Ik wil nog wat kwijt over het boek Brain over Binge. Waar ik heel veel aan heb gehad waren de hoofdstukken waarin de schrijfster vertelde over haar behandelingen en gesprekken met psychologen en waarom dit niet werkte bij haar.
Ik heb die ervaringen ook. Ik heb me meerdere keren gemeld bij de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog. En iedere keer was ik enorm hoopvol dat deze psycholoog, samen met mij, de oplossing voor mijn probleem zou vinden. En dat ik dan na de behandeling een ander mens zou zijn. Een vrouw zonder eetstoornis.
Ik was ook zo naïef om te verwachten dat tijdens de gesprekken duidelijk zou worden wat de oorzaak van mijn eetstoornis was. Want als ik dat wist, dan kon ik ergens de schuld aan geven en dit misschien verwerken of er mee leren leven en dan was dat een duidelijk afgerond iets.
Was het maar zo makkelijk. Maar zo ging het natuurlijk niet De therapieën waren zeker niet voor niks, ik heb er veel van geleerd en een aantal dingen waar ik vaak tegenaan liep afgeleerd of beter mee leren omgaan. Maar de eetstoornis bleef, ik vond noch oorzaak, noch oplossing. En daarin herkende ik wat Kathryn Hanssen ook schrijft. Het ligt niet aan problemen van vroeger of van nu. Het komt niet door mijn jeugd, mijn ouders of wie dan ook. Het eetbuiprobleem en de eetstoornis zijn ontstaan doordat ik ben gaan lijnen.
Lijnen omdat ik iets te zwaar was voor mijn gevoel, dit was ergens rond mijn 34e. Van BMI had ik destijds nog niet gehoord en ik stond ook niet vaak op de weegschaal. Ik stopte met roken en vond dat ik wat gezonder moest gaan leven. De eerste jaren samen met T. gingen we veel uit, naar cafés en restaurants. Ik dronk ook nog alcohol en snoepte meer dan nu. Ook aten we wat minder gezond dan nu.
Ik ging geen specifiek dieet volgen maar gebruikte een boekje van Weight Watchers en ging punten tellen. En als je dat doet ga je, net als wanneer je calorieën telt, restrictief eten. Ik had in mijn jeugd veel aan sport gedaan en was daar mee gestopt toen ik naar Londen verhuisde. Ik fietste wel af en toe maar deed verder niets aan beweging. Ik schreef me in bij een sportschool en al gauw vlogen de kilo's eraf. Ik kocht een goede fiets en ging ook vaker fietsen.
De eetstoornis is er stapje voor stapje ingekomen. Wat minder eten, dingen laten staan, geen alcohol meer, minder vlees eten en meer bewegen. En zo begon ik steeds strenger te zijn voor mezelf.
Dit was een proces van jaren, geen weken of maanden. Het is erg geleidelijk gegaan. Mijn eerste eetbui herinner ik me niet meer. Ik herinner me wel een aantal eetbuien uit deze beginperiode. Ik weet nog waar ik was en wat ik at. En terugkijkend kan ik ook maar een reden bedenken waarom ik eetbuien kreeg: restrictief eten en overmatig bewegen. Ik verbruikte meer energie dan ik binnenkreeg en als gevolg hiervan ging het reptielenbrein in de overlevingsstand. Dit hield in dat ik tijdens een eetbui voornamelijk calorierijk eten wilde, veel suiker en vet, om het energietekort aan te vullen.
Bij een van mijn therapieën, speciaal gericht op boulimia, heb ik wel geleerd dat lijnen aanzet tot eetbuien, maar zo duidelijk als Hanssen het beschrijft werd dat daar niet voor mij. Bovendien ging het veel meer over mijn persoonlijkheid en vervelende gebeurtenissen in mijn leven. Ik kreeg wat opdrachten mee, moest wat meer eten, wat minder sporten en ik stond iedere twee weken op de weegschaal. Dat laatste vond ik vreselijk want zwaarder werd ik niet. Ik schaamde me iedere keer weer en vond mezelf dan weer stom omdat ik niet had gedaan wat er van me gevraagd werd. Ik heb het 1,5 jaar volgehouden maar tenslotte zelf de stekker eruit getrokken.
Misschien is nu de tijd rijp voor mij om dit aan te pakken, Misschien was ik er destijds niet aan toe. Hoe het ook zij, het lijkt te lukken om de eetbuien achter me te laten. Nu de rest nog.
aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 30
Gefeliciteerd met 30 dagen vreetbui vrij. <3
BeantwoordenVerwijderenDank je wel!!
Verwijderen30! dagen, wat goed. De basis is gelegd, nu is het tijd om in te slijten. Ik zou denken nog geen heel grote stappen erbij doen maar een klein stapje en niet twee dingen tegelijk. Je was aan het experimenteren met je eetpatroon, ik zou daar mee doorgaan, dan is het sporten/bewegen nog een trapleuning op de weg omhoog. En juist goed om die vast te houden want een trapleuning is er niet voor de sier maar een veiligheidsvoorziening.
BeantwoordenVerwijderen30 dagen is ook een moment om achterom te kijken en te zien hoe hoog je al bent op de trap. Je schreef eerder dat je gemiddeld om de 10 dagen een bui had, dat betekend nu al 3 buien niet, die kun je ook niet meer krijgen want die tijd is al verstreken. Op naar de volgende verdieping, op naar het uitzichtpunt. Vanaf het uitzichtpunt kun je echt iets nieuws erbij doen want dan ben je aan het tempo omhoog gewend en ga je door voor de top.
Je bent echt heel goed bezig. Je motiveert mij om de gezonde draad weer op te pakken, bij mij was er een duidelijke aanleiding waarom ik de leuning los liet afgelopen periode maar nu kan ik 'm weer pakken. Dank je wel daarvoor.
Goedemorgen Wieteke, dank je voor je positieve reactie en heldere beschrijving van het traject dmv een trap en een uitzichtpunt. En die drie eetbuien heb ik inderdaad niet gehad, komen ook niet meer terug, en ik ga er proberen een volgende stap te zetten. Ik hoop dat het jou ook weer lukt! Succes! xx
VerwijderenAls het jaren geduurd heeft om je eetstoornis te ontwikkelen,geef jezelf dan de tijd om je hersens anders te programmeren. Dan is die 30 dagen eigenlijk al een huzarenstuk
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina, als je op het wereldwijde web gaat zoeken dan kom je veel sites tegen die beweren dat het ongeveer 2 maanden duurt om een nieuwe gewoonte aan te leren. Misschien geldt het ook voor het afleren van een oude gewoonte? Ik ga in ieder geval nog niet achterover leunen, blijf nog even alert maar ik merk nu al wel dat het minder moeilijk wordt om de eetbuidrang te weerstaan. Je brengt me (alweer! 😁) op het idee voor een blogje. Fijne dag!
VerwijderenHet is ook mijn ervaring dat ik weinig had aan psychologen, voor een heel ander ding weliswaar. Jouw antwoord zat dus duidelijk in dat boek. En alles wat je schrijft, is erg inspirerend voor mij.
BeantwoordenVerwijderenWat fantastisch, 30 dagen!
Goedemorgen Judy, leuk om te lezen dat ik jou kan inspireren, ik heb dat al van meerdere lezers gehoord. Was niet het plan toen ik deze blog startte, maar is wel een leuke bijkomstigheid. En ik raak geïnspireerd door de reacties. Win win zoals dat tegenwoordig heet!
VerwijderenIk vind dit ook wel een belangrijke waarschuwing, dat dit gevaar schuilt in diëten zeg!
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Nicole, het is ook waarom de meeste mensen een dieet niet heel lang volhouden, het reptielenbrein komt vrij snel in de weerstand. Ik heb wel eens de volgende vergelijking gehoord: als je nodig moet plassen dan kan je niet zeggen ik ga morgen wel, de drang is zo groot omdat het lichaam van de urine af wil. Misschien vergezocht, maar als je er logisch over nadenkt kan je je lichaam ook geen brandstof ontzeggen, dan gaat het een keer tegenspartelen.
VerwijderenJe zal inderdaad veel van de therapie hebben geleerd, is ook zeker niet voorniks geweest.
BeantwoordenVerwijderenHet blijft bijzonder dat bij veel mensen beginnen met lijnen tot een eetstoornis leidt.
Ik ben al met mijn gewicht sinds mijn 18e bezig maar het er geen last van.
wel eens bij psycholoog geweest en op zich is het wel fijn je leven op een rijtje te zetten. Bij mij gaf het ook geen echt resultaat omdat de oorzaak van overspannen zijn niet helemaal bij mij lag maar werk gerelateerd was.
Hoi Lot, ook over overspannen zijn kan ik meepraten, en ook ik heb daarvoor een psycholoog gesproken, zij heeft me op dat gebied wel veel verder gebracht. Lijnen is zo iets tegennatuurlijks dat het niet verwonderlijk is dat het lichaam daar heftig op kan reageren. Minder energie innemen dan je verbruikt... geen ander dier doet dat, alleen de mens.... zegt genoeg lijkt me 🤔
VerwijderenMisschien was het nu gewoon het juiste moment voor je. 30!!! Wat een mijlpaal, zeg! Hartstikke goed van je!
BeantwoordenVerwijderenHi Nicky, dank je! Misschien het goede moment, ik was het ook zoooooooooooooo zat!
Verwijderen