Niet schrikken, ik heb geen eetbui gehad. Ik heb vandaag niet eens eetbuidrang gehad. Ik heb gewoon normaal gegeten en mijn toetje was een ijscoupe met slagroom en advocaat. Ik eet dit meestal op zaterdagavond en kan me daar in de loop van de week al op verheugen. Eventuele eetbuidrang kan ik ook op afstand houden door mezelf lekkere dingen te beloven.
Wanneer je last hebt van eetbuien zijn deze meestal niet te stoppen. Onbegrijpelijk voor iemand die geen eetbuien heeft. Hoe kan het dat eten je zo in de tang heeft dat er geen ontsnappen meer aan is? En dat je dan gaat eten tot je geen pap meer kan zeggen.
Tijdens alle therapie die ik heb gehad en in de meeste boeken en op websites die over voorkomen en stoppen van eetbuien gaan staan tips. Allemaal gericht op afleiding zoeken op het moment dat de eetbuidrang van zich laat horen. Voor mij hebben ze nooit gewerkt en ik vraag me af of ze überhaupt werken. Misschien nam ik ze niet serieus genoeg of deed ik niet genoeg mijn best. Dat kan natuurlijk.
Een van de tips om afleiding te zoeken is om een lekker bad te nemen, met een paar kaarsjes aan, een boek of muziekje of allebei erbij en dan op die manier de eetbuidrang uitzitten.
Ik kan je vertellen dat het geen succes was. Gedimd licht in de badkamer, geen kaarsen, wel een goed boek. Tijdens het bad gaan mijn gedachten telkens naar eten. Naar dat laatste beetje roomijs in de vriezer. De reep chocolade voor noodgevallen achter in de kast. De speculaasjes in de trommel en de aardbeienkwark in de koelkast. Het is nog vroeg, ik kan nog even naar de supermarkt om een zak M&M's te kopen. Pagina 5 alweer, maar wat heb ik nou eigenlijk net gelezen? Even overnieuw beginnen. En weer dwalen de gedachten af. Nog even blijven zitten en proberen de eetbuidrang te vergeten. Water is afgekoeld. Inmiddels zijn de winkels dicht. Nou ja, laat dan maar. Ik ga wel naar bed. Uit bad toch nog even naar beneden voor een stukje chocolade. Misschien is dat genoeg om het monstertje gedeisd te houden. En een beetje ijs. En een speculaasje. Nu maakt het toch niet meer uit, kan ik net zo goed dooreten.
Jezelf een uitgebreide manicure geven en je nagels lakken. Ook een tip. Duurt hooguit een half uur. Handen in een badje lauw water met wat olie en wanneer de nagelriemen zijn teruggeduwd, de nagels gevijld en de lak erop zit sta je op en loop je naar de keuken. Met net gelakte nagels kan je niet goed een verpakking open maken dus je wacht even. Maar niet lang genoeg. de nagellak beschadigt terwijl je de chocolade uit de verpakking haalt. Nou ja, jammer dan. Het is nu toch al verpest. Nagellak eraf en doorgaan met die eetbui!
Wat ook zou moeten helpen is een steunpilaar inschakelen. Bellen met iemand die je probleem kent. Aan hem/haar leg je uit hoe je je voelt en tijdens het gesprek zou je dan op andere gedachten gebracht worden. Dit heb ik nooit gedaan. Zelfs niet vriendinnen gebeld die wisten waar ik last van had omdat het zo ontzettend ongemakkelijk voelt om te zeggen "ik ben van plan om zo meteen een liter roomijs te eten, en dan een heel pak Bonbonbloc. En wanneer ik dat op heb ga ik naar de winkel en koop ik een rol Verkade Café Noir en een zak Maltesers, die eet ik dan ook nog allebei helemaal op. En dan is er vast nog wel wat in de koelkast waar ik nog trek in heb." Nee, dat is me nog nooit gelukt.
dagen aaneengesloten eetbuivrij: 63
sportschool : loopband 30 minuten - fiets 25 minuten - 2 krachtoefeningen gedaan
fietsen buiten: 45 minuten diverse winkels langs en even naar de grote stad in de buurt
Is er bekend of zo'drang ook een lichamelijke/hormonale component heeft?
BeantwoordenVerwijderenIk schrok al. Maar gelukkig niet. Op mij komen de afleidingsmanoeuvres een beetje 'makkelijk gezegd' over. Ik heb geen bad, en ik hou niet van gelakte nagels. :) Ik denk dat ieder zijn/haar eigen manier van afleiding zoeken moet vinden. Maar ik kan me voorstellen dat als iets lekkers weer gewoon onderdeel is van je gewone eetpatroon, die aanvallen verdwijnen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, dat is ook mijn punt. Beetje makkelijk gedacht en misschien helpt het als je als af en toe eens een vreetkick hebt en een zak chips leeg wil eten, maar bij boulimia en eetbuidisorder helpt het niet. Nog zo eentje: ga een wandeling maken... En wat als je dan lang de winkels komt, of langs de benzinepomp die 24/7 open is? Je kan tegenwoordig zonder geld zelfs met je telefoon betalen dus waar een wil (eetbuidrang) is, is een weg. Veel beter voor mij om gewoon iedere dag iets lekkers te eten en niet al te restrictief te eten.
VerwijderenGoedemorgen Izerina, over een hormonale component heb ik geen kennis, maar dat er een lichamelijke component is, is een ding dat zeker is. Door te weinig (restrictief) eten gaat het lichaam heel hard aan het werk om voeding te krijgen. Dat komt uit het primitieve deel van het brein waar overleven het belangrijkste onderdeel is. Zorgt voor de ademhaling en stuurt de voedselinname aan. En de voortplanting.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht ook zoiets als Judy, beetje makkelijk gezegd. Ja misschien geschikt als je op een "gewoon dieet bent. Want als je dan een hongeraanvalletje hebt weet je wel dat die na zo'n 20 minuten weer verdwenen is als je afleiding zoekt maar dat zijn kleine dingen.
BeantwoordenVerwijderenWat jij uitlegt als de eetbuidrang is een ander verhaal."
Van je beschrijving wat je dan gaat eten kreeg ik trouwens het water in mijn mond zoveel heerlijke dingen, vooral de café noir kreeg ik echt trek in zolang niet gegeten! Ga het wel onthouden want als ik een volgende keer iets ga bakken maak ik het met mocca creme.
Hoi Lot, een eetbui zoals die voorkomt bij mensen met een eetstoornis is inderdaad iets heel anders dan een hongeraanvalletje. Alles met mokka- en koffiesmaak vind ik lekker, ijs, gebak en koekjes. Die café noir eet ik nu nooit meer want het is eetbuivoedsel en ik ben bang dat het een eetbui triggert. Ik at met gemak zo'n pakje op tijdens een eetbui!
Verwijderen"Bovendien had ik enorme eetbuidrang die niet zo snel verdween als ik hoopte. Door te sporten ging dat gelukkig weer voorbij." citaat van mevrouw Niekje . Afleiding helpt toch!
BeantwoordenVerwijderenHoi Anoniem, ja, afleiding helpt toch, maar dit soort afleiding is ook niet ideaal, want dat is de sportverslaving die dan de overhand neemt. Voor mij zou het goed zijn om de eetbuidrang gewoon rustig uit te zitten. Niets doen, niets moeten doen. In het verleden lukte dit echt nooit, ik denk dat ik het nu wel beter zou kunnen maar ik moet er nog wel mijn best voor doen. De knop is wel om, en hoe langer eetbuivrij hoe makkelijker het wordt. Maar nagels lakken, in bad gaan en een vriendin bellen vond ik nooit de oplossing.
VerwijderenWat een herkenbare producten die je eet met een eetbui. Kan ik ook allemaal zo in mijn holle kies stoppen en het MOET dan ook allemaal op. 1 stukje bonbonblok en dan de rest wegleggen? Nee hoor...dat roept me keihard en dan denkt mijn brein dat ik dat dus beter NU snel (vooral snel) kan opmaken, dan is het er morgen niet meer. Een literbak ijs; ook met gemak. Vroeger hadden ze 2,5 literbakken IJs bij de AH en ook die ging eraan.
BeantwoordenVerwijderenDrop eet ik liever niet; dat is slecht voor je bloeddruk (alsof al die andere producten dat niet zijn; hoe hou je jezelf voor de gek). Ook mergpijpjes en dan bij voorkeur die grote; die horen erbij. Daar begint het meestal mee. Dus in goede tijden laat ik die vrolijk liggen want ik ken het effect. Dus zachte en zoete producten. Krijg minder genot uit hartige zaken. Bak Tiramisu. Ook zacht en zoet. Moet ook op. Anders bederft het natuurlijk!
Dus ik deel dit soort producten in in de slechte dingen-categorie. Niet kopen normaal gesproken. Gewoon legale drugs (voor mij) te koop in de supermarkt. Die soms wel tot 22.00 uur open is en wat je schrijft; tegenwoordig is dit soort eten overal makkelijk verkrijgbaar. Ook nog na sluitingstijd als je zou willen (maar dat is voor mij de natuurlijke grens altijd geweest). Het dempte lange tijd gevoelens. Alle gevoelens. Dus drugs.
Sport niet of kots na het eten ook niet om te compenseren, dus iedereen kan direct zien dat ik een Secret Eater ben. Dus eet nooit iets uit de foute categorie in het openbaar. Want stel dat 'ze' me veroordelen (doet men toch wel) en me een vreetzak noemen.
Afleiding die wel zou helpen is iemand in je omgeving hebben die het snapt. Die je kan bellen of appen dat het even moeilijk is. Je niet veroordeelt of er een waarde-oordeel aanhangt. Heb ik niet of schaam me teveel voor mijn junkie-gedrag - hoe het echt is en hoeveel het is, dus ik schrijf. En schrijf ik dan kan ik niet tegelijkertijd eten. Al die kruimels in de laptop! Dus uitzitten en weglaten ebben en vooral NIET gevaarlijke producten in huis hebben (met excuus voor de visite, de kleinkinderen etc etc.) en ook niet nog een keer naar de supermarkt gaan om spullen in te slaan.
Dus je hebt gelijk; bijna niet te stoppen. Dus heel goed dat je al zolang die roep kan weerstaan. Zonder op een ander vlak te compenseren (dus eigenlijk een andere verslaving te ontwikkelen).
Goedenavond Nietzomaarzo, dank je wel voor je openhartige reactie. Wat herkenbaar allemaal. De gedachten die jij hebt, heb ik ook. Zoet en zacht daar gaan we voor. Ik ken ook verhalen van mensen die bevroren bakken bami naar binnen werken, dat heb ik nooit gedaan. Die grote mergpijpjes was ik vergeten te vermelden. Pak gaat ook op. Het zijn drugs, net als alcohol gewoon te koop en daarom is het zo lastig. Het sporten bij mij is de compensatie en tevens een verslaving. Krijg ik veel complimenten voor, ijzeren wiskracht enzo.... maar eerder slap want ik kan niet een keertje overslaan. Ik heb nooit iemand gebeld omdat ik me kapot schaam, zelfs aan vriendinnen en mijn man durf ik de volledige menukaart van een eetbuidag niet te bekennen. Als ik de helft zou noemen zouden ze me al niet meer geloven denk ik. Nogmaals, wij weten dat het kan en hoe ongelofelijk moeilijk het is om er niet aan toe te geven. Ik weet nu dat het ook lukt om niet toe te geven, maar heb daar zo lang over gedaan! En ik voel me nog niet vrij, niet zolang ik nog bijna dagelijks momenten heb waarop de eetbui me uitdaagt. Zie ook vanavond op mijn nieuwe blog hoe ik nu nog met bepaald eten omga. Ik hoop dat mijn verhalen jou kunnen motiveren en zo niet, dat ze wel zorgen dat je weet dat je niet alleen bent. xx
VerwijderenIk herken daar toch wel een klein beetje in. Ik houd niet van zoetigheid maar wel van hartig. Ik haal het dus niet in huis. Want dan neem ik mezelf voor om geen chips rechtstreeks uit de zak te eten. Want dan gaat-ie op. Nee, het moet keurig in een schaaltje. En dan vier keer terug lopen om je schaaltje te vullen, he? Zak chips toch leeg. Dus ik koop het gewoon niet. En ik zal er niet speciaal voor naar de supermarkt lopen. Maar het lijkt me echt zo lastig als je dat wél wilt. Ik kan me best voorstellen dat afleiding dan niet echt helpt. Of in elk geval niet lang genoeg.
BeantwoordenVerwijderenGoedenavond Nicky, ik wil wel met het eten in huis kunnen omgaan, en gelukkig lukt dat nu ook nu de eetbuien gestopt zijn. Het klopt dat al die afleidingsmanoeuvres maar tijdelijk helpen, uiteindelijk won de eetbui steeds. Nu niet meer, ik ga niet iets anders doen, ik laat het gewoon voor wat het is en reageer niet meer.
Verwijderen