dinsdag 4 juni 2024

goede werknemer

goede werknemer

Ik ben al 14 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Ik meld me zelden ziek, kom altijd op tijd, voer mijn werk goed uit en ben in de beginjaren snel opgeklommen van docent naar een docent met extra taken en een leidinggevende positie. Deze positie heb ik niet cadeau gekregen. Ik werkte hard en maakte lange dagen waarin ik veel onderwijsverbeteringen doorvoerde. 

burn-out

Een paar jaar terug kreeg ik een burn-out en na mijn re-integratie werk ik minder intensief en kortere dagen. Mijn gedrevenheid en betrokkenheid blijven groot, maar ik kan nu beter mijn grenzen stellen. Mijn inzet wordt er niet minder om gewaardeerd en sommige collega's beschouwen mij als een voorbeeld. 

vergeten

Ik werkte in verschillende teams en heb veel mensen zien komen en gaan. Een aantal van de collega's die zijn vertrokken naar een andere werkplek of met pensioen zijn gegaan werkte ook heel hard en maakte lange dagen. Het valt me op dat niemand het nog over deze mensen heeft, zelfs als ze nog geen jaar weg zijn. Zo gaat dat nu eenmaal. 


pensioen

Ik maak me dan ook geen illusies hoor. Er komt geen standbeeld voor mij, mijn foto verdwijnt van de fotowand en mijn werk wordt overgenomen door anderen. Prima. Het betekent voor mij dat ik me tot mijn pensioen niet meer uit de naad zal werken. Ik doe wat moet, maar meer niet. En bijeenkomsten waar ik het nut niet van inzie sla ik over. En dat maakt mij geen slechte werknemer. Ik ben nog steeds betrouwbaar, op tijd en betrokken, alleen niet meer in de 'kijk mij eens' modus. En die bevalt me prima!


27 opmerkingen:

  1. Ik ben 57 en werkzaam in de apotheek. Wat ik erg lastig vind zijn alle veranderingen tegenwoordig. Ook ben ik wat minder snel dan jongere collega's. Ik doe mijn werk goed, ben secuur, maar heb toch snel het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.(mijn werkgever zegt overigens van wel, maar dat vind ik moeilijk te geloven 😒) Aan mijn zelfbeeld mag nog gesleuteld worden, maar ik vind het moeilijk 😊

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Hester, als je werkgever tevreden is dan doe je het goed hoor! En op onze leeftijd (ik word in oktober 57) is het nog steeds niet altijd makkelijk om niet onzeker te zijn over dit soort dingen.

      Verwijderen
  2. Zo zouden meer mensen goed voor zichzelf moeten zorgen. Want inderdaad,als je er niet bent,draait de tent gewoon door en ben je snel vergeten

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Izerina, ja, zo werkt het en dat is ook niet erg, maar als je dat eenmaal door hebt is het ook wel prettig om voor jezelf de lat niet altijd zo hoog te leggen.

      Verwijderen
  3. Het is maar heel zelden dat je vrienden maakt op je werk waar je later nog contact mee hebt. Tja, zo gaat dat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Judy, klopt. Maar ook zonder dat je vrienden wordt en blijft is het gewoon zo dat mensen echt vergeten worden.... that's life!

      Verwijderen
  4. Goed zo! Ik hoop altijd wel dat mensen zich mij om iets (goeds) herinneren....al is het maar iets kleins - of, klein...? Ik heb nu een goede gelegenheid om te kijken hoe mensen zich mij herinneren: als trouw, vriendelijk, betrokken, gedreven. Mooie complimenten (maar dat hoeft niet voor de eeuwigheid!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Mrs H, ik denk dat je eerder vergeten wordt als je altijd de juiste dingen deed. Ik merk namelijk wel dat mensen die de kantjes er vanaf liepen of raar gedrag hadden nog wel eens onderwerp van gesprek zijn. Ja, complimenten zijn fijn! Ik ben trouwens ook niet van plan om ooit nog naar een reünie te gaan of nog een bezoekje aan mijn oude werkplek te brengen wanneer ik klaar ben. De keren dat ik dat heb gedaan was het eigenlijk nooit leuk. Wél heb ik nog contact met een paar oud collega's van verschillende werkplekken, dat zijn nu vriendinnen en een vriend geworden. Sommigen ben ik nu al 30 jaar mee bevriend!

      Verwijderen
  5. Ik heb op veel verschillende plekken en in omgevingen gewerkt, betaald en onbetaald. Sommigen kom ik op straat nog wel eens tegen, anderen nooit meer. Vaak is de overeenkomst die we destijds hadden (het werk) dan toch het enige dat we hadden. Ja, mensen gaan voorbij, we zijn niet onmisbaar, de aarde draait gewoon door zonder ons. Van de week sprak ik een buurvrouw (het woord 'buuf' krijg ik niet uit mijn strot/toetsenbord, oh toch gebeurd, nou ja:-) die heel lang bij een ideële organisatie had gewerkt die ik ook steun. Nu was ze er weg. Moest ww aanvragen. Ik was een beetje geschokt, omdat ik die organisatie ook nog ken en daar nog als vrijwilliger heb gewerkt. Ja, ook die organisatie gaat gewoon verder zonder haar, en zij zonder deze organisatie. En zo ken ik nog veel meer voorbeelden. Groet, Ine (die morgen een presentatie moet geven en daar weer eens tegenaan hikt..)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Ine, precies, zo gaat het en daar is niets aan te doen en dat hoeft ook niet. Een half jaar eruit door de burn-out deed mij de ogen openen. Ik gaf vaak meer dan 100% en dat is niet nodig. 100% is vaak al te veel en met minder kan je ook een goede werknemer zijn.

      Verwijderen
    2. Succes met je presentatie, in plaats van hikken proberen je erop te verheugen, je gaat iets doen waar je verstand van hebt en daarmee help of informeer je anderen die er minder van weten. Leuk juist!

      Verwijderen
    3. Mooie insteek die je aandraagt: idd ik ga een groep iets vertellen over wat ik onderzocht heb en waar zij waarschijnlijk nog niet zoveel van weten, dat kan heel leuk en waardevol zijn om te doen. Groet, Ine

      Verwijderen
    4. Tegen mijn studenten zeg ik altijd: je kan nu laten zien wat je allemaal weet, waar je al die jaren zo hard voor hebt gewerkt, je mag 'shinen'! (dat is het nieuwe woord heb ik begrepen 😁).

      Verwijderen
  6. Die gedachte van vergankelijkheid en daarom juist loslaten kan opluchten. Zo heb ik afgelopen week weer lekker verkocht op MP en Vinted. Een gitaar van 35 jaar oud, van mijn overleden lief (nee, dat deed me geen zeer, het is beter dat iemand anders er weer muziek mee kan maken, ik deed er niks mee), een oud tosti-ijzer en een poffertjespan (ja, ook wel herinneringen aan, talloze tosti's voor die razendsnel groeiende pubers, maar die tijd is voorbij) en nog wat kook- en bakspullen. Een ketting met een hanger, een duur horloge dat alleen maar stof lag te happen, een sjaal, vijf shirtjes, een oranjeshirt (ja, het wordt weer een sportzomer) en 2 paar footies (in vrolijke kleuren geel en zalm, maar niet mijn maat). Opruimen is zo lekker! En voor de opbrengst koop ik dan iets waar ik wél iets aan heb. Groet, Ine

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ine, opruimen is heerlijk! Mooie eerste zin van je reactie. Zo zie ik dat ook!

      Verwijderen
  7. Zolang je lol hebt in je werk is het goed.
    Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Marijke, dat heb ik gelukkig nog steeds, maar iets minder veel, hard en intens bevalt me ook, daarom heb ik de lol nog steeds denk ik 😉.

      Verwijderen
  8. Bij laatste organisatie 26 jaar gewerkt waarvan 25 met vel plezier en inzet. Kreeg ook oudelullen dagen en dat was fijn maar niet zo nodig want we hadden ook adv dagen. Toen ik echt last van allerlei lichamelijke klachten kreeg en als part-time werkte verdwenen deels de adv dagen en de OL dagen en had ik ze juist zo hard nodig. Regelmatig een baaldag genomen want buiten mijn eigen, 4x per jaar ruim een maand zeer intensief met deadline verzending nieuwsbrief, zou ik ook moeten gaan meedenken met het beleid en daar was ik het niet mee eens. Staat niks van in mijn functieomschrijving en ben ik niet voor opgeleid. En kreeg een zeer bureaucratische manager. Dus ik trok mijn eigen plan. Naar laatste jaar gehad, was blij 100% afgekeurd te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Lot, gelukkig heb je wel een heel lange tijd met plezier gewerkt. Zonde dat het dan zo eindigt.

      Verwijderen
  9. Heel verstandig. En je ziet: het verstand komt pas met de jaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je hebt een positieve groei doorgemaakt (en ik lees hier nog altijd een bevlogen docent )

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een burn out is verschrikkelijk. Maar voor de mensen die ik ken die er een hadden was het ook wel een (harde) les waar ze de rest van leven profijt van hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is absoluut waar Nicky, ik heb er ook veel van geleerd!

      Verwijderen