Ik vraag me af of ik ooit in staat zal zijn om dat te doen. 'Normaal' is een relatief begrip als het om eten gaat. Voor een vegetariër is het normaal om geen vlees en vis te eten, terwijl iemand met een notenallergie het normaal vindt om alle verpakkingen zorgvuldig te controleren op noten of sporen van noten.
Het kan ook heel normaal zijn om elke ochtend hetzelfde te eten. Van veel collega's en vrienden weet ik dat hun ontbijt dagelijks hetzelfde is, en ook de lunch van een aantal van mijn collega's varieert zelden. Daarin verschil ik niet veel van hen. Ook ik eet soms iets anders als ik op vakantie, niet thuis of op mijn werk ben.
Echter, het is niet normaal dat ik angst voel voor een eetbui als ik afwijk van mijn gebruikelijke eetpatroon. Dit maakt het eten buiten mijn standaard eetregels ingewikkeld.
Desondanks blijf ik het proberen en vind ik vandaag een goed moment om mezelf weer uit te dagen en de eetbuien te verminderen of zelfs te stoppen.
Maar dan moet ik wel normaal gaan eten: genoeg, gevarieerd en het liefst ook zonder mijn enorm strikte eettijden. Vandaag is dat alvast niet gelukt. Na een eetbui gisteravond wilde mijn eetgestoorde brein vandaag weer alles volgens de zelfopgelegde regels doen. En dus deed ik dat. Misschien morgen?
Goh. Ik begin er nu wat van te snappen. Van die angst. Maar wat is er nu eerst of het sterkste. Wil je je aan die strikte schema,s houden en om daar aan aan te ontsnappen onstaan er eetbuien. Of omdat er eetbuien zijn wil je die onder controle houden met een strict dieet. En gaat het dan bij het stricte dieet om dat dieet of de discipline. Of het gevoel dat je je lichaam(svormen ) onder controle hebt. Als ik je menu lees dan zou daar voor mij veel stevigheid aan ontbreken. Soms wil ik het gevoel dat mijn pens afgeladen is. 😔 Mij zelf belasten of zo. En ja dan het liefst met pizza of patat of pannekoeken. Niet gezond. Dus dan moet ik er om denken dat ik aan de stampot of dikke bonen soep ga. Anders word het snaaien en laden in de super markt. Of ga ik als ik de hond s,avond uit laat opeens richting centrum van het dorp. Nog veel ongezonder.
BeantwoordenVerwijderenIk las eens van een vrouw die het neurieers noemde. Verstopte ze een zakje drop achter in de auto, ging ze telkens stoppen en was het aan het einde van de rit leeg. Lag het naast haar dan kon ze met een paar toe. Nou dat zou voor mij niet werken .Dat als je je zelf het maar toestaat je niet ongans vreet. Dus er moet altijd wel enige discipline zijn toch 🤔
Hoi Geeske, het is natuurlijk ook een kwestie van een beetje discipline. Maar daaraan ontbreekt het me op 99 van de 100 dagen niet, dan ben ik enorm gedisciplineerd en tel ik zelfs de rozijnen die ik in mijn havermoutpap doe! De volgorde is als volgt: eerst het strikte schema, dat houd ik (niemand!) op den duur niet vol en dan volgt de eetbui. Daarna het gevoel dat ik dik ben, angst om dik te worden en dan begint het weer opnieuw. Dus moet ik meer eten met minder (liefst geen) regels.
VerwijderenHet woord 'moet' in je stukje springt er voor mij uit. En ook 'zelfopgelegde'. Ik begrijp hoe je het bedoelt, maar toch.. Groet, Ine
BeantwoordenVerwijderenPrecies, ik moet helemaal niets, maar zo voelt het niet als ik iets op een andere manier wil doen. En dat houdt een eetstoornis in stand, het toegeven aan het moeten, ik moet er juist tegenin gaan!
VerwijderenMisschien één ding tegelijk proberen? Eerst genoeg eten en die tijden als volgende.Houd moed,er komen nog zoveel "morgens".
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd Izerina, dank je!
VerwijderenIk vraag me wel af, hoeveel mensen er helemaal "normaal" eten en zich daar ook goed of neutraal bij voelen. Zoveel mensen, zelfs met een in principe normaal dieet en gezond gewicht, hoor je bijvoorbeeld excuses maken als ze een keer een aangeboden taartje eten. Maar goed, in ieder geval zou "normaler" en met minder negatieve emoties wel fijn zijn voor jou (en voor mij).
BeantwoordenVerwijderenKlopt Petra, er zijn maar weinig mensen die dat kunnen, mijn man is er zeker een van. Die zal NOOIT excuus maken voor iets wat hij heeft gegeten. Voor veel mensen is eten een beladen iets, en dat lijkt het steeds meer te worden. Alle 'gezonde' eters op de socials dragen daar ook aan bij denk ik. Er is nu weer een idioot dure dieettrend: Dag Éen.... BN-ers die duizenden euro's neertellen voor voeding en beweging en dan in zwart ondergoed voor en na foto's publiceren. Stond gisteren een stuk over in NRC.
VerwijderenDat stuk zag ik maar mocht het niet lezen vanwege betaalmuur. Toen heb ik het maar laten gaan, het niet lezen levert ook iets op: je ergernis besparen. We willen ook zo graag alles onder controle hebben vandaag de dag hé..Ik ook hoor, ik ben ook een mens...Groet, Ine
VerwijderenKlopt, soms is niet lezen beter. Ik kan het je mailen, het is wel een goed artikel.
VerwijderenOk graag!
VerwijderenHeb het gelezen. Wat me opviel: de woordvoerder van dietisten en ook die Jaap kanevennietopzijnnaamkomen maakten meteen gehakt van dit nieuwe fenomeen. Weinig stervelingen die gewoon de kost moeten verdienen en/of zorgtaken hebben kunnen dit volhouden. Of het betalen. Ja, wel goed artikel. Onze gravinfluencer Eloise gaat ook meedoen, las ik. Nou, dat zal wel weer een boek opleveren.. wat tuinen mensen toch makkelijk overal in..Groet, Ine
VerwijderenJa hè, het kost wat maar dan heb je ook wat... een boel poeha! 🤣
VerwijderenMooie reacties heb je weer gekregen vooral van Geeske is bijzonder goed geschreven.
BeantwoordenVerwijderenZie je het zelf dat je in een vicieuze cirkel zit? of kijk je op een andere manier er tegenaan.
Hoi Lot, ja, ik weet dat ik in die cirkel zit. Geeske heeft het mooi opgeschreven, ben ik met je eens.
VerwijderenWeer die vrijdag, waarop je een eetbui krijgt. Komt dat omdat je dan alleen bent? Op een gegeven moment zijn die zelfopgelegde regels jouw 'normaal' geworden. Je zou zeggen dat het dan ook mogelijk moet zijn om een regel te veranderen totdat die normaal gaat voelen. Kleine stapjes?
BeantwoordenVerwijderenHet bloedonderzoek dat ik laatst had, toonde een teveel aan kalium aan. En ook een andere waarde die op een slechte werking van mijn nieren zou kunnen wijzen. Pff, kan pas vrijdag naar de huisarts om de uitslag te bespreken. Als je op internet leest over een kaliumarm dieet word je niet blij: het zit in veel groentes en fruit. Dat kun je toch niet beperken? Dan moet ik ineens mijn hele eetpatroon omgooien, bah. Nou ja, ik hoor het vrijdag wel.
Ik kan die regels wel veranderen Judy, maar die worden dan ook weer een vaste gewoonte. Vrijdag is inderdaad een lastige dag, vaak ben ik dan alleen (nu was ik de hele week alleen) en klaar met werken, dan volgt er een soort ontlading. Niet altijd, maar wel vaak. Plus het feit dat ik de eetbui meteen de volgende ochtend kan compenseren op de sportschool. Ik heb het ook even opgezocht, laat je goed adviseren, desnoods door een diëtist, huisartsen hebben ook maar een beperkte kennis van voeding, zij weten van heel veel een beetje, terwijl een goede diëtist je denk ik beter kan adviseren.
VerwijderenIk dacht, als één van die beste stuurlui aan wal, dat je een slechte regel voor een goede zou kunnen veranderen. Totdat dat weer een gewoonte is geworden. Maar ik heb makkelijk praten.
VerwijderenWat mij boven het hoofd hangt, of ik eetgewoontes zal moeten veranderen, zullen we zien. En inderdaad is een diëtist dan een goed idee. Ik hoop dat het meevalt.
Het malle is dat er eigenlijk geen slechte regels zijn, en dat welke regel het ook is, ik me er meteen aan vastklamp. Ik hoop ook voor je dat het meevalt.
VerwijderenOoit las ik een boek van Maarten 't Hart "Het Dovemansorendieet" en daarin schrijf hij o.a. Overal mag ik in bijten, als ik er maar goed van ga schijten: over het belang van een goede stoelgang en hoe je daarvoor kan zorgen. Maar ook over de zin en onzin van allerlei veronderstellingen over afslanken.
BeantwoordenVerwijderenIngewikkeld, want je moet heel veel van jezelf. Als je dat werkwoord eens vervangt door mogen, maakt dat het wat lichter en minder kans op falen?
Ik ben groot fan van 't Hart en vond dat een kostelijk boek! Zijn moestuinserie was ook zo leuk, aan het eind ging hij dan eten. Hij was dan echt tevreden met heel weinig poespas en gedoe. En ja, de zin en onzin van afslanken ben ik ook mee bekend. Ik volg geen dieet, ook nooit echt gedaan, maar ik heb grote angst voor aankomen en dat (met hoe ik met eten omga) maakt dat ik de diagnose eetstoornis heb. Mogen.... ik kan het proberen Cellie.
Verwijderen"Mijn eetgestoorde brein", alsof het iets is wat los staat van de rest.
BeantwoordenVerwijderenMij helpt het om biologisch te eten, dan vind mijn brein dat ik goed zorg voor mijn lichaam. Eigenlijk te duur en omslachtig voor mij, maar het werkt MEESTAL. Het mag.
Hi Titia, het voelt soms alsof ik zelf de regie niet heb, ik neem me stellig iets voor en vervolgens doe ik het dan toch niet. Daarom gebruik ik deze manier van uitleggen.
Verwijderenik ga er even van uit dat ik een 'normaal' eetpatroon heb... en daar hoort zo af en toe een eetbui bij. Dus in dat opzicht... is er niets aan de hand.
BeantwoordenVerwijderen(Maar dat het in jouw eetbrein wat anders werkt snap ik; wilde het toch een keertje meegeven).
Hi Rianne,
Verwijderenaf en toe een eetbui, vroeger noemden wij dat een vreetkick, dan is er inderdaad niets aan de hand. Mijn eetbuien wat anders dan zo'n eetbui. Je hebt subjectieve en objectieve eetbuien. In de medische wereld is een eetbui : in het geheim / een hoeveelheid voedsel die groter is dan de meeste mensen in dezelfde tijd onder gelijke omstandigheden eten / gevoel controle kwijt te zijn / je compenseert.
Daarnaast heb ik angst om dik te worden en eet ik op vaste tijden, en die zijn héél vast!
De diagnose die ik ooit kreeg is boulimia. En ook een keer de diagnose Niet Anders Omschreven (een combinatie van symptomen van verschillende eetstoornissen).
Wel wat aan hand dus, maar ik wil er verder niet zielig over doen ofzo... eerder informeren zodat meer mensen weten dat verstandige volwassenen óók eetproblematiek kunnen hebben.
Ik zie dit patroon steeds; jij legt uit hoe het werkt met een eetstoornis zoals jij dat ervaart, en vervolgens regent het goedbedoelde adviezen en aanwijzingen/overwegingen/vermaniningen (en af en toe vervelende of zelfs beledigende reacties). Allemaal goed bedoeld, maar je weet het zelf allemaal allang, nothing new. Misschien duidelijker maken dat je dit niet schrijft om adviezen te krijgen maar om meer begrip voor en kennis over eetstoornissen bij volwassenen en senioren te bewerkstelligen? Of blog je toch eigenlijk wel om te proberen er zelf vanaf te komen? (want dat schemert toch af en toe in je stukjes door, of lees ik dat verkeerd?). Groet, Ine
VerwijderenHoi Ine, ik heb een keer een stukje geplaatst dat ik niet op advies zit te wachten, maar misschien zijn het nieuwe lezers die dat nooit gezien hebben. Nee, ik blog niet omdat ik hoop er ooit vanaf te komen, dat is een traject dat losstaat van het bloggen. Ik schrijf wel over mijn pogingen om aan te geven hoe moeilijk het is om zelfstandig van een eetstoornis te genezen. Alhoewel ik weet (van anderen) dat het wel kan zonder therapie of opname of wat dan ook. En dat het nog veel moeilijker is als je al heel lang een verstoorde relatie met eten hebt, zelfs als het geen eetstoornis is volgens de medische omschrijving. Dat stuk voor het voetlicht brengen in de hoop dat anderen er meer van begrijpen en dat lotgenoten wat steun vinden. Steun die ik lang heb gezocht maar eigenlijk nergens heb gevonden.
VerwijderenIk vermoed dat het altijd wel een zwak punt zal blijven voor je. En normaal… ach… wat is normaal. Wat minder stressvol voor je zou mooi zijn. Groetjes, Nicky
BeantwoordenVerwijderenHi Nicky, dat is de HAMvraag natuurlijk.... wat is normaal? 😉
Verwijderen