loopbaan - mijn eerste onderwijsbaan

Mijn laatste kantoorbaan was bij de Nederlands-Britse waspoeder- en levensmiddelenfabrikant aan de Maas in Rotterdam. Ik vond dit een fantastisch leuke plek om te werken en verdiende er goed. Toch kreeg ik op den duur geen voldoening meer van het werk, het was te makkelijk en daarnaast deed ik alles in opdracht van anderen en ook dat begon met tegen te staan.

Mijn lerarenbevoegdheid had ik al een poosje op zak. Ik had inmiddels een paar jaar een relatie met T. waardoor mijn persoonlijke omstandigheden zodanig waren veranderd dat ik me geestelijk en lichamelijk weer sterk en stabiel genoeg voelde om een baan in het onderwijs te zoeken. 

Er zijn verschillende vacaturesites met onderwijsbanen. Ik had wat stage-ervaring in het voortgezet onderwijs en ook op de opleiding word je voornamelijk voor het vo opgeleid. Ik solliciteerde dus naar een docentenbaan in het vo. Het was november en er waren alleen tijdelijke banen waar ik voor in aanmerking kwam.

Tijdens mijn eerste gesprek was het meteen raak en kon ik na de kerstvakantie beginnen op een school voor mavo, havo en vwo in Rotterdam. Het was een baan voor 37 lesuren, op twee locaties. Ik had eerste, tweede en derde klassen van de mavo en de havo. Om nu te zeggen dat het best lastig is om midden in een schooljaar te beginnen is een understatement. Dat het voor een beginnend docent ontzettend zwaar en moeilijk is zal wel duidelijk zijn. En toch vond ik het geweldig! Ik steek niet graag veren in mijn eigen achterste, maar docent ben je en kun je eigenlijk niet worden, en ik was docent. Het ging vanaf dag een goed, ook al was dat met vallen en opstaan.

Ik trapte in alle bekende valkuilen en werd natuurlijk door de leerlingen uitgedaagd. Kinderen die hun huiswerk niet gemaakt hadden omdat hun moeder ziek was en ze voor hun broertjes en zusjes moesten zorgen geloofde ik niet, en zij die vertelden dat hun huiswerk nog thuis lag omdat ze het waren vergeten geloofde ik wel. Duh! 

De wereld die Rotterdam-west heet is een heel andere wereld dan waar ik op school had gezeten. Mijn klasgenoten kwamen niet uit een achterstandswijk, hadden geen ouders die 's nachts kantoren moesten schoonmaken en woonden niet in een twee-kamer-appartement waar ze hun slaapkamer moesten delen met een broer of zus. Ook zaten er nauwelijks kinderen met een allochtone achtergrond op de RSG in Brielle. Dat was allemaal heel anders op deze school.

Ik leerde snel en kon me steeds beter staande houden in de volle klassen. Ik heb nooit echte ordeproblemen gehad en het lukte me om een band met de leerlingen op te bouwen. En dan wordt lesgeven echt heel leuk. De leerlingen gaan namelijk dingen doen omdat jij het aan ze vraagt. 

Het was erg druk met 37 lesuren, vooral het voorbereiden van mijn lessen en het nakijken van proefwerken kostte veel tijd. Wanneer je een aantal jaren achtereen dezelfde klassen heb gaat dit minder tijd kosten en krijg je routine, maar die had ik toen nog niet. Ik weet nog dat de derde klas havo voor de zomervakantie twee boeken moest lezen en daar een verslag van moest inleveren. Ik had twee derde klassen dus in totaal zo'n 50 verslagen om na te kijken.  Er zaten twee dagen tussen het ontvangen van de verslagen en het inleveren van de rapportcijfers bij de administratie. Ik dacht dat ik dat wel allemaal op tijd redde. Wat had ik me daar in vergist! 

Het lukte me niet niet meer om in die twee dagen alles na te kijken en omdat ik toch rapportcijfers moest inleveren heb ik alle leerlingen een 5, 7 of 9 gegeven, al naar gelang hun gedrag in de klas en op basis van eerdere cijfers. Vervolgens moest ik de cijfers invoeren in het cijferprogramma, dat rekende het gemiddelde cijfer voor het rapport uit. Als je weet dat een leerling kon blijven zitten op een tiende van een punt dan is het natuurlijk wel van belang dat alles nauwkeurig wordt uitgerekend en bijgehouden en was mijn actie niet echt heel slim. Ik meen me te herinneren dat er geen kinderen zijn blijven zitten door een onvoldoende voor het vak Engels! Dat ik dit soort dingen in het vervolg van mijn onderwijsloopbaan anders heb aangepakt spreekt voor zich!

Mijn uren zouden na de zomervakantie weer door de 'oude' docente worden overgenomen dus mijn tijd zat er op. Ik ging weer solliciteren en kreeg twee uitnodigingen voor een gesprek. Een op een ROC in Leiden, de school die een aantal jaar geleden in het nieuws was vanwege een boel gedoe, en een op een vbo (nu vmbo) in Rotterdam-zuid. Het ROC sprak me enorm aan alleen zag ik de reis er naar toe wel als een drempel. De school op Rotterdam-zuid leek me niks maar was qua afstand wel goed te doen, zowel met de auto als op de fiets. 

Ik ging eerst op gesprek bij de school in Rotterdam. Ik kwam aan in een pauze en kon even wachten in de personeelskamer. Daar was net een Surinaamse collega pasteitjes aan het uitdelen. Er zaten een paar mensen met een bak koffie en een sigaret en het was er een gekwek van jewelste, maar ontzettend gezellig. Toen ik werd gehaald voor het gesprek had ik al met een paar mensen kennis gemaakt en gezien hoe goed de sfeer was. 

Het sollicitatiegesprek verliep heel ontspannen, de directeur was een beetje hippie-achtig type en de adjunct een beetje ballerige man met veel humor.  Toen het gesprek voorbij was ging ik naar huis en terwijl ik in de auto zat had ik mijn besluit al genomen. Als ik deze baan aangeboden kreeg zou ik hem aannemen. 

Het gesprek in Leiden kon ik afzeggen, want een dag na mijn sollicitatie op de vbo school werd ik gebeld met goed nieuws. Na de zomervakantie kon ik beginnen als docent én mentor. Op deze school heb ik 8 jaar met plezier gewerkt en veel geleerd. Hierover vertel ik in een volgende aflevering van 'loopbaan'. 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 71

sportschool : loopband 25 minuten  -  fiets 30 minuten  -  2 krachtoefening gedaan

fietsen buiten: 30 minuten boodschappen en even naar de bieb