te maken met het feit dat ik hem nooit meer wil zien, maar dat hij tegelijkertijd onvindbaar is. Niet dat ik hard heb gezocht, maar daar waar ik zocht vond ik hem niet. En dat is maar het beste ook.

94.    Drink ik alcohol?

Ja, als we op vakantie zijn drink ik iedere avond (een hele week lang...tjonge jonge!!) een glaasje wijn bij het eten. Daarnaast heb ik altijd een fles advocaat in de koelkast staan want dat schenk ik graag over mijn ijs met slagroom. 

Vroeger thuis kreeg ik ook wel eens een glaasje advocaat. Ik was toen nog niet eens zo heel oud, denk 14 ofzo. En vanaf mijn 16e mocht ik ook wel eens een glaasje Baileys, of Pisang Ambon met Seven-Up, of Pina Colada. Deze drankjes waren destijds heel erg hip!

In Engeland ben ik ook wodka-tonic en gin-tonic gaan drinken. En cider. Nooit bier en dat lust ik nog steeds niet. Ik ben gestopt met drinken - behalve dan die glaasjes wijn op vakantie - toen ik ook stopte met roken en me ging focussen op een gezondere leefstijl, inmiddels alweer zo'n 25 jaar geleden.

Dit waren een paar goede vragen vond ik, ik hoop dat ze wat meer inzicht geven in wie ik ben,  zonder dat ik mijn identiteit prijsgeef. 

patat en couscous

Maandag op school tijdens de lunchpauze hebben we als team met elkaar,  op 1,5 meter afstand in onze grote praktijkkeuken, geluncht. Samen omdat een collega 50 was geworden die dag. Zij had heerlijk Marokkaans gekookt voor ons allemaal en dit gingen we met elkaar eten. Ik had natuurlijk mijn salade en boterham bij me. Nu was ik gelukkig niet de enige die eigen eten bij zich had, maar de meeste collega's schepten hun bordje vol met couscous, kip, lamsvlees, groente en rijst.  Ik heb een schepje groente genomen en toen verder mijn eigen lunch gegeten. Omdat ik nieuw ben in dit team zijn de meeste collega's niet op de hoogte van mijn eetprobleem. Een paar collega's die met mij meegekomen zijn uit mijn oude team weten er wel van. Gelukkig kwamen er op dat moment geen vragen en was iedereen bezig met eten en kletsen.

Dinsdag had een groep studenten een les over aardappelen en gingen ze patat bakken. Niet met diepvriespatat uit een zak, maar helemaal zelf gemaakt van verschillende soorten aardappelrassen. Ze bakte de patat voor een smaak- en bakonderzoek. Omdat ze behoorlijk veel aardappels hadden geschild en gesneden kwam de vraag of de docenten misschien ook een bordje patat wilden.  Daar werd natuurlijk positief op gereageerd en in de lunchpauze kwamen er twee studenten een hele grote bak patat onze personeelskamer binnen brengen. Ook nu nam ik een bordje met een paar frietjes die ik niet eens allemaal op heb gegeten terwijl echt heel lekker waren! Ik at gewoon mijn eigen eten, net als altijd.

Ik stond maandagochtend op de weegschaal en mijn gewicht is, nu ik al een periode geen grote eetbuien heb gehad, weer gedaald tot het minimaal gezonde BMI. Een bordje friet zou goed zijn en een extra warme maaltijd zou geen kwaad kunnen. En toch doe ik het niet.

En dat is wat ik soms zo jammer vind. Ik zou wel mee willen eten en genieten van zoiets simpels als een warme maaltijd tussen de middag of een paar patatjes in plaats van een boterham. Maar warm eten is voor 's avonds en patat eet ik alleen als onderdeel van een warme maaltijd, dus ook alleen 's avonds. Mijn eetregels laten het niet toe. En doe ik het wel dan ligt het eetbuimonster op de loer want 'de dag is dan toch al verpest!' En zo ga ik weer door met wat ik al zo lang doe: mezelf van alles ontzeggen en weer door op de oude manier, en het cirkeltje wordt dan vanzelf weer rond:

restrictief eten - eetbui - compenseren - restrictief eten - eetbui ...... Ik kan gewoon wachten tot de volgende eetbui zich aandient.

eetoverzicht week 49

Week 49 alweer, nog even en dan is het jaar voorbij. Het is al een aantal dagen koud en winters weer, met af en toe gelukkig nog wat zon! We hebben weer lekker gegeten deze week.

maandag:

pasta met een winterse saus met oa knolselderij, ui, doperwtjes en champignons

dinsdag:

alloo gajar mater met naanbrood

T. maakte een curry op basis van een recept voor alloo gajar mater. Dit is een Indiaase curry met oa aardappel, wortel en doperwten. Was erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar. Erbij  aten we naanbrood en een salade

woensdag:

quiche, broccoli, salade

Er lag nog een rolletje bladerdeeg in de vriezer en ik had ook nog een stukje Gruyere kaas en spekjes. Dan is een quiche zo gemaakt. Ik heb een preitje gefruit en met de kaas, gebakken spekjes, eieren en room een heerlijke quiche gemaakt. De quiche even laten bijkomen nadat hij uit de oven kwam en lauw gegeten. We aten er broccoli en een salade met komkommer en tomaat bij. De volgende dag heeft T. met het restant geluncht.

donderdag:

rösti, sperzieboontjes, salade

Een hele simpele maaltijd zonder vlees. T.  maakte een grote rösti met een sjalotje en knoflook, we aten er gekookte sperzieboontjes en gemengde salade bij.

vrijdag:

wrap met falafel, coleslaw, broccoli, spinaziesalade

Ik at alleen en had weinig zin om veel te doen in de keuken. Ik maakte snel een coleslaw, bakte falafels, had nog een restje broccoli en maakte een spinaziesalade.

zaterdag:

gew0kte groente, omeletreepjes, noedels, satésaus

Het was weer anders dan anders vanwege de groente die ik nog had liggen: stukje groene paprika, radijsjes, paksoi, spitskool, wortel en tauge.  Altijd lekker!

zondag:

preisoep, broodje kaas, sla

Er stond nog een ruime liter groentebouillon in de vriezer. De prei was overal in de aanbieding en dan is een en een twee! Met een paar aardappels erdoor voor een wat gevuldere soep. Lekker broodje pittige geitenkaas een wat sla erbij voor een complete en lekkere zondagavondmaaltijd.

Gisteren al bezig geweest met het eten voor vandaag. Ik heb een grote bak ratatouille in de oven gemaakt. Voor bij de pasta vanavond en een aantal porties voor in de vriezer, lekker bij een zoete aardappel, of bij falafel, of bij een stukje kip. Ook staan er weer spruitjes op het menu, vroeger gruwelde ik er van, nu vind ik ze heerlijk!

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 85 tm 89

Geen intro, deze week ik begin meteen met de vragen.

85.    Wat doe ik het liefst op een avondje uit?

Dat is een lastige, want het liefst blijf ik thuis, maar daar kom ik nu niet mee weg vermoed ik. Als ik dan 's avonds iets moet doen dan ga ik het liefst naar vrienden toe om daar te eten. Beginnen met een drankje rond zessen, dan gezellig met elkaar eten en kletsen, een kopje koffie na het dessert en dan niet al te laat naar huis. Vroeger vond ik het leuk om uren in de  kroeg te hangen, dan te gaan dansen en op de fiets naar huis te gaan in de vroege uurtjes van de ochtend. Nu moet ik daar niet meer aan denken en ik verwacht dat ik een week nodig heb om van zoiets bij te komen!

86.     Heb ik ooit de wet overtreden?

Ik heb natuurlijk de wet wel eens overtreden en doe het nog wel eens. Ik rijd om zeven uur 's ochtends, wanneer er werkelijk niemand in de buurt is en er geen auto's rijden, door een rood stoplicht op een kruispunt onderweg naar school. Ik heb vroeger wel eens met alcohol op achter het stuur gezeten. Ik heb rond mijn 16e, samen met een vriendin, bij de buurtsuper sigaretten gestolen. Het was niet mijn idee en ik deed het niet zelf, maar dat pleit mij natuurlijk niet vrij! Deze vriendin ging ook, in haar eentje of met een andere vriendin, naar de Bijenkorf om daar kleding te stelen. Daar was ik wel van op de hoogte, maar was er nooit bij of bij in de buurt. Ze droeg deze kleren dan op zaterdagavond tijdens het uitgaan. Ze is een keer betrapt en mocht toen niet mee op schoolreis naar Parijs. Goh wat was ik blij dat ik daar niets mee te maken had. Heb ik haar gezegd dat ze het niet moest doen? Nee, volgens mij niet, ik was ook niet zo tegen haar opgewassen en durfde dat geloof ik ook niet.  Al met al niet iets om trots op te zijn, maar wel behorende bij de pubertijd waarin je grenzen opzoekt en dingen uitprobeert.

87.    Welke kleur overheerst in mijn kledingkast?

Twintig jaar geleden zou ik meteen 'zwart' hebben geroepen. Nu is er geen kleur die overheerst, maar een pallet aan herfstkleuren: bruin, groen, oker, donkerrood, donkerblauw en een beetje zwart. Ik vind dessins niet mooi bij mij en heb ze ook niet, ik draag soms een streepje, maar verder is alles effen gekleurd.  Ik vind het wel leuk om de kleuren te combineren. Een dieporanje jurk met een grijs vest en paarse maillot en grijze schoenen bijvoorbeeld. Ik hoor regelmatig dat ik er erg stijlvol uitzie. Dat vind ik zelf ook en vind het ook fijn om er netjes en stijlvol bij te lopen op mijn werk. Ik heb vaak contact met ouders of externe partijen en wil er dan niet de indruk wekken dat ik een sloddervos ben.

88.    Haal ik alles uit een dag?

Natuurlijk, maar dat betekent niet dat ik een heel flitsend leven heb. Mijn doordeweekse dagen zijn altijd min of meer gelijk. Ik heb erg leuk werk en werk samen met een leuke groep mensen en geen dag is hetzelfde. De werkzaamheden zijn wel terugkerend, maar daarmee is het niet saai. Bovendien is het ook fijn om op routine en ervaring te kunnen vertrouwen. Dit is voor mij prettig en ook voor de mensen die voor en met mij werken.

In het weekend ga ik ook geen hele bijzondere dingen doen. Ik ga na het ontbijt altijd naar de sportschool, dan drink ik daarna koffie en eet ik nog een boterham. De rest van de dag besteed ik aan boodschappen, wassen, lezen, afspreken met vriendinnen, beetje rondlummelen en koken. T. doet zijn eigen dingen en soms doen we wat samen. Maar we kunnen ook heel fijn samen niets doen en rondlummelen!

89.    Kan ik een week zonder internet?

Nee, kan ik niet en wil ik niet. Want waarom zou ik? Het internet is heel handig, ik zoek er veel en lees er veel en gebruik het als nieuwsbron, ik doe er de boodschappen en blijf in contact met mensen. Toen het er nog niet was deed ik al deze dingen ook maar op een andere manier. Ik vind het onzin om mezelf uit te dagen en een week internet - en mail- en apploos door het leven te gaan. Ik ga toch mijn bril niet afzetten om te kijken hoe ik me dan red? En ik ben niet verslaafd aan sociale media apps dus ook daar hoef ik niet van af te kicken. Nogmaals een dikke nee!

Oh ja, deze blog zou er dan ook een weekje niet zijn en dat wil ik jullie niet aandoen, dus volgende week gewoon weer een rondje vragen!

een eetstoornis tijdens de feestdagen

De feestdagen. Een periode om naar uit te kijken, of om tegenop te zien.  Dagen vol gezelligheid, koken en bakken, lekkere dingen eten, vrienden en familie zien. Of dagen vol stress en onrust omdat er veel dingen anders gaan dan anders en en er gepiekerd wordt over wat er er allemaal op tafel komt en op welke tijden  er gegeten wordt.

Het laat zich wel raden dat de mensen met een eetstoornis over het algemeen bij team stress en onrust horen, Natuurlijk kan ik niet voor anderen spreken en alleen mijn eigen ervaringen en gedachten hier beschrijven. Doordat ik veel over eetstoornissen heb gelezen weet ik wel dat ik ook hier niet alleen in sta. Ik mag nog van geluk spreken dat de stress en onrust bij mij meevallen. En dat komt omdat de feestdagen geen grote rol spelen in mijn (ons) leven.

T.  en ik doen niet of niet veel aan Kerstmis en andere feestdagen. Al een jaar of tien gaan we in de kerstvakantie naar het zuiden van Europa. Daar huren we dan een huis en een auto en genieten we een week van zon en een mooie omgeving.  We kunnen dit doen omdat onze familie erg klein is en ons niet verwacht aan de kerstdis. Dit jaar zijn we, net als vorig jaar, thuis in de kerstvakantie. Door de onzekerheden over eventuele beperkingen hier en in het buitenland vanwege corona besloten we ook dit jaar niets te boeken. Ook hebben we geen afspraken gemaakt met familie of vrienden. Wel hebben we individueel afspraken gemaakt voor de kerstperiode, maar niet voor de kerstdagen zelf.

Omdat we de feestdagen niet vieren gaan we niet groots uitpakken met eten. Het kan heel goed zijn dat we met de kerstdagen gewoon eten wat we altijd eten, namelijk niets bijzonders! Er zijn in ieder geval nog geen bijzondere dingen gepland. En omdat we altijd al lekker eten hoeft dat ook niet. Voor ons in ieder geval geen drie-gangen-menu. Hierdoor heb ik thuis heb ik geen eetstress. 

Dit betekent overigens niet dat ik helemaal geen stress of onrust ervaar in deze periode. Er is het kerstgebeuren op mijn werk. Normaal gesproken is er een kerstactiviteit voor alle personeel op vrijdagochtend. Vorig jaar was het een online quiz die je vanaf thuis kon meedoen. Maar in andere jaren was het altijd een soort kerstontbijt, rond 10 uur 's ochtends, met tafels vol lekkernijen, hartig en zoet.

Een aantal collega's hebben dan zelf iets gemaakt en de rest wordt ingekocht. Ik ontbijt het liefst thuis met mijn havermout. Om 10 uur is het voor mij nog geen etenstijd. Maar omdat we dan met elkaar aan lange tafels in de aula zitten voelt het voor mij erg ongemakkelijk om met een leeg bord voor mijn neus te zitten. Ik leg er dan voor de vorm maar een mandarijn en een snee kerststol op en neem een kop koffie. Uit ervaring weet ik dat mee-eten mijn eetregels zodanig in de war schopt dat ik de rest van de dag onrustig ben en een eetbui krijg.

Gelukkig zijn een aantal van mijn naaste collega's op de hoogte van mijn eetstoornis, ze weten niet alle ins en outs maar weten dat dit voor mij lastig is. Ik ga dan ook altijd bij dit groepje zitten. Zodra het eten klaar is ga ik een beetje rondlopen en mijn andere collega's fijne vakantie wensen en ben ik opgelucht dat het achter de rug is.

Dit jaar zijn we vrij op vrijdag omdat het zo vlak voor Eerste Kerstdag is. Het kerstfeest voor het personeel is nu op donderdagmiddag. Hoe en wat weet ik nog niet, maar dat het begint om 14.30 uur en klaar is rond 16.00 uur weet ik al wel. Moeten we thuis iets doen of op school? Geen idee nog. Voor het eten ben ik deze keer niet angstig. Thuis of op school, ik hoef niets te nemen als ik niets wil. Maar waar ik wel tegenaan hik is dat ik dan aan het einde van de dag niet meer naar de sportschool kan, die is dan waarschijnlijk al dicht (huidige coronaregels gelden misschien nog) maar sowieso wordt het dan te laat en kom ik in de knel met mijn routines en planning.  Dit vind ik enorm vervelend. Uit ervaring weet ik dat de wereld niet vergaat en ik op vrijdagochtend meteen na het ontbijt op de sportschool mijn vast training kan doen. Toch geeft het vooraf een boel onrust in mijn hoofd. De hele week ben ik er dan al mee bezig dat ik niet kan sporten.

Vervolgens is het dan zaterdag en zondag Kerstmis en is mijn sportschool gesloten. Tijdens de lockdown ging ik iedere dag ruim een uur fietsen om aan mijn beweging te komen. Dat kan nu natuurlijk ook, mits het weer het toelaat. Alleen sneeuw of regen kunnen dan nog roet in het eten strooien maar dan zou ik nog kunnen gaan wandelen. Ook hier ben ik in mijn hoofd nu al mee bezig en tegen die tijd houd ik Buienradar dan ook nauwlettend in de gaten. 

Als ik niet kan bewegen vind ik iets extra's eten erg ingewikkeld. Ik tel geen calorieën maar als ik meer of anders eet dan normaal en er is geen mogelijkheid om te compenseren door te bewegen vind ik dat moeilijk. Daar kan ik voor een dag wel mee omgaan, maar moeilijker wordt het als het twee dagen zijn.  Mijn gezonde brein weet dat ik niet kan aankomen van een of twee dagen anders eten, tenslotte doen we dat ook als we op vakantie zijn. Maar wanneer ik thuis ben vind ik het enorm lastig om dit ook in te zien. Ik kan thuis niet loskoppelen van routine. 

Met Oud en Nieuw zijn we de laatste jaren nooit meer weg. De tijd van feesten en partijen hebben we achter ons gelaten, we vinden het prettig om dit samen thuis vieren.  We drinken samen een glas bubbels en eten we een oliebol. Die stomme oliebol zorgt dan de hele dag voor onrust in mijn hoofd!  Neem ik er wel een of niet?  En dan is ook nog eens de sportschool gesloten op Oudejaarsdag én Nieuwjaarsdag en moet ik weer iets verzinnen om te doen zodat de bewegingsdrang wordt gestild en ik eventuele extra gegeten calorieën kan compenseren.

Toch is er ook een voordeel aan al deze tijdelijke veranderingen in mijn routine.  Als de sportschool dicht is en ik kan er niet naartoe dan kan ik daar nog best van genieten. Even wat anders, even niet hetzelfde riedeltje, een keertje niet om negen uur 's ochtends de deur uit en thuis een beetje rondklooien zonder verplichtingen. Maar dat realiseer ik me altijd pas achteraf, in de aanloop naar de feestdagen krijg ik er alleen maar stress en onrust van.

Een eetstoornis en feestdagen zijn een hele slechte combinatie en hoe eerder het weer januari  is hoe beter wat mijn eetstoornis betreft. Ik daarentegen ga mijn best doen om te genieten van twee weken vrij, gezellige dingen doen, wat lekkere dingen eten en daardoor misschien een beetje uit mijn comfortzone gaan!

eetoverzicht week 48

Alle dagen volgens de planning gegeten. Een paar keer alleen en een paar keer samen. Geen culinaire hoogstandjes, maar wel smakelijk en snel klaar allemaal.

maandag:

pasta met een saus van gestoofde snijbonen, paprika, tomaat en ui

Eerst een ui en knoflook gebakken, paprika erbij, tomatenpuree gebakken om te ontzuren en een blikje tomatenblokjes en de de snijbonen in stukjes van een centimeter erbij. Dit lekker lang laten stoven.

dinsdag:

gebakken aardappels, witlofsla, broccoli

Ik ben dol op gebakken aardappels. Een frisse salade erbij en wat broccoli, weer een vegetarische maaltijd. Ik kan het hele jaar door salades eten, daarvoor hoeft het voor mij geen zomer te zijn. 

woensdag:

goodie bowl en een wrap: zoete aardappel, broccoli, feta, sla, tomaten, geroosterde aubergine en courgette

Dit was een avond waarop ik alleen moest eten. Ik maak het mezelf dan makkelijk én ik eet meestal iets waar T. niet zo van houdt. 

donderdag:

tjaptjoy met kip, rijst, komkommersalade

T. maakt heel lekkere tjaptjoy, deze keer deed hij er een kipdijtje door. Niet veel vlees maar dat hoeft ook niet. Wel lekker veel groenten. 

vrijdag:

kikkererwtencurry, gewokte savooiekool en rotiplaat

Ik at weer alleen en had de curry 's ochtends al uit de vriezer gehaald. Alleen de kool nog snijden en een uitje snipperen en beide in de wok roerbakken. De rotiplaat kwam ook uit de vriezer. Dit vond ik weer een maaltje om mijn vingers bij op  te eten!

zaterdag:

noedels, gewokte groente, tempeh, satésaus

Vaste prik op vrijdag of zaterdag.

zondag:

broodje hamburger voor T., pita met falafel voor mij, rodekoolsalade en een groene salade met komkommer en tomaat.

Er was nog gehakt in de vriezer en dat moest op, zelfs in de vriezer is iets niet oneindig houdbaar. De falafel zelf gemaakt en meteen een portie ingevroren. We sloten de week af met weer een makkelijke maaltijd.

Het eten voor maandagavond, dan eten we pasta, heb ik op zondagmiddag al voorbereid. Ook staat er een quiche op de planning die ik ga maken, en een Indiaas gerecht dat T. gaat bereiden. Dat laatste gerecht heb ik nu al trek in!

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 80 tm 84

Ik betwijfel of ik de duizend haal, op de lijst met vragen die ik van internet heb geplukt staan er wel zoveel, maar ik sla er ook veel over, die zijn leuk voor jeugdigen maar minder toepasselijk voor mij. Of ronduit stupide. Maar voor vandaag heb ik weer vijf vragen gekozen die ik leuk vind.

80.    Wat ligt er op mijn nachtkastje?

Mijn bril en mijn telefoon. Vroeger lag er ook een boek maar ik lees al jaren niet meer in bed. Ik ben ontspannen genoeg om meteen in slaap te kunnen vallen.  Mijn telefoon ligt er voor het alarm, verder doe ik daar niets mee. De telefoon staat op 'niet storen' van 19.00 uur tot 06.00 uur, dus ik krijg ook niets binnen, tenzij het mijn vader of zijn partner is, die komen wel door de buffer heen.

81.    Staan er foto's op mijn telefoon waarmee ik chantabel ben?

Nee, natuurlijk niet! Ik ben geen puber die selfies maakt in compromitterende posities. En ik doe nooit dingen die het daglicht niet kunnen verdragen laat staan dat ik daar dan een foto van maak. Anderen zullen mij ook niet betrappen op iets waarmee ik te chanteren zou zijn. Gelukkig maar, ik moet er niet aan denken dat zoiets zou gebeuren!  Lang geleden, ik werkte nog niet zo heel lang in het onderwijs en was mentor van een 3e klas vmbo, is mij een bedrag aangeboden door de vader van een leerling om deze leerling over te laten gaan naar de vierde. Hier ben ik niet op ingegaan en heb dit diezelfde dag nog aan mijn directeur gemeld. Hij moest er nogal om lachen want ik was redelijk gechoqueerd. Ik denk dat de directeur deze vader nog wel heeft gebeld om hem te vertellen dat zoiets echt niet kan. Stel je voor dat ik dat geld wel had aangenomen, dan zou ik mezelf in een behoorlijk chantabele positie hebben gebracht!

82.    Kan ik goed autorijden?

Ja, ik rijd niet veel meer in vergelijking met jaren geleden, maar ik ben een behoorlijk goede chauffeur. Ik heb op mijn 18e mijn rijbewijs in Londen gehaald, na 20 lessen en meteen bij de eerste keer afrijden. Toen ik thuis kwam - ik was nog au-pair bij de Misselbrooks - mocht ik meteen met Paul zijn auto een toertje gaan maken. Hij had een vrij flitsende Peuogeot, het type weet ik niet meer maar hij scheurde er lustig in op los. Ik plande, met het stratenboek op schoot, het was tenslotte 1987 en een navigatiesysteem bestond destijds nog niet voor auto's, een ritje naar Buckingham Palace. Met het zweet op de rug ben ik gaan rijden en vond ik de weg, herkende steeds meer onderweg en vond het steeds leuker. Over Vauxhall Bridge, de stad in en langs Trafalgar Square. Toen ik daar was, was het nog maar een klein stukje naar The Mall en dan een ererondje over de rotonde waarvandaan ik in de verte het paleis zag! Wat was ik trots! De jaren die ik in Londen woonde heb ik veel gereden, dat kon toen nog goed en je kon zelfs nog parkeren in Soho. Nu mag je in grote delen van het centrum niet stoppen of zelfs niet meer komen. 

Sinds ik in mijn woonplaats werk gebruik ik mijn auto bijna niet meer en daardoor mis ik ook wat routine en rijd ik voorzichtiger in onbekend gebied. 

83.    Wil ik aardig gevonden worden?

Ik zou jokken als ik zei dat dat niet zo is. Maar het ligt er wel helemaal aan door wie.  Collega's op het werk waar ik nauw mee samenwerk zijn belangrijke mensen en ik vind het fijn als dat klikt. Dat werkt beter en daardoor is het werkplezier ook groter. Mensen uit de buurt maak ik wel eens een praatje mee en voor hen is er ook geen reden om me niet aardig te vinden. Ik ga niet extra mijn best doen om aardig gevonden te worden, je mag me of je mag me niet!

84.    Wat had ik  anders moeten doen in mijn liefdesleven?

Ik had in mijn eerste relatie, toen ik door had dat het niet zo'n fijn persoon was waar ik mee leefde, meteen een eind moeten maken aan de relatie en daar niet nog zo'n vijf jaar mee moeten wachten. In totaal heb ik bijna tien jaar van mijn leven met deze persoon geleefd en waren de eerste paar jaar nog wel okay, de laatste jaren waren een hel.

Geen positief eind aan de vijf vragen van deze week, maar wel eerlijk geantwoord. En op die relatie zal ik nog eens terugkomen in mijn verhalen op woensdag, wanneer ik over mijn leven in Engeland schrijf. 

reacties op mijn blog van gisteren

Gedeelde smart is halve smart. Dat was het eerste wat bij me opkwam toen ik een aantal van de reacties las.  Ik wist natuurlijk wel dat ik niet de enige ben met een eetstoornis, maar omdat het nog steeds zo'n taboe is, zeker bij vrouwen en mannen van mijn leeftijd en ouder, voelt het soms erg eenzaam. Voel het soms ook alsof ik de enige ben die niet geneest, terwijl iedereen die een beetje zijn best doet er wel van af komt. Kijk maar eens op websites van clubs, organisaties en particulieren die hulp en ondersteuning bieden bij een eetstoornis. Als je die leest kan iedereen namelijk van zijn eetstoornis afkomen.

En dan lees ik de reacties op mijn blog van gisteren en realiseer ik me dat ik niet alleen sta. Me niet hoef te schamen en best wat liever voor mezelf mag zijn. En dat doet goed. Ik denk dat veel van de mensen die gereageerd hebben van mijn leeftijd of wat ouder dan ik zijn, en zeker niet heel jong.  Ik ben dus niet de enige senior die blijft worstelen met een vorm van eetgestoord gedrag.

Ik verwachtte veel reacties en die kreeg ik. Wat mij het meest verraste was dat NIEMAND een lelijke reactie heeft geschreven. En ook dat er NIEMAND was die schreef: "Dan doe je toch gewoon de koelkast dicht en ga je wat anders doen?" Of: "Dan neem je toch gewoon een of twee dingen en blijf je daarna uit de keuken weg?" En dat is natuurlijk omdat men allemaal snapt dat het zo simpel niet is!

Dit schrijf ik op 1 december, ik eet vanavond alleen, maar omdat het de eerste van de maand is vind ik het niet moeilijk om vandaag geen eetbui te hebben. De eerste van de maand is namelijk altijd een mooi moment om weer eens met een schone lei te beginnen. Voor velen heel herkenbaar, net zoals maandag ook altijd een mooi startmoment is voor lijnen of wat voor een gedragsverandering dan ook. Ik ben daar erg gevoelig voor.

Mijn voornemen? Om deze maand geen eetbuien te hebben maar wel te genieten van al het lekkers dat de Sint en de Kerstman ons voorschotelen. Of het lukt? We zullen zien. Ik zal er zeker verslag over doen.

eetstoornis - eetbui!

Laatst vroeg een lezer van mijn blog hoe het nu is met mijn eetstoornis. Ik heb al een poos niet over mijn eetstoornis geschreven. Dat betekent helaas niet dat ik er geen last meer van heb, integendeel, de eetstoornis is nog net zo aanwezig als ten tijde van de start van dit blog. Ondanks alle goede voornemens en pogingen er iets aan te doen. Op zich is dat niet raar, want ik probeer er al bijna 20 jaar iets aan te doen maar ondanks alle therapie en zelfhulpboeken is er nog niets veranderd.

Vandaag, zondag, is een prima dag om over mijn eetstoornis te schrijven. Het is slecht weer, ik heb geen afspraken buitenshuis en alle tijd om wat aandacht aan mijn blog te besteden. Bovendien werd ik vrijdag en zaterdag weer eens flink met mijn eetstoornis geconfronteerd.

Tot op heden heb ik nog niet uit de doeken gedaan hoe een eetbui bij mij eruit ziet. Ik heb nog niet gedurfd er op die manier over te schrijven. Het is niet makkelijk om er over te schrijven, het is nogal confronterend om zwart op wit te zetten wat een eetbui inhoudt. Maar deze blog is niet in het leven geroepen om mooie praatjes op te hangen maar om ook de minder mooie kanten van het leven, mijn leven, te laten zien. 

Al ruim twee maanden is mijn gewicht nogal laag. En dan bedoel ik dat ik net op de grens normaal gewicht en ondergewicht zit. En dat is voor mij, met mijn lengte, echt te weinig. Ik weet dat ik er dan te dun uitzie en bovendien voelt het ook niet prettig.  Dat is wat ik weet. Mijn eetstoornisbrein vindt dit juist een prima gewicht en doet er alles aan om mij zover te krijgen dat ik op dit gewicht blijf. Dus bij iedere keer wanneer ik op de weegschaal sta wordt dat deel van mijn brein blij. Ik neem me dan wel voor om wat meer te eten maar doe dit dan toch niet. 

Gemiddeld heb ik iedere tien dagen een eetbui, altijd pas na het avondeten. De afgelopen maanden ook, alleen was de hoeveelheid voedsel die ik in zo'n eetbui tot me nam aanzienlijk minder dan ik meestal tijdens een eetbui eet. Vandaar dat ik een heel klein beetje afviel, net genoeg om rond de grens gezond gewicht en ondergewicht te blijven hangen. Dit betekent dat ik constant iets te weinig eet en daardoor niet op een normaal gezond gewicht kom. 

Daarnaast heb ik een aantal keer per jaar een eetbui die een hele of halve dag duurt. Dat zijn de eetbuien waarvan ik vermoed dat ik ze krijg omdat ik dan té lang té weinig heb gegeten.

Mijn brein vindt het dus fijn als ik weinig weeg, ergens in mijn hoofd is er dan ook een stemmetje dat zegt dat ik best een keer wat extra's kan snoepen. Daar geef ik in eerste instantie aan toe door een extra stukje chocolade te nemen bij de thee, of een stukje gemberkoek in de koffiepauze naast mijn boterham met pindakaas. Het lukt met dan om wat flexibeler met mijn eetregels om te gaan. Dat gaat dan een aantal dagen goed en dan bedenk ik dat ik 's avonds ook wel een beetje ijs toe kan nemen, ook al is het dan geen zaterdag. En dan gaat het mis!

Zo ook afgelopen vrijdagavond. Ik was alleen thuis en had een heel lekker bord bami voor mezelf gemaakt. Ik had na het eten zin in een toetje en wist dat er nog een flinke portie ijs in de vriezer stond. Ik besloot dat te nemen en schepte mijn kom vol. Er was ook nog een klein restje advocaat en dat nam ik ook nog bij.

Daarna kwam het bekende 'nu heb ik me toch al niet aan mijn eetregels gehouden' in mijn hoofd opzetten en besloot ik dat ik ook nog wel wat andere lekkere dingen kon eten. Zoals een paar speculaasjes, een paar kikkers en muizen, fudge, drop en een Balisto. Vervolgens nog mijn fruit gegeten en een schaaltje kwark, niet puur zoals altijd, maar met vanillevla en zwartebessensiroop. Daarna ben ik naar bed gegaan. Zoals altijd na zo'n episode van overeten slaap ik niet lekker. Mijn maag is vol, ik krijg dan ook af en toe enorme kramp in mijn kuiten en heb last van zweetaanvallen. Terwijl ik in bed lig en nog wakker ben neem ik me voor om de volgende dag mijn eetregels weer strak te hanteren. 

Om de volgende dag weer met een schone lei te beginnen ga ik eerst naar de sportschool. Daarna lekker onder de douche. Dat voelt altijd alsof ik de eetbui ongedaan maak. Thuis gekomen heb ik koffie gedronken en mijn boterham met pindakaas gegeten. Terwijl ik zat te eten voelde ik al dat de eetbui van gisteravond nog niet voorbij was. Waarschijnlijk omdat ik moe was, veel pijn aan mijn rechterarm had (ander verhaal voor een andere keer) en helemaal geen zin in gezond eten had. 

Ik ben wat boodschappen gaan doen, halverwege ging het regenen en werd ik nat. Thuisgekomen was ik dus nat, had ik het koud en trek in lekkere dingen. Omdat ik niet wilde toegeven aan de eetbuidrang maakte ik mijn lunchsalade en een boterham met kaas voor de lunch. Dit is wat ik altijd eet tussen de middag. Maar vandaag voldeed het niet. Terwijl ik zat te eten wist ik al dat dit niet genoeg was. Toen ik klaar was met eten nam de eetbuidrang het heft in handen. Als je niet weet hoe het voelt dan is het lastig te begrijpen. Maar wat er gebeurt is dat al het rationele denken naar de achtergrond verdwijnt, en er komen andere gedachten voor in de plaats. In mijn geval de gedachten dat ik vanaf morgen wel weer mijn eetregels ga volgen en dat ik nu wel kan eten waar ik trek in heb. Dat het weekend is en ik morgen na het sporten de hele dag voor mezelf heb om uit te rusten. Dat ik nu nog één keer mezelf kan laten gaan en dat het dan klaar is!

En dan begint het. In een soort roes pak ik de trommel met ontbijtkoek. Er zitten nog drie plakken in die ik besmeer met boter en staand bij het aanrecht naar binnen prop. Ik pak een flinke hand noten en eet die ook snel op. Daarna de bak met fudge, daar neem ik er een aantal van. Ook zijn er nog kikkers en muizen in het zakje, ik besluit dat die ook best op kunnen en eet ze alle vijf. Wat speculaasjes kunnen er ook nog wel bij. En nóg heb ik trek! Ik besluit een flinke kom yoghurt met muesli te nemen. Nog steeds voelt het alsof het niet genoeg is. Okay, nog een schaaltje chips want ook wel zin in wat hartigs na alle zoete dingen. Ik vind chips niet eens lekker!

Ik weet inmiddels dat het voorlopig nog niet klaar is. Ik moet nog even naar de supermarkt en ook nog een kaart kopen voor een stel in de straat die een kindje hebben gekregen. Bij de supermarkt neem ik, naast de goudreinet en snijbonen, ook een reep melkchocolade mee en een liter slagroomijs.  De reep eet ik onderweg naar de kaartenwinkel. Bij deze winkel liggen ook grote puntzakken strooigoed en een ervan komt in mijn mandje. 

Weer thuis gaat het ijs de vriezer in, dat ga ik later eten weet ik al. De zak met kruidnoten gaat wel meteen open en ik neem een flinke schaal vol. Dan zit ik zo vol dat ik wel even klaar ben. Zin om te koken voor mezelf heb ik niet meer. T. heeft vandaag bij een kennis wat klussen gedaan en komt thuis. Hij heeft trek in Chinees en ik zeg dat ik meedoe. We laten wat bezorgen en een paar uur later doe ik een paar scheppen van alles op een bord en warm het op. Ik neem niet teveel want ik wil ook nog ijs eten. En dat doe ik dan ook, in twee zittingen eet ik driekwart van de bak ijs op. Met slagroom en advocaat want er was al een nieuwe fles in huis. En dan, pas dan, is het echt klaar!

Het is nu zondagavond, vandaag ging het weer goed en heb ik normaal (dat betekent volgens mijn eigen eetregels) gegeten. Wel sliep ik weer heel slecht vannacht en heb ik op de sportschool met moeite mijn programma afgemaakt. Toch voelde ik me daarna beter. Ik vond het niet makkelijk om deze blog te schrijven, ik schaam me, ik ben niet blij met mezelf maar ik wil niet doen alsof dit nooit gebeurt. Dit is wat het is om een eetstoornis te hebben. 

Zoals altijd zijn reacties welkom, ik begrijp ook dat er veel vragen zullen zijn, Ik zal ze zo goed en zo eerlijk mogelijk beantwoorden. En nee, ik ga niet meer in therapie, hulp zoeken of wat dan ook. Goed bedoelde adviezen hoef ik ook niet. Ik weet wat ik moet doen alleen doe ik het niet en zolang dat het geval is blijft dit onderdeel van mijn leven. 

NB: wat ik heb gegeten en de hoeveelheden heb ik niet precies bijgehouden, hierboven staan de dingen die ik me herinner, maar het kan zijn dat de hoeveelheden niet kloppen en dat ik dingen ben vergeten.

eetoverzicht week 47

Meteen de eerste dag van de week was er een onverwachte gebeurtenis. Dit betekende dat we op maandag niet samen aten en de planning dus werd aangepast.

maandag:

pita met falafel, coleslaw, broccoli, spinaziesalade met komkommer.

Ik had er niet op gerekend dat ik voor mezelf wat moest maken. Gelukkig is er altijd wel wat in huis voor zulke dagen. Ik haalde de laatste falafels uit de vriezer, maakte snel een coleslaw en gooide wat andere dingen in een pan en op mijn bord. Gezonde vegetarische maaltijd, vrij snel klaar en toch weer lekker.

dinsdag:

pasta met spinazie en champignons

Het eten van maandag werd doorgeschoven naar dinsdag. Een beproefd recept, altijd lekker.

woensdag:

spruitjes, aardappelpuree, kalfswang, komkommersla

Vandaag een lange dag op het werk. De spruitjes had ik dinsdag al schoongemaakt, de puree stond ook al in de koelkast en de wangen kwamen uit de vriezer. We zaten binnen een mum van tijd aan tafel.

donderdag:

chili sin carne, zilvervliesrijst, broccoli, sla

T. at bij de overbuurjongen en had een hele grote pan chili con carne gemaakt. Ik had nog een portie chili sin carne in de vriezer, en ook nog wat zakjes rijst. Broccoli gekookt, sla gemaakt en weer lekker snel aan tafel.

vrijdag:

gewokte groente, noedels, omeletreepjes en pindasaus

Mijn wekelijks bowl met 'bami'. Prei, witte kool, wortel, ui, knoflook, gember en tauge gewokt, noedels gekookt en een grote portie pittige pindasaus gemaakt. Deel in de vriezer en een lekkere schep over mijn bami. 

zaterdag:

Chinees eten laten bezorgen

Ik nam wat babi pangang en tjaptjoy met nasi

zondag:

Turkse rodelinzensoep, gözleme, sla

Op zaterdag heb ik de Turkse rodelinzensoep gemaakt. De smaken hebben lekker kunnen intrekken. Bij  de Turkse bakker een gevulde pannenkoek gehaald, die eten we altijd bij deze soep. De pannenkoek in het grillijzer opgepiept zodat ie warm en een beetje krokant werd. 

Op zondagochtend al aan de slag geweest met het eten van vanavond, zodat ik daar verder ook geen omkijken meer naar heb. 

We hebben de afgelopen week lekker gegeten en gaan dat deze week ook weer doen. 

wat ik als laatste gelezen heb - 2e reeks

Voor wie het leuk vindt hier weer een lijstje boeken die ik met plezier heb gelezen. 

Aan tafel bij dictators - Witold Szablowski:

Journalist Szablowski praat met de koks van onder ander Fidel  Castro  en Idi Amin. Zij vertellen over het leven, de harde hand en de eetgewoontes van hun dictator. Dit boek geeft een panoramische blik de geschiedenis met potten en pannen op  de voorgrond en oorlog en genocide op de achtergrond. 

Mijn moeder heeft altijd gelijk - Lana Lux:

Een meisje dat met haar knappe moeder vanuit Oekraïne naar Berlijn is gegaan, heeft grote moeite om te voldoen aan de hoge eisen die haar moeder aan haar uiterlijk stelt. Mooi boek, in het begin gaat het vooral om en over de dochter, aan het einde krijgen we ook meer te weten over de moeder en waarom zij zo is als ze is.

Het feest - Elizabeth Day:

Roman over klassenverschillen en het elitaire gedrag van de Britse upper class. Een geheim uit het verleden bedreigt de politieke carrière van Ben, kind van vermogende ouders. Spannend en goed geschreven.

Een rooie aan de kant van de weg - Anne Tyler:

Dit is het recentste boek van Anne Tyler en gaat over een man die wordt geconfronteerd met een jongen die denkt dat hij zijn zoon is uit een eerdere relatie. Alle boeken van Anne Tyler zijn zeer de moeite waard, ze is een van mijn favoriete Amerikaanse auteurs.

Tropenbruid  - Susan Smit:

Weesmeisje Anna droomt van mooier leven en reageert op een advertentie waarin een ambtenaar in Nederlands-Indië een bruid zoekt. Eenmaal in Batavia blijkt het huwelijk een dekmantel voor carrièregekonkel, geheime liefdes en verzwegen familieverbanden. Ik  heb nog niet eerder iets van Susan Smit gelezen, weet niet waarom niet. Dit vond ik een mooi verhaal.

't Jagthuys - Merijn de Boer:

Vera, een jonge vrouw die werkt als seksueel  zorgverlener, wordt verliefd op een 35-jarige man die nog bij zijn moeder woont. Ze doet er alles aan om hem weg te krijgen bij zijn moeder. De man is wereldvreemd maar heel erg gespierd, intelligent, belezen en muzikaal.  Ik kon het boek maar slecht neerleggen, het werd steeds spannender.

Melktanden - Emma Curvers

Uit jaloezie vanwege het overspel van haar vriend zoekt een jonge vrouw onder valse voorwendselen contact met de oma van haar rivale en maakt met deze eigenzinnige oudere vrouw een reis langs Amerikaanse pretparken. De recensies waren niet heel lovend maar ik vond het een erg leuk boek.

Mijn volgende lijst is al in de maak! 

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 75 tm 79

Normaal gesproken zou ik niet nadenken over de vragen die ik deze week heb beantwoord. Toch wel grappig om dit nu wel te doen.

75.    Ben ik onvergetelijk?

Ik heb nog geen belangrijke uitvindingen gedaan, de wereld ook nog niet verbeterd en denk ook niet dat ik op die manier een plekje in de geschiedenisboeken zal verwerven. Ik verwacht dus dat ik na mijn dood vrij snel vergeten word. Is dat erg, nee hoor, helemaal niet. Ik hoop wel dat ik tijdens mijn leven voor een aantal (jonge) mensen wat heb betekent, maar ik hoef daarom niet in hun gedachten te blijven. 

76.    Welke twee dingen kan ik niet missen?

Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn fiets moest missen. Ik heb eigenlijk een broertje dood aan lopen want dat gaat me te langzaam, daarnaast vind ik autorijden niet vervelend maar vaak zo onhandig vanwege gedoe met het vinden van een parkeerplek, en dan weer moeten lopen naar je bestemming. Nee... geef mij maar een fiets en dan kom ik overal, kan ik overal parkeren en ben ik toch lekker vlot.

Daarnaast zou ik mijn bibliotheekpas niet willen missen. Boeken kopen is een dure aangelegenheid, ik doe het dan ook zelden. Maar als ik mijn stapeltje boeken van de bieb in de kast zou moeten missen dan zou ik me toch heel vaak vervelen. Het idee dat er een paar mooie boeken op me liggen te wachten maakt me blij. En een zondagmiddag op de bank (of 's zomers in het zonnetje op mijn terras) vind ik een van de fijnste momenten die er zijn!

77.    Wat zou ik doen als ik vijf jaar in de gevangenis zat?

Ik zou in ieder geval gaan studeren. Ik een opleiding Engels tolk/vertaler gaan doen, mits dat mogelijk is op afstand/online. En waarschijnlijk zou ik daarnaast ook psychologie gaan studeren. Met beide studies zou ik me na de vijf jaar gevangenschap als ZZP-er kunnen vestigen zodat ik niet hoef te solliciteren met mijn strafblad aan mijn cv!

78.    In welke outfit voel ik me goed?

Ik voel me in het najaar en de winter goed in een recht-toe-recht-aan jurk, maillot en vest, maar ook in een spijkerbroek met een colbertje. Beide outfits behoren tot mijn dagelijkse kloffie. Al mijn kleding moet zonder fratsen zijn, ik ben ook geen fan van dessins, een streepje nog tot daar aan toe, maar bloemen zijn uit den boze. Ik heb een jasje met een ruitje en dat hangt nog ongedragen in kast. Ben wel van plan om dat deze winter te gaan dragen, maar pas in januari, als het echt koud gaat worden. Dat draag ik dan met stevige laarzen en een mooie spijkerbroek. 

79.    Waar werd ik vroeger blij van?

Ik was als kleuter heel blij als ik met mijn kleine fornuisje of met een kassa kon spelen. Als kind op de lagere school was ik erg blij als ik leuke boeken had om te lezen. Ook werd ik heel blij van mijn eigen verjaardag en van Sinterklaas. Op mijn verjaardag kwam er visite, waren en cadeautjes en taart en mocht ik kiezen wat we 's avonds aten. Sinterklaas hebben we lang met ons vieren gevierd, de spanning als kind op de dag zelf, wachten op het kloppen op de deur en dan de wasmand vol cadeautje binnen brengen. Later met surprises en gedichten. Nog steeds vind ik het een gezellig feest en een leuke traditie. En wat mij betreft zonder zwarte piet maar met een roetveeg piet! T. doet niet aan Sinterklaas, maar ik wel. Op de dag dat Sint aankomt doe ik altijd iets lekkers in zijn schoen en op 5 december verras ik hem altijd met een cadeautje en een gedicht. Daar ben ik meestal al een paar weken voor pakjesavond al mee begonnen. Het leuke is dat T. nergens op rekent en het voor hem altijd weer een verrassing is. Hij lol en ik ook!

mijn leven in Engeland, deel 4

Een klein, maar leuk en knus kamertje met een bed, een kast en een stoel. Meer was het niet en toch was dit kamertje vanaf dag een mijn thuis, een plek in het huis die helemaal voor mij was. The boys, zoals ze door Paul en Patricia genoemd werden, waren geïnstrueerd dat de kamer van de au-pair voor hen verboden gebied was en ze altijd moest kloppen.

Adam, de oudste van twaalf, en Damien van tien, hadden een eigen kamer. Ook was er een slaapkamer voor de ouders, allemaal op een verdieping. En een kleine badkamer met ligbad en toilet, maar geen douche zoals gebruikelijk destijds in veel Britse woningen. En vloerbedekking, iets wat ik heel vreemd vond bij de Smithers maar nu ook tegenkwam bij de Misselbrooks. Ik kwam er achter dat ook dit in Britse woningen heel normaal was. Er was ook geen tweede toilet dus als er iemand ging badderen werd er geroepen dat iedereen die nog wilde nu snel naar de wc moest gaan!

Het was geen groot huis, en rommelig met veel spullen die op een prettige manier sleets waren. In dit huis werd geleefd. Er was een grote woonkamer met banken, grote zitkussen op de grond, een televisie, een muziekinstallatie en wanden vol boeken. Patricia hield enorm veel van lezen en Paul van muziek. 

Er was ook een keuken met een niet al te grote bijkeuken. Hier stonden de eettafel en ook een luie fauteuil waar de kat meestal in lag. Het leven speelde zich grotendeels af in deze bijkeuken. Daar werd 's ochtends in etappes ontbeten. Eerst Paul, dan Patricia en daarna the boys en ik. Aan het eind van de school- of werkdag werd hier weer gegeten, ook weer in etappes, en 's avonds zaten we hier te kletsen en te roken en speelden the boys in de woonkamer of keken ze daar televisie.  In het weekend aten we hier de Sunday Roast.

Binnen een paar dagen zat ik in het ritme van deze familie. Wist ik wat mijn taken waren en werd ik onderdeel van het gezin. Veel taken had ik niet. Adam ging naar de middelbare school en ging hier zelf met de bus naartoe. Damien zat nog op de basisschool die op 10 minuten loopafstand van huis was. Iedere ochtend bracht ik Damien naar school. Britse kinderen blijven over tussen de middag en eten dan warm. Aan het eind van de dag haalde ik Damien op en kwam Adam zelf weer naar huis. Aan het eind van de middag aten zij hun avondmaaltijd. Meestal kozen ze zelf iets uit en maakte we dat met elkaar klaar: vissticks of een tosti, soms een hamburger of toast met spaghetti uit blik of witte bonen in tomatensaus. Het was bijna altijd iets uit de vriezer of uit blik en niet heel gezond. Ik bakte ook wel eens pannenkoeken voor ze en die aten ze dan op Britse wijze met suiker en citroensap. En na een paar keer proberen ook met appel en rozijnen. Paul en Patricia aten ook warm op hun werk en aten meestal wat toast als avondeten na het werk. Ik at soms met de jongens mee maar maakte ook vaak wat klaar voor mezelf. Ik weet niet meer wat, maar denk niet dat het erg gezond was, met gezondheid was ik toen totaal niet bezig. Dat kwam later dat jaar, toen ik me realiseerde dat ik aardig was aangekomen! Daarover later meer. 

Naast het brengen, halen en zorgen voor wat te eten deed ik ook wat licht huishoudelijk werk. Ik stofzuigde, deed de was en strijk en ruimde de ontbijtboel op. Het waren taken die ik thuis ook wel had gedaan, ik werd niet gecontroleerd en ook deed Patricia in het weekend zelf het een en ander. Het kostte me niet vee moeite en ook niet veel tijd. 

In mijn vrije tijd, zo'n beetje de hele dag, kon ik dus doen en laten wat ik wilde. Een van de dingen die ik graag wilde doen was beter Engels leren en ik schreef me in voor een cursus om mijn Cambridge Certificates te halen. De school waar ik me inschreef was in Bromley, een soort voorstad van Londen en een half uur met de bus vanaf huis. Twee middagen in de week ging ik hier naar school en zo ontmoette ik ook wat andere buitenlandse studenten. Al gauw had ik dus ook wat leuke sociale contacten en ging ik steeds vaker er op uit.  Dit was precies wat ik me had voorgesteld bij het leven als een au-pair!

In deel 5 zal ik wat meer vertellen over de dingen die ik deed, want dat mijn au-pair leven niet geheel en al standaard was is een ding dat zeker is!