Ik heb het advies van een lezeres in de wind geslagen, sorry daarvoor Lot. Ik kon mezelf gisterochtend niet inhouden en ben na het opstaan toch op de weegschaal gaan staan. De drie dagen 'anders' eten dan ik gewend ben, mijn eetregels niet naleven, twee glazen wijn drinken, rijstevlaai eten en een mini-eetbui aan het einde van de drie dagen resulteerden in een ander gewicht dan ik voor vertrek had, ik was namelijk een paar ons lichter!
Zo was het ook na onze zomervakantie vorig jaar en als ik heel eerlijk ben gaat het altijd zo. Tuurlijk weet ik dat eenmalig een stuk rijstevlaai met slagroom eten niet meteen betekent dat ik een kilo aankom. En natuurlijk weet ik ook dat ik van al het andere eten ook niet aan kan komen. Niet in drie dagen, niet in een week, en waarschijnlijk ook niet in een maand tijd. Zelfs als ik er niet bij zou bewegen zou de schade nog minimaal zijn vermoed ik.
Helaas sluit mijn eetstoornisbrein zich volledig af voor deze informatie. Wil het niet horen, wil het niet weten. Denkt alleen maar aan calorieën verbranden en gedane schade herstellen door compenseren en wil daarom de eetregelteugels weer strak aantrekken. Kan zich niet voorstellen dat anders eten geen problemen oplevert.
Mijn gezonde brein wel, dit brein weet dat wanneer ik anders eet dan anders, dit geen drama is. Ik at al gezond voor ik een eetstoornis had, ik houd van groenten en fruit, eet nu wel minder vlees dan vroeger, maar heb nooit een heel ongezond eetpatroon gehad en geleerd om lekker, voedzaam en gezond te koken en te eten. Dat heb ik van huis uit mee gekregen. Mijn gezonde eetstoornisbrein zou een betrouwbare partner in de strijd tegen eetstoornisbrein moeten zijn, maar helaas is dat niet het geval. Mijn gezonde brein laat me wat dat betreft in de steek.
Zo voelde ik bij thuiskomst sterk de behoefte om te bewegen en ben ik gaan fietsen. Ik schreef hier gisteren over. Het was een lekker tochtje, maar ik zou liegen als ik zei dat het puur voor de ontspanning was. Ik wilde het stuk rijstevlaai van de ochtend compenseren. Als het geregend zou hebben zou ik niet gegaan zijn, maar verder was er niets wat mijn tegen kon houden.
Dat ik uiteindelijk na het eten 's avonds nog een mini-eetbui had kwam ook niet als een verrassing. Het gaat altijd zo en wordt op deze wijze al gauw een zelf vervullende voorspelling: rommelig en anders eten staat gelijk aan een eetbui en de volgende dag starten met een schone eetlei.
Dus een volgende keer dat ik weg ga, een dagje, een paar dagen of een langere vakantie, dan moet ik nog maar eens terugdenken aan deze en andere uitjes waar ik heb gegeten wat er was en niet perse wat ik wilde. En dan moet ik bedenken dat ik ervan mag genieten en me geen zorgen maken om het gewicht op de weegschaal. Dat is sowieso iets wat niet iedere dag hetzelfde is en daarom zou de weegschaal na een uitstapje in de kast moeten blijven. En kom ik weer terug bij een eerdere blog waarin ik schrijf dat wegen en mijn gewicht teveel van invloed zijn op mijn dagelijkse functioneren en dat een, hooguit twee keer wegen per week meer dan genoeg is. Tenslotte ben ik niet mijn gewicht!
Moeilijk hè? Hoop dat je er iets meer ontspannen mee om leert gaan
BeantwoordenVerwijderenGroet Kniepertie
Hoi Kniepertie, het is een ingesleten patroon, ik vecht er niet heel hard tegen want het gaat zoals het gaat, maar soms zou ik de harde schijf wel willen resetten! ;-)
VerwijderenJammer dat je toch weer een beetje moest compenseren door te gaan fietsen donderdag maar je schrijft dat je het niet had gedaan bij regen. Dat kun je dan toch als positief zien! Gelukkig heb je wel kunnen genieten van jullie korte tripje. Hoop dat je nog een fijne week hebt (het is toch nog vakantie?) In ieder geval lokte een stralend zonnetje mij uit bed vanmorgen en dat deed mij denken aan de Koninginnedagen van vroeger op 30 april hoewel het natuurlijk helemaal niet altijd zonnig was . Fijne zondag!
BeantwoordenVerwijderenHi Ilona, wat fijn dat jij de positieve kant ziet, en inderdaad, dat is een goed punt! De komende week ben ik nog vrij, heb ik ook veel zin in, diverse afspraken zoals kapper en tandarts en autokeuring. Paar boeken liggen die ik ook wil lezen. Heerlijk dit weer he? Overal in huis staat alles open en mijn man is op ons terras bezig, om het zomerklaar te maken.
VerwijderenEn toch niet onlogisch dat je wilt bewegen na uren in de auto t e hebben gezeten? Dat zou iemand zonder eetstoornis ook wel kunnen voelen. Ik weet dat je het niet zo ervaart, maar misschien helpt die gedachte om wat te relativeren? Een van de pluspunten van het ov (er zijn veel minpunten!) vind ik dat je nog wel iets van beweging krijgt tussendoor, niet zo stijf en houterig wordt. Vooral als je iets minder jong bent wordt dat belangrijker.
VerwijderenNee, niet onlogisch, maar mijn bewegen is dwangmatig en ter compensatie. Nu was het toevallig een leuk stuk om te fietsen, maar dit deed ik omdat de sportschool dicht was. Ik weet dat het verder prima is om na drie dagen weinig bewegen weer even wat te doen. Toen ik nog met het ov reisde, vooral in mijn jaren in Londen, liep ik wat af... van station naar station en naar kantoor. Nu kom ik nooit in het ov, ik fiets alles, en soms ga ik met mijn auto ergens heen, maar dat is uitzonderlijk.
VerwijderenJammer,dat het getal op de weegschaal niet voldoende geruststelling was,om daarna opgelucht verder te leven/eten
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, ik probeer de draad weer op te pakken en normaal verder te gaan met eten/leven... het kan en het mag!
VerwijderenIk hoop dat het je lukt hier een les uit te trekken: dat je gewoon kunt genieten op een vakantie, zonder gevolgen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, dat ga ik echt proberen!
VerwijderenToen ik zwanger was, bleek ik vrij grote lange zware baby's te hebben maar dat wist ik uiteraard te voren niet. De weegschaal sloeg toen fors uit, de eerste keer 12, tweede keer wel 17, en de derde keer 13 kg er bij. Vond ik heel vervelend vooral omdat 1 van de 3 vroedvrouwen erg preekte over onnodige gewichtstoename en daar streng op was. Niet zozeer tegen mij, maar ik trok het me wel aan. Vond dat wegen heel vervelend elke keer. En ik kon heel moeilijk eten, maag zat in de knel en darmen zaten verstopt. Een andere vroedvrouw troostte me toen heel lief toen ik aangaf al tijden last van verstopping te hebben: 'oh dat kan wel 1 kg schelen'.
BeantwoordenVerwijderenDus paar onsjes meer na die 3 dagen, wat zegt het nou helemaal? Keep it up! Groet, Ine
Hallo Ine, ik weet dat het geen moer voorstelt, en in vergelijking met jouw kilo's tijdens je zwangerschappen is het helemaal niets! Mijn gezonde brein snapt dat, het is dat rare deel waar de eetstoornis zich ophoudt, dat stribbelt tegen!
VerwijderenIk vond die extra kilo's ook heel vervelend al zei mijn gezonde brein ook dat het nodig was voor de groei van de baby. Al die opmerkingen van mensen over jouw lichaam alleen al..Er komt inmiddels ook meer kennis bij vroedvrouwen over begeleiding van zwangeren met een eetstoornis(verleden). Ook daar was dit onderwerp heel lang een blinde vlek. Groet, Ine
VerwijderenMensen vinden snel iets, dat is helaas zo. En veel mensen denken ook dat ze commentaar mogen hebben op het lichaam van een ander. 'Je wordt te dun' schijnt iedereen maar te mogen zeggen. Als mensen dik zijn zeggen ze dat niet in hun gezicht, maar achter hun rug om. Klopt dat eetstoornissen en zwangerschappen ook nog een vrij onbekend terrein is voor veel zorgmedewerkers.
VerwijderenOh jee, breek me de bek niet.. tijdens de condoleance bij de uitvaart van mijn moeder onlangs maakte een oudere neef opmerkingen over mijn lichaam en begon me over de rug te voelen, om vervolgens op te merken dat hij ribben voelde. "Klopt, die zitten er gelukkig nog steeds en een stevige ruggegraat dus ook", merkte ik meteen op. Maar was uiteraard pisnijdig hierover. Maar je gaat geen confrontatie aan op een uitvaart,he..Groet, Ine
VerwijderenWaaaaaat!!!!!???? Nee joh, dat kan toch niet. Goede reactie gaf je hem! Nee, tijdens een uitvaart is misschien niet de plek om erover door te gaan, maar dat je pisnijdig was snap ik, hoe brutaal om dat te zeggen tegen je!
VerwijderenPrettige week gewenst en vooral opletten dat je niet nog meer afvalt. IPV hard fietsen lekker wandelen? dat is minder intensief
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Lot! Nee, dat werkt bij mij niet, wandelen vind ik te langzaam gaan. Maar ik fiets niet heel hard hoor! Morgen weer lekker naar de sportschool, daar ga ik overigens ook niet heel hard tekeer, daar loop en fiets ik, maar allebei niet heel hard, ik ga wel zweten maar ben niet gesloopt na afloop.
VerwijderenGoed bewegen is ook nodig om je goed te voelen, toch? Jezelf restricties opleggen met bewegen kan ook weer spanning geven. Groet, Ine (die overigens wel stevig wandelt na een aantal jaren hardlopen, gewoon wandelen vond ik ook te langzaam gaan en in nordic walking had ik echt geen zin)
VerwijderenKlopt Ine, dat is ook wel belangrijk, maar bij mij is het erg dwangmatig. Gelukkig voel ik me na afloop wel altijd lekker, dat zijn de gelukshormonen die men aanmaakt: endorfine. Nordic walking lijkt me ook niets.
Verwijderen