Al 50 dagen aaneengesloten eetbuivrij. Ze zijn voorbij gevlogen. In het begin vond ik het erg moeilijk om de eetbuien uit mijn hoofd te zetten. Ik was er vrij veel mee bezig en er waren dagelijks momenten waarop ik eetbuidrang voelde. Niet altijd even sterk, maar wel heel vaak. In het begin was weerstand bieden nog een hele inspanning. Het voelde niet makkelijk en af en toe dacht ik echt "Bekijk 't maar, ik begin wel weer met een schone lei op maandag of de eerste van de maand of als de zomertijd ingaat". Gelukkig dacht ik dan toch nog wat langer na en luisterde ik naar mijn gezonde brein.
Want mijn gezonde brein wil niet meer eten tot ik er buikpijn van heb gekregen. Wil niet meer stiekem in de keuken eten en snoepen terwijl T. op de bank een film zit te kijken. Wil niet meer op het werk een pak koeken naar binnen proppen wanneer ik alleen in mijn kantoor zit. Wil niet meer alle verpakkingen onderin de prullenbak verbergen of naar de vuilcontainer op de hoek van de straat gaan om het afval van de eetbui weg te gooien om zo alle sporen te wissen. Wil niet meer snel voor sluitingstijd nog even naar de winkel om meer eetbuivoedsel te kopen. En wil zeer zeker niet meer als sluitstuk een nacht heel slecht slapen vanwege de volle buik en zweetaanvallen.
Bovendien wil mijn gezonde brein ook niet meer telkens opnieuw beginnen met het perfecte eten volgens de aan mijzelf opgelegde eetregels. Er bestaat namelijk geen perfect eten en mijn eetregels zijn raar. Eten is brandstof. Eten is gezelligheid. Eten is iets vieren. Eten is verwennen. Eten is altijd anders. En van dit soort eten ga ik nu langzaamaan, stukje bij beetje, genieten.
Nu de eetbuien tot het verleden beginnen te horen en de eetbuidrang steeds minder sterk wordt is het tijd voor een volgende stap. Ik weet alleen nog niet wat ik als eerste wil veranderen. De eettijden zijn zeker belangrijk, maar het is lastig om daar mee te beginnen nu ik weer op school ben. Ik vind het gezellig om met de anderen mee te pauzeren en dat betekent vaste pauzetijden.
Hoog op mijn prioriteitenlijst staat ook het aanpakken van het dwangmatige sporten. Nu ik geen eetbuien meer heb is het niet nodig om door middel van sporten mijn gewicht omlaag te krijgen. Ik ben momenteel te licht (op de BMI schaal) en als ik niet meer ga eten en net zoveel blijf sporten als ik nu doe zal dat misschien nog minder worden. En dan is het echt niet meer gezond!
Ik ben daar vandaag dan ook mee begonnen ben is minder lang lopen en minder lang fietsen. Ik loop niet hard maar in een stevig wandeltempo van 7 km per uur, Dit geldt ook voor het fietsen. Ik span me in maar maak het niet te gek. Normaal doe ik dit beide 30 minuten, vanaf vandaag 2x 25 minuten. Dat lijkt niets, en dat is het ook niet, maar voor het eet- en beweegregelhoofd is het een hele stap. Ik vind het al moeilijk om een minuut eerder te stoppen! Maar per minuut afbouwen duurt te lang. Per 5 minuten zet meer zoden aan de dijk.
Om het echt aan te pakken zou ik het liefst op vrijdagmiddag helemaal niet meer gaan sporten en dan thuis aan het weekend beginnen door lekker op de bank neer te ploffen, of misschien iets gezelligs te gaan doen met T. of met een vriendin, of eens mee met een clubje collega's die gaan borrelen. Wie weet doe ik dit aanstaande vrijdag al. Maar eerst de komende vier dagen 2 x 5 minuten minder cardio.
dagen aaneengesloten eetbuivrij: 51
Wat fijn mevrouw Niekje, dit heb je toch maar mooi zelf bereikt. Misschien vrijdag een leuk tijdschrift kopen of een mooi boek en daarmee op de bank ploffen in plaats van de sportschool.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Nienke, met behulp van een boek (Brain over Binge) en wat YouTube filmpjes als motivatie! Dat is zeker een goed idee voor vrijdagmiddag!
VerwijderenStapje voor stapje, dat lijkt me een goede aanpak.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Judy, er zijn mensen die zeggen dat je beter 'all in' kan gaan, en dat snap ik ook, dat is echt heel zwaar maar kan werken. Ik vind dat nog eng en dus probeer ik het met mijn eigen ideeën en tips van anderen op deze manier. Voor mij nu een manier die werkt.
VerwijderenIk hoop voor je,dat je vaste middagpauze gewoon ontspannen eten met collega's gaat worden. Met geen andere gedachten er meer bij.Succes met je 5 minuten
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina, die vaste pauzes lukt goed en is altijd gezellig. Die 5 minuten zijn lastiger, maar daar ga ik mijn best voor doen.
VerwijderenWeer een tipje: kies een andere sport. Momenteel zijn de buitenzwembaden weer open. Zeg de sportschool tijdelijk vaarwel en ga dagelijks poedelen. Gezond, gezellig en zo intensief als je het zelf maakt. Of ga wandelen.
BeantwoordenVerwijderenMarijke
Goedemorgen Marijke, dat zou ik heerlijk vinden, ik zwom vroeger 5x per week, ik speelde waterpolo en ik deed aan wedstrijdzwemmen. De openingstijden van de binnenbaden sluiten niet aan bij mijn werk- en vrijetijdsindeling. Wandelen gaat te langzaam, wel fiets ik heel veel. Ook langere afstanden en dat ga ik zeker doen wanneer het goed weer is. Dat is een mooie afwisseling van de sportschool. Leuk dat je met me meedenkt, alle tips zijn welkom!
VerwijderenJe bent echt geweldig bezig en dan al dik 50 dagen geen eetbui…
BeantwoordenVerwijderenAl draait je brein wel overuren zo te horen. Geeft dit hele proces je energie of ben je er juist extra vermoeid door?
Neem niet teveel stappen tegelijk, dan ben ik bang dat je juist “struikelt”
Met kleine stapjes kom je ook vooruit!
Ria
Goedemorgen Ria, leuk dat je zo positief reageert! Het brein is wel wat gewend, en wanneer ik aan het werk ben dan lukt het gelukkig goed om me daar op te concentreren. De eetbuidrangmomenten zijn nu kort en hoef ik nu al veel minder mee bezig te zijn. Veel eetstoornisbehandelingen gaan voor een heel grote stap ineens, een soort cold turkey zoals dat ook wel heet, of all in recovery. Ik vind dat nog te eng, durf nog niet goed alles overhoop te gooien dus blijf ik inderdaad met kleine stapjes de veranderingen in mijn leven te passen.
VerwijderenIk vind het knap en een goede start om het bewegen zo iets te minderen. Ik snap best dat dit lastig is als iets zo in je systeem zit.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Nicole, het is echt idioot maar soms is zelfs een minuut lastig, dan voelt het alsof ik de kantjes er vanaf loop (of fiets!). En dat terwijl ik dan op de dag zelf soms ook al meer heb gefietst dan normaal, bijvoorbeeld nog boodschappen gedaan op de fiets, of naar een afspraak gefietst. Ik kom dagelijks op die manier al aan 1,5 uur bewegen. Best veel....🙄
VerwijderenZoals in de vakantie al opgemerkt zullen de eettijden wellicht op een natuurlijke manier veranderen en ontspannener worden, Sporten lijkt mij het makkelijkste om minder te doen ik hou niet van sporten dus elke minuut minder is fijn voor mij 🤣
BeantwoordenVerwijderenJe kan er ook voor kiezen niet elek dag meerdere stappen te doen, als je eettijd is veranderd hoef je sporten die dag niet ook te veranderen.
Goedemiddag Lot, wat je schrijft klopt inderdaad. En het sporten moet ook ontspannend blijven en geen last worden. Ik heb er meestal plezier in, maar als ik wat minder lang sport heb ik er nog steeds plezier in en van. Inderdaad iedere dag iets veranderen en niet alles tegelijk is ook een optie. Ik heb vandaag weer het plan om wat korter te sporten. En als ik het me voorneem lukt het ook wel.
VerwijderenProficiat, al 50 dagen! Goed bezig!
BeantwoordenVerwijderenIk denk trouwens dat je een goede aanpak gevonden hebt, met dingen stap voor stap los te laten of op te bouwen. Een all-in aanpak lijkt je minder op het lijf geschreven.
Ik duim heel hard mee voor een positief verder verloop. Wat ik me echter afvroeg: Stel dat er toch iets 'mis' gaat of anders loopt dan verwacht, wat dan? Als je morgen wat meer zou wegen of je eet toch eens meer dan je liever zou willen, ga je dan de nodige mildheid voor jezelf aan de dag kunnen leggen en verder gaan zoals je bezig was?
Goedemiddag Sarah, dank je wel voor je reactie, leuk om van je te horen! Wat meer wegen zou ik echt heel erg vinden, maar ik moet er wel naar toe gaan werken dat ik meer weeg, want dat is nodig. Ik heb nu een bmi op de grens en ik vind mijn lichaam nu zelf niet mooi, ik ben echt mager. Mild zijn is ook nodig, maar ik wil vooral geen eetbui meer, ik denk dat als ik die nu zou hebben dan zou mijn zwart/wit & alles of niets mentaliteit heel erg de overhand krijgen. Ik weet niet of ik dat aan kan en niet meteen weer het gevoel krijg dat alles voor niets is geweest. Ik heb er nog steeds niet het volle vertrouwen in dat ik geen eetbuien meer krijg. Vandaag wel een stukje boterkoek op bij de koffie....naast mijn gewone vaste boterham met pindakaas. Een heel klein stapje, maar toch een stapje!
VerwijderenIk hoop met je mee. In eerste instantie duim ik mee dat eetbuien helemaal voltooid verleden tijd zijn. Moest er toch nog ééntje passeren, dan hoop ik van ganser harte dat je vooral de focus houdt op hoeveel dagen het ervoor al goed ging en dat je gewoon verder gaat zoals je bezig was. En je dus NIET het gevoel krijgt dat alles om zeep is.
VerwijderenHoi Anoniem, ik wil gewoon niet meer de mist in gaan dus ga ik desnoods op mijn handen zitten, of fietsen, of naar bed of wat dan ook want ik ben bang voor een terugval. Ik weet rationeel dat het maar een hobbel is in een lange weg, maar toch... Wat helpt zijn de snoeperijen die nu gewoon kunnen. Eerst at ik heel veel in een sessie, nu neem ik ook lekkere dingen maar gewoon af en toe en heel bewust zodat ik er van geniet. Die vreetbuien waren niet om van te genieten, ik proefde het eten nauwelijks.
VerwijderenMooie stappen! Je komt op mij over als enorm gestructureerd. Zelfs je plan om het dwangmatige sporten af te bouwen. Ik hoop voor je dat er een tijd komt dat je vooral gaat genieten van het sporten.
BeantwoordenVerwijderenGoedemiddag Liselot, haha gestructureerd 'is my middle name'. 🤣 Het is een van de redenen waarom ik mijn baan nu doe - ik heb een hoofd dat alles onthoudt, in schema's kan zetten, overzicht bewaart en alles in de smiezen heeft. Al dat soort trekjes zijn bij de eetstoornis niet zo handig (ik weet nog wat ik 10 jaar geleden bij een restaurant in Portugal voorgeschoteld kreeg bij wijze van spreken) maar in het werk wel. Nu kan ik het ook inzetten bij het afleren van gewoonten. Meestal geniet ik van het sporten, maar niet iedere dag. Sporten moet ontspanning zijn. Ik kreeg een tip om te gaan zwemmen, dat wordt lastig (zie reactie helemaal bovenaan) maar fietsen met dit weer is ook lekker en dan zie je onderweg nog wat, daar kan ik dan ook van genieten.
Verwijderenhaha, ik loop niet hard, maar wel 7km per uur, er zijn er velen die bij 5.5 per uur al afhaken. Misschien dat net zo lang, maar langzamer ook nog iets kan zijn en dan later naar korter.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat voor jou kleine stapjes beter werkt, omdat je brein dat beter kan overzien en het verschil niet zo groot is met wat je deed.
En ik zou me nu al voornemen om mee te gaan met de borrel. Dan kan je brein zich er al op instellen want helemaal spontaan is wel een heel grote stap.
Goedemiddag Wieteke, 7 km per uur is flink de pas erin! En dat is goed voor de gezondheid zeggen ze: matige tot intensieve inspanning en een beetje zweet op het voorhoofd 😉. Ik heb ergens begin juni een grote viering van ons bestaan als school, mét eten erbij. Ik heb nog niet aangegeven dat ik kom, maar jouw duwtje komt op het goede moment. Ik ga de uitnodiging accepteren! Het is op een donderdag, en pas over een aantal weken, genoeg tijd om voor te bereiden en rekening mee te houden!
VerwijderenWauw! Wat goed, he! 50 dagen! Je bent echt zo goed bezig! En heel goed om kleine stapjes te nemen. Ik denk dat de problemen ook in kleine stapjes ontstaan zijn. Dus de weg terug in kleine stapjes is prima.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, dank je. Misschien zou 'cold turkey' beter zijn, maar ik durf dat niet, zo werkt het nu prima!
Verwijderen