Grappig om te zien dat een onderwerp als 'relatie' net als 'eetstoornis' als clickbait werkt en veel lezers (of kijkers) trekt. Ik vermoed dat een aantal mensen op het verkeerde been is gezet en dachten dat het om mijn eigen relatie met mijn man ging. Maar iedereen die heeft gelezen waar ik gisteren over schreef weet dat het daar niet over ging.
Ik zal niet snel over mijn relatie schrijven. Dat is privé. Ik schrijf op dit blog zoveel mogelijk over mijzelf, en af en toe komt mijn man ter sprake, maar dat probeer ik tot een minimum te beperken. Ik heb geen behoefte om dingen die mijn relatie aangaan te delen, tenzij het gaat om een vergelijking in eetpatroon tussen manlief en mij, of over iets wat we samen doen. Geen heel privacygevoelige informatie dus.
Ik volg een aantal foodbloggers waarvan sommigen al heel lang actief zijn. Ze plaatsen niet alleen recepten op hun blog en op Instagram, maar ook een kijkje achter de schermen, in hun privéleven. Sommigen hebben in de tijd dat ze bloggen een of meerdere kinderen gekregen, anderen hadden al kinderen en die gaan inmiddels naar de middelbare school. Die kinderen hebben wij, de volgers, zien opgroeien van baby en kind tot kleuter en puber. Ik vraag me dan af en toe af of die kinderen dat hun ouders dat wel in dank afnemen.
Als kleuter, kind en puber heb ik een heerlijk leven gehad, daar zijn foto's en 8mm filmpjes van. Enig om te zien. Ook het filmpje waar ik huilend op sta omdat de kapper mijn pony te kort heeft afgeknipt. Of een foto van mij met die vreselijk knul met puistjes waar ik 3 weken verkering mee heb gehad toen ik 15 was. Maar omdat nu te delen met de hele wereld.... nee, dat liever niet.
Ik denk trouwens dat de meeste van deze ouders hier wel over nagedacht zullen hebben, dus ga ik er gemakshalve maar vanuit dat ze dit later aan hun kinderen kunnen uitleggen.
Tegenwoordig worden er zoveel foto's genomen waar later waarschijnlijk nooit meer naar worden gekeken.
BeantwoordenVerwijderenAls je er niet zoveel hebt, wel netjes in fotoboeken geplakt met tekst werd er wel naar gekeken denk ik. Althans vroeger. Toen ik 10 jaar geleden verhuisde heb ik veel foto's uit de boeken gescand en ook goed opgeslagen met back-up. Foto's van gewone landschappen konden zo weg, daar hebben we nu streetview voor . Van mezelf heb ik geen bewegende beelden, filmcamera kwam pas toen ik al veel uithuizig was.
Van mijn ouders heb ik wel een stukje film toen ze 20 waren maar bij een nare gebeurtenis namelijk de schietpartij 7 mei 1945 op de Dam. Ze lopen daar ongerust om zich heen te kijken dwars door het beeld. Vind ze heel bijzonder, verder is hen niets overkomen gelukkig
Hoi Lot, klopt, ik maak zelf erg weinig foto's, mijn man maakt er juist veel, en ook veel mooie. Dat zijn zeker bijzondere beelden uit mei 45! Ik laat nog wel eens wat afdrukken om een vakantie-albumpje te maken. Maar ook niet iedere vakantie/ieder jaar. Het komt er gewoon niet van.
VerwijderenDat blijft een dilemma. Zelf noem ik wel eens anderen,maar dan als onderdeel van het verhaal.
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, ja, ik weet wat je bedoelt. Er staan ook nooit foto's van mensen bij jouw verhaal, tenzij je het zelf bent.
VerwijderenOnder 'relatie' vallen natuurlijk allerlei soorten relaties. Ik verbaas me wel soms over wat er allemaal gedeeld wordt in blogs. Ik schrijf natuurlijk onder mijn eigen naam, maar ik heb geen behoefte er met mijn hoofd op te staan. Laat staan mijn familie er ongevraagd op te zetten. Ik vertel soms wel persoonlijke dingen, maar wel voorzichtig.
BeantwoordenVerwijderenHi Judy, ik heb lang getwijfeld of ik mijn foto op mijn blog zou plaatsen, maar tenslotte toch gedaan. En ik heb niet nog nooit iemand ontmoet die me vroeg of ik die Mw Niekje van de blog ben. Als er al mensen zijn die me in het echt kennen en hier lezen dan zijn dat geen mensen die er 'iets raars of vervelends' mee doen. Ik zou ook niet weten wat ze zouden kunnen doen eigenlijk...
VerwijderenIk ben in de loop der jaren de mensen uit mijn omgeving steeds verder aan het anonimiseren. Voor bekende zijn zij soms nog herkenbaar, maar lang niet altijd. Alles vanuit het idee: omdat ik wil delen via het internet, hoeft mijn omgeving niet herkenbaar en traceerbaar in beeld te verschijnen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Rianne, ben ik het mee eens. Ik gebruik alleen de voorletter van vrienden en vriendinnen, en ook van mijn man. Better safe than sorry!
VerwijderenHa! Als het woord ziekte ('K' vooral) in de titel staat is het ook veel drukker dan normaal op mijn blog.
BeantwoordenVerwijderenOnze zoon en schoondochter willen niet dat onze kleinzoon herkenbaar op het www verschijnt. Ik respecteer dat, al vind ik het jammer want ik wil natuurlijk wel graag uitpakken met mijn knappe kleinzoon.
Hallo Myriam (in het zonnige Portugal!), ja sommige woorden trekken veel lezers, clickbait heet dat ook wel, vaak is het dan wel misleidend of extra sensationeel. Daar doen wij dan niet aan, dat is meer iets voor YouTube. Haha.. natuurlijk wil je pronken met je kleinzoon!! Dat is vast een knapperd!
VerwijderenHeerlijk zonnig weer in Portugal. Ik kan het iedereen aanraden!!
VerwijderenIk werd ook op het verkeerde been gezet. Maar inderdaad: een goede relatie met "je" kinderen is ZOOOO belangrijk als het op opvoeden (en leren) aankomt. Je gunt ieder kind toch minstens 1, liever meer, volwassenen om een goede relatie mee te onderhouden, en zo een "groot mens" te kunnen worden!
BeantwoordenVerwijderenHoi Mrs H, ik ben het helemaal met je eens. De relatie die ik had met mijn ouders is altijd goed geweest, en nu nog steeds met mijn vader. En ik heb veel van ze geleerd en leer nog steeds!
VerwijderenIk ben mijn weblog begonnen toen mijn dochter 11 was. Voor haar familie aan de andere kant van het land, zodat ze konden zien hoe het met haar ging. Ik heb - heel stom - er nooit bij stil gestaan dat 'vreemden' dat ook konden zien. Ik weet nog hoe ik schrok toen ik een reactie kreeg van zo'n 'vreemde', haha! Maar ik heb altijd toestemming gevraagd aan mijn dochter over verhaaltjes en foto's. Vaak zeurde ze er zelf om, of ik over iets een logje wilde schrijven. Nu vraag ik trouwens nog steeds toestemming aan iedereen op mijn weblog. Wel zo netjes.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, heel goed, schrijven over je dochter of anderen kan alleen met toestemming, zeker in jouw geval, jij bent niet anoniem op je blog.
Verwijderen