Hoe leuk en gezellig ik het ook vind, een etentje thuis, bij vrienden of in een restaurant, bij mij gaat het gepaard met de nodige stress. Eet ik niet teveel, of misschien te weinig? Hoe laat gaan we eten en hoe laat zijn we klaar? Alles wat buiten het normale valt kan een eetbui veroorzaken. Ik moet mezelf dusdanig voorbereiden zodat dit niet gebeurt. Dat betekent goed bedenken dat ik, net als iedereen, alles mag eten. Dat een keertje wat meer eten dan anders heel normaal is. Ook moet ik er voor zorgen dat ik niet constant op de klok kijk om te zien of het al 'mijn etenstijd' is. Een aantal aandachtspunten dus waar ik vandaag afspraken over heb gemaakt met mezelf.
Ten eerste eet ik overdag niet minder dan normaal om alvast te compenseren. Daarnaast weet ik ook dat afleiding overdag goed is. Iets omhanden hebben zodat ik niet de hele tijd aan het eten denk. Het helpt ook wanneer ik van te voren met mezelf afspreek dat ik overal van neem en dat het niet erg is als ik vol zit aan het eind van de avond. En tenslotte dat afwijken van mijn eetregels niet betekent dat het een mislukte dag is.
Nu ik dit zo heb opgeschreven lijkt het me makkelijk. Maar ik weet dat dit in de praktijk niet zo eenvoudig is. Na mijn standaard lunch kreeg ik eetbuikriebels en begon er al een klein stemmetje te roepen dat het vandaag wel mag, het is toch al een rare eetdag! Maar ik heb er niet op gereageerd, tot nu dan. En ben ook niet van plan om dat te doen. De visite komt om 6 uur, dat is nog 1,5 uur. Ik neem nog een kop thee en pak een boek, op die manier ben ik even afgeleid van eten en kan ik straks gezellig mee-eten van alle lekkere dingen die er op tafel komen!
Afleiding is vaak de beste medicijn. Zet hem op. Je kunt het!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenHoi Ellen, dank je wel!! Lief dat je dat zeg! x
VerwijderenTjee mienee ik heb medelijden met je als je zo moet leven!
BeantwoordenVerwijderenEn dit is jouw leven want je hebt het er constant over.
Beste Anoniem, ik weet nu niet of ik moet lachen of moet huilen om jouw opmerking. Omdat je anoniem bent en ik je dus niet kan besloot ik om te lachen. Je hoeft namelijk geen medelijden met mij te hebben. Ja, het is onderdeel van mijn leven, daarnaast zijn er nog meer dingen in mijn leven. Ik ben niet mijn eetstoornis, ik ben Mevrouw Niekje. Dat ik het er constant over heb klopt, daarom ben ik gaan bloggen. Voor mezelf om de zaken wat te rationaliseren en voor anderen om een inkijk te geven in het leven van een vrouw van middelbare leeftijd met een eetstoornis. Veel mensen denken namelijk dat alleen jonge meiden hier last van hebben. Daarnaast schrijf ik ook over andere dingen, kijk maar eens naar de rubriek 'wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje'. Tenslotte... ik neem aan dat je het interessant vindt dat ik het er constant over heb anders zou je me niet volgen - en dus niet weten dat ik het er constant over heb! Fijn weekend verder Anoniem!
VerwijderenIk las ooit: trek je niets aan van kritiek van mensen die je ook niet om raad zou vragen...
VerwijderenJa, ik heb OOK met je te doen om je eetstoornis - ik weet hoe het is om zo krampachtig met eten om te "moeten" gaan - ik zou je wat anders toewensen... Maar ach, het is wat het is, en zolang het niet erger wordt dan dit lijkt me er best mee te leven... Maar als het jou helpt om erover te bloggen: lekker blijven doen!!
Dat is een goed advies want inderdaad... waarom zou je je iets van die mensen aantrekken?! Ik vind het prima dat je zegt dat je met me te doen hebt, maar jouw opmerking komt vanuit eigen ervaring en bovendien heb je goed door dat ik er verder geen minder fijn leven door heb. Dank!
VerwijderenIk probeer bij een familielid met autisme juist wel rekening te houden met haar eet tijden. Dan weet ik dat ze zich beter blijft voelen en daarna geen lichamelijke reactie krijgt die ze niet kan plaatsen. Met een diagnose op 76 jarige leeftijd is er weinig eigen inzicht in de aandoening. En kan ze zelf weinig of niet bij sturen.
BeantwoordenVerwijderenZou het bij jou helpen als je wel een beetje rekening houdt of mensen die je vertrouwt vraagt of zij er wat rekening mee willen houden? Dat helpt bij mij wel. Ik kan ook hartelijk om mijn afwijkende eetgewoonten lachen, een stoornis is het niet, wel onderdeel van mijn autisme. Dat maakt het ook anders denk ik.
Goedemorgen Willemien, wat een fijne reactie! Ik kan gelukkig de mensen die bij ons over de vloer komen vertrouwen en daarom ging het gisteren ook goed. Mijn man houdt er gelukkig ook rekening mee bij dit soort etentjes. Gisteravond was een hele ontspannen en gezellige avond en ik had geen stress!
VerwijderenHelpt het je als je blog als dagboek gebruikt en de dagelijkse dingen waar je tegenop loopt deelt?
BeantwoordenVerwijderenHoop dat het etentje geslaagd is geweest en het je geen eetbui heeft opgeleverd of morgen
Hoi Lot, het helpt door dingen op te schrijven en terug te lezen. Het maakt het probleem daardoor minder groot en soms lees ik iets terug en zie ik het probleem helemaal niet meer. Het etentje was erg leuk en geen eetbui!
VerwijderenTaadaah! DIE heb je binnen! Fijn da het leuk was!
Verwijderenzo is het maar net! 😁
VerwijderenWat moeilijk,die schaduwkant van iets,dat een gezellig etentje is. Ik hoop,dat jullie een fijne avond hadden
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, vanaf het moment dat de visite binnenstapt is bij mij de spanning weg want dan vind ik het leuk om te kletsen en dan is het eten bijzaak en geen hoofdzaak meer. Het was een leuke avond met lekker eten, meer gegeten dan normaal maar voel me daar prima bij!
Verwijderenik weet dat het heel stom klinkt, maar kun je je eetbui niet een briefje schrijven, dat het nu wel genoeg geweest is en dat hij (of zij) met pensioen mag? stuur hem (of haar) naar McDonalds b.v.
BeantwoordenVerwijderenfijn dat het gezellig was en alles goed ging, wat je ongetwijfeld wist van vorige etentjes.
en triest als mensen anoniem reageren en dat ook nog op die manier, niet echt aardig (dom kun je ook zeggen)
Beste Berber, dat klinkt helemaal niet stom, het is een veelgebruikte techniek bij therapie. Ik heb zoiets al eens gedaan, maar heeft bij mij geen verbetering opgeleverd. Wat wel werkt en wat ik vergeet toe te passen is om op verschillende stoelen te zitten en met mezelf in gesprek te gaan. Op de ene stoel de gezonde Niekje, op de andere de veeleisende Niekje. Dat levert een goed beeld op van hoe ik ben als ik zo streng ben voor mezelf en totaal niet aardig! Ik heb nog wel lang nagedacht over die anonieme reactie, het deed toch wat met me. Maar goed, heb het nu weer naast me neergelegd! Dank voor je lieve reactie! x
VerwijderenFijn te lezen, dat het toch, ondanks de stress vooraf, een heel gezellige avond is geweest. Zonder triggers. Herken wel dingen, maar ik denk dat ik totaal nul controle heb (of wil hebben). Alleen eten in gezelschap blijft ingewikkeld omdat het voor iedereen zo zichtbaar is dat ik controleloos ben (dik dus).
BeantwoordenVerwijderenHoe zou je leven eruit zien zonder die eetstoornis?
Hoi Nietzomaarzooo, vind je het moeilijk om te eten in gezelschap omdat je niet wil dat mensen een oordeel over je hebben? Ik krijg, als ik je log lees, de indruk dat juist jij je niets aantrekt van anderen! Goede vraag. Toen ik de eetstoornis nog niet had was ik veel spontaner. Nu moet alles tot in de details gepland worden en dat betekent dat ik nooit meer iets spontaan doe.
VerwijderenIk heb ook een soort van eetprobleem, dat is gekomen sinds ik last heb van maag en darmen.
BeantwoordenVerwijderenMoest ik vroeger altijd uitkijken dat ik niet te dik werd, moet ik nu juist opletten dat ik niet te mager word.
Daarbij heb ik een soort angst ontwikkeld dat wanneer ik ergens anders eet bang ben dat ik het eten niet op krijg, waarbij ik door die angst al gelijk misselijk word. Dus etentjes vermijd ik vaak. Ook moet het bord flink groot zijn zodat het eten wat er op ligt niet zoveel lijkt, anders begin ik al gelijk te zweten bij de gedachte dat ik het allemaal moet opeten.
Ik denk dat er heel wat mensen zijn met verschillende eetproblemen, waarbij een ieder toch een weg zoekt om het in je gewone leven te integreren.
En nee, ook ik ben niet zielig maar lastig is het wel!
Groet, Ria
Beste Ria, gelukkig vind jij jezelf ook niet zielig. Ik snap dat ook jouw eetprobleem heel vervelend is. Eetproblemen zijn niet onder een of twee noemers te vangen. Naast anorexia en boulimia zijn er nog veel meer varianten, die van jou is daar zeker een van. Goed dat je wel gewoon je leven leeft!
VerwijderenIk vind het vooral heel goed dat je weet hoe je op zo'n etentje reageert en daar oplossingen voor zoekt. Ik lees dat het een gezellig etentje was dus missie geslaagd, lijkt me zo!
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, gelukkig lukt dat meestal wel, kost wat extra inspanning maar uiteindelijk heb ik dan toch een leuke avond.
Verwijderen